สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 154 : ภาค 2-บท 54 สิ่งที่ไม่ได้เลือก

โซ่โลหิตสีม่วงเริ่มปรากฏให้เห็นหนามที่งอกออกมาจนกลายเป็นเข็มและแทงเข้าไปในร่างของกันต์

เสียงร้องเจ็บปวดของเด็กหนุ่มดังระงมไปทั่วมิติอีกครั้ง ถึงแม้ว่านี่จะเป็นครั้งที่ 2 แล้วมันก็ยังเจ็บอยู่ดี

[ยินดีด้วย ผู้เล่นได้รับสายเลือดตระกูลจอมมารแล้ว หลังจากนี้ผู้เล่นจะมีทักษะและความสามารถพิเศษของสายเลือดจอมมารทุกประการ]

โซ่เริ่มเปลี่ยนกลับเป็นสีขาวดังเดิมและปล่อยร่างของกันต์ออกจากพันธนาการ

กันต์ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับโซ่ที่จางหายไป

ปีกสีม่วงขนาดใหญ่คล้ายกับที่เวลโดรมี ได้กางออกมาจากด้านหลังของเขา

“ต้องไปเรียนต่อ” กันต์เอ่ยพลางเอามือกุมไปที่หัวด้วยความเจ็บปวด

แต่อยู่ ๆ ในใจของกันต์ก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

“ทำไมพวกอุปกรณ์ที่เราซื้อมาถึงไม่ปรากฏตอนเล่นเวลโดรกัน”

ไม่ว่าจะเป็นแหวนหรือสร้อยคอที่เขาซื้อมาจากร้านค้าของผู้แลกเปลี่ยนข้ามมิติล้วนไม่ปรากฏบนร่างกายของจอมมารเวลโดร

[อุปกรณ์ที่ผู้เล่นได้รับหรือซื้อมานั้นจะสามารถเรียกออกมาจากคลังเก็บของเมื่อไหร่ก็ได้]

[เพียงแต่สามารถเรียกอุปกรณ์ได้แค่ทีละอย่างเท่านั้น ไม่สามารถเรียกอุปกรณ์พร้อมกันทั้ง 2 ชิ้นหรือมากกว่าได้]

[หากต้องการเปลี่ยนอุปกรณ์ต้องเก็บของเก่าเข้าคลังก่อน ถึงจะสามารถเรียกชิ้นใหม่ออกมาได้]

หลังจากได้รับความรู้ใหม่มา กันต์ก็ตัดสินใจที่จะพักเหนื่อยอีกสักพัก ก่อนที่จะออกจากระบบ

ที่ห้องพักของกันต์

ร่างของชายหนุ่มนั้นกำลังทรุดลงอยู่ที่หน้าประตูห้องพักของตัวเอง

ในตอนนั้นมือของเขาเกือบจะเปิดประตูได้แล้ว ถ้าไม่โดนดึงวิญญาณไปสิงร่างเวลโดรเสียก่อน

กันต์ลุกขึ้นยืนจากพื้นห้องและไล่ปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าออก พร้อมกับจัดชุดให้เข้าที่

เขาได้ไปอยู่ที่ต่างโลกประมาณเกือบ 1 วันในร่างของเวลโดร นั่นก็เท่ากับว่าโลกจริงได้ผ่านไปประมาณเกือบ 6 ชั่วโมงแล้ว

(ในต่างโลก 1 วันเท่ากับ 6 ชั่วโมงในโลกเดิม ซึ่งกันต์ก็ไปสิงร่างของเวลโดรประมาณเกือบหนึ่งวันที่ต่างโลก จึงทำให้เวลาที่โลกเดิมก็ผ่านไปประมาณเกือบ 6 ชั่วโมงนั่นเอง)

“ได้เวลาข้าวเที่ยงพอดี” กันต์เอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาเห็นเวลาบนนาฬิกาสีเงินที่ข้อมือ

แต่จะว่าไปแล้วถ้าจำไม่ผิดที่นี่มีการเรียนคล้ายกับมหาลัยคือ ให้เราจัดตารางเรียนด้วยตัวเองตามคลาสที่เปิด แต่การจัดวิชาเรียนนั้นก็ต้องทำให้ตรงกับสายที่เราเลือกด้วย

กันต์สลัดความคิดในหัวทิ้งออกไปทันที เพราะเป้าหมายในตอนนี้ของเขาคือทานอาหารกลางวัน

ว่าแล้วกันต์ก็มุ่งตรงไปยังโรงอาหารของโรงเรียนทันที

เขาใช้เวลาไม่นานนักก็เดินทางมาถึง

โรงอาหารของโรงเรียนแห่งนี้มีขนาดใหญ่และกว้างมาก แถมยังมีถึง 2 ชั้นด้วยกัน อีกทั้งยังมีอาหารจากเกือบทุกประเทศทั่วโลก เพราะเกาะครีอัสเอลแห่งนี้เต็มไปด้วยคนจากหลากหลายเชื้อชาติ

“ว่าไง นักเรียนผู้ต้องการเรียนรู้ด้วยตัวเอง” เสียงเรียกทักจากทางด้านข้างได้ดังขึ้น

เสียงนั้นเป็นเสียงของเล็กไม่ผิดแน่ กันต์ไม่รอช้ารีบหันขวาไปมองทันที

“เธอหมายความว่ายังไง เรียนรู้ด้วยตัวเอง” ชายหนุ่มถามกลับ

เล็กในชุดเครื่องแบบของโรงเรียนเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับกระเป๋าสะพายสำหรับใส่แล็ปท็อปสีดำของเธอ

ดูเหมือนว่าช่วงนี้เล็กมักจะพกคอมพิวเตอร์พกพาของเธอติดตัวไปด้วยตลอด สงสัยคงจะเข็ดกับเหตุการณ์ในเขตอุทยานแล้วเลยไม่อยากใช้คอมตั้งโต๊ะอีก

จะว่าไปแล้วมันก็คิดถึงจังนะ ถึงเวลาแค่ผ่านไปไม่กี่วันแต่ก็รู้สึกเหมือนผ่านไปเป็นเดือน กันต์คิดในใจ

“ตามปกติแล้วที่นี่เขาจะให้จัดตารางเรียนด้วยตัวเอง แต่สำหรับนักเรียนคนไหนที่อยากจะเรียนโดยไม่พึ่งอาจารย์ก็สามารถเลือกเป็นสายเรียนผู้เรียนรู้ด้วยตัวเองได้ แต่ถึงอย่างนั้นนายก็ต้องเก็บหน่วยกิตสักวิชาหนึ่งในสายเรียนกายภาพกึ่งเวทของนายให้ครบ”

“แล้วทำไมอยู่ดี ๆ ฉันถึงกลายเป็นนักเรียนผู้เรียนรู้ด้วยตัวเองได้ละ” ชายหนุ่มถามกลับ

“เพราะนายไม่ยอมจัดตารางเรียนในระบบครีอัสเอลสักที ทางโรงเรียนเลยคิดว่านายต้องการเรียนด้วยตัวเอง แต่จะไปแก้ไขตอนนี้ก็ยังทันนะ”

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็ยกนาฬิกาสีเงินขึ้นมาดู ก่อนที่จะกดปุ่มข้อความ

เขามองเห็นข้อความแจ้งเตือนเข้ามามากมายตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ซึ่งเมื่อวานนั้นก็เป็นวันที่เขาสลบอยู่ที่โรงพยาบาล

แต่ทว่ามันก็เป็นข้อความเดิมซ้ำ ๆ ที่แจ้งเตือนมาว่า กรุณาจัดตารางเรียน

เมื่อกันต์ลองกดเข้าไปเขาก็พบว่าระบบมันยังเปิดให้เขาเข้าไปแก้ไขได้อยู่

ส่วนบรรทัดต่อมามันเขียนไว้ว่า หากเลยเวลาที่กำหนดแล้วทางระบบจะจัดให้นักเรียนเป็น ผู้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แต่สามารถแก้ไขได้ในภายหลัง

ตามความคิดของกันต์แล้วมันก็เป็นเรื่องที่ดี สำหรับการเรียนรู้ด้วยตัวเอง เพราะมันจะทำให้เขามีเวลาว่างมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม

อีกทั้งถ้าแอบอู้เรียนก็ไม่มีทางโดนด่าหรืออะไรอีกต่อไป

ในขณะเดียวกันนั่นเองเสียงหอบหายใจก็ดังขึ้นพร้อมกับกานต์ที่กำลังวิ่งมาหาพวกเขา

“เล็ก…เธอวิ่งมา…เร็วชะมัด” กานต์กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

“ไม่ใช่ว่าพวกเธออยู่คนละสายเรียนกันรึไง แล้วทำไมถึงมาอยู่ด้วยกันได้” กันต์เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

กานต์เป็นนักเรียนสายเดียวกับกันต์ นั่นก็คือสายเรียนจู่โจมกายภาพกึ่งเวท ส่วนเล็กก็เป็นสายเรียนวิศวกรรมมานา มันจึงเป็นเรื่องน่าแปลกที่ทั้งคู่จะมาอยู่ด้วยกันได้