สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 124 : ภาค 2-บท 24 วิหารลอยฟ้าสมบัติแสง

ในตอนนี้กันต์รู้ตัวดีแล้วว่าสิ่งที่เขาเคยทำในระหว่างที่เล่นเกมนั้นมันก็ปรากฏในโลกจริงด้วย

ดังนั้นการที่เขาจะนำเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปเชื่อมโยงกับอดีตในเกมมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนัก

จิตใต้สำนึกของเวลโดรรู้สึกข้องใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย แต่พอถามกันต์ไปมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนกันต์จะเงียบมากขึ้นเรื่อย ๆ

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเวลโดรถึงเลิกจะถามว่ากันต์ทำแบบนี้ได้ยังไง รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แล้วเขาเป็นใคร

เวลโดรเลือกที่จะไม่สนใจด้านหน้าโลงศพและเดินอ้อมไปทางด้านหลังแทน

ด้านหลังของโลงศพนั้นมีเพชรสีส้มแดงเม็ดหนึ่ง มันเป็นเพชรทรง6เหลี่ยมขนาดเท่าเหรียญสิบบาทของประเทศไทย

เพชรเม็ดนั้นถูกประทับไว้กลางหลังโลงศพ พร้อมด้วยลวดลายอันสวยงามและตราประทับเป็นสัญลักษณ์คล้ายดวงตะวัน

กันต์รู้จักรเพชรเม็ดนี้เป็นอย่างดี แต่ที่คิดไม่ถึงคือทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้

“แก่นแท้ตะวัน”เวลโดรพึมพำถึงชื่อของสิ่งตรงหน้าออกมา

มือของเวลโดรยังไม่ทันจะได้สัมผัสกับเพชร เขาก็ต้องรีบชักมือกลับทันที

แก่นแท้ตะวันนั้นเริ่มปล่อยออร่าเปลวเพลิงสีส้มออกมา และนั่นก็ไม่ใช่ของที่ถูกกับจอมมารอย่างเวลโดรสักเท่าไหร่

ถ้าเอามือไปใกล้กับแก่นแท้ตะวันมากกว่านี้คงมีหวังมือได้ละลายไหลรวมไปกับเกราะแน่

“คล็อดมันคงหวงของมาก เจ้าจะไปหวังอะไรจากที่นี่” จิตใต้สำนึกของเวลโดรเอ่ยถาม

กันต์ในร่างเวลโดรที่ได้ยินดังนั้นก็ใช้ร่างของเวลโดรยื่นมือเข้าไปคว้าแก่นแท้ตะวันทันที

ยิ่งเข้าใกล้กับแก่นแท้ตะวันมากเท่าไหร่เปลวเพลิงยิ่งแผดเผารุนแรงขึ้นเท่านั้น

แก่นแท้ตะวันจะทำร้ายทุกคนที่กล้าเข้ามาสัมผัสมัน ผู้ที่จะไม่ได้รับผลกระทบนั้นก็มีแต่ผู้ที่แก่นแท้ตะวันให้การยอมรับเท่านั้น และแน่นอนว่านั่นไม่ใช่เวลโดร

คนที่แก่นแท้ตะวันเคยให้การยอมรับมีเพียงแค่ 2 ตัวละครเท่านั้น คือคล็อดกับเรล์ม

เกราะแขนสีดำที่มีหน้าที่ป้องกันอันตรายที่เข้ามาของเวลโดรเริ่มหลอมละลายกลายเป็นของเหลวสีทมิฬอย่างช้า ๆ

กรงเล็บอันแข็งแกร่งของเขาพยายามแงะแก่นแท้ตะวันให้หลุดออกมาจากโลงศพ

จนในที่สุดแก่นแท้ตะวันก็ได้เข้ามาอยู่ในกำมือของเวลโดร และเริ่มปล่อยออร่าเปลวเพลิงที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม

“เจ้ากำลังทำให้ข้าโมโหเจ้ามนุษย์” เวลโดรพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้น

แน่นอนว่ากันต์รู้สึกได้เจ็บปวดเพราะความร้อนที่แล่นมาถึงสมอง แต่เวลโดรต้องรับความเจ็บปวดที่มากกว่าจากผลกระทบของระบบ

“เปิดใช้งานคลังเก็บของ”กันต์ใช้งานร่างของจอมมารเวลโดรราวกับจะเป็นจะตายยังไงก็ไม่สำคัญ

ทันใดนั้นเองแก่นแท้ตะวันที่อยู่ในกำมือของเวลโดรก็พลันหายไปโดยทันที

แต่ผลกระทบจากออร่าเปลวเพลิงของแก่นแท้ตะวันยังมีผลกับมือของเวลโดร

เปลวไฟสีแดงส้มกำลังลุกไหม้และแผดเผามือของเวลโดรอย่างต่อเนื่อง

ถ้ายังไม่รีบหาวิธีแก้คงมีหวังไฟได้ลามไปทั้งตัว

หลังจากที่เก็บแก่นแท้ตะวันเรียบร้อยแล้ว เวลโดรรีบก็เดินไปยังกล่องสมบัติสีเงินที่อยู่ชิดติดกับผนังวิหาร

มือทั้ง2ข้างของเวลโดรที่ข้างหนึ่งเกราะหลอมละลายหายไป กำลังร่วมแรงกันเปิดกล่องสมบัติ

เพราะแม่กุญแจที่ขวางอยู่จึงทำให้เวลโดรต้องจำใจใช้กรงเล็บกระชากทำลายมันทิ้งไป

ในกล่องถูกบรรจุไปด้วยขวดแก้วสีใสมากมาย ภายในขวดแก้วเหล่านั้นบรรจุน้ำยาสีรุ้งที่ส่องประกายแสงออกมา

“คิดไว้ไม่ผิด” กันต์ตะโกนเสียงดังอยู่ภายในใจ

กันต์ใช้มือซ้ายของเวลโดรที่ไม่บาดเจ็บเปิดขวดแก้วออกมาและเทน้ำยาสีรุ้งลงไปบนมือและบาดแผลที่กลางอก

เนื้อเยื่อในร่างกายของเวลโดรตอบรับต่อน้ำยาสีรุ้ง แผลเหล่านั้นค่อย ๆ สมานตัวอย่างเห็นได้ชัด

รวมถึงเปลวเพลิงอันร้อนแรงที่เริ่มสงบลงและดับหายไป

“น้ำอมฤต ถึงแม้จะเป็นของเลียนแบบแต่ก็ให้ผลที่เหนือความคาดหมาย เหตุผลที่ข้าแพ้ให้กับเจ้าพวกกระจอกนั่นในสงครามเอดันก็เป็นเพราะสิ่งนี้”

จิตใต้สำนึกของเวลโดรเริ่มระลึกอดีตและพูดออกมา

น้ำอมฤตหรือน้ำที่มีสีรุ้งนั้นเป็นน้ำยาฟื้นฟูระดับตำนานที่ผลิตได้ยากเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก ต่อให้มีเลเวลถึง90ก็ไม่ใช่ว่าจะหามาใช้ได้ง่าย ๆ

“ไม่ เราไม่ได้แพ้ในสงครามเอดันเพราะน้ำอมฤต” ผมพึมพำตอบเวลโดรเบา ๆ

ส่วนสงครามเอดันนั้นเป็นสงครามระหว่างปีศาจและเผ่าเอลฟ์ สาเหตุของสงครามก็เกิดมาจากความเข้าใจผิด

“ทำไมเจ้าถึงใช้คำว่าเรา?” จิตใต้สำนึกของเวลโดรเอ่ยถามด้วยความสนใจ

“เหตุผลที่จอมมารเวลโดรแพ้เพราะในวันนั้นดันเลือกใช้คนผิด ถ้าเลือกให้คาเรอัสเป็นคนบัญชาการทัพในวันนั้นคงชนะไปแล้ว”

“คาเรอัส? ที่เจ้าพูดมันก็มีเหตุผลแต่เวรุสเองก็มีความสามารถในการจัดกระบวนทัพที่สมบูรณ์ไม่แพ้กัน ต่อให้ข้าเลือกคาเรอัสไปผลก็ไม่ต่างกันนัก”

จิตใต้สำนึกของเวลโดรกล่าวแย้งความคิดของกันต์ทันที

“มันอาจจะจริงที่ทั้ง2มีความสามารถพอ ๆ กัน คาเรอัสถนัดในการคุมขนาดทัพใหญ่ แต่เวรุสเป็นปีศาจที่เน้นกองทัพขนาดเล็กแต่มีประสิทธิภาพ ถ้ามองดูให้ละเอียดก็จะเห็นได้ชัดว่าสุดท้ายทั้ง2ตนก็มีข้อแตกต่าง”

ในสงครามเอดันเวรุสเป็นผู้นำทัพปีศาจนับแสนเข้าโจมตีชายแดนของเผ่าเอลฟ์ ผลลัพธ์คือต้องถอนทัพกลับ

จิตใต้สำนึกของเวลโดรที่ได้ยินดังนั้นก็เงียบไปทันที มันก็เป็นเรื่องแน่อยู่แล้วเพราะผมเป็นคนเล่นตัวละครเวลโดรในฉากเนื้อเรื่องนั้นเอง