สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 128 : ภาค 2-บท 28 ความเข้าใจผิด

กลับไปที่กันต์ในร่างเวลโดร

         เวลโดรปัดการโจมตีด้วยกรงเล็บครั้งแล้วครั้งเล่า ในทุกครั้งที่ดาบและกรงเล็บปะทะกันจะเกิดสะเก็ดไฟกระเด็นออกมา

         เลเวลของผู้หญิงคนนี้คงไม่ต่างจากเวลโดรมากเท่าไหร่นักเพราะทั้งคู่มีความเร็วเคลื่อนที่และตอบสนองในระดับที่พอ ๆ กัน

สตรีหน้ากากแดงมีประสบการณ์การต่อสู้ที่สูงกว่ากันต์ไปอีกขั้นหนึ่ง แต่กันต์สามารถชดเชยช่องว่างนั้นด้วยเลเวลที่สูงกว่า และทักษะการโจมตีที่มากมายหลากหลายรูปแบบ

จากประสบการณ์ต่อคอมโบทักษะในเกม กันต์สามารถนำประสบการณ์เหล่านั้นมาประยุกต์ใช้ได้อย่างดี

         หลังจากหยั่งเชิงกันได้ไม่กี่กระบวนท่าเวลโดรก็สามารถโจมตีสวนกลับไปได้โดยการตวัดกรงเล็บขึ้น

         คมของกรงเล็บโจมตีเฉียดหน้ากากไปไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดรอยร้าวกับหน้ากากสีแดงที่เธอสวมอยู่

         รอยร้าวของหน้ากากบริเวณดวงตาที่เกิดขึ้นทำให้เวลโดรสามารถมองเห็นแววตาของผู้หญิงตรงหน้าได้ส่วนหนึ่ง ผ่านทางรอยร้าว

         ทันใดนั้นเองภาพตรงหน้าของเวลโดรก็เปลี่ยนกลายเป็นความมืดมิด มันเป็นความมืดที่เป็นยิ่งกว่าความมืด

         ไร้ซึ่งเสียง ไร้ซึ่งแสง ไร้ซึ่งความหวัง และไร้ซึ่งตัวตน มันให้ความรู้สึกเหมือนกับจิตใจกำลังลอยเคว้งอยู่ในความว่างเปล่า

ในชั่วพริบตาถัดมา เสียงของจิตใต้สำนึกของเวลโดรก็ดังขึ้น “มันเป็นเพียงแค่ภาพมายา อย่าไปหลงกล!”

เสียงมาดเข้มอันน่าหวั่นเกรงดึงสติของกันต์ให้กลับมาเผชิญกับความจริงและกลับไปควบคุมร่างของเวลโดรอีกครั้ง

“เพล้ง” เสียงคล้ายกับกระจกแตกดังเข้ามาในหูของเวลโดร ภาพมายาตรงหน้าเริ่มแตกละเอียดและหายไป

แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือคมดาบสีแดงที่พุ่งเข้ามาในระยะประชิด

เวลโดรรีบเบี่ยงศีรษะหลบดาบสีแดงและชกสวนกลับไปตามสัญชาตญาณ

ในขณะเดียวกันนั่นเองดาบสีแดงอีกเล่มก็ตรงเข้าเฉือดเฉือนแขนของเวลโดรที่กำลังออกหมัด

กันต์ที่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดก็รีบบังคับร่างของเวลโดรย่อขาเตรียมตัวกระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลักทันที

แต่ว่าการเคลื่อนไหวนั้นของเวลโดรกลับถูกคาดเดาไว้แล้ว

ดาบอีกเล่มที่แทงหัวของเวลโดรพลาดนั้นตวัดลงมาอย่างฉับพลัน

โชคดีที่กันต์ในร่างของเวลโดรพอจะมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้างทำให้เขาสามารถยกกรงเล็บขึ้นรับการโจมตีและปัดป้องได้ทัน

เลือดสีม่วงหลั่งรินออกมาจากบาดแผลที่แขนขวาอันไร้ซึ่งเกราะ เพราะเกราะแขนขวาของเวลโดรถูกแก่นแท้ตะวันจัดการเผาไปแล้ว

“ร่างเงานั้นไม่มีเลือดเนื้อ เจ้าพอใจรึยัง” เวลโดรเอ่ยถามออกไปเบา ๆ ในขณะที่ตนกำลังก้าวเท้าถอยหลังกลับไปตั้งหลัก

บาดแผลที่แขนของเวลโดรกำลังฉีกออกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยตัวเองเพราะผลจากเวทของดาบคู่ระบำเพลิง

เวทไฟระดับตำนานของอาวุธระดับตำนานย่อมไม่ใช่ของที่จะดูถูกได้ แม้แต่เวลโดรที่มีเลเวลถึง 90 ก็ยังไม่สามารถลบล้างผลกระทบนี้ได้ในเวลาอันสั้น

หญิงสาวมองตรงไปยังเลือดที่กำลังไหลรินของชายตรงหน้าและหยุดชะงักไปในทันที

เธอรีบเก็บดาบทั้ง 2 เล่มกลับเข้าฝักที่ด้านหลังและพุ่งตัวเข้าไปคว้าแขนข้างที่บาดเจ็บของเวลโดรไว้

“ขออภัยสำหรับความเข้าใจผิด ข้าผิดเอง” หญิงสาวรีบกล่าวขอโทษและเอามือลูบไปที่แผลของเวลโดร

ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะไม่รู้ว่าเวลโดรเป็นใคร เธอไม่น่าจะเห็นเลือดสีม่วงของเวลโดรด้วยเพราะที่นี่มันมืดมาก

มันก็มีแค่ไม่กี่คนที่ทำเพียงดมกลิ่มก็รู้ทันทีว่าใครเป็นเผ่าอะไร ตัวอย่างก็รุ่นพี่ริสา ในกรณีของเธอคนนี้น่าจะเข้าใจผิดว่าเวลโดรเป็นเผ่ามนุษย์

ละอองมานารอบ ๆ เริ่มไหลเข้ามารวมตัวกันที่ฝ่ามือของหญิงสาวและส่งผ่านเข้าไปที่แผลของเวลโดร

บาดแผลที่เปิดออกเริ่มสมานตัวอย่างรวดเร็วและในท้ายที่สุดมันก็กลับมาปกติดังเดิม

“แครก” เสียงของบางสิ่งที่แตกหักได้ดังขึ้น

มือซ้ายของเวลโดรกำลังกุมไปที่ลูกศรไม้ดอกหนึ่งและบีบมันให้หักคามือ

ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านั้นลูกศรดอกนี้กำลังพุ่งตรงไปยังหัวของหญิงสาวจากทางด้านข้างด้วยความรวดเร็วในขณะที่เธอกำลังรักษาบาดแผลให้เวลโดร

“เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้าหลบมันได้” สาวหน้ากากแดงเอ่ยขึ้นพร้อมกับปล่อยมือออกจากแขนของเวลโดร

“ข้ารู้ว่ามันทำอะไรเจ้าไม่ได้ แต่ที่น่ากังวลคือสิ่งนี้มันเป็นลูกศรอาบยาพิษ” เวลโดรตอบกลับและโยนเศษซากลูกศรลงกับพื้น

ทันใดนั้นเองเสียงก้าวเดินหลายสิบเสียงก็ได้ดังขึ้นพร้อมกัน

ร่างของนักรบในชุดเกราะที่แตกหักนับหลายสิบตนกำลังเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า

นักรบแต่ละคนล้วนมีสภาพร่างกายที่ซูบผอมและซีดเซียว แต่เลเวลของนักรบพวกนี้ก็มีเลเวลถึง 80 ด้วยกัน

“ร่างเงาพวกนี้มาจากไหน” เวลโดรเอ่ยถาม

เหตุผลที่เวลโดรรู้นั้นก็เพราะนักรบพวกนี้มีสีของร่างกายที่ซีดและมีแววตาของสิ่งที่ไม่มีชีวิต อันเป็นลักษณะที่สังเกตได้ง่ายของพวกร่างเงา

“ไว้ค่อยอธิบายทีหลังเถอะ เจ้าร่างเงาพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะประมาทได้”

หญิงสาวหน้ากากแดงตอบกลับพร้อมกับชักดาบคู่สีแดงออกมา

ร่างเงาของนักรบอ้าปากและร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง และพุ่งเข้าโจมตีทั้งคู่ด้วยความเร็วที่ผิดกับครั้งแรกที่เดินมา