สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 182 : ภาค 2-บท 82 ปะทะเทพแห่งความมืด(2)

ณ มิติลึกลับแห่งหนึ่ง

เครก โคนอส ชายผู้มีสายเลือดขุนศึกเทวะกำลังจ้องมองภาพฉายตรงหน้าด้วยความเคร่งเครียด พร้อมกับเรล์ม เวรัค อาร์เซนที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"เครก เจ้าทำอะไรลงไป ?" เรล์มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ข้าแค่ขอให้เวรัคช่วยส่งคำพูดของข้าออกไปเท่านั้น" เครกตอบกลับในขณะที่สายตายังจ้องตรงไปยังภาพฉาย

ในเวลาปกตินั้นเหล่าตัวละครพวกนี้ไม่สามารถติดต่อกับกันต์โดยตรงได้ เพราะระบบมักจะปิดกั้นคำพูดของเขาและแสดงออกในรูปแบบประโยคที่ว่า จิตสำนึกต้องการนู้นนั่นนี้ ออกไป

แต่ในกรณีของเวลโดรนั้นคือความผิดพลาดของระบบ เวลโดรจึงสามารถพูดคุยกับกันต์ได้โดยตรง

เครกจึงขอให้เวรัคช่วยเจาะช่องว่างของระบบและทำให้ตนสามารถคุยกับกันต์โดยตรงได้ แต่มันก็ทำได้เพียงแค่ไม่นานเท่านั้น

ในชั่วพริบตาถัดมาเรล์มก็ได้ปรากฏตัวตรงหน้าของเครก และเอามือแตะไปบนไหล่พร้อมกับพูดขึ้น "ข้าถามว่าเจ้าทำอะไรลงไป"

น้ำเสียงที่เย็นชาและสายตาอันเฉียบคมของเรล์ม ทำให้เครกต้องถอนหายใจและผลักมือของเรล์มออกไป

"สายเลือดของเด็กนั่นและข้าคือสายเลือดที่มีต้นกำเนิดเดียวกัน มันเป็นสายเลือดของเทพตนหนึ่งที่ข้าเคยทำพันธสัญญาด้วย ตัวข้าที่มีเลือดของเทพอยู่มากกว่าครึ่งในร่างกายก็สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของเลเวลเพื่อไปสู่ระดับเทพต้นกำเนิดได้เช่นกัน"

"เฮ้ เฮ้ ผลข้างเคียงกับวิธีการละเครก ?" อาร์เซนที่กำลังนอนอยู่เอ่ยถามพลางเปลี่ยนท่านอนมาเป็นนอนหงาย

"ข้าแค่ทำให้กันต์คิดว่าข้าจะช่วยให้เขาก้าวข้ามขีดจำกัดไปได้ แต่อันที่จริงแล้วข้าไม่ได้ทำอะไรเลย"

เวรัคที่ได้ยินดังนั้นก็กล่าวต่อ "เมื่อกันต์คิดว่าเครกกำลังช่วยก้าวข้ามขีดจำกัดให้ตัวเอง สายเลือดในร่างกายของเขาก็จะตอบรับต่อความปรารถนาและก้าวข้ามขีดจำกัดด้วยตัวมันเอง"

โดยสรุปแล้วเครกก็เพียงแค่พูดกระตุ้นออกไปเท่านั้น มันก็เปรียบเสมือนกับ กันต์เป็นถ่านที่ถูกราดด้วยน้ำมัน ส่วนคำพูดของเครกก็เหมือนกับเปลวไฟดวงเล็ก ๆ ที่จุดลงไปบนกองถ่านนั้น

เมื่อปฎิกิริยาการเผาไหม้เริ่มขึ้น เปลวเพลิงขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมา แต่ถ้าหากถ่านเหล่านั้นถูกเผาจนไหม้กลายเป็นขี้เถ้าหมดล่ะจะเกิดอะไรขึ้น

นั่นคือการเปรียบเทียบง่าย ๆ ของคำถามที่ว่าทำไมอยู่ ๆ กันต์ถึงก้าวข้ามขีดจำกัดของเลเวล 100 แล้วไปสู่ระดับเทพต้นกำเนิดได้สำเร็จ

กลับไปที่กันต์ในนามแฝงเดสเพียร์

เทพลูซิเฟอร์ที่เห็นชายชุดคลุมตรงหน้าไม่สะทกสะท้ายกับเวทของตนเลยสักนิด จึงปล่อยเคียวสีดำทมิฬในมือออกไป พร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ

เคียวสีดำเล่มนั้นลอยค้างอยู่กลางอากาศไม่ห่างจากกายของเทพแห่งความมืดมากนัก

ลิ่มคำสาปทมิฬหยุดการโจมตีลงและสลายหายไปกลายเป็นฝุ่นผงสีดำ

"วันนี้ข้าจะดับแสงสุริยัน" ลูซิเฟอร์กล่าวสั้น ๆ ก่อนที่จะชี้นิ้วขึ้นบนท้องฟ้า

ทันใดนั้นเองบริเวณเกาะครีอัสเอลทั้งเกาะก็ถูกปกคลุมไปด้วยม่านพลังสีดำทมิฬ

บรรยากาศโดยรอบเริ่มมืดมนอย่างช้า ๆ แต่ยังโชคดีที่ยังพอมีแสงไฟจากซากของเครื่องบินจู่โจมและรถถังอยู่บ้าง

ในขณะเดียวกันนั่นเองร่างกายของเทพลูซิเฟอร์ก็เริ่มปรากฏให้เห็นออร่าสีดำทะมึนออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย

มือที่เคยมีรูปลักษณ์คล้ายกับมือของมนุษย์ได้เริ่มแปรสภาพเป็นเหมือนมือที่ชุ่มไปด้วยน้ำหมึก และลามขึ้นมาจนถึงต้นแขน

ปานสีดำเริ่มแสดงให้เห็นทั่วทั้งร่างกายของเทพลูซิเฟอร์

ทันใดนั้นเองเทพแห่งความมืดก็ได้ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าเดสเพียร์ในระยะประชิด

มือของลูซิเฟอร์แปรสภาพกลายเป็นดาบเล่มใหญ่และแทงโจมตีออกไป

โชคดีที่กันต์สามารถยกดาบในมือรับได้ทัน อีกทั้งยังสามารถแทงมีดสั้นสวนกลับไปได้อีกด้วย

แต่ทว่าเมื่อมีดสั้นแทงเข้าไปที่กายเนื้อของเทพแล้ว มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนโดนดูดเข้าไป ราวกับว่าชายหนุ่มกำลังแทงมีดใส่หลุมดำ

ในชั่วพริบตาถัดมามีดสั้นสีดำหยกในมือของเดสเพียร์ก็ถูกร่างกายของลูซิเฟอร์กลืนหายเข้าไปอย่างน่าตกใจ

เทพแห่งความมืดสังเกตเห็นช่องว่างของกันต์จึงเริ่มเปลี่ยนมืออีกข้างให้กลายเป็นหอกสีดำ และแทงโจมตีออกไป

เดสเพียร์ที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบถอยกลับไปตั้งหลักใหม่อีกครั้ง และจ้องมองร่างกายอันพิสดารของเทพตรงหน้า

มือทั้ง 2 ข้างของลูซิเฟอร์สามารถเปลี่ยนเป็นอาวุธชนิดใดหรืออะไรก็ได้ อีกทั้งปานสีดำตามร่างกายยังมีความสามารถในการดูดกลืนมานาของศัตรู นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มีดสั้นของชายหนุ่มถูกดูดหายไป

"อาวุธมานาคงตีไม่เข้า" เดสเพียร์เลือกที่จะสลายอาวุธในมือทิ้งและกำหมัดแน่น

ท่าทางการยืนเริ่มเปลี่ยนไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่เชี่ยวชาญ

ทันใดนั้นเองเดสเพียร์ก็พุ่งตัวเข้าไปพร้อมกับออกหมัดตรงหมายจะซัดเข้าเบ้าหน้าของเทพลูซิเฟอร์

เทพแห่งความมืดที่เห็นดังนั้นก็ตวัดมือที่เป็นดาบออกไปเพื่อสร้างระยะห่าง แต่เดสเพียร์ก็สามารถก้มหลบได้อย่างไม่ยากเย็น

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปโดยที่ชายหนุ่มยังเน้นการใช้มือเปล่า ในขณะที่ลูซิเฟอร์กำลังเปลี่ยนมือให้กลายเป็นอาวุธหลากหลายชนิดตามสถานการณ์

ทั้งมนุษย์และปีศาจที่มองเข้ามาต่างรู้ดีว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ เพราะมันได้กลายเป็นการต่อสู้ของเทพไปแล้ว

ทั้งการเคลื่อนไหวที่ไม่อาจตามได้ทัน ความเร็วและพละกำลังอันน่าหวาดหวั่น บรรยากาศที่ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายของการต่อสู้

กระแสมานาที่หนาแน่นในบริเวณสนามรบถึงกับทำให้ระบบครีอัสเอลที่ปกติสามารถใช้ได้ถึงแม้ว่าจะมีมานาเข้มข้นในบริเวณนั้นก็ถึงกับเกิดข้อผิดพลาดและดับไป

[คำเตือน - พรจากเทพเรติแุสและอัลเมเนียเหลือเวลาอีก 15 นาที]

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มเหงื่อตกขึ้นมาทันที เพราะพรนี้คือพรที่จะทำให้ตนมีความสามารถในการฟื้นฟูมานาที่รวดเร็วและเพียงพอต่อการใช้งาน

การเปิดทักษะหลาย ๆ ทักษะพร้อมกันเช่นนี้ ก็ต้องแลกมากับการสูญเสียมานาอันมากมายมหาศาล

ถ้าให้เทียบแล้วทักษะกู่ก้องคำรามของเครกที่ว่ากินมานาโคตรเยอะก็ดูเล็กน้อยขึ้นมาทันที เมื่อมาเทียบกับกันต์ที่เปิดหลายทักษะพร้อมกัน

เดสเพียร์กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าและจ้องมองลงมายังลูซิเฟอร์ที่ยืนอยู่บนพื้นดิน เพราะเขาต้องการทำอะไรบางอย่าง

แต่ทันใดนั้นเองลูซิเฟอร์ก็สลายหายกลายเป็นเศษฝุ่นสีดำและหายตัวไปจากสนามรบ

ในระหว่างที่เดสเพียร์กำลังมองหาคู่ต่อสู้นั่นเอง ร่างกายของเขาก็ร่วงหล่นลงจากท้องฟ้าด้วยความรวดเร็วและกระแทกเข้ากับพื้นดิน เพราะถูกลูซิเฟอร์ประเคนหมัดใส่หัวอย่างเต็มแรงจากด้านหลัง

"หยุดซ่อนกายในความมืดเช่นคนขี้ขลาดได้แล้วลูซิเฟอร์" เดสเพียร์ตะโกนดังลั่นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ในตอนนี้เทพแห่งความมืดกำลังใช้เวทเพื่อล่องหนในความมืด ซึ่งมันก็สามารถทำให้ลูซิเฟอร์สามารถซ่อนตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันไม่มีทางเลยที่กันต์จะสามารถมองเห็นเขาได้

"ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทนอยู่ในร่างนั้นได้สักกี่นาทีกัน 20 หรือ 10 นาที" เสียงของลูซิเฟอร์ดังขึ้นจากทุกทิศทาง

ในจังหวะนั้นเองเดสเพียร์ก็รวบรวมมานาให้กลายเป็นดาบสีดำหยกอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันกลับเป็นดาบสีดำที่เล่มใหญ่กว่าปกติ ซึ่งในระหว่างที่กำลังสร้างดาบมานาอยู่ เขาก็พึมพำอะไรบางอย่างออกมา

ทันใดนั้นเองเดสเพียร์ที่ยืนอยู่บนพื้นดินก็ได้หันไปข้างหลังและแทงดาบในมือออกไป

ร่างกายของลูซิเฟอร์ค่อย ๆ ปรากฏออกมาให้เห็นอย่างช้า ๆ พร้อมกับหัวเราะออกมา

"เจ้าก็รู้ว่าอาวุธมานาไม่สามารถทำอะไรข้าได้ แต่ขอชื่นชมที่โจมตีใส่ข้าในระหว่างที่กำลังใช้เวทได้" เทพแห่งความมืดกล่าวและเปลี่ยนมือของตนเองให้กลายเป็นกรงเล็บ

กรงเล็บสีดำทมิฬเจาะตรงเข้าไปยังกลางอกของชายหนุ่มพร้อมกับเลือดที่ไหลรินออกมา

ตราคำสาปสีดำเริ่มเปล่งแสงอ่อนอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งในตอนนี้เองร่างกายของเดสเพียร์ก็มีตราคำสาปถึง 2 ตราด้วยกัน

ตราคำสาปอันแรกได้มาจากตอนที่ถูกเคียวแทง ส่วนอีกอันได้มาจากกรงเล็บ

"ข้ารู้" เดสเพียร์เอ่ยสั้น ๆ และกระอักกองเลือดออกมา

ดาบเล่มสีดำที่แทงทะลุร่างของลูซิเฟอร์เริ่มถูกดูดกลืนเข้าไป นั่นจึงทำให้มานาที่สร้างเป็นอาวุธถูกดูดหายไปด้วย

เมื่อมานาสีดำหายไปก็ปรากฏให้เห็นดาบเล่มสีทองที่อยู่ภายในแทน

ในตอนแรกชายหนุ่มได้เรียกคมดาบตะวันออกมาและห่อหุ้มมันไปด้วยมานาสีดำหยก เพื่อหลอกลูซิเฟอร์ว่าตนกำลังใช้อาวุธที่เกิดจากมานา แต่แท้จริงแล้วมันคือคมดาบตะวันต่างหาก

ทั้งลูซิเฟอร์และเดสเพียร์รู้ดีว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะถอยหรือจะยืดเยื้อต่อไปได้ ต้องรีบจบมันเสียตรงนี้

"รัตติกาลนิรันดร์กาล / อาทิตย์อัสดง" เทพแห่งความมืดและชายหนุ่มได้ร่ายเวทออกมาพร้อมกัน

กรงเล็บสีดำที่แทงเข้าไปในร่างกายของเดสเพียร์เริ่มบิดเบี้ยวอย่างผิดรูปร่าง ในขณะเดียวกันกับที่คมดาบตะวันเตรียมพร้อมจะระเบิดตัวเอง