สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 168 : ภาค 2-บท 68 ร้านเครื่องประดับที่วุ่นวาย(2)

"กันต์ นายคิดว่าคนอย่างฉันควรจะใส่สร้อยคอหรือกำไลดี" เล็กเอ่ยพลางชูแหวนสีแดงวงหนึ่งขึ้นมา

ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะตอบกลับ "เธอถามหาสร้อยคอกับกำไลแต่ดันหยิบแหวนขึ้นมาเนี่ยนะ"

"ฉันแค่ต้องการความคิดเห็นจากนายเท่านั้นเอง ไม่เกี่ยวกับแหวนหรอกน่า" เล็กรีบวางแหวนกลับเข้าที่เดิมและเบือนหน้าหนี

ในความเป็นจริงแล้วพี่ชายของเธอกฤติธีนั้นสามารถซื้อเครื่องประดับเหล่านี้โดยไม่ยากเย็นนัก ต่อให้มีราคาถึงสิบล้านพี่ชายเธอก็หามาให้ได้

เพราะในตอนนี้บริษัทฮิวแมนคริเทคเองก็มีหน้ามีตาเป็นถึงบริษัท 2 อันดับแรกที่ผู้คนคิดเมื่อพูดถึงบริษัทที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับมานาในประเทศไทย

ส่วนแน่นอนว่าอีกบริษัทหนึ่งนั้นก็คือบริษัทแมกเทนนั่นเอง

"ถ้าเธอไม่ลองใส่อะไรสักอย่างมาให้ดู ฉันก็คงจะรู้อยู่หรอกว่าเธอเหมาะกับอะไร" กันต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและท่าทางคล้ายกับอาร์เซนในตอนเบื่อ

มันก็มีบางครั้งเหมือนกันที่กันต์ลอกท่าทางของบางตัวละครมาโดยไม่ทันตั้งตัว

เล็กเงียบกลับและหยิบสร้อยคอเส้นหนึ่งขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นสร้อยคอสีที่มีลักษณะคล้ายกับเครื่องรางอนธการ แต่ที่แตกต่างคือมันดูมีเสน่ห์และความประณีตที่น้อยกว่าที่กันต์สวมอยู่ประมาณหนึ่ง

"ใส่ให้ฉันหน่อย" เล็กคว้าสร้อยคอชิ้นนั้นขึ้นมาและยื่นไปทางกันต์

ชายหนุ่มรับมันเข้ามาไว้ในมือด้วยความสนใจเป็นพิเศษ สร้อยคอนี่มันเหมือนกับเครื่องรางอนธการจริง ๆ หากแต่เพียงมานาชนิดพิเศษที่ไหลเวียนอยู่ข้างในมันเป็นสีขาว

ในขณะเดียวกันนั่นเอง กันต์หารู้ตัวไม่ว่ากำลังมีบุคคลถึงสามคนที่จ้องมองมายังพวกเขาอย่างไม่คลาดสายตา และสายตาที่จ้องมาเหล่านั้นล้วนแต่แฝงไปด้วยความอำมหิต

"เธอใส่เองก็ได้ ไม่ใช่รึไง" กันต์ที่รู้สึกตัวก็รีบยื่นสร้อยคืนกลับไปหาเล็กทันที

"ฉัน...ไม่เคยใส่...กลัวว่าจะทำของเขาพัง" เล็กเบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบคอมพิวเตอร์พกพาของเธอขึ้นมาพิมพ์หาข้อมูล

ผู้หญิงคนนี้คงจะไม่เคยสวมสร้อยคอด้วยตนเองสินะ ก็เป็นถึงลูกประธานบริษัทยักษ์ใหญ่นิ แต่เธอทำไมถึงกลัวทำเครื่องประดับพังกัน ถึงจะทำมันเสียหายจริงพี่เธอก็น่าจะมีจ่ายไม่ใช่รึไง

"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น ฉันใส่ให้ก็ได้ หันหลังมาสิ" กันต์ถอนหายใจออกมาและปลดตะขอที่ส่วนปลายสร้อยคอออก

แม้แต่ตัวตะขอเองก็มีส่วนที่ซับซ้อนอยู่พอสมควรและนั่นมันก็ทำให้เครื่องรางชิ้นนี้ไม่เหมือนเครื่องรางชิ้นไหนบนโลก

ถ้าถามว่าทำไมเขาถึงรู้ นั่นก็เป็นเพราะในตอนว่าง ๆ ภายในเกม Farness World กันต์เคยใช้เวลานับหลายเดือนเพื่อศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับเครื่องประดับ ซึ่งนั่นก็เป็นการทำไปเพื่อหาสิ่งที่ดีที่สุด

สร้อยคอสีเงินของเครื่องรางอนธการถูกทำขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อกระจายละอองมานาชนิดพิเศษที่ถูกบรรจุในเครื่องรางออกไปในร่างกาย มันจึงจำเป็นต้องมีตะขอยึดที่คงทนและแกะได้ลำบากอยู่พอตัว

เพราะถ้าเกิดสร้อยคอหลุดออกมาระหว่างการต่อสู้ การสวมใส่เครื่องรางชิ้นนี้คงไม่มีประโยชน์

อันที่จริงถ้าคนปกติมาเห็นสร้อยคอเส้นนี้ก็คงสงสัยเกี่ยวกับวิธีใส่มันเป็นแน่ เพราะสร้อยคอเส้นนี้มันมีวิธีสวมที่ไม่เหมือนสร้อยคอเส้นไหนในโลก

ซึ่งในเกมเองมันก็มีการอธิบายถึงวิธีสวมสร้อยคอเส้นนี้อยู่ด้วย ในตอนแรกกันต์เองก็อยากถามเหมือนกันว่าจะรู้เรื่องพวกนี้ไปทำไมเพราะในเกมมันก็ใส่ให้ตัวละครเองโดยอัตโนมัติ

"แล้วทำไมเธอไม่ถามคุณเจ้าของร้านละ ?" 

กันต์เอ่ยถามก่อนที่จะเหลือบมองไปทางเคาน์เตอร์ เขาถึงได้รู้ว่าคุณเจ้าของร้านกำลังยุ่งกับกล่องอะไรบางอย่างอยู่ และดูท่าแล้วเล็กก็ไม่อยากเข้าไปรบกวน จึงมาขอให้เขาช่วยแทน

"พอดีเห็นว่านายมีสร้อยคอที่คล้าย ๆ กันเท่านั้นเอง"

ในระหว่างที่กำลังเอื้อมมือไปสวมใส่สร้อยคอให้กับเล็กนั้น กันต์ก็เหลือบตาลงมองไปเห็นป้ายราคาของสร้อยคอเส้นนี้

"100 ล้านบาท ???" ชายหนุ่มอยากจะรีบวางสร้อยคอนี่กลับชั้นวางแทบจะทันที

มือของเขาหยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนที่เสียงประตูเลื่อนของร้านจะดังขึ้น

รุ่นพี่ริสาเดินเข้ามาภายในร้านด้วยตัวคนเดียวและหันมองไปรอบ ๆ

เธอเดินตรงไปหาเจ้าของร้านที่กำลังยืนประจำอยู่หน้าเคาน์เตอร์ และชูนาฬิกาสีเงินขึ้นให้แก่เจ้าของร้านสาวดู

"รุ่นพี่มาทำอะไรเหรอครับ" กันต์เอ่ยถามในระหว่างที่กำลังสวมใส่เครื่องรางอนธการให้กับเล็ก

"งานคุ้มกันเริ่มไวกว่าที่คิด ตอนแรกคาดการไว้ว่าท่านนักบุญจะออกจากร้านอาหารและเข้าสู่ตลาดนัดในอีก 10 นาที แต่กลายเป็นว่าผิดแผน เราจึงต้องเริ่มงานก่อนเวลา"

รุ่นพี่ริสาเอ่ยพลางส่งสายตามองไปยังเล็กและกานต์ที่ยังคงสนใจเพียงเครื่องประดับ

"ทุกครั้งที่มีภารกิจต้องห้ามประมาทและต้องมีสติตลอดเวลา รู้ตัวกันอยู่ใช่ไหม ?"

กานต์และเล็กหันหลังกลับและเงียบไปในทันที มีเพียงกันต์คนเดียวเท่านั้นที่ก้มหน้าต่ำลง

"หน้าที่แรกของเราคือตรวจสอบและเช็คสถานที่ให้ปลอดภัยและมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรที่สามารถทำร้ายท่านนักบุญได้"

รุ่นพี่ริสาคงใช้นาฬิกาสีเงินนั่นในการยืนยันตัวตน และขอตรวจสอบร้านนี้เพื่อความปลอดภัย

แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อเสียงโหวกเหวกโวยวายนอกร้านเครื่องประดับก็ดังขึ้น

ประตูเลื่อนได้เปิดออกโดยอัตโนมัติและปรากฏให้เห็นอาจารย์เอลที่เดินเข้ามา

ในขณะเดียวกันนั่นเองกลุ่มของทหารก็ได้เข้ามาและกระจายกำลังรอบร้านขายเครื่องประดับไว้

แม้แต่บริเวณภายนอกเองก็ยังมีทหารในชุดหน่วยรบพิเศษอีกมากมายที่กำลังกระจายคนไปทั่ว

อาจารย์เอลที่เห็นกันต์ กานต์ เล็กและริสายืนอยู่ไม่ไกลนั้นก็รีบเข้าไปหาทันที

"พวกเธอรีบถอยกลับไปที่รถก่อน ตรงนี้ให้พวกผู้เขี่ยวชาญเขาจัดการเอา" อาจารย์เอลกล่าวและยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากฤติธี

"ในร้านขายเครื่องประดับ B 750 เคลียร์แล้ว" เอลพึมพำเบา ๆ

"ท่านนักบุญกำลังมุ่งไปที่นั่น ดูเหมือนจะรีบมากด้วย" กฤติธีตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่รีบร้อน

ทันใดนั้นเองประตูเลื่อนของร้านขายเครื่องประดับก็ได้เปิดขึ้นโดยอัตโนมัติอีกครั้ง ทุกสายตากำลังจับจ้องไปยังบุคคลที่เดินเข้ามา

นักบุญศักดิ์สิทธิ์ได้ก้าวเท้าเข้ามาภายในร้านและกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

"ในที่สุด ข้าก็พบท่านแล้ว" นักบุญเอ่ยขึ้นและยิ้มออกมาด้วยความอิ่มเอมใจ