สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 217 : ภาค 3-บท 17 สิ่งที่อยู่บนฟ้า

ในระหว่างที่เทพปีศาจโอรอส เปกัสและเทพปีศาจเคออสกำลังรุมโจมตีกันต์จากทุกทิศทางอยู่นั่นเอง ทักษะสัมผัสเวทของกันต์ก็รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติอีกครั้งหนึ่ง

แสงสีทองได้ปรากฏตรงหน้าของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิด

เมื่อแสงเหล่านั้นจางหายไปก็เผยให้เห็นด้านหลังของชุดเกราะสีเงินกับผมสีทองขยับไปตามสายลม

ดาบสีเงินในมือของชายคนนั้นรับการโจมตีจากกรงเล็บของโอรอส และมืออีกข้างของเขาก็กำลังคว้าไปที่ลำคอของเปกัส

ถูกต้องแล้วชายคนนี้คือผู้กล้าคล็อดนั่นเอง

ในเสี้ยววินาทีถัดมาคล็อดได้โยนร่างของเปกัสไปทางข้างหน้าและเตะกวาดขาเข้าก้านคอของโอรอสจนกระเด็นกระแทกต้นไม้ไปอีกตน

และในขณะเดียวกันนั่นเองคล็อดก็แทงดาบออกไปด้านหลังในขณะที่ตนกำลังหันหน้าอยู่

ดาบเล่มสีเงินแทงเข้าทองน้อยของเคออสที่กำลังแอบเข้าจู่โจมจากด้านหลังด้วยความรวดเร็ว

ดวงตาทั้ง 2 ข้างของคล็อดกำลังเปล่งแสงสีทองอ่อน ๆ ออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนนี้เขากำลังใช้ทักษะเวทเคลื่อนที่ความเร็วแสงอยู่อย่างแน่นอน 

แต่มันไม่ใช่กลิ่นอายของสิ่งนั้น มันยังไม่จางหายไป

กันต์ในร่างเดสเพียร์ยังคงพยายามมองขึ้นฟ้าเพื่อค้นหาต้นตอของสิ่งนั้นแต่แล้วเขาก็ไม่พบอะไรเลย

"อย่ามัวแต่มองขึ้นไปบนฟ้ารีบหนีไปเสีย ปีศาจพวกนี้ข้าจะจัดการเอง" คล็อดกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเรียบเฉยก่อนที่จะตวัดดาบตัดหัวของเทพโอรอสจนขาดครึ่ง

เลือดของเทพโอรอสสาดกระจายออกมาก่อนที่ร่างของมันจะวิ่งถอยกลับไปตั้งหลักใหม่ การโดนฟันหัวขาดครึ่งซีกนั้นยังไม่อาจฆ่าโอรอสได้

เทพเปกัสและเคออสที่เห็นสถานการณ์เริ่มย่ำแย่ก็เริ่มถอยกลับไปตั้งหลักใหม่ แต่พวกเขาก็ไม่ได้หนีไปไหน

"คล็อดท่านสัมผัสถึงสิ่งที่อยู่เหนือหัวเราไม่ได้หรือ ?" เดสเพียร์เอ่ยถามด้วยความฉงนใจ

"เจ้ากำลังพูดถึงอะไร ที่ข้าเห็นก็มีเพียงแต่ปีศาจที่อยู่ตรงหน้า แต่ทำไมเจ้าถึงรู้ชื่อข้าได้" คล็อดกล่าวตอบในขณะที่กำลังตั้งท่าเตรียมโจมตี

ทันใดนั้นเองก้อนเมฆบนท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มยิ่งกว่าเก่า พร้อมกับเสียงฟ้าร้องและฟ้าแลบที่ปรากฏให้เห็นเป็นระยะ ๆ 

คล็อดที่สังเกตเห็นได้ถึงสภาพบรรยากาศที่เปลี่ยนไปก็เริ่มพึมพำอะไรบางอย่างออกมา

ในขณะเดียวกันนั่นเองก็ได้มีอะไรบางอย่างร่วงลงมาจากท้องฟ้าอันมืดครึ้ม

"ตึงงง" เสียงของวัตถุที่หนักและแข็งเข้ากระแทกกับพื้นดินได้ดังขึ้น

เสียงคำรามอันน่าหวั่นเกรงได้ถูกปลดปล่อยออกมาดังกึกก้องไปทั่วอาณาจักร

"ราชันมังกรทอง" กันต์เอ่ยชื่อของมันออกมาอย่างช้า ๆ

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าของเขานั่นก็คือร่างของมังกรสีทองขนาดใหญ่ พร้อมกับบรรยากาศที่กดดันอันน่าเกรงขาม

เพียงแค่ออร่าของพลังก็สามารถบ่งบอกได้แล้วว่ามังกรตนนี้คือเทพราชันมังกรทองไม่ผิดแน่

"ไม่ว่าจะกี่วันคืนที่ผ่านพ้นไปในสายตาของเจ้าก็ยังคงมีแค่ปีศาจเสมอ คล็อด" เทพราชันมังกรทองเอ่ยภาษาแลงเกลออกมาก่อนที่จะสยายปีกออกมา

ทันใดนั้นเองวงเวทสีทองนับหลายร้อยวงก็ได้ปรากฏขึ้นและปลดปล่อยลำแสงสีทองออกมา ซึ่งเป้าหมายของมันนั่นก็คือเหล่าเทพปีศาจทั้ง 3 ตน

ในเวลาเพียงไม่นานนัก เคออส เปกัส และโอรอสก็ถูกยิงจนพรุนแทบไม่เหลือชิ้นดี พวกเขาไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะหลบหรือตอบโต้ใด ๆ เลยด้วยซ้ำไป

[ภารกิจสำเร็จแล้ว- เนื่องจากผู้เล่นไม่ได้เป็นคนสังหารจึงไม่ได้รับของรางวัลจากภารกิจ]

"ท่านลงมายังโลกใบนี้เพื่อสิ่งใด" คล็อดเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

"ข้ามาตามประสงค์ของท่านเทพสูงสุด ที่มอบหน้าที่ให้ข้าพาตัวพวกเจ้าไป" ราชันมังกรเอ่ยพลางเหลือบมองมาที่เดสเพียร์

"ไม่ใช่ว่าเขาก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งหรอกหรือ ?" คล็อดเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

"ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่เจ้าถูกผนึกอยู่ในโลงศพนั่นจะไม่รับรู้ถึงเรื่องราวใด ๆ เลย เอาเป็นว่าเจ้าค่อยถามเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยตนเองแล้วกัน"

เมื่อสิ้นเสียงของเทพมังกรทอง ร่างของมังกรอันยิ่งใหญ่ก็หันมาทางเดสเพียร์ก่อนที่จะกล่าวต่อ

"พวกเจ้าทั้งคู่ขึ้นมาบนหลังข้า และจงระลึกไว้เสมอว่าข้าตนนี้สามารถสังหารเจ้าเมื่อไหร่ก็ย่อมได้"

เทพราชันมังกรทองกล่าวขู่ขวัญด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา สายตาของเขาจับจ้องมาที่คล็อดและเดสเพียร์ด้วยแววตาที่จริงจัง

"เหมือนว่าในระหว่างที่ข้าโดนผนึกไปจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย" คล็อดเอ่ยสั้น ๆ ก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนหลังของราชันมังกรทอง

ชายหนุ่มรู้ตัวดีว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถขัดความต้องการของเทพมังกรตนนี้ได้อยู่แล้วจึงกระโดดตามคล็อดไปติด ๆ

"เกาะให้แน่น เพราะไม่เช่นนั้นพวกเจ้าอาจจะได้ตายเพราะมิติเวลาที่บิดเบือน"

จากนั้นราชันมังกรทองก็เริ่มกระพือปีกและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

ทันใดนั้นเองตรงหน้าของราชันมังกรทองก็ปรากฏให้เห็นวงเวทสีทองคำขนาดใหญ่ ก่อนที่จะกลายสภาพเป็นประตูมิติเพื่อให้ทังกรทองบินเข้าไป

เมื่อเข้ามาภายในประตูมิติสีทองได้สำเร็จ สภาพแวดล้อมโดยรอบก็เริ่มมืดมิดยิ่งกว่าที่เคย

หลังจากผ่านไปอีกสักพักแสงจากปลายทางก็ได้สาดส่องเข้ามา เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่าใกล้จะถึงที่หมายแล้ว

"ท่านจะพาเราไปที่ไหน ?" เดสเพียร์เอ่ยถามด้วยความวิตกกังวลใจ

"สถานที่ที่เต็มไปด้วยความตาย สถานที่ที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และสถานที่ที่คนเป็นไม่ควรจะมา"

บรรยากาศโดยรอบของสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยม่านหมอกสีขาวบริสุทธิ์กระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ

เมื่อราชันมังกรได้ลงจอดบนพื้นคล็อดและเดสเพียร์ก็จำใจต้องกระโดดลงจากหลังมังกรทันที

"ที่นี่คือภพแห่งความตาย สถานที่ที่ผู้คนจะมาก่อนที่ถึงเวลาที่จะดับสูญอย่างแท้จริง"

"จุดประสงค์ของการที่พาเรามาที่นี่คืออะไร ?" เดสเพียร์เอ่ยถาม

"นี่ไม่ใช่ความต้องการของข้าหากแต่เป็นของเทพสูงสุด เป้าหมายของท่านที่ต้องการให้พวกเจ้าทำนั่นก็คือตามหาเทพฮาเดสผู้ครองภพแห่งความตายให้พบ ส่วนจะทำอะไรต่อจากนั้นโชคชะตาจะเป็นผู้กำหนด"

เมื่อภารกิจของตนเสร็จสิ้นสมบูรณ์เทพราชันมังกรทองก็บินจากไปอย่างรวดเร็ว เหลือทิ้งไว้เพียงแค่คล็อดกับเดสเพียร์เท่านั้นที่ยังคงอยู่

"เจ้าเคยมาที่นี่หรือไม่ ?" คล็อดเอ่ยถาม

"ข้าไม่เคย แล้วท่านล่ะ ?" เดสเพียร์ถามต่อ

"ข้าเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง จงระวังอย่าให้ความตายเข้ามากัดกินเจ้าก่อนที่จะได้พบกับฮาเดส" คล็อดกล่าวเตือนพร้อมกับชักดาบเล่มสีเงินออกมาจากฝัก

ทันใดนั้นเองร่างของนักรบชายคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยลูกธนูที่ปักเต็มร่างกาย ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับชุดเกราะและโล่ที่ฉีกขาดราวกับพึ่งผ่านสงครามมา ท่าทางลักษณะการเดินก็ดูเหมือนกับซอมบี้ในหนังไม่มีผิด

แต่ทว่าเขาไม่ได้มาเพียงคนเดียว ร่างของนักรบอีกหลายคนที่ดูเหมือนพึ่งจะผ่านสงครามมานั้นกลับปรากฏให้เห็นจากทุกทิศทาง

ต้นไม้ในภพห่งนี้ก็เป็นเพียงต้นไม้ที่ตายไปแล้วไม่มีแม้กระทั่งใบ พื้นดินก็เป็นสีเทาไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตใด ๆ

"จงระวังอย่าให้ความตายกัดกินเจ้า" เสียงของคล็อดได้ดังก้องเข้ามาในหัวของกันต์ พร้อมกับเสียงคำรามและการจู่โจมของเหล่านักรบ

พวกเขาคือตัวตนที่ได้ตายไปแล้ว กลายเป็นเพียงร่างที่หลงเหลือไว้เพียงเศษเสี้ยวของจิตวิญญาณ

เทพสูงสุดต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ให้เขามายังสถานที่แห่งนี้ เพียงแค่พบเจอกับฮาเดสจริงงั้นหรือ ? 

---------------

เนื่องจากช่วงนี้ไม่ค่อยว่างนะครับ ถ้าวันไหนว่างจะลงชดเชยเพิ่มให้