สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 115 : ภาค 2-บท 15 พลังที่ตื่นขึ้นของราชาปีศาจ(1)

ในระหว่างที่เวลโดรกำลังเดินไปอยู่นั้น นักรบพาลาดินก็พุ่งเข้ามาโจมตีตามสัญญาณของนักบุญศักดิ์สิทธิ์

“เคร้ง” ดาบสีเงินของพาลาดินคนหนึ่งถูกเวลโดรคว้าไว้ด้วยมือเปล่า

เสียงของกรงเล็บและดาบเข้ากระทบกันทำให้เกิดเสียงดังที่แสบแก้วหู

กรงเล็บที่ปลายนิ้วของเวลโดรนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก มันมีความแข็งเทียบเท่ากับอาวุธระดับตำนานเลยทีเดียว

“ข้าไม่มีเวลามาสนใจพวกเจ้า” เวลโดรขย้ำดาบด้วยกรงเล็บจนแตกกลายเป็นเศษดาบและชกสวนกลับไป

ทักษะการพูดของกันต์นั้นเรียกได้ว่าสามารถลอกเลียนแบบเวลโดรได้เกือบทุกอริยาบท เพราะตัวละครเวลโดรเป็นตัวละครที่กันต์เล่นมาเป็นเวลาเกือบปี

เมื่อหมัดของเวลโดรเข้ากระทบกับม่านพลังที่นักบุญศักดิ์สิทธิ์ร่ายไว้ให้แก่นักรบพาลาดินนั่นเอง

มันก็ทำได้เพียงส่งร่างของพาลาดินกระเด็นไปเท่านั้น หมัดของเวลโดรยังไม่สามารถเจาะทะลุม่านพลังได้

เวลโดรที่เห็นดังนั้นก็แสดงท่าทีไม่พอใจออกมาเล็กน้อย

“คุกหนามทมิฬ” กันต์ในร่างของเวลโดรเปิดใช้ทักษะ

เวลโดรยื่นมือขวาออกมาและกำมือ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มท่องบทอะไรสักอย่างก่อนที่จะทุบกำปั้นนั้นลงพื้นดิน

ในขณะเดียวกันนั่นเองพื้นของเกาะลอยฟ้าก็เริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง

          พื้นดินรอบ ๆ ตัวของเวลโดรเริ่มเปลี่ยนกลายเป็นสีดำม่วงและแพร่ขยายเป็นวงกว้าง

          “รีบหนีออกจากพื้นสีดำนี่เร็วเข้า!” นักบุญศักดิ์สิทธิ์ตะโกน

คำเตือนของนักบุญศักดิ์สิทธิ์นั้นช้าเกินไป เวทของเวลโดรสามารถทำงานได้เร็วกว่า

ทันใดนั้นเองหนามสีดำก็พุ่งทะลุขึ้นมาจากพื้นดินเข้าทิ่มแทงเหล่านักรบพาลลาดินที่อยู่โดยรอบ

นับเป็นโชคดีของเหล่านักรบที่หนามไม่ได้พุ่งมาเร็วมากนักและพวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอ ทำให้สามารถหลบการโจมตีที่ถึงชีวิตมาได้

แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการเสียม่านพลังของนักบุญศักดิ์สิทธิ์ไป เพราะเวทบทนี้ของเวลโดรมีไว้เพื่อทำลายเวทม่านพลังโดยเฉพาะ

มันเป็นหนามที่มีพลังในการเจาะทะลวงที่สูง

หนามสีดำที่พุ่งมาจากพื้นดินเริ่มมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนห้อมล้อมและถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเหมือนคุกขนาดใหญ่

ทักษะนี่เองก็เป็นหนึ่งในทักษะที่โกงที่สุดจากตัวละครทั้งหมด เพราะมันกินมานาน้อยมาก แต่กลับได้ผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่

เส้นทางที่มุ่งไปยังสะพานเชื่อมเพื่อไปต่อยังวิหารลอยฟ้านั้นถูกล้อมไปด้วยหนามสีดำ

เหล่านักรบพาลาดินและนักบุญศักดิ์สิทธิ์ถูกกีดกันไว้ข้างนอก

แต่หนามสีดำนั้นมีความสูงแค่ประมาณ 4 เมตรเท่านั้น นักรบพาลาดินสามารถกระโดดเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

แต่มันยังไม่จบแค่นั้นเพราะหนามนั้นมันยังสามารถยืดขยายจนกลายมาเป็นหลังคาคุมไว้ได้อีก

ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ไม่มีใครสามารถกระโดดหรือบินเข้ามาภายในคุกหนามทมิฬได้อีกแล้ว

กันต์ตั้งใจใช้ทักษะนี้ของเวลโดรเพื่อไล่ให้พวกคนเกะกะออกไป แล้วหลังจากนั้นตัวเองจะได้เดินไปยังวิหารลอยฟ้าง่าย ๆ

แต่น่าเสียดายความจริงแล้วมันไม่ได้ง่ายเช่นนั้น

“เจ้าก็ยังอุตส่าห์เข้ามาทัน” เวลโดรมองบุคคลตรงหน้าด้วยความเหน็ดเหนื่อยใจ

นักบุญศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรทางตอนกลางสามารถเข้ามาภายในคุกหนามทมิฬก่อนที่มันจะปิดลงได้ และในตอนนี้เธอก็ยืนอยู่หน้าเวลโดรแล้ว

“ข้าไม่ยอมให้ปีศาจอย่างเจ้าได้เข้าใกล้วิหารลอยฟ้าสมบัติแสงเด็ดขาด”

นักบุญศักดิ์สิทธิ์ประกาศกร้าวและยื่นมือทั้ง 2 ข้างของเธอออกมาข้างหน้า

ทันใดนั้นเองม่านพลังศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้นอีกหลายต่อหลายชั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เวลโดรเดินเข้ามาใกล้ไปมากกว่านี้

“นักบุญศักดิ์สิทธิ์อย่างเจ้าทำได้มากสุดก็แค่ป้องกันและช่วยเหลือ ส่วนด้านการโจมตีก็ไร้ซึ่งฝีมือ”

เวลโดรกล่าวเยาะเย้ยในความพยายามของนักบุญศักดิ์สิทธิ์

“ข้าชอบประโยคที่เจ้าพูด มันเหมือนกับที่ข้าเคยด่าบรรพบุรุษของยัยนั่นไม่มีผิด” จิตใต้สำนึกของเวลโดรกล่าวขึ้นด้วยความชอบใจ

ตามปกติแล้วนักบุญศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้รับการฝึกฝนในการต่อสู้เพราะพลังแห่งเทพที่ได้รับมานั้นไม่ได้เหมาะสำหรับการโจมตี

นักบุญศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกเปลี่ยนมานับหลายต่อหลายรุ่นในช่วงเวลานับพันปีที่ผ่านมา แต่ไม่เคยมีบันทึกไว้เลยว่าจะมีนักบุญศักดิ์สิทธิ์รุ่นไหนใช้พลังแห่งเทพในการโจมตีได้

“ข้าจะไม่ฟังคำของปีศาจอย่างเจ้า จอมมารเวลโดร” นักบุญศักดิ์สิทธิ์ยังคงพยายามร่ายเวทม่านพลังต่อไป

“เจ้ามนุษย์แสดงพลังของข้าให้ยัยนั่นดู เอาให้มันหวาดกลัวจนหัวหดให้มันสิ้นหวังและยอมรับในความพ่ายแพ้” 

ดูเหมือนจิตใต้สำนึกของเวลโดรจะเริ่มรำคาญคำพูดของนักบุญศักดิ์สิทธิ์แล้ว

กันต์เองก็เริ่มอยากรู้แล้วว่าระบบเพิ่มเลเวลของตัวละครยังทำงานอยู่ไหม ถ้าเขาลองทำตามคำขอของจิตใต้สำนึกตัวละคร

“ราชันแห่งอสูรกายอินทนิล” เวลโดรร่ายเวท

หลังจากที่เวลโดรเอ่ยจบนั้นเอง บรรยากาศรอบ ๆ กายของเขาก็เริ่มหนักอึ้งและให้ความรู้สึกกดดัน

แสงสีม่วงเข้มสว่างวูปลอดผ่านเกราะหมวกบริเวณดวงตาซ้ายและจางหายไป

ออร่าสีม่วงเข้มเริ่มปรากฏขึ้นรอบกายของเวลโดร นั่นมันทำให้เขาดูน่ากลัวขึ้นไปอีกเท่าตัว

ทักษะราชันแห่งอสูรกายอินทนิลจะทำให้เวลโดรได้รับค่าสถานะเพิ่มขึ้นตามความหวาดกลัวที่อยู่รอบ ๆ

ยิ่งหวาดกลัวกันมากเท่าไหร่เวลโดรก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

เวลโดรค่อย ๆ ย่างเท้าเข้าไปใกล้ม่านพลังศักดิ์สิทธิ์

แต่ละก้าวที่ผ่านไปมันก็ยิ่งทำให้นักบุญศักดิ์สิทธิ์รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปเรื่อย ๆ