สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 103 : ภาค 2-บท 3 ทีมจู่โจมที่อาภัพ(1)

กันต์รีบขยับร่างของเขาเข้าไปใกล้ซากศพของอีกาทิฬ

“เลเวลตั้ง60 มันก็ควรจะมีแก่นมานาบ้าง”

กันต์คว้าคมดาบตะวันขึ้นมาจากพื้นและผ่าบริเวณกลางท้องของอีกาทมิฬด้วยความชำนาญ จากประสบการณ์ชำแหละซากศพมานับร้อย

แก่นมานาสีฟ้าขนาดใหญ่ได้ไหลออกมาพร้อมกับไส้และและเครื่องในของอีกาทมิฬ

“น่าจะเป็นแก่นมานาระดับสูง” กันต์คว้าแก่นมานาสีฟ้าขึ้นมา

[ต้องการเปิดใช้งานช่องเก็บของอัตโนมัติหรือไม่]

“เปิดใช้งานเลย แล้วเอาเหงื่อแห่งธรรมชาติ4 ขวด”

พลังชีวิตของกันต์ในตอนนี้เรียกได้ว่าแทบไม่เหลือ มันไม่พอสำหรับการที่จะหนีเอาตัวรอดไปจากที่นี่

แก่นมานาระดับสูงและคมดาบตะวันหายไปจากมือของกันต์และเปลี่ยนเป็นน้ำยาฟื้นฟูเหงื่อแห่งธรรมชาติ 4 ขวดแทน

[จำนวนเหงื่อแห่งธรรมชาติคงเหลือในคลัง5 ขวด]

กันต์ไม่รอช้ารีบกระดกน้ำยาฟื้นฟูทั้ง4 ขวดไปในทันที

เมื่อดื่มน้ำยาฟื้นฟูจนหมดแล้วทางระบบจะเป็นคนเก็บขวดแก้วเอาไว้ให้ในคลังโดยอัตโนมัติ

การดื่มเหงื่อแห่งธรรมชาติลงไป4 ขวดก็ทำให้กันต์กลับมาในสถาพที่เต็มทั้งมานาและพลังชีวิตอีกครั้ง

กันต์รีบยกเลิกทักษะม่านพลังแห่งธาตุทั้งปวงที่กางไว้เพื่อป้องกันลูกหลงไม่ให้มาโดนเล็ก และแบกร่างของเธอกลับขึ้นหลังอีกครั้ง

แต่ก่อนที่เขาจะได้วิ่งไปไหนต่อเสียงเดินของใครบางคนก็ได้ดังเข้ามา

เสียงเดินนั้นไม่ได้เดินเป็นจังหวะ ราวกับคนที่เดินมากำลังบาดเจ็บไม่ก็เดินไม่ค่อยไหว

ร่างของชายในชุดเกราะปรากฏขึ้นต่อหน้ากันต์ เขากำลังพยายามเดินมาข้างหน้าด้วยการใช้กิ่งไม้ค้ำไม่ให้ล้ม

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ล้มลงต่อหน้ากันต์และพยายามตะเกียกตะกายเพื่อขยับร่างกายให้ไปข้างหน้า

“ทำใจดี ๆ ไว้” กันต์วางร่างของเล็กลงและพุ่งตัวเข้าไปหาชายคนนั้นทันที

ชายผู้บาดเจ็บเงยหน้าขึ้นมามองกันต์และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

“รีบหนีไป…อาจาร”

ก่อนที่เขาจะได้พูดจบ มันก็เป็นเวลาเดียวกับที่สติของเขาดับลง

ที่บริเวณด้านหลังหัวของเขาปรากฏให้เห็นพิษสีม่วงที่กำลังกัดกร่อน และมันก็กัดกร่อนจนทะลุเข้าไปในสมองของเขาแล้ว

ชายคนนี้คือหนึ่งในทีมจู่โจมของริสา เขาเป็นฝาแฝดผู้ชายคนที่ถือหอก กันต์จำหน้าของเขาได้

แม้กระทั่งบริเวณเกราะแขน ขา หลังก็เต็มไปด้วยรอยกัดกร่อนของพิษสีม่วง

ต่อให้มีเหงื่อแห่งธรรมชาติอีก10 ขวดก็ไม่เพียงพอที่จะช่วยเหลือผู้ชายคนนี้ให้รอดชีวิตจากภัยครั้งนี้ไปได้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กันต์เห็นคนตาย แต่นี่มันเป็นครั้งที่ 2 แล้วที่กันต์ต้องเห็นคนมาตายต่อหน้าแต่ช่วยอะไรไม่ได้

ทันใดนั้นเองเสียงของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนที่ได้ดังมาจากทางข้างหน้าของกันต์

ตะขาบทรพิษมันไม่ได้มุดดินมาเหมือนเดิมแต่มันกำลังใช้ขานับร้อยของมันวิ่งตัดผ่านต้นไม้และก้อนหินมาด้วยความรวดเร็ว

คงเป็นเพราะเสียงอันดังกึกก้องจากการต่อสู้กับอีกาทมิฬเมื่อกี้ที่เรียกให้มันมาที่นี่

ถึงในใจยังสงสัยอยู่ว่าก่อนที่จะตายชายคนนั้นอยากจะบอกอะไร แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาจะมาสงสัย

[จิตใต้สำนึกของเรล์มเรียกร้องให้คุณรีบเรียกแก่นมานาออกมาจากคลังแล้วกินมันเดี๋ยวนี้]

ในขณะเดียวกันนั่นเองในใจของกันต์ก็เกิดข้อสงสัยถึงความคิดของเรล์มขึ้นมา

แต่ในเวลาไม่นานกันต์ก็เข้าใจ ทักษะสัมผัสเวทนั้นกำลังบอกให้กันต์รู้ว่าตะขาบไม่ได้มาแค่ทางข้างหน้าตัวเดียวแต่มันมาจากทุกทิศทาง

ใช่แล้วในตอนนี้เดสเพียร์ได้ตกอยู่กลางวงล้อมของตะขาบทรพิษแล้วเป็นที่เรียบร้อย

สถานการณ์ของหน่วยจู่โจมของริสา(หัวหน้าทีมไม่อยู่) เมื่อประมาณ5 นาทีก่อน

สภาพของทีมจู่โจมตอนนี้อยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก พวกเขากำลังถูกไล่ต้อนโดยฝูงตะขาบทรพิษกว่า3 ตัว

“ไหนบอกว่าแหล่งกำเนิดมานาแค่50 ตัวเดียวไง แล้วไอ้ตัวเลเวล60 เป็นฝูงนี่มาจากไหน”

จิณที่เป็นนักเวทของทีมตะโกนด่าวินผู้ที่กำลังถือคอมพิวเตอร์พกพา

“ฉันไม่รู้ ตอนแรกระบบมันก็บอกมาแบบนั้น ไอ้ตะขาบเลเวล 60 พวกนี้มาจากไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เสียงเกราะหนักกระทบเข้ากับพื้นดินดังขึ้นพร้อมกับเสียงตะโกนของชายอีกคน

“เลิกทะเลาะกันแล้วรีบหาทางรอดได้แล้ว!” ริกผู้เป็นชายสวมเกราะหนักตะโกน

เขาโดนตะขาบทรพิษโจมตีด้วยการตวัดหางใส่จนกระเด็นและกระแทกกับพื้น

“เราส่งฝาแฝดคู่นั้นไปขอความช่วยเหลือแล้วอดทนอีกหน่อย” ลีนพูดขึ้นพร้อมกับร่ายเวทรักษาให้กับริก

ฝาแฝดชาย2 คนนั้นคือคนที่สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วที่สุดในทีมจู่โจม ลีนจึงตัดสินใจให้พวกเขาหนีไปขอความช่วยเหลือ

แต่ก็เป็นอย่างที่เรารู้ ในปัจจุบันอีกไม่นานหลังจากนี้หนึ่งในฝาแฝดจะถูกพิษของตะขาบทรพิษสังหารไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

"แบบนี้หัวหน้าได้โกรธเราตายแน่ ถ้าเรารอดจากที่นี่ไปก็ต้องโดนหัวหน้าด่าอยู่ดี"

ริกเอ่ยพลางยกโล่รับการโจมตีจากตะขาบทรพิษ

"หุบปากของนายไปก่อนวิน เจ้าเด็กที่เราพามาด้วยตอนนี้ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง ไหนนายบอกจะช่วยเขาไง" จิณกล่าวเหน็บแนมในระหว่างที่เธอกำลังร่ายเวทโจมตี

และนั่นเองก็ทำให้ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ พวกเขาสัญญากับกันต์ไว้ว่าจะช่วยแต่นี่มันอะไรกันแค่ตัวเองยังเอาตัวแทบไม่รอดด้วยซ้ำ ย้อนกลับไปคิดแล้วก็อดเศร้าใจไม่ได้

------------

วันนี้วันพระ ดังนั้นผมจะลงตอนบ่ายอีกตอนนะครับ