สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 211 : ภาค 3-บท 11 ตะลุมบอน

ณ อาณาจักรมนุษย์ทางตอนเหนือ ใกล้กับอาคารรับรองนักเรียนปี 1

กานต์ในร่างของปีศาจสาวซัคคิวบัสยังคงต่อสู้กับรุ่นพี่ริสาอย่างดุเดือด เสียงของคมดาบ กรงเล็บ ระเบิด เวทและอีกมากมายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นมาเป็นระยะเวลานานและไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงนั่นเอง

"ท่านนักบุญกรุณาใจเย็น ๆ ก่อนเถอะค่ะ" เสียงขององค์รักษ์หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

เนื่องจากอาคารรับรองนั้นอยู่ห่างจากวิหารนักบญศักดิ์สิทธิ์ประจำเมืองนี้ไปไม่มาก อาเรียที่กำลังนั่งเครียดกับธุระของเธอจึงส่งคนออกมาดูต้นเหตุของปัญหาเสียงระเบิดเหล่านั้น

เมื่อเธอได้ทราบข่าวว่าเป็นการต่อสู้ของยอดฝีมือ 2 คนจึงทำให้เหล่าองค์รักษ์ไม่สามารถเข้าไประงับเหตุได้ เธอจึงจำใจต้องออกมาจัดการด้วยตนเอง

“แล้วพวกดยุคไปไหนหมดแล้ว ?” อาเรียเอ่ยถามพลางเงยหน้าขึ้นมองไปบนท้องฟ้า

ประกายแสงสีขาวและสีม่วงเข้าห้ำหั่นกันอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ยังโชคดีที่ไม่มีใครโดนลูกหลงจากการต่อสู้ของยอดฝีมือทั้ง 2

เมื่อเหล่าองครักษ์นักบุญศักดิ์สิทธิ์เห็นสีหน้าที่ไม่พึงพอใจของเธอจึงรีบตอบกลับไปในทันที “พวกเขามีภารกิจสำคัญอยู่นะคะ ท่านอาเรีย”

“ข้าว่าคงไม่ใช่หรอก พวกเขาน่าจะกลัวจนไม่กล้าเข้าไปยุ่มย่ามมากกว่า”

เมื่อลองสังเกตให้ชัดเจนแล้วจะเห็นได้ว่าระดับพลังออร่าและบรรยากาศการต่อสู้นั้นหนักหน่วงมาก นี่เป็นการต่อสู้ของยอดฝีมืออย่างแท้จริง ดีไม่ดีทั้ง 2 คนนั้นอาจจะมีระดับที่สูงกว่าดยุคแห่งอาณาจักรมนุษย์เสียอีก

“เดี๋ยวข้าจะจัดการเอง” อาเรียกล่าวพร้อมกับกางปีกสีขาวบริสุทธิ์ อันเป็นสัญลักษณ์ของเผ่าเทพออกมา

“แต่..ท่านนักบุญค่ะ เวทบทนั้นมันยังไม่สมบูรณ์ดีท่านเป็นคนบอกกับพวกข้าด้วยตัวของท่านเอง”

อาเรียถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะกระพือปีกลอยขึ้นไปบนฟ้า “ข้าต้องรีบหยุด 2 ตนนั่นก่อนที่ประชาชนกับแขกของเราจะโดนลูกหลง”

พวกประชาชนในเมืองเองก็ไม่มีใครกล้าออกมาจากบ้านในตอนนี้เพราะกองกำลังทหารได้เข้าช่วยเหลืออพยพชาวบ้านในจุดปะทะออกมาแล้ว

แถมการแจ้งเตือนอันตรายก็ดังไปทั่วทั้งเมือง โดยที่ตัวต้นเหตุทั้ง 2 ตนยังไม่รู้ตัว

เมื่อสิ้นเสียงของอาเรีย เธอก็บินตรงเข้าไปประจัญหน้าในการต่อสู้ทันที

เวทที่เหล่าองครักษ์พูดถึงนั่นก็คือเวทที่ทำให้นักบุญศักดิ์สิทธิ์สามารถใช้ร่างจุติเทพได้ โดยไม่จำเป็นต้องอัญเชิญจิตของเทพมาจุติเหมือนกับกรณีของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ตอนกลาง

เวทบทนี้เป็นเวทที่อาเรียคิดค้นขึ้นมาด้วยตัวเอง เนื่องจากนักบุญศักดิ์สิทธิ์มักจะถูกดูแคลนในเรื่องพลังการโจมตีที่ต่ำและมีดีแค่การป้องกัน

ดังนั้นแล้วเวทบทนี้ของเธอจะทำให้พลังสายเลือดเทพถูกกระตุ้นและสามารถใช้เวทโจมตีได้ อีกทั้งยังเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่หรือโจมตีต่าง ๆ อีกด้วย

มันให้ผลลัพธ์เหมือนกับเวทเทพจุติเพียงแต่คนที่ควบคุมร่างก็คือนักบุญศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่จิตของเทพ อีกทั้งเธอยังค้นพบอีกว่ามันกินพลังสายเลือดเทพในปริมาณที่น้อยมากอีกด้วย

ทันใดนั้นเองดวงตาของเรติน่าก็แปรเปลี่ยนเป็นสีทองพร้อมกับออร่าศักดิ์สิทธิ์รอบกายที่เปล่งแสงออกมา

กานต์ในร่างของปีศาจสาวฟาดแส้สีม่วงซึ่งเป็นอาวุธที่เกิดจากการรวบตัวของมานาออกไป ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ริสากวาดดาบเล่มสีขาวเข้าตอบโต้

ในวินาทีก่อนที่อาวุธทั้ง 2 จะได้เข้าปะทะกันอีกครั้งนั่นเองวงเวทสีทองสลับขาวก็ได้ปรากฏตรงหน้าของทั้งคู่

วงเวทวงนั้นรับความเสียหายจากการโจมตีทั้งหมดก่อนที่จะจางหายไป

อาเรียได้ปรากฏตัวขึ้นคั่นกลางระหว่างกานต์และริสา พร้อมกับวงเวทสีทองอีกมากมายที่ถูกร่ายเตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้

“ถ้าพวกท่านไม่หยุดสู้กัน ข้าจะไม่รับประกันชีวิต” อาเรียประกาศกร้าวและเบนสายตามองมาที่ริสา

สีหน้าและท่าทางมาดเข้มของอาเรียถึงกับละลายหายไปในพริบตาเมื่อได้เห็นหน้าของริสา

“เจ้าต้องการที่จะมาขัดขวางการทำหน้าที่ของข้าหรือ อาเรีย ?” ริสากล่าวพร้อมกับเปลี่ยนดาบในมือให้กลายเป็นหอก

อาเรียและริสาร่างเด็กนั้นเคยพบกันมาก่อนหน้านี้แล้ว พวกเธอรู้จักกันดีอยู่พอสมควร

“หน้าที่ของเจ้าคือสู้กับผู้หญิงคนนี้...ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องทำตามความประสงค์ของนายท่านรึ ?”

เหตุผลที่อาเรียไม่สามารถใช้เวทตาทิพย์ของเธอได้นั้นก็เพราะ พลังของเธอได้หายไปบางส่วนในตอนที่ใช้เวทเพิ่มมานาให้กับกันต์ในการต่อสู้กับเทพลูซิเฟอร์นั่นเอง มันคงต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะฟื้นฟูความสามารถตาทิพย์ของเธอกลับคืนมาได้

ส่วนกานต์ก็สามารถซ่อนปีก หางและเขาของเธอได้ทันก่อนที่อาเรียจะสังเกตเห็น เนื่องจากเผ่าซัคคิวบัสเก่งในด้านการซ่อนตัวและล่องหนอยู่แล้ว

ในระหว่างที่ทั้ง 2 คนกำลังถกเถียงกันอยู่นั่นเองกานต์ก็อาศัยจังหวะหลบหนีไปในทันที

ริสาที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบบินตามไปในทันทีโดยไม่สนใจคำถามของอาเรียเลยแม้แต่น้อย

“นี่ จะไปสู้กันที่ไหนก็ได้แต่ห้ามเป็นในเมืองเด็ดขาด เข้าใจไหม !” อาเรียร้องเตือนเสียงดังลั่นก่อนที่จะบินตามริสาไปติด ๆ 

กานต์รู้ตัวดีว่าเธอไม่สามารถหนีริสาพ้นได้ จึงตัดสินใจหยุดหนีและฟาดแส้ของเธอออกไปเพื่อเปิดการโจมตีก่อน

ริสาที่บินตามมาติด ๆ ถึงกับต้องรีบยกหอกขึ้นมารับแส้และแทงสวนกลับไป

อาเรียร่ายเวทป้องกันอีกครั้งหนึ่งเพื่อหยุดการโจมตีของทั้ง 2 ฝ่ายและเข้าขัดขวางการต่อสู้อีกครั้ง

“มันไม่เป็นไรหรอกถ้าเจ้าจะไม่คิดอธิบายเหตุผลให้ข้าฟัง แต่ตราบใดที่ยังก่อความวุ่นวายในเมืองแห่งนี้อยู่ ข้าจะไม่ยกโทษให้แน่ ต่อให้เป็นเจ้าที่เป็นสัตว์เลี้ยงของนายท่านก็ตามที”

กานต์ที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจและเอ่ยปากถามออกไปทันที “สัตว์เลี้ยงของนายท่านมันหมายความว่ายังไง ?”

“ปีศาจเช่นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้” ริสาตอบกลับด้วยน้ำเสียงขึงขังจริงจัง ราวกับเธอไม่ต้องการให้ใครรู้ความลับเรื่องนี้มากนัก

กานต์ที่ได้รับคำตอบไปเช่นนั้นก็เริ่มร่ายเวทด้วยภาษาแลงเกลโบราณ วงเวทสีม่วงมากมายหลายสิบวงได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธอ “ถ้าคิดจะมาแย่งกันต์น้อยของฉัน เธอคิดผิดแล้ว”

ริสาที่เห็นท่าไม่ดีก็เริ่มเว้นระยะห่างและเตรียมตัวร่ายเวทโจมตีสวนกลับไป

เวทโจมตีของเลเวล 90 ถึง 2 คน ถ้ามันถูกปล่อยออกมาพร้อมกับเมืองนี้คงได้ถูกลบหายไปครึ่งเมืองอย่างแน่นอน ในฐานะของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ อาเรียต้องทำอะไรสักอย่าง

เธอรู้ตัวดีว่าแค่เวทธรรมดา ๆ ไม่สามารถคุมสถานการณ์ได้อยู่ จึงรีบใช้พลังแห่งเทพร่ายเวทป้องกันเวทใหญ่ในทันที

ในวินาทีก่อนหน้าที่เวทใหญ่ทั้ง 3 จะถูกปลดปล่อยออกมานั่นเอง เสียงตะโกนของชายคนหนึ่งก็ได้ดังขึ้น ซึ่งมันก็เป็นเสียงที่ทั้ง 3 คนคุ้นเคยเป็นอย่างดี

“ยัยพวกบ้า หยุดสู้กันได้แล้ว !” 

กันต์ในชุดคลุมสีดำทมิฬของเรล์มพร้อมกับปีกสีดำอันน่าคุ้นเคยได้ปรากฏตัวขึ้นเหนือชั้นดาดฟ้าของอาคารรับรอง

สายลมยามค่ำคืนที่โบกสะบัดส่งผลให้ชุดคลุมของเขาสะบัดไปตามกระแสลมที่กรรโชกแรง

พวกเธอสามารถสัมผัสได้ถึงอามณ์อันไม่พึงพอใจที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในจิตใจ ของชายตรงหน้าได้อย่างชัดเจน