สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 122 : ภาค 2-บท 22 ปะทะร่างสถิตเทพสงคราม(3)

“จะ...เจ้า…คิดจะทำอะไร”นักบุญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

มือซ้ายของเวลโดรกำลังกุมไปที่คอของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ มือของเขาเริ่มกำแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

ความเจ็บปวดที่ร่างกายถูกแทงทะลุมันไม่ใช่สิ่งที่จิตใจของกันต์จะทนได้ง่ายนัก

ถึงแม้ว่าความเจ็บปวดส่วนใหญ่จะถูกโอนถ่ายไปที่จิตสำนึกของตัวละครแล้วก็ตาม

“เหมือนกับยัยนั่นไม่มีผิด พวกเรามันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่” เวลโดรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

นักบุญศักดิ์สิทธิ์พยายามชักหอกของเธอกลับ พร้อมกับควบคุมเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ให้ใช้โซ่สีทองมาดึงร่างของเวลโดรลงไปยังพื้นดิน

          “แสงแห่งสายลม” นักบุญปล่อยมือออกจากหอกสีทองและร่ายเวท

          ทันใดนั้นเองเวลโดรก็ร่ายเวท(ใช้ทักษะ)สวนกลับไปในระยะเผาขน “ดึงวิญญาณ”

          จิตของอาเธน่าที่เข้าควบคุมร่างของนักบุญสามารถทำลายภาพลวงตาของเวลโดรได้ในเวลาเพียงชั่วพริบตา

          แต่นั่นก็มากพอที่จะให้เวลโดรได้ใช้เวทหรือทักษะอีกบทหนึ่ง

          ในระหว่างที่จิตใจกำลังทนกับความเจ็บปวด กันต์ในร่างของเวลโดรก็เผลอทำบางสิ่งออกมา

          เขากำหมัดขวาและง้างลงพร้อมกับร่ายเวท “อัดกระแทก”

          ถ้ายังจำกันได้ทักษะอัดกระแทกเป็นทักษะของเครกที่ใช้เพิ่มพลังโจมตีของหมัดตัวเอง

          แต่กันต์กลับสามารถจำวิธีใช้งานมาปรับใช้ในร่างของตัวละครเวลโดรได้สำเร็จ แต่เขาก็ทำไปโดยความเคยชิน กว่าเขาจะรู้ตัวว่าตัวเองทำแบบนี้ได้มันก็ตรงกับจังหวะที่ออกหมัดพอดี

          ออร่าสีม่วงอ่อนเริ่มปรากฏขึ้นรอบ ๆ หมัดของจอมมารเวลโดรและโจมตีออกไป

          กำปั้นสีม่วงชกเข้าเต็ม ๆ ท้องน้อยของนักบุญศักดิ์สิทธิ์

“อั่ก” นักบุญร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดเบา ๆ ก่อนที่จะสลบลงไป

มือซ้ายของเวลโดรกำลังบีบคอนักบุญผู้ที่ไร้สติอยู่

ปีกสีขาวทั้ง 2 คู่เริ่มหดและหายไป พร้อมกับแสงสีทองที่จางหายไปเช่นกัน เวทแสงแห่งสายลมก็ถูกยกเลิกไปกลางคัน

นั่นเป็นสัญญาณว่าจิตของเทพอาเธน่าได้ออกจากร่างของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลเพราะพลังในตัวของนักบุญหมดลงหรืออะไรก็ตาม ชัยชนะก็อยู่ข้างเวลโดรแล้ว

“สุดท้ายพวกเจ้าก็ไม่ต่างจากข้าเท่าไหร่” จิตใต้สำนึกของเวลโดรเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ

เขตแดนศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บนพื้นเองก็เริ่มสลายหายไปกลายเป็นฝุ่นผงสีทองลอยขั้นไปบนท้องฟ้า

“ถ้าหมายถึงพวกที่กระหายการต่อสู้ ข้าไม่ปฏิเสธ” กันต์ในร่างของเวลโดรเอ่ยตอบ

“เจ้าจะลอกเลียนแบบวิธีพูดของข้ามากเกินไปแล้ว”

กันต์ในร่างของเวลโดรเลือกที่จะไม่สนใจคำสั่งของจิตใต้สำนึกเวลโดร เพื่อควบคุมสมาธิในการบินด้วยปีก

เหล่านักรบพาลาดินนั้นพวกเขาไม่ได้ทำแค่มอง พวกเขากำลังร่วมมือกันทำลายหนามทมิฬของเวลโดรเพื่อบุกเข้าไปช่วยเหลือนักบุญศักดิ์สิทธิ์

“ถ้าหากเจ้ายังไม่พึงพอใจ ข้าอนุญาตให้ไปลองเล่นกับเจ้าพวกนั้นดูก็ได้”

จิตใต้สำนึกของเวลโดรรู้สึกได้ชัดเจนว่ากันต์ยังต่อสู้ได้มากกว่านี้อีก เขายังมีพลังใจและพลังกายเหลืออีกมากมาย

“พวกนั้นอ่อนแอเกินไป” 

กันต์ในร่างเวลโดรตอบสั้น ๆ ก่อนที่จะหดปีกของตัวเองกลับและว่างร่างของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ลงกับพื้นและเดินไปสู่ทางเข้าวิหารลอยฟ้า

“ทำไมเจ้าไม่ฆ่านางเสีย? เจ้ามนุษย์”

“ไม่จำเป็น นักบุญที่ไร้พลังแห่งเทพก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดา กว่านางจะฟื้นฟูพลังแห่งเทพได้ ข้าก็คง…”

กันต์เลือกที่จะเงียบและไม่พูดต่อ ซึ่งนั่นก็สร้างความสงสัยให้กับจิตใต้สำนึกของเวลโดรเป็นอย่างมาก

ที่ภพแห่งเทวะลักษณ์ การประชุมแห่งทวยเทพครั้งที่ 7 ในรอบร้อยปี

วิหารขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเทพมากมายหลายร่อยตน ทุกตนมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานประชุม

แต่ถึงกระนั้นผู้ที่มีสิทธิ์ในการออกเสียงและมอบมติหรือข้อเสนอก็มีเพียงเทพระดับสูงเท่านั้น

ที่กลางวิหารมีโต๊ะทองคำยาวถูกตั้งไว้พร้อมกับเก้าอี้อันหรูหราสิบตำแหน่ง

เทพเรติอุสคือผู้ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเพราะเขาคือคนที่สามารติดต่อกับเทพสูงสุดได้

ตามปกติแล้วเทพสูงสุดจะไม่มาร่วมงาน เขามีเทพเรติอุสเหมือนกับเป็นเลขาอยู่แล้ว

จะเกิดอะไรขึ้นหรือจะอะไรเทพเรติอุสก็จะรายงานให้กับเทพสูงสุดเสมอ

“องค์ประชุมทั้งหมดมาครบแล้ว แต่เจ้าไปทำอะไรมา?” เทพเรติอุสเอ่ยถามเทพอาเธน่าที่กำลังเดินกลับมานั่งเก้าอี้

ก่อนที่การประชุมจะเริ่มขึ้นเทพอาเธน่าได้หายตัวไปเพื่อทำอะไรสักอย่าง

เทพอาเธน่านั้นเป็นเทพที่มีความสวยงามยืนหนึ่งเหนือเหล่าทวยเทพทั้งมวล เหนือยิ่งกว่าเทพอัลเมเนียเสียอีก

แต่เมื่อเธอกลับมาอีกครั้งนั้นก็ทำให้เรติอุสถึงกับงุนงงไปสักพัก

ร่างกายของเธอยังปกติดีก็จริง แต่ดูเหมือนในร่างกายของเธอจะมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป

“เราประชุมกันถึงตรงไหนแล้ว” อาเธน่าพูดพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของเธอ

เก้าอี้ทั้ง 10 ตัวตอนนี้ประกอบไปด้วย เทพผู้ส่งสาสน์ เรติอุส

เทพแห่งธรรมชาติ เอริค -เทพแห่งสงคราม อาเธน่า

เทพแห่งความอุดมสมบูรณ์ อัลเมเนีย-เทพแห่งธาตุทั้งปวง อิครอส เธอนั้นเป็นเทพที่ดูแก่และมีอายุมากที่สุดในนี้แล้ว

และประกอบไปด้วยเทพองค์อื่น ๆ ในระดับเดียวกันอีก 3 องค์ รวมทั้งหมด 8 องค์ด้วยกัน

นั่นจึงทำให้เก้าอี้อีก 2 ตัวว่างและยังไม่มีใครมานั่ง

เรติอุสและเทพองค์อื่น ๆ เห็นว่าอาเธน่ายังทำตัวตามปกติได้ ก็ไม่คิดอะไรมากเริ่มงานต่อทันที

เรติอุสเอ่ยพลางโยนสาสน์ในมือให้กับทุกคน “อย่างที่เรารู้กันอยู่แล้ว ในการประชุมครั้งนี้เรามีหัวข้อคือการฟื้นคืนชีพ”