สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 178 : ภาค 2-บท 78 ชัยชนะอันขมขื่น

กันต์ในร่างของเดสเพียร์ที่ได้ยินคำตอบของอาเรียก็ถึงกับกุมขมับ ก่อนที่จะยื่นมือขวาออกไปทางข้างหน้า

"ไว้ค่อยถามทีหลัง สำหรับตอนนี้จงรับวงเวทนี้ไป มันจะเป็นหลักฐานที่เอาไว้สำหรับยืนยันว่าเจ้าคือผู้ติดตามของข้า"

เดสเพียร์วาดวงเวทสีทองกลางอากาศ ซึ่งอันที่จริงเขาก็ไม่รู้หรอกว่าวงเวทนี้มันวาดยังไง แต่ทางระบบมันเป็นคนบังคับแขนของเขาให้เขียนวงเวทนี้เอง

มันเป็นวงเวทที่มีลักษณะคล้ายกับแท่นบูชาอะไรบางอย่างที่มีลวดลายสลักอย่างประณีตและสวยงาม

เมื่อวงเวทถูกร่ายเสร็จสิ้น มันก็ลอยเข้าไปประทับที่บริเวณร่างของอาเรียอย่างช้า ๆ

อาเรียที่เห็นดังนั้นก็ก้มหน้าลงก่อนที่จะเอามือลูบไปยังบริเวณต้นคอของตนเอง เพราะวงเวทมันก็อยู่ไม่ไกลจากต้นคอเธอมากนัก

หลังจากทำภารกิจทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เพราะนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกกดดันและเครียดเป็นอย่างมาก

สถานการณ์ของเกาะครีอัสเอลเมื่อก่อนหน้านี้ยังอยู่ในขั้นวิกฤตไม่ต่างอะไรกับตอนที่เมืองหลวงเคสมอร์ของเรติน่าถูกโจมตีจากกองทัพของดันเต้

ทั้งผู้คนและปีศาจต่างก็บาดเจ็บล้มตายโดยไร้ประโยชน์ สำหรับกันต์แล้วการก่อสงครามนั้นมันไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้องเลยสักนิด

ไม่ว่าฝั่งไหนที่มีการสูญเสียก็เท่ากับว่ากันต์สูญเสียตามไปด้วย

เขาเป็นตัวตนที่คาบเกี่ยวกับเรื่องแทบทุกอย่างในเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นของทั้ง 2 โลก

หลังจากนี้ยังมีปัญหาอีกมากมายที่ต้องจัดการ แต่ก่อนหน้านั้นต้องกลับไปแสดงละครเป็นกันต์ที่บาดเจ็บปางตายเสียก่อน

ในระหว่างที่ทุกอย่างกำลังเข้าสู่สภาวะปกตินั่นเอง จู่ ๆ ทักษะสัมผัสเวทของชายหนุ่มก็แจ้งเตือนถึงบางอย่างที่กำลังใกล้เข้ามา

เดสเพียร์ไม่รอช้ารีบหันกลับไปมองด้านหลังทันที ซึ่งมันก็เป็นด้านของฝั่งกองทัพปีศาจที่กำลังหนีเข้าไปในประตูมิติ

"ให้ตายเถอะ ล้อกันเล่นรึไง" กันต์ในร่างของเดสเพียร์อดไม่ได้ที่จะสบถออกมาเมื่อมองเห็นภาพตรงหน้า

ทันใดนั้นเองเสียงตะโกนของชายคนหนึ่งที่เป็นภาษาปีศาจก็ได้ดังขึ้น เสียงตะโกนนั้นไม่ได้ดังหรือเบามากจนเกินไป ราวกับว่ามันเป็นเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัวของทุกคน "ใครใช้ให้พวกเจ้าหนีกัน กลับออกไปจากประตูมิติเดี๋ยวนี้ !"

เมื่อสิ้นเสียงตะโกนนั้นประตูมิติทางฝั่งปีศาจก็เริ่มระเบิดและผลักพวกปีศาจให้กระเด็นออกจากบริเวณประตูมิติ ซึ่งนั่นก็รวมไปถึงพวกที่วิ่งหนีเข้าไปก่อนหน้านี้ด้วย

ยังดีที่แรงระเบิดไม่ได้ทำความเสียหายมากนัก ที่มันทำก็เพียงแค่ไล่พวกปีศาจออกไปเท่านั้น

กองทัพปีศาจนับพันได้ถูกขับไล่ให้เข้าต่อสู้กับพวกมนุษย์อีกครั้ง แต่พวกมันก็ยังไม่กล้าบุกเข้าโจมตีเพราะมองเห็นเดสเพียร์ที่กำลังยืนอยู่กลางสมรภูมิ

ดังนั้นพวกมันจึงรวมตัวกันหน้าประตูมิติและไม่เคลื่อนทัพไปไหน

ในขณะเดียวกัน ณ จุดที่ห่างจากเดสเพียร์ไปประมาณ 100 เมตรนั้นกำลังมีฝุ่นผงสีดำที่กำลังหมุนวนคล้ายกับพายุขนาดย่อมอยู่

"สุดท้าย ข้าก็ต้องลงมาจัดการด้วยตัวเอง" เสียงของชายคนเดิมดังออกมาจากใจกลางพายุตรงหน้า

เดสเพียร์ที่เห็นดังนั้นก็ตั้งท่าเตรียมเข้าสู่การต่อสู้ทันที

อาเรียที่ยืนอยู่ด้านข้างชายหนุ่มเริ่มแสดงท่าทีหวั่นวิตกออกมาอย่างเห็นได้ชัด ญาณทิพย์ของเธอมันบอกว่าสิ่งมีชีวิตตรงหน้าไม่ใช่ทั้งมนุษย์และไม่ใช่ปีศาจ

เมื่อพายุหมุนสีดำจางหายไปก็ปรากฏให้เห็นชายผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพ และเขาสีดำทมิฬคู่หนึ่งบนศีรษะ เคียวสีดำทมิฬในกำมือที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยคราบเลือด พร้อมกับปีกสีทมิฬคล้ายกับสีของความมืด

"ลูซิเฟอร์" เดสเพียร์พึมพำชื่อของชายตรงหน้าออกมาเบา ๆ

กันต์ไม่มีวันที่จะหลงลืมชื่อของเทพตนนี้ไปได้ เพราะเขาคือเทพตนเดียวที่ลงมาจากภพของเทพเพื่อมาไล่ฆ่าเวลโดรนับครั้งไม่ถ้วน

[ภารกิจฉุกเฉิน-หายนะที่แท้จริงแห่งเกาะครีอัสเอล]

[เป้าหมายของเทพแห่งความมืดลูซิเฟอร์คือล้างบางมนุษย์ทั้งเกาะครีอัสเอล ผู้เล่นมีหน้าที่คือหยุดยั้งหรือขับไล่เทพแห่งความมืด เพื่อไม่ให้เกาะแห่งนี้ถูกทำลาย]

"รู้จักชื่อของข้าด้วยรึ ช่างน่าแปลกใจเสียจริง" ลูซิเฟอร์เอ่ยสั้น ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูมิติสีดำขนาดความสูงประมาณ 2 เมตรที่ด้านขวาของตน

การมาถึงของเทพตนนี้ได้สร้างบรรยากาศที่กดดันและอึดอัดให้แก่พวกมนุษย์และปีศาจ ไม่มีใครกล้าทำอะไรผลีผลามเพราะสัญชาตญาณได้บอกกับพวกเขาว่า อยู่นิ่ง ๆ จะดีที่สุด

ลูซิเฟอร์ยื่นมือเข้าไปในประตูมิติที่พึ่งถูกเปิดออกและดึงบางสิ่งบางอย่างออกมา

ซึ่งสิ่งนั้นก็ไม่ใช่อะไรที่ไหน แต่เป็นร่างกายของกฤติธีที่เต็มไปด้วยเลือดและเสื้อผ้าของชุดสูทที่ฉีกขาดจากการถูกของมีคมฟันและแทงไปทั่วทั้งร่างกาย

ชุดสูทของกฤตธีถูกตัดเย็บโดยวิธีและวัตถุดิบที่พิเศษเพื่อให้มันทนต่อการถูกโจมตี และง่ายต่อการเคลื่อนไหว

"ข้าคิดว่าเจ้านี่น่าจะมีข้อมูลที่ข้าต้องการ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ยอมพูดอะไรสักอย่าง"

กฤติธีที่ถูกลูซิเฟอร์กุมไปที่หัวกระอักเลือดออกมาก่อนที่จะลืมตามองมาทางเดสเพียร์และอาจารย์เอล

"ยังไงเจ้านี่ก็จะตายอยู่แล้ว เก็บมันไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร"

เทพแห่งความมืดเอ่ยพลางออกแรงโยนร่างของกฤติธีไปทางเดสเพียร์

โชคดีที่ชายหนุ่มรับไว้ได้ทัน ถ้าไม่อย่างนั้นกฤติธีอาจจะได้ตายเพราะกระแทกเข้ากับพื้นก็เป็นได้

เดสเพียร์วางร่างของกฤติธีลงกับพื้นก่อนที่จะเรียกน้ำยาอมฤตออกมาจากคลัง

สายตาที่พร่ามัวของกฤติธีจ้องมองมายังขวดน้ำยาอมฤตก่อนที่จะผลักมันออกไป ด้วยมือที่แทบจะไร้เรี่ยวแรง

"ไม่จำเป็นต้อง...ฟื้นฟู ให้เสียเวลา" น้ำเสียงที่แผ่วเบาของเขาแสดงให้เห็นถึงอาการบาดเจ็บสาหัสที่รุนแรง

อาเรียที่เห็นดังนั้นก็พยายามใช้เวทรักษาของเธอทันที

"ข้ายังพอมีพลังเหลืออยู่ น่าจะใช้เวทรักษาให้เขาได้"

แต่หลังจากที่อาเรียร่ายเวทเสร็จสิ้น ออร่าสีดำทมิฬก็ปรากฏออกมาจากร่างกายของกฤติธีและสลายเวทรักษาของอาเรียไป

อาเรียพยายามร่ายเวทรักษาอีกหลายต่อหลายครั้ง แต่มันก็ไม่เป็นผล

"พอเถอะอาเรีย เขาถูกคำสาปของเทพแห่งความมืดเข้าไปแล้วจุดจบก็คือความตายเท่านั้น เราไม่มีความสามารถมากพอที่จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้"

ชายหนุ่มรู้เรื่องนี้ดีเพราะเวลโดรเองก็เคยโดนคำสาปคล้าย ๆ กันนี้เข้าเล่นงานเหมือนกัน มันเป็นคำสาปที่ทำให้ไม่สามารถใช้เวทฟื้นฟูหรือสิ่งใดก็ตามที่มีพลังในด้านรักษาได้ คำสาปจะค่อย ๆ ฆ่าเหยื่ออย่างช้า ๆ จนตายในที่สุด

กันต์ทุบกำปั้นลงกับพื้นดินด้วยความเจ็บแค้น ก่อนที่จะกำหมัดในมือแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่ปูดโนนขึ้นมา

สิ่งแรกที่เขาควรทำตอนนี้คืออะไร ต้องใช้วิธีไหนถึงจะชนะตัวตนที่ถูกเรียกว่าเทพได้

แค่มองจากสภาพโดยรวมก็รู้แล้วว่านี่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะรับมือได้ด้วยพลังของตัวเอง

มันต้องใช้วิธีไหนกัน