ตอนที่ 258 : ภาค 3-บทที่ 58 ค้นหาเหล่าตัวละคร(1)
ณ ภายในป่าแห่งหนึ่ง
ชายหน่มนามว่ากันต์ภายใต้ชุดเครื่องแบบของโรงเรียนกำลังหันมองซ้ายขวาด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
“แถบนี้นี่มัน ใกล้ ๆ กับสุสานของเครกเลยนิ” กันต์พูดพึมพำออกมาก่อนที่จะเดินตรงไปยังตัวสุสาน
ที่แห่งนี้คือสถานที่แห่งแรกที่เครกได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจากความตาย มันเป็นสุสานที่มีขนาดใหญ่และดูกลมกลืนกับธรรมชาติเป็นอย่างมาก
“เวรัคคาดว่าเครกน่าจะถูกส่งตัวมาแถวนี้สินะ เครก เครก! อยู่แถวนี้รึเปล่าครับ” ชายหนุ่มลองส่งเสียงเรียกออกไปเผื่อว่าจะมีใครบางคนตอบกลับมา
กันต์ทำการร้องตะโกนและเรียกชื่อของตัวละครชายอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งเดินมาถึงประตูทางเข้าสุสานที่มีความสูงถึง 2 เมตร ซึ่งในตอนนี้มันก็โดนปิดแน่นด้วยวงเวทบางอย่างที่ผนึกทางเข้าเอาไว้
“มานาสีส้มแบบนี้พวกคนตระกูลขุนศึกเทวะคงเป็นคนทำเพื่อกันคนนอกเข้าสิน่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยพลางรวบรวมพลังเวทไว้ที่ฝ่ามือและเตรียมจะทำลายวงเวทผนึกนี้ทันที
แต่ทว่าก่อนที่ฝ่ามือของเขาจะได้ตัดลงไปนั่นเอง จู่ ๆ ทักษะสัมผัสเวทก็ได้แจ้งเตือนถึงบางสิ่งที่กำลังพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง จากทางด้านในสุสาน
กันต์ไม่รอช้ารีบเบี่ยงตัวไปทางขวาเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะในทันที และในเสี้ยววินาทีถัดมานั่นเอง ประตูทางเข้าที่ถูกวงเวทผนึกไว้ก็เกิดพังทลายและตามมาด้วยเสียงของประตูหินที่แตกกระจาย
ร่างของสิ่งมีชีวิตปริศนาได้พุ่งกระแทกออกมาจากภายในสุสานและพุ่งต่อจนไปชนกับต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง
ฝุ่นควันที่เกิดจากการปะทะเมื่อสักครู่ได้บดบังสายตาและการมองเห็นของชายหนุ่มจนแทบจะหมดสิ้น และในระหว่างนั้นมันก็ตามมาด้วยร่างของใครอีกคนที่พุ่งออกมาจากภายในสุสานเช่นกัน
เพียงแค่การวิ่งผ่านของสิ่งมีชีวิตตนนั้นก็ถึงกับทำให้เกิดลมกรรโชกแรงและพัดฝุ่นเหล่านั้นกระจายหายไปจนหมดสิ้น
ภายใต้ม่านฝุ่นนั้นได้ปรากฏให้เห็นร่างของเครกที่เสื้อผ้ามีรอยฉีกขาดกำลังนั่งทรุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ และในมือของเขาก็ดูเหมือนว่ากำลังถือแขนของตัวอะไรซักอย่างอยู่
แขนภายในกำมือของเครกมันเป็นแขนขนาดเท่ามนุษย์ที่มีเกราะสีดำหุ้มอย่างแน่นหนาคล้ายกับเกราะของพวกนักรบไม่มีผิดเพี้ยน
ในเสี้ยววินาทีถัดมาเครกก็เหวี่ยงแขนสีดำในกำมือของตนทิ้งไปด้านหน้า
เจ้าสิ่งที่เครกกำลังสู้ด้วยอยู่นั้นมันคือนักรบในชุดเกราะสีดำเมี่ยมไร้ซึ่งจุดเปิดเผยให้เห็นร่างกาย ในมือข้างหนึ่งของมันกำลังถือลูกแก้วสีแดงเพลิงอยู่ ส่วนแขนซ้ายของมันที่หายไปนั่นก็คงอยู่ในกำมือของเครกแล้ว
นักรบเกราะดำที่ถูกแขนของตัวเองที่ขาดเหวี่ยงเข้าใส่ก็รีบกระโดดกลับไปตั้งหลักและชูลูกแก้วไปทางด้านหน้า
ทันใดนั้นเองลูกแก้วสีแดงก็ได้เปล่งแสงออกมาและปรากฏให้เห็นวงเวทขึ้นที่ตรงฝ่าเท้าของเครก
แต่ก่อนที่มันจะได้ทำอะไรต่อไปนั้นจู่ ๆ ก็ได้มีลูกธนูดอกสีฟ้าเรืองแสงแล่นตรงเข้าเจาะทะลวงกระพุ้งแก้มของมันจนเสียจังหวะไป
เครกที่เห็นช่องว่างจึงรีบใช้ทักษะเพิ่มความเร็วเคลื่อนที่ของตัวเองและรวบรวมมานาสีแดงเพลิงไว้ที่หมัดขวา พร้อมกับเหวี่ยงซัดเข้าเต็มปลายคางของนักรบเกราะดำ
กันต์ที่ในกำมือกำลังจับคันศรอยู่นั้นก็ทำการเล็งและง้างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะยิงลูกศรเวทอีกดอกหนึ่งออกไป
ลูกศรเวทสีฟ้าเข้มได้แตกกระจายกลายเป็นศรดอกเล็ก ๆ อีกนับหลายสิบดอกและเข้าทะลวงใส่ตามจุดสำคัญต่าง ๆ ของร่างกายนักรบเกราะดำที่ลอยเคว้งอยู่บนฟ้า
“มันเป็นตัวอะไรนะครับ ทำไมผมวัดระดับพลังของมันไม่ได้?” กันต์ตะโกนถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาเครกด้วยท่าทางเคร่งเครียด
ตามปกติแล้วกันต์จะสามารถรับรู้ได้ถึงเลเวลของคู่ต่อสู้และพอจะประมาณได้ ต่อให้มากเกินไปเขาก็ยังรู้และคาดเดาช่วงพลังของมันได้ แต่นี่เขากลับไม่สามารถสัมผัสหรือรับรู้ได้ถึงพลังที่ปล่อยออกมาจากตัวของมันเลย ราวกับว่ามันเป็นเพียงหุ่นที่ไร้ชีวิต
เครกที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างของนักรบดำรีบยกมือขึ้นห้ามกันต์ไว้และตะโกนออกไป “อย่าพึ่งเข้ามา !”
เมื่อสิ้นเสียงของบุรุษหนุ่มจู่ ๆ ก็ปรากฏให้เห็นค้อนสีแดงขนาดยักษ์ที่กวาดทุบลงมาจากบนท้องฟ้า
ค้อนสีแดงทุบเข้าไปยังตำแหน่งที่เครกยืนอยู่เมื่อสักครู่เต็ม ๆ แต่ยังโชคดีที่กันต์ยังไม่อยู่ในระยะโจมตี
ฝ่ามือทั้ง 2 ข้างของเครกที่รับแรงทุบจากค้อนเริ่มแสดงให้เห็นท่าทีของอาการเกร็งและสีหน้าที่เปลี่ยนไป รวมไปถึงที่บริเวณพื้นเองก็ยังมีให้เห็นถึงร่องรอยของการแตกร้าว
ส่วนเจ้าตัวอัศวินเกราะดำที่ในตอนแรกโดนลูกศรของกันต์ทะลวงเข้าผ่านชุดเกราะไปนั้น มันกำลังยืนอยู่บนอากาศพร้อมกับลูกแก้วสีแดงที่ลอยเหนือฝ่ามือ
ร่างกายส่วนที่ได้รับบาดเจ็บรวมไปถึงแขนที่ขาดไปเมื่อตอนแรกเริ่มฟื้นฟูกลับมาอย่างช้า ๆ สิ่งที่ทั้งคู่มองเห็นและต้องประหลาดใจก็คืออักขระตัวเลขสีขาวของภาษาต่าง ๆ มากมายกำลังวิ่งผ่านจุดที่เกิดบาดแผลของมันเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ
หลังจากนั้นไม่นานนักมันก็ได้รับแขนของข้างใหม่รวมไปถึงเกราะของตนกลับคืนมาจนอยู่ในสภาพสมบูรณ์ดังเดิมอีกครั้ง
เครกง้างมือขวาลงและซัดกำปั้นออกไปอีกครั้งจนค้อนสีแดงแตกสลายกลายเป็นผุยผง ก่อนที่จะพูดขึ้น “กันต์เตรียมรับตัวมันให้ดี”
ผู้กล้าหนุ่มก้มตัวต่ำลงพร้อมกับดีดตัวเองขึ้นไปบนท้องฟ้าจนอยู่เหนือกว่าระดับที่นักรบเกราะดำลอยอยู่ และในจังหวะเดียวกันนั่นเองกันต์ก็ได้เปลี่ยนอาวุธระดับตำนานในมือให้กลายเป็นหอกสีขาวส้มเล่มยาว และวิ่งไปอยู่ตรงใต้ฝ่าเท้าของศัตรู
นักรบเกราะดำที่ยืนอยู่บนอากาศที่รับรู้ได้ถึงอันตรายก็ควบคุมลูกแก้วให้กลับมาอยู่บริเวณอกของตัวเอง หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยม่านพลังสีแดงเข้มที่กระจายตัวเข้าป้องกันการโจมตีจากทุกทิศทุกทาง
เครกงัดแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ไว้ที่ปลายกำปั้นขวาก่อนที่จะดีดตัวพุ่งเข้าใส่อย่างสุดกำลัง
ม่านพลังสีแดงเข้มที่มีลักษณะคล้ายกับมานาของเครกได้เข้ารับความเสียหายจากกำปั้นที่พุ่งทะยานลงมาราวกับดาวตกของผู้กล้าอย่างต่อเนื่องจนแตกสลายไปในที่สุด
ในจังหวะนั้นเองนักรบเกราะดำที่ตามร่างกายมีลูกศรเวทปักอยู่ก็เตรียมพร้อมที่จะเสริมม่านพลังป้องกันอีกขั้นแต่นั่นมันก็สายเกินไปแล้ว
หมัดของเครกได้ซัดเข้าไปที่กลางหน้าอกของคู่ต่อสู้อย่างรุนแรงจนร่างของมันพุ่งลงเข้าสู่พื้นดินด้วยความเร็วสูง
กันต์ที่ง้างหอกในมือรออยู่ด้านล่างก็ขว้างหอกออกไปโดยทันที
หัวหอกสีขาวบริสุทธิ์พุ่งออกไปและแทงตรงเข้ากลางหน้าอกของนักรบเกราะดำอย่างรุนแรงพร้อมกับเครกที่ใช้มือขวากุมไปที่ลำคอของมันและร่วงหล่นลงมาโดยพร้อมกัน
ร่างของนักรบดำพุ่งกระแทกพื้นด้วยความเร็วสูงจนเกิดเสียงดังสนั่นลั่นไปทั่วทั้งป่า พร้อมกับเครกที่กำลังใช้เท้าเหยียบอยู่ตรงท้องหุ้มเกราะของมัน
บุรุษหนุ่มใช้มือเปล่าเข้าทำการฉีกกระชากหมวกเกราะของมันทิ้งเพื่อสนองความอยากรู้ของตนเอง
สิ่งที่ผู้กล้าเห็นนั้นไม่ใช่คน ไม่ใช่ปีศาจ และไม่ใช่วิญญาณแต่อย่างใด ภายใต้หมวกเกราะนั้นมันกลับเป็นเพียงสสารสีดำที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์เท่านั้น มันไม่มีใบหน้า ตา หู จมูก มันไม่มีอะไรเลย
กันต์ที่ได้มองเห็นเช่นเดียวกับเครกก็ถึงกับคิ้วขมวดและรีบวิ่งไปเก็บลูกแก้วสีแดงที่หล่นอยู่ไม่ห่างจากร่างของมันเท่าไหร่นัก
ร่างของนักรบดำที่ถูกหอกสีขาวแทงทะลุร่างยังคงนิ่งและไม่เคลื่อนไหว แต่พอมันรับรู้ได้ถึงสิ่งที่สัมผัสลูกแก้วของมัน นักรบเกราะดำก็เริ่มดิ้นรนและพยายามโจมตีใส่เครกให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
“ทำลายมันทิ้งเสียกันต์ ข้ารู้ว่าเจ้าอยากที่จะศึกษาและเข้าใจอาวุธนั่น แต่ตอนนี้ทำลายมันก่อน !”
กันต์ที่ได้ยินคำพูดของเครกจึงรีบรวบรวมมานาในกำมือให้กลายเป็นมีดแหลมและแทงตรงเข้าใส่ลูกแก้วสีแดงเพลิงในทันที
เมื่อลูกแก้วถูกปลายมีดแทงเข้าสีของมันก็เปลี่ยนกลายเป็นสีเทาขุ่นและปรากฏให้เห็นรอยร้าวโดยรอบ ก่อนที่จะแตกสลายกลายเป็นชิ้น ๆ และร่วงหล่นลงไปจากมือของชายหนุ่ม
นักรบเกราะดำที่กำลังดิ้นทุรนทุรายก็พลันหยุดนิ่งและไม่เคลื่อนไหวใด ๆ อีก
“ข้าจินตนาการไม่ออกเลยว่าหากเจ้าไม่เข้ามาช่วยไว้ ข้าต้องสู้กับมันไปอีกนานแค่ไหน” เครกเอ่ยพลางก้าวเท้าออกจากตัวของศัตรูและจ้องไปยังใบหน้าสีดำมืดของมัน
“ลักษณะของมันดูคล้ายกับอัศวินดำเลยนะครับ พอจะมีข้อมูลไหม ?” กันต์พูดขึ้นพร้อมกับกระชากหอกเล่มสีขาวออกมาจากร่างของนักรบดำ
“พอข้าตื่นขึ้นมาจากในโลงศพก็เจอมันกำลังเดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับลูกแก้วนั่น ตอนที่เจอกับมันครั้งแรกข้าก็ถูกมันเล่นงานด้วยคลื่นพลังอะไรบางอย่างที่ไม่รู้จัก และเมื่อตอนที่ข้าได้ใช้พลังประจำสายเลือด ลูกแก้วสีเทานั่นก็ดูดมานาของข้าไป จนลูกแก้วของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง”
กันต์ก้มหน้าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับ “บางทีมันคงเป็นสิ่งนั้นล่ะครับ สิ่งที่มาจากมิติอื่น สิ่งที่ศิลาดาวตกคอยป้องกันไม่ให้พวกมันบุกมาที่โลกของเรา”
“อืม…พอข้ามาลองคิดดูอีกทีแล้ว ในระหว่างที่กำลังประลองกันเจ้านั่นไม่มีแม้แต่จิตสังหาร ในสายตาของมัน เราเป็นเพียงแค่ตัวทดสอบพลังเท่านั้น แค่มองก็รู้ว่ามันยังใช้มานาได้ไม่ถนัดพลังเลยออกมาดูอ่อนแอ และในระหว่างการต่อสู้มันก็ใช้แค่เวทและมานาเพียงอย่างเดียว”
ชายหนุ่มที่เห็นว่าบทสนทนาเริ่มเข้าข่ายการสืบสวนและเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้นก็รีบพูดแทรกโดยทันที “ตอนนี้คนอื่น ๆ ก็อาจจะกำลังเจอสถานการณ์แบบเดียวกันอยู่ ผมต้องรีบไปหาพวกเขาให้เร็วที่สุด ฝากดูแลซากของมันด้วยนะครับ”
ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันอยู่นี่เอง บนท้องฟ้าก็เริ่มปรากฏให้เห็นสิ่งผิดปกติบางอย่างที่แพร่กระจายมาจากทางฝั่งเขตปกครองเผ่าปีศาจ
ท้องฟ้าสีเลือดและหมู่เมฆที่หนาทึบที่กำลังส่งเสียงร้องดังลั่นคล้ายกับเสียงฟ้าผ่าดังก้องออกไปทั่วทุกสารทิศ
"กันต์ เวรัคอยู่ที่ไหน ตอนนี้เราต้องพึ่งพลังของนาง" เครกกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เคร่งเครียด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
