คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2
ทันทีที่โรส้าวลมาารถส่วนัวเธอพบว่ามีายหนุ่มผมำที่มีใบหน้าหล่อเหลา อ่อนโยน นัยาสีน้ำเินเ้มนเือบำรับับผมสั้นสีำสนิท รูปร่าสูเพรียวสมส่วนไม่บอบบาเินไป ้วยส่วนสู180 cm ทำให้สาวๆหลายนแอบมอเาอยู่เ่นัน แ่เานนั้นลับไม่สนใ แ่ส่ยิ้มอ่อนโยนให้นายสาวอน
“อรุสวัสรับุโรส” มลทัทายเ้านายนสวยอน พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“อรุสวัส่ะมล” โรสถามพลา้มมอนาฬิา พร้อมเินอย่ารวเร็วไปที่ห้อทำานอเธอโยมีเลาหนุ่มเินามไป่อนที่เธอะสวนับู่บอสให่และเลาสาวอย่าู่พระ-นาอเรื่อ โรส โรสิิไม่แม้แ่เหลือบไปมอ้วยหาา มีแ่มลเท่านั้นที่้มทัทายบอสอย่าภาวิน
๊อ ๊อ เสียเาะประูที่ัึ้นทำให้โรสเยหน้าาเอสาร่าๆ่อนพูว่า
“เ้ามา”
“นี่รับ” มลพู่อนวาอเมริาโน่ ไม่หวานพร้อมแนวิทูน่าให้เธอ
“อบในะมลนายรู้ใันริ” โรสมเลาอนเอพร้อมบีบแ้มายหนุ่มไป้วย ทำให้เลาหนุ่มนั้นมีใบหน้าแลามไปถึหู ยิ่ทำให้โรสแล้ไปอี แ่่อนที่โรสะไ้แล้อะไรเลาหนุ่มอเธอ่อ ็มีเสียเย็นาอนนึพูึ้น
“ัน็ไม่ไ้อยาัเวลาส่วนัวอเธอับเลาหรอนะ” เสียภาวินเอ่ยึ้นทำให้โรสหยุารลั่นแล้เลาหนุ่ม พร้อมถามู่หมั้นอนว่า
“ุวินมีอะไรับันะถึมาหาถึที่” โรสถามพร้อมออ ไว่วาึ้น วามเี่ยวอเธอวัมอ้วยวามเยา ไม่มีวามวามรัหลเหลือในแววา
“ทำไมุไม่อบ้อวามผม” ภาวินถามอย่ามะนาวไม่มีน้ำ
“ ไม่ำเป็นนี่ะ ยัไเราะถอนหมั้นันอยู่แล้ว” โรสย้อนลับ้วยำพูที่เาเยบอเธอ
“ ุะถอนหมั้นผมเพื่อเอาเวลาไปอยู่ับเลาอุสินะ” ภาวินถามลับ้วยน้ำเสียเย็นา ลึๆแล้วเารู้สึไม่พอใับ่าวลือใน่วนี้อบริษัท พนัาน่าลือันว่า ุโรสับุมลมีวามสนิทสนมันเินเ้านายสาวับเลาหนุ่ม ยิ่่วนีุ้โรสไม่ไปทาน้าวับู่หมั้นอย่าุภาวินแ่สั่อาหารมาทานในห้อทำานับเลาหนุ่ม อนแรภาวินเาไม่ไ้ทราบ่าวลือนี้นเาเห็นท่าทาลำบาใอบัว บุษยาเมื่ออ่าน้อวามในโทรศัพท์มือถือนเาบัับแย่มือถือเธอมาและเห็นไลน์ลุ่มเมาท์อพนัาน เาึเิวามไม่พอใลึๆเพราะอย่าไร โรส โรสินี ยัไ้ื่อว่าเป็นู่หมั้นอน.
“เหอะ! ันไม่ใุ่นะะวินที่ทำัวส่ำสอนินเลาัวเอะที่ยัหมั้นอยู่” โรสอลับายรหน้า
“ให้ผมบอุี่รั้ว่าผมับบัวไม่ไ้มีอะไรัน” ภาวินแ้่าให้นเอ อย่าไรเาไม่ไ้อยาให้บัว บุษยาเสียหาย
“ุแน่ใเหรอ ถ้าอย่านั้นทีุ่อถอนหมั้นันไม่เี่ยวับเลาุั้นสิ” โรสอลับไปอีหนึ่อนภาวินไปไม่ไปแววาสีำสนิทอเามีแววสับสน ส่วนโรส ยยิ้มอย่าสาแ่ใแม้ในหัวในี้มีารรีร้ออยู่ลึๆับท่าทาอเา แล้วอย่าไร ร่าายที่เศร้าอาเพราะอิทธิพลอเ้าอร่าเ่า แ่มันไม่ใ่เธอ โรส โรสินีนนี้
“เย็นนีุ้แม่นัุทาน้าว ผมะมารับ” ภาวินเปลี่ยนเรื่อ
“ีเลย เราะไ้บอุท่านว่าเราะถอนหมั้นัน” โรส อบอย่าไม่สนใอะไรพร้อมเลียร์เอสารบนโ๊ะเป็นสัาว่าเธอหมเรื่อที่ะุยับเาแล้ว
“ุอยาะถอนหมั้นับผมนานั้นเลยเหรอ” ำพูอภาวินทำให้โรสเหลือบมอเาอย่าไม่เ้าใ ่อนถามว่า
“มันเป็นาร้อารอุไม่ใ่เหรอะ” โรสถามลับ
“…” ภาวินไ้แ่นิ่เียบ
“ันิว่าโรสเหนื่อยที่ไล่ามวามรัาุแล้ว่ะ” โรสพู่อเมื่อเห็นเานิ่ไป ใ่อนนี้โรสนนั้น นาร้ายนนั้นเาเหนื่อยที่ะวิ่ามวามรัที่หายไปอภาวิน เธอเหนื่อยนหายไปาโลนี้ ิใและวิาอนาร้ายนนั้นสลายไปแล้วเหลือเพียร่าายและาวามรู้สึ่อนที่เธอมารอบรอร่านี้ไว้
“…” ภาวินไ้ยินอย่านั้นเาเียบ ใ่เายอมรับว่าทุรั้เาที่เาอยู่ใล้บัว บุษยาเามีวามรู้สึอ่อนโยน ผ่อนามหล่อนอย่าัไม่ไ้ ส่วนเาอถอนหมั้นหิสาวรหน้า…อนนั้น…อนนั้น เาไม่รู้สิ เหมือนเาถูบัับให้พู ในในึ็ยินีที่เาอถอนหมั้นเธอ อีในึ็ัแย้ว่าทำไมเาพูอย่านั้น ในืนนั้น เมื่อเาเห็นสายาัพ้ออเธอแล้วเารู้สึอยารั้เธอไว้ อร่าบานั้นไว้แล้วอโทษแ่เาไม่สามารถพูอะไรไ้นอามอเธออย่าเย็นา
“ไม่มีอะไรแล้วุออไปเถอะะ แม่เลาอุมารอหน้าห้อแล้ว” โรสอบพร้อมยิ้มอย่าเหนื่อยอ่อนให้เา เมื่อภาวินมอที่ประูระเาเห็นบัวบุษยายืนหน้าห้อทำานอโรสอย่าที่เ้าอห้อล่าวอ้า
“มลเ้ามาหาันหน่อย”โรสพูผ่านอินเทออม้วยน้ำเสียเหนื่อยอ่อน
“รับ” มลปารับำเธอ ่อนเินเ้ามาในห้อ
“วันนี้ันนัับใรบ้า” โรสถาม้วยน้ำเสียและสีหน้าอ่อนเพลีย ารพูุยับู่หมั้นอร่าร้ายที่เธอรอร่ามันเหนื่อยมาเพราะนอา้อ่อปา่อำให้นะเธอยั้อสู้ับหัวใและวามรู้สึอนาร้ายที่ยัหลเหลืออยู่ในร่านี้
“ุ เอียน แมแน รับ”
“านสำัไหม ถ้าไม่สำัเลื่อนไ้ไหม”
“เลื่อนไ้รับ เพราะเลาุแมแนส่้อวามมาว่าุแมแนเ็ทแลรับ”
“ีเลย ันรู้สึเพลียๆนิหน่อย” โรสอบพลาพิพนัพร้อมเยหน้ามอเพานห้อ นเลาหนุ่มเินเ้าไปหา วาสีน้ำเินเ้มอเามอเธอ้วยวามเป็นห่วอย่าัเน
“านายสวยั” โรสอบ่อนยมือสัมผัสหน้าเลาหนุ่ม่อนเอนัวไปพิอเาเบาๆ ทำให้เลาหนุ่มหล่อนุ่มนิ่มนั้นมีวามหน้าแไปถึหูแ่อนนี้โรสไม่ไ้สนใอะไรมา เธอแ่รู้สึเหนื่อยล้านอยาหาที่พั
…โรส นเ่า้ออทนับภาวินนาไหน ้อใ้แรเท่าไหร่ในารรั้ายนนั้นไว้ ้อเหนื่อยใแ่ไหนและโศเศร้าแ่ไหนเธอไม่อารู้ไ้เพระแ่เธอปะทะารมับเาเธอ็เหนื่อยและ้อใ้พลัานเยอะนานี้แล้ว
ความคิดเห็น