สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 123 : ภาค 2-บท 23 การประชุมในรอบร้อยปี

“การคืนชีพของสิ่งที่ควรจะตายไปแล้วนั้นไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา ท่านเทพสูงสุดบอกว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเกิดขึ้น” เรติอุสเกริ่นนำ

"การคืนชีพก็เปรียบเสมือนการฝืนกฏธรรมชาติ แต่ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างมันวุ่นวายไปหมดตั้งแต่ที่โลกใบนี้ได้ถูกเชื่อมต่อเข้ากับโลกจากอีกมิติหนึ่ง"

เทพแห่งธรรมชาติเอริคกล่าวขึ้น

“ในตอนนี้ที่เรายืนยันได้คือ เครก เรล์ม เวรัค ทั้ง 3 เคยมีชีวิตอยู่เมื่อพันปีที่แล้ว แต่กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งได้ มีใครหาข้อมูลเพิ่มเติมได้อีกไหม?”

เทพแห่งความอุดมสมบูรณ์ อัลเมเนีย แย้งขึ้นมาทันที

“เรติอุส เจ้ามั่นใจได้ยังไงว่าพวกเขาคืนชีพกลับมาจริง ๆ?”

“เครก กับเรล์มข้ายืนยันให้ได้ แต่สำหรับเวรัคเองก็เช่นกัน--ทหารเชิญตัวเทพจีอัสมา”

ในครึ่งประโยคแรกเรติอุสเอ่ยตอบอัลเมเนีย แต่ครึ่งประโยคหลังเขาหันไปพูดกับทหารที่ประจำการอยู่โดยรอบ

หลังจากนั้นไม่นานเทพจีอัสผู้อ้างว่าเวรัคเป็นรักแรกของตนก็เดินมาร่วมการประชุม

จีอัสนั่งลงบนเก้าอี้และพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก

หลังจากที่เทพเรติอุสในร่างของรูปั้นได้ต่อสู้กับเรล์มเสร็จ เขาก็รีบปลีกตัวกลับมาหาจีอัสและเอริคทันที

กาต่อสู้ดำเนินไปอีกสักพักจนกระทั่งเทพจีอัสขอให้หยุด 

และแน่นอนว่าหลังจากนั้นเทพจีอัสก็ถูกบีบคั้นอย่างหนักเพื่อให้บอกว่าทำไมเวรัคถึงคืนชีพกลับมาได้

“เวรัคกลับมามีชีวิตแล้วจริง ๆ ทั้งเอริคและอิครอสก็ยืนยันให้ข้าได้” 

เทพเอริคและอิครอสผงกหัวเบา ๆ เพื่อส่งสัญญาณว่าที่จีอัสพูดมานั้นเป็นความจริง

“หลังจากที่นางเสียชีวิต ข้าก็ผนึกนางไว้ในผนึกเหมันต์นิรันดร์” จีอัสพูดด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักยิ่งกว่าเดิม

ทันใดนั้นเองหอกน้ำแข็งนับสิบก็ได้พุ่งตรงและหยุดลงต่อหน้าจีอัส

พวกมันกำลังหมุนวนรอบ ๆ ต้นคอของจีอัสอย่างช้า ๆ และเตรียมพร้อมเจาะทะลุเนื้อเยื่อเหยื่อของมันทุกเมื่อ

เทพเรติอุสเห็นสถานการณ์เริ่มไม่เข้าท่าจึงรีบเข้าควบคุมสถานการณ์ทันที

“เทพอิครอส ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่าน แต่กรุณาใจเย็นก่อน ที่นี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์”

สำหรับอิครอสแล้ว เวรัคก็เป็นเหมือนศิษย์เอกผู้มีตำแหน่งคือสืบทอดความสามารถและวิชาของเธอ

การที่ลูกศิษย์ของตนเองถูกทำเช่นนี้ก็เป็นธรรมดาที่จะโมโห

“จีอัส เจ้าไม่ได้ทำอะไรผู้สืบทอดของข้าใช่ไหม?” อิครอสถามด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง

“ท่าน…ก็รู้ดีว่าผนึกเหมันต์นิรันดร์จะใช้ได้กับหญิงสาวพรหมจรรย์เท่านั้น…ข้าแทบจะไม่ได้แตะต้องร่างของนางเลย”

หอกน้ำแข็งเริ่มละลายกลายเป็นน้ำและระเหยกลับไปสู่อากาศ

เรติอุสถอนสายตาจากจีอัสเพื่อกลับมามองที่อิครอส

“เนื่องจากเทพจีอัสกระทำผิดบัญญัติแห่งทวยเทพ เขาจะถูกนำตัวไปจองจำที่คุกเทพสวรรค์หลังจากที่การประชุมนี้จบลง”

บัญญัติแห่งทวยเทพคือบัญญัติที่มีเอาไว้เป็นกฎหมายของภพแห่งนี้ ภาพรวมของมันก็ไม่ค่อยต่างจากกฎหมายสักเท่าไหร่

สิ่งที่ถูกเขียนไว้ในบัญญัติหลัก ๆ คือห้ามยุ่งเกี่ยวกับมิติใด ๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นแต่จะถูกฝั่งนั้นอัญเชิญจิตวิญญาณไป

นั่นก็จะมีความหมายได้ว่าเทพจะไม่สามารถรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นบนโลกได้ นอกเสียจากจะถูกทางโลกติดต่อไป

“ไม่ใช่แค่พวกนั้นที่คืนชีพกลับมา” เทพอาเธน่าที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่เริ่มประชุมได้เอ่ยขึ้น

“จอมมารลำดับที่ 3 เวลโดรออกมาจากการคุมขังของผนึกศักดิ์สิทธิ์ได้สำเร็จ”

เทพทั้งองค์ประชุมที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มแสดงท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที

“เทพอาเธน่าท่านมีสิ่งใดจะยืนยัน” เรติอุสรีบถามออกไปทันควัน

อาเธน่าร่ายเวทบางอย่างออกมา วงเวทสีทองปรากฏบนโต๊ะทองคำและฉายภาพออกมา

มันเป็นสิ่งที่ถูกบันทึกไว้ในขณะที่การต่อสู้ของเธอและเวลโดรเริ่มขึ้น

“เขาดูอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน” เทพแห่งธรรมชาติ เอริค แสดงความคิดเห็น

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะผนึกมีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่ แต่เรื่องที่เรายืนยันได้ในตอนนี้คือเรื่องนี้ต้องมีบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล” อาเธน่าตอบกลับ

“ตามที่เทพอาเธน่าได้กล่าวไว้ ข้าเทพเรติอุสต้องการความช่วยเหลือจากเทพทุกองค์ให้………”

กลับไปที่กันต์ในร่างของเวลโดร

          เกราะสีดำทมิฬที่ถูกทอดทิ้งอย่างไม่ใยดีระหว่างการต่อสู้ ในตอนนี้พวกมันก็กลับมาประดับบนร่างกายของเวลโดรดังเดิมแล้ว

          ในระหว่างที่เวลโดรกำลังพักเหนื่อยเขาก็เรียกเหงื่อแห่งธรรมชาติออกมาดื่มทั้งหมดคลัง หรือจนไม่สามารถเรียกออกมาได้อีก

กันต์ไม่ได้มีระบบเกมคอยบอกและอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น นั่นทำให้ชีวิตของเขาลำบากอยู่พอตัว

          เหงื่อแห่งธรรชาติหลายขวดมีประสิทธิภาพการฟื้นฟูที่ไม่สูงมากนักเพราะมันเป็นแค่น้ำยาฟื้นฟูระดับกลางเท่านั้น

          สำหรับตัวละครเวลโดรที่มีเลเวลถึง 90 แล้วนั้น การดื่มเหงื่อแห่งธรรชาติเข้าไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเท่าไหร่

          แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยฟื้นฟูบาดแผลจากการที่ถูกหอกแทงได้ในระดับหนึ่ง

“อีกไม่นานพวกมันก็จะพังหนามทมิฬเข้ามาได้ เจ้าอยากจะทำอะไรก็รีบทำเจ้ามนุษย์” จิตใต้สำนึกของเวลโดรกล่าวเตือน

          กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็ใช้ร่างของเวลโดรเดินหน้าเข้าไปภายในวิหารลอยฟ้าสมบัติแสงอย่างรวดเร็ว

          ภายในวิหารนั้นมีผนังที่ถูกทำด้วยทองคำและเงิน ตรงกลางของวิหารมีโลงศพทองคำถูกตั้งอยู่

          รอบ ๆ โลงศพถูกล่ามไว้ด้วยโซ่สีทองคล้ายกับที่นักบุญใช้สู้กับเวลโดรเมื่อไม่นานมานี้

          เวลาที่ผ่านไปนับพันปีก็ไม่ได้ทำให้ความสวยงามของวิหารลดลงไปเลยแม้แต่น้อย

          อีกทั้งทุกสิ่งยังดูใหม่ราวกับพึ่งมีคนมาปัดกวาดทำความสะอาดไปไม่นาน

          “ในตอนที่เล่นเกมอยู่เราเคยมีของแบบนี้ด้วยเหรอ?” กันต์เอ่ยถามตัวเองในใจ