ตอนที่ 204 : ภาค 3-บท 4 กิจกรรมแรก
ตามปกติแล้วถ้าคิดจะเข้าป่าหรืออะไรทำนองนี้ก็สมควรที่จะมีการสำรวจก่อน เพื่อความปลอดภัยของตัวนักเรียนและความสงบเรียบร้อยในการเดินทาง แต่การที่มันเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้แย่อะไรมากนัก
เมื่อการเดินทางได้เริ่มต้นขึ้น ทุกคนต้องเดินไปจากกำแพงเมืองลงไปทางทิศใต้อันเป็นทิศที่ตั้งของป่า
การเดินทางยังคงเป็นไปได้อย่างราบรื่นเพราะนักเรียนแต่ละคนเองก็มีควมแข็งแกร่งทางด้านกายภาพที่สูงกว่าปกติอยู่แล้ว
ดังนั้นการเดินทางต่อเนื่องเป็นระยะทางยาวกว่า 5 กิโลเมตรจึงไม่ใช่เรื่องยาก
จนกระทั่งเดินทางมาถึงเขตของป่า อาจารย์แต่ละคนก็เริ่มปฏิบัติงานตามหน้าที่ ซึ่งน่นก็คือการสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ
โชคดีที่ในครั้งนี้มีคนจากในท้องถิ่นอยู้ด้วยจึงทำให้การทำงานเป็นเรื่องง่ายขึ้น
พวกรุ่นพี่เองก็คุมนักเรียนได้ดีจึงยังไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรเกิดขึ้น
จากนั้นอาจารย์ก็จัดให้นักเรียนนั่งลงกับพื้นในลานกว้างแห่งหนึ่ง เพื่อที่จะได้อบรมให้ความรู้
อาจารย์ฟอร์ดเริ่มเด็ดผลไม้สีแดงลูกหนึ่งออกมาจากต้นไม้ใกล้ ๆ และโชว์ให้เหล่านักเรียนดู
"นี่คือผลไม้ที่เกิดจากการวิวัฒนาการของมานา สิ่งมีชีวิตใดที่ได้รับมานาเข้าไปก็จะมีลักษณะการเปลี่ยนแปลงทั้งทางกายภาพและเคมี พวกต้นไม้เองก็ไม่เว้น อีกไม่นานที่โลกของเราก็จะมีพวกสิ่งเหล่านี้ปรากฏให้เห็นบ่อยและง่ายขึ้น"
"ตัวอย่างก็เช่นพวกสัตว์ที่มีขนาดร่างกายใหญ่กว่าปกตินั่นก็เกิดจากการวิวัฒนาการ หลังจากได้รับมานาเข้าไปในร่างกาย..."
อาจารย์ฟอร์ดเริ่มอธิบายถึงโครงสร้างและหลักการทำงานของมานา รวมถึงผลลัพธ์การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ พร้อมกับแสดงตัวอย่างให้เห็น
การอบรมให้ความรู้ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงในช่วงบ่ายคล้อย ที่แสงอ่อน ๆ ส่องลงมาจนทำให้ป่าแห่งนี้ดูสดใสและมีชีวิตชีวา
"คงได้เวลาเหมาะสมสำหรับคาบวิชาการฝึกปฏิบัติแล้ว ให้นักเรียนทุกคนจับกลุ่มกันกี่คนก็ได้แล้วออกไปสำรวจรอบป่าแห่งนี้ เพื่อเก็บผลไม้หรือสมุนไพรที่มีประโยชน์ต่อร่างกายกลับมาคนละ 1 อย่าง ส่วนเรื่องความปลอดภัยก็ไม่ต้องกังวลเพราะจะมีอาจารย์กับรุ่นพี่คอยดูแลไว้ให้"
เมื่อสั่งงานเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ฟอร์ดก็กัดลงไปที่ผลไม้ลูกสีเหลืองในกำมือและเคี้ยวกินด้วยความอร่อย
เหล่านักเรียนเองก็อยากที่จะขยับเขยื้อนร่างกายมานานมากแล้ว เมื่อได้รับงานมาจึงออกวิ่งกันไปคนละทิศคนละทางทันที
ตัวกันต์เองก็เช่นกันเขาแยกจากกลุ่มออกมาเพียงคนเดียว และเดินออกสำรวจบริเวณส่วนลึกของป่า
ผมไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรมากมายในการเดินทางครั้งนี้ เหตุผลที่เข้าร่วมทัศนศึกษานี่ก็แค่อยากสนุกเหมือนนักเรียนทั่วไปเท่านั้นเอง
"แล้วจะตามฉันมาอีกทำไม ?" กันต์เอ่ยถามเล็กที่เดินตามหลังมาติด ๆ
"พูดอะไรของนาย ฉันตามกานต์มาต่างหาก" เล็กเอ่ยพลางชี้นิ้วไปทางผู้หญิงที่เดินข้าง ๆ เธอ
"พวกเธอไม่มีเพื่อนคนอื่น ๆ แล้วรึไง ?" กันต์เอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือไปเด็ดผลไม้ลูกสีเหลืองออกมาจากต้นไม้
ไม่ทันที่เล็กจะได้ตอบเธอก็มองไปเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก
"นั่นแม่น้ำนี่"
เล็กไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปใกล้ ๆ สายธารแม่น้ำที่ว่าทันที และทิ้งให้กันต์ยืนงงอยู่กับกานต์ตรงต้นไม้อยู่สองคน
"สำหรับคำถามเมื่อวานนายตกลงรึเปล่า ?" กานต์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มก้าวเท้าถอยห่างไปเล็กน้อย "ฉันจะตอบคำถามนี้ให้กับกานต์ตัวจริงเท่านั้น"
ในชั่วพริบตาถัดมานั่นเองกันต์ก็ถูกผลักจนหลังกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่ด้วยความรวดเร็วและรุนแรง แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งมากพอเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก
"อย่าลืมว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว" กานต์กล่าวพร้อมกับเอามือของเธอ วางแนบไปกับต้นไม้
ในขณะเดียวกันนั่นเองเสียงของเปลือกไม้ที่แตกก็ได้ดังขึ้น แค่เอามือวางเบา ๆ เปลือกไม้ที่แข็งและด้านก็ถึงกับละเอียดเป็นผุยผง
ใบไม้และผลไม้บางส่วนได้ร่วงหล่นลงมาจากต้น โชคดีที่เล็กอยู่ไกลเธอเลยไม่ค่อยได้ยินเสียง
เลเวลของกานต์ในตอนนี้คาดว่าน่าจะถึง 90 เลยด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะพลังที่ถูกโอนย้ายกลับมาหลังจากที่ร่างหุ่นเชิดได้ตายไป แต่เธอก็มีความสามารถในการปกปิดพลังจึงไม่มีใครตรวจสอบได้
"อย่าคิดว่าเธอจะขู่ฉันได้ ฉันจะหาวิธีเอากานต์ตัวจริงกลับมาให้ดู" กันต์ตอบกลับด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เรียบเฉย
เขาไม่มีท่าทีหวาดกลัวหรือขี้ขลาดเลยสักนิด เพราะถ้ากันต์คิดจะสู้ขึ้นมาจริง ๆ เขาก็ยังพอจะสู้ได้อย่างสูสี ถึงแม้ว่ากานต์ตอนนี้จะมีเลเวลกว่า 90 แล้วก็ตาม
แต่ปัญหาหลักก็ยังคงเป็นมิติแห่งความฝัน เขายังไม่สามารถหาวิธีหลบหนีออกมาได้
"นี่ทั้งสองคน ฉันเจอแล้วสมุนไพรตามที่อาจารย์ฟอร์ดเคยพูดถึง" เสียงตะโกนของเล็กดังมาแต่ไกล
กานต์ผละตัวออกจากกันต์และเปลี่ยนสีหน้า แววตา ท่าทางให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมในเวลาเพียงชั่วพริบตา
"ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ คงไม่ได้ทำอะไรแปลก ๆ กันใช่ไหม ?" เล็กเอ่ยถามพร้อมกับหันไปมองที่ต้นไม้ใหญ่
"ฉันแค่ขอให้กันต์ช่วยเด็ดผลไม้ให้ แล้วเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยเท่านั้นเอง" กานต์กล่าวตอบพ้อมกับหยิบผลไม้ที่หล่นลงพื้นขึ้นมา
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ได้กลับไปยังจุดรวมพลเพื่อส่งมอบผลไม้ให้เป็นคะแนนคาบปฏิบัติ แก่เหล่าอาจารย์หรือรุ่นพี่
เมื่อกิจกรรมในป่าแห่งนี้ได้จบลงไปแล้ว ก็ได้เวลากลับไปยังเมืองเพื่อทานอาหารเย็นและพักผ่อน
ภายในอาคารรับรองเวลาหนึ่งทุ่มตรง
กันต์กลับมาที่ห้องและนอนลงบนเตียงด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าทางใจ
"ต้องไปหาเฉดไม่ก็จาร์เร็ต" ชายหนุ่มเอ่ยพึมพำเบา ๆ พร้อมกับถอนหายใจออกมา
ในขณะเดียวกันนั่นเองที่บริเวณกลางห้องก็ได้ปรากฏให้เห็นวงเวทและฝุ่นผงสีขาวบนพื้น
ร่างของรุ่นพี่ริสาเวอร์ชั่นตัวเล็กได้ปรากฏกายขึ้นมาอีกครั้งต่อหน้าชายหนุ่ม
"มาได้จังหวะพอดีริสา" กันต์รีบลุกขึ้นจากการนอนและเปลี่ยนมานั่งบนเตียง พร้อมกล่าวทักทายสัตว์เลี้ยงของเขาทันที
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะนายท่าน"
"ริสา ผมอยากให้เธอช่วยคุ้มกันในระหว่างที่ร่างกายของผมกำลังหลับอยู่ที"
มันมีความเป็นไปได้สูงที่กานต์ในร่างซัคคิวบสจะบุกเข้ามาในห้องและข่มขืนเขาในระหว่างที่กำลังเข้าสู่ระบบอยู่ ซึ่งริสาเองก็เป็นตัวเลือกที่เหมาะสม
เลเวลของเธออยู่ที่ 90 พอดี แถมยังมีสายเลือดราชินีมังกรขาวอยู่อีก การจะป้องกันกานต์คงไม่ใช่เรื่องยาก
"รับทราบค่ะนายท่าน ข้าจะป้องกันและดูแลรักษาร่างกายของนายท่านด้วยชีวิต"
รุ่นพี่ริสาในชุดสาวใช้เดินไปที่เตียงของชายหนุ่มและนั่งลงข้าง ๆ เขาทันที
"...มันใกล้ไปรึเปล่า"
"ไม่ค่ะนายท่าน" ริสาตอบกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ไร้อารมณ์
"เอาที่เธอสบายใจแล้วกัน"
ชายหนุ่มไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงใด ๆ กับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เขารีบล้มตัวลงนอนบนเตียงที่เหลือพื้นที่อยู่ไม่มาก และเตรียมพร้อมเข้าสู่ระบบในทันที
"เข้าสู่ระบบ"
[ยินดีต้อนรับสู่ระบบ]
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.ขณะนี้พระเอกก็ยังไม่รู้ ว่ากานต์คือกานต์ที่สมบูรณ์ ไม่ใช่อาร์คนอร์สควบคุม ฮา