สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 10 : ภาค 1-บท 10 ปีศาจที่ยังเหลือรอด

ร่างของกานต์ถูกปีศาจคว้าตัวไว้ได้ก่อนที่เธอจะได้ร่ายเวทใส่มัน

ลำคอของเธอถูกกำไว้อย่างแน่น และเริ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆ ปีศาจไม่ได้ต้องการให้เธอตาย มันเพียงแค่อยากจะทรมานเท่านั้น

“บอกมาว่าเจ้าสิ่งนั้นอยู่ที่ไหน” ปีศาจตะคอกถาม ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นภาษาปีศาจ

“ฉัน…ไม่รู้…ไม่เข้าใจ” เพราะคอที่ถูกบีบทำให้เธอพูดได้ลำบาก

“ถ้าไม่ยอมพูดคงมีแต่ต้องพาไปหาท่านผู้นั้นแล้ว” ปีศาจพูดพร้อมกับกางปีกของมันออก

แต่ก่อนที่มันจะได้บินไปไหน มันก็ถึงกับต้องเก็บปีกตัวเองแล้วโยนร่างของกานต์ทิ้งให้ห่างตัวทันที

“แกเป็นใคร” ปีศาจตะโกนถาม

เรล์มในชุดคลุมสีดำได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับดาบสีเงินในมือ

หลังจากที่กันต์ถูกซัดติดกำแพง เขาได้กลับเข้าสู่ระบบเพื่อเลือกตัวละครเรล์มให้กลับมาช่วยร่างต้น

“เป็นปีศาจเหมือนแกนั่นแหละ แต่แค่ครึ่งเดียว” เรล์มตอบกลับพร้อมกับตวัดดาบ

เมื่อตวัดดาบคลื่นเพลิงทมิฬได้ปรากฏขึ้นจากปลายดาบ และพุ่งเข้าหาศัตรู

ดาบสีโลหิตในมือของปีศาจสามารถรับการโจมตีนั้นได้ไม่ยากนัก

“แกทำอะไรอยู่รู้ตัวรึไหม! แกกำลังทรยศท่านจอมมารและไปเข้าร่วมกับพวกมนุษย์” เมื่อมันเห็นเพลิงทมิฬมันก็เข้าใจทันทีเลยว่าบุคคลเบื้องหน้ามันคือปีศาจ

[จิตใต้สำนึกของเรล์มกำลังเรียกร้องให้คุณกำจัดปีศาจเบื้องหน้าโดยเร็ว]

“ฉันก็ไม่ได้อยู่กับจอมมารของแก หรือมนุษย์ ฉันอยู่ข้างตัวเอง และฉันจะไม่ก้มหัวให้ใครทั้งนั้น”

สถานการณ์บริเวณจุดรวมพล เริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติอีกครั้ง ด้วยฝีมือของใครบางคนที่สวมเกราะสีดำ

เกราะสีดำถูกเติมแต่งด้วยเลือดของทั้งมนุษย์และปีศาจ อยู่ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นและหายตัวไปหลังจากปีศาจถูกกำจัดได้สำเร็จ แน่นอนว่าคนนั้นไม่ใช่กันต์

เมื่อปีศาจทั้ง 2 ตนถูกกำจัดได้แล้ว ปีศาจที่เหลืออยู่เพียงตนสุดท้ายคือที่โรงอาหาร

พวกนักเรียนยังคงหวาดกลัวปีศาจอยู่แต่พวกเขาก็เข้าใจได้ว่าการอยู่กับคนที่แข็งแกร่งจะปลอดภัยมากที่สุด นั่นก็คืออาจารย์เคนที่กำลังมุ่งหน้าไปทางโรงอาหาร

ดาบสีโลหิต และดาบสีเงินเข้าปะทะกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งคู่ต่างไม่มีใครยอมใคร และดูเหมือนจะไม่มีใครเสียเปรียบเลย

“แกบีบให้ข้าต้องเลือกทางนี้เอง” ปีศาจรีบถอยออกจากการต่อสู้และกำลังหนี

“ทางนั้นมัน” เรล์มรีบวิ่งตามไปทันที

ทางที่ปีศาจกำลังวิ่งไปคือร่างต้นของเขาที่กำลังสลบอยู่คากำแพงนั่นเอง

ความเร็วของปีศาจและเรล์มนั้นพอๆ กันเป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าเรล์มวิ่งตามไม่ทันแน่

เรล์มหยุดวิ่งพร้อมกับยกดาบสีเงินกรีดแขนตัวเองให้เลือดไหลออกมา

“โลหิตแปรสภาพมนตรา” เวทถูกร่ายออกมาด้วยความเร็วสูง

เลือดแต่ละหยดนั้นไม่ได้ตกลงพื้นมันกลับลอยขึ้นมากลางอากาศและพุ่งเข้าใส่ร่างของปีศาจ

หยดเลือดแต่ละหยดทำได้เพียงแค่เกาะร่างของปีศาจไว้เท่านั้นยังไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆ

“เลือดนี่มัน….อ้ากกก” ไม่ทันที่ปีศาจจะได้พูดจบมันก็ต้องร้องออกมาด้วยความทรมานและรีบปัดหยดเลือดออกจากร่างกายของมัน

“ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากใช้วิธีนี้เลย” เรล์มใช้เลือดของตัวเองอาบไปที่ดาบสีเงินและพุ่งตัวเข้าหาปีศาจอีกครั้ง

“ไม่จริงหรือว่าแกมันเป็นลูกครึ่งปีศาจ เป็นไปไม่ได้ ลูกครึ่งปีศาจหายสาบสูญเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว” ปีศาจยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่มันพบ

ดาบของปีศาจและเรล์มเข้าเผชิญหน้ากันอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เรล์มได้เปรียบ

ตอนแรกกันต์อยากจะเก็บมานาไว้เพื่อเอาไว้ฆ่าปีศาจอีก 2 ตัวที่เหลือ แต่เพราะร่างต้นตกอยู่ในอันตรายเขาจึงจำเป็นต้องใช้เวทนี้

“เพลิงทมิฬ” ไฟสีดำเริ่มไหม้ไปทั่วทั้งดาบของเรล์มและมันยังลามไปที่อื่นอีกด้วย

เมื่อเพลิงทมิฬ และเลือดของเขาได้ผสมกันแล้ว มันจึงทำให้เกิดสิ่งที่ยากจะต้านทาน

การโจมตีของกันต์แต่ละครั้งล้วนสร้างความเสียหายให้กับปีศาจถึงแม้ว่ามันจะยกดาบของตัวเองรับได้ก็ตาม

“ฉันขอเอาคืนที่กับสิ่งที่แกทำไว้” เรล์มเอ่ยพร้อมกับกุมดาบไว้ในมือทั้ง 2 ข้างและแทงออกไป

ดาบของเรล์มแทงทะลุท้องของปีศาจไป เพลิงทมิฬเริ่มทำลายและแผดเผาร่างของปีศาจจากภายใน และมันก็ตายในที่สุด

[ยินดีด้วย เลเวลของคุณเพิ่มขึ้นเป็นเลเวล 5 แล้ว และได้รับเงินจากการสังหารปีศาจจำนวน 80 ทอง]

[ภารกิจบังคับสำเร็จแล้ว ผู้เล่นได้รับเงินรางวัล 100 ทอง]

[ผู้เล่นมีเงินรางวัลคงเหลือ 500 ทอง]

[ผู้เล่นจะกลับหน้าหลักเลยหรือไม่]

“พวกอาจารย์ก็ทำได้ดี แต่เสียดายชะมัด” ถ้าปีศาจอีก 2 ตัวยังไม่ถูกกำจัดเขาคงได้เงินมากกว่านี้ไปแล้ว

แค่ฆ่าปีศาจตนนี้ตัวเดียวเรล์มก็สูญเสียมานาไปถึง 1 ใน 3 แล้ว

ทันใดนั้นเองมือของเรล์มขยับเองโดยที่กันต์ไม่ทันตั้งตัวมันเป็นผลจากทักษะสัมผัสเวท

“เคร้ง”ดาบเหล็กฟาดเข้ากับดาบของเรล์ม ผู้ที่โจมตีเข้ามานั่นคืออาจารย์เคน

“ทำไมถึงเข้ามาโจมตี ต้องการอะไร” เรล์มเอ่ยถามด้วยภาษามนุษย์ อันที่จริงก็ภาษาไทย

“เพราะแกเป็นปีศาจ เป็นสิ่งที่ต้องถูกกำจัด” อาจารย์เคนตอบกลับ

[จิตใต้สำนึกของเรล์มต้องการให้คุณกล่าวประโยคนี้ออกไปและกระทำสิ่งนี้]

ทั้งประโยคและภาพได้ปรากฏขึ้นในหัวของผม มันคือสิ่งที่เรล์มต้องการ

“อืม เข้าใจแล้ว ต้องทำจริงเหรอ?” ผมก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของเรล์มอยู่ ผมจะทำตามที่เขาต้องการ

“กรีดทำลายนภา” ผมเปิดใช้งานทักษะ

กล้ามเนื้อเริ่มเกร็ง มานาค่อยๆ ไหลไปรวมกันที่แขนทั้ง 2 ข้าง เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วก็ถึงเวลาโจมตี

ดาบตวัดเป็นแนวเฉียง ปลายดาบชี้ขึ้นบนท้องฟ้า ในจังหวะที่ดาบถูกฟันออกไปเสียงของดาบที่แหวกมวลอากาศได้ดังขึ้น

ผลลัพธ์คือดาบเหล็กในมือของอาจารย์เคนถูกตัดออกเป็น 2 ท่อน แรงลมจากการฟันดาบนั้นแรงมากจนชุดคลุมส่วนหัวของเรล์มถึงกับถูกเปิดออก เผยให้เห็นโฉมหน้าของเขา

อาจารย์เคนในตอนนี้มีสภาพร่างกายที่อ่อนแอมาก ถ้าต้องต่อสู้กับเขาในสภาพสมบูรณ์คงจะลำบากกว่านี้

ผมชี้ดาบไปที่หน้าของอาจารย์เคนและพูดตามบทที่เรล์มเตรียมไว้ให้

“จิตใจที่อยากจะสังหารปีศาจนั้นข้าขอชื่นชม แต่ด้วยพลังแค่นี้เจ้าก็เป็นเหมือนกับลูกไก่ตัวหนึ่ง จำความพ่ายแพ้ของเจ้าในวันนี้เอาไว้ให้ดี ถ้าเจอกันครั้งหน้าแล้วยังอ่อนแออยู่แบบนี้ คอของเจ้าได้หลุดออกจากบ่าแน่”

“จำใบหน้าของข้าไว้ให้ดี ปีศาจที่ทำให้เจ้าพ่ายแพและถูกย่ำยี จำหน้าของข้าไว้แล้วกลับมาล้างแค้นข้าให้ได้”

ผมตวัดดาบอีกครั้งเพื่อสะบัดเลือดที่ติดดาบอยู่ออกไป ปรากฏให้เห็นดาบสีเงินสะท้อนแสงเป็นสีเงิน

ชายผมสีแดงสด ใบหน้าหล่อเหลาและดาบสีเงินของเรล์มจะถูกจดจำไว้อีกนานในความทรงจำ

เรล์มกางปีกของตนเองออกและบินจากไป

“ไม่คิดเลยว่าเรล์มจะยอมให้ทำแบบนี้” ผมพึมพำเบาๆ ในขณะที่บินอยู่บนท้องฟ้า

เรล์มไม่ชอบให้ใครมาเรียกตัวเองว่าปีศาจมากเท่าไหร่ เขาเชิดชูจิตใจของคนที่ต้องการฆ่าปีศาจ

เหตุผลที่เรล์มคิดแบบนี้เพราะเขาคิดว่าการที่เขาเป็นลูกครึ่งปีศาจ มันเปรียบเสมือนเป็นตราบาปของชีวิต

“กลับสู่หน้าหลัก” ผมพึมพำเบาๆ

ร่างของเรล์มสลายกลายเป็นแสงสีฟ้าแล้วหายไป

หลังจากที่เรล์มจากไป พวกนักเรียนก็เริ่มที่จะพูดคุยกัน บางคนก็ถ่ายวีดีโอไว้ บางคนก็ถ่ายรูปเก็บไว้

เสียงเฮลิคอปเตอร์กำลังเข้ามาใกล้บริเวณโรงเรียนและจอดลงบริเวณสนามหญ้า ซึ่งสนามหญ้าของโรงเรียนก็อยู่ใกล้ๆ กับโรงอาหาร

พวกคณะอาจารย์และนักเรียนต่างสงสัยกับการปรากฏตัวของเฮลิคอปเตอร์

ผู้ที่ก้าวเท้าลงมานั่นก็คือบุรุษจากบริษัทฮิวแมนคริเทค และตามมาด้วยบอดี้การ์ด 2 คน

เมื่อเขาเห็นหน้าเคนก็รีบเดินเข้าไปหาทันที “เคน ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกนายว่าอาจารย์เคนแล้ว”

“คุณชายมาทำอะไรที่นี่ครับ” อาจารย์เคนเอ่ยถามพร้อมกับปาดเลือดที่ใบหน้าออก

“ฉันแค่มาตรวจสอบอะไรนิดหน่อย นายไปพักเถอะ ที่นี่เดี๋ยวจะมีคนมาจัดการต่อเอง

พวกตำรวจและหน่วยกู้ภัยที่พึ่งมาถึง ก็รีบจัดระเบียบและแยกย้ายทำงานตามหน้าที่ของตน

คุณชายเดินสำรวจความเสียหายในโรงอาหารพร้อมกับบอดี้การ์ด และอาจารย์คนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์

“เลเวลของเขาประมาณเท่าไหร่ ปีศาจที่รอดไปได้” คุณชายถาม

“ประมาณ 45 หรือมากกว่านั้นครับ” อาจารย์คนนั้นตอบกลับ

“แล้วเขาได้ฆ่าใครไปไหม”

“ไม่ครับ เขาไม่ได้ฆ่าใครสักคนแต่…” อาจารย์คนนั้นไม่สามารถบรรยายสิ่งที่เขาเห็นเป็นภาพได้จึงเอาวีดีโอให้ดูแทน

วีดีโอนี้คือวีดีโอที่มาจากกล้องวงจรปิดของโรงเรียน มันถ่ายเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบไว้

เมื่อวีดีโอเล่นมาถึงจุดที่กันต์ซัดปีศาจกระเด็น คุณชายทำสีหน้าจริงจังสักพักแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อวีดีโอเล่นมาถึงจุดที่เรล์มกรีดแขนตัวเองเพื่อช่วยกันต์ไว้เขาก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง

“เด็กคนนี้อยู่ที่นี่รึเปล่า ฉันอยากพบเขา” คุณชายพูดพร้อมกับชี้ไปที่กันต์ในวีดีโอ

ในขณะเดียวกันกับที่คุณชายมาถึง กันต์ก็อยู่ที่ห้องโถงหลักแล้ว

ผมเปิดหนังสือออกเพื่อตรวจสอบเลเวลของตัวละคร

[ตัวละครเครก เลเวล 43]

[ตัวละครเรล์ม เลเวล 45]

เหตุผลที่เรล์มมีเลเวลมากกว่าเครกนั่นก็เพราะเหตุการณ์ล่าสุดที่เขาได้ทำไป สั่งสอนอาจารย์คนนั้น

[เพิ่มระดับทักษะอย่างรวดเร็วให้กับเครก 0 ทอง]

[เพิ่มระดับทักษะอย่างรวดเร็วให้กับเรล์ม 0 ทอง]

การที่จะเพิ่มระดับทักษะของตัวละครได้นั้นต้องรอให้มีเลเวล 50 ก่อนถึงจะอัพทักษะเป็นระดับ 5 ได้

ผมปิดหนังสือพร้อมกับถอนหายใจออกเบาๆ และเดินไปหาผู้แลกเปลี่ยนข้ามมิติ

“ยินดีต้อนรับคุณลูกค้า” เสียงของเฉดดังขึ้นก่อนที่ผมจะเดินไปถึงหน้าห้องเสียอีก

“นายยังอยู่อีกเหรอเฉด” ผมทักทายเขาด้วยท่าทีสบายๆ

“อยู่ที่นี่มันสบายดี แถมข้ายังมีเพื่อนเก่าอยู่ด้วยพวกเราไม่ได้เจอกันตั้งนาน”

รูปร่างของผู้มาใหม่นั้นคล้ายกับเฉดมากแต่หน้ากากของเขาหรือเธอกลับเป็นสีขาวบริสุทธิ์

“สวัส…” ผมยังพูดทักทายไม่ทันจบผมก็ต้องตกตะลึง

สิ่งของที่เพื่อนเก่าของเฉดวางขายนั้นเป็นของที่ไม่สมควรที่จะมีในตอนนี้ มันเป็นของระดับตำนานโดยแท้จริง