คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
“อเมริาโน่ไม่หวานแ้วนึ่ะ เอ่อ แนวิทูน่าิ้นนึ้วยนะะ” โรส บอพนัานร้านาเฟ่ร้ามบริษัท
“่ะ”
“เท่าไหร่ะ”
“150บาท่ะ”
“นี่ะ” โรสยื่นเินให้พนัานพร้อมร้อยยิ้ม่อนที่รับาแฟและแนวิ อ่าใริเธออยานั่ิลๆิบาแฟอะไรพวนี้ แ่ใรให้เธอื่นสายเล่า สายนิๆหน่อยๆ ีวิเปลี่ยนริๆเลย
“ทำไมุโรสไม่บอผมละรับ ผมะไ้เรียมไว้ให้” มล เลาหนุ่มอเธอถามึ้นเมื่อเธอมาถึห้อทำาน และเาำลัเรียมเอสารให้เธอ านอมลเรียบร้อยสะอา สรุปานละเอีย นเธออื่นมเ้าอร่านเ่าไม่ไ้ว่าาแหลมริๆ
“ัน็อยาทำอะไรเอบ้า” โรสอบามวามเป็นริ่อนเย้าแหย่เาเล่นว่า
“ันใ้านมลมาๆ เี๋ยวมลไม่ทีเวลาส่วนัวนะ” ่อนที่โรสูเอสารในในอมพิเอร์
“วันนี้มีประุมบอร์บริหารอนสิบโมรับ” มลแ้ำหนารอโรสให้ฟั
“อื้ม อบในะ” โรสอบแ่นั้น่อนส่ยิ้มให้เลาหนุ่ม่อนัารานเอสารอัวเอ่อ โอ้ยใระิว่าารเป็นนาร้ายในนิยายมันะเหนื่อยานนานี้นะ อนแรโรสิว่าะไ้อยู่สบายๆ ิลๆ เินเริ่ๆสวยๆที่ไหนไ้มาอยู่ในร่านาร้ายที่บ้าาน ัวละรที่เิมาสวย รวย ทำานี เสียอย่าเียวไม่ใ่ลูรันัเียน เอ๊ะ 9.30 น แล้วใล้ถึเวลาประุมแล้วเธอึัารรวสอบหน้าาและารแ่ัวอัวเอเพราะเธอไม่อยาให้ภาพลัษ์อนาร้ายลายเป็นยายเพิ้ทันทีเธอมารอร่านี้
โรสและเลาหนุ่มอเธอเินเ้ามาในลิฟ์อผู้บริหาร ในลิพ์นั้นเธอเอับู่หมั้นหนุ่มอเธออย่าภาวินและเลาสาวแสนบอบบาน่าทะนุถนอมอย่าบัว บุษยา นาเออนิยายเรื่อนี้ หาเป็นเมื่อ่อนโรส ไปล้อแน พูุยแสวามเป็นเ้าอ แสว่าเป็นู่หมั้นอภาวินแ่นั้นือโรส นเ่า ไม่ใ่โรส โรสินีนนี้ โรสมอพระนาอเรื่อ้วยสายาว่าเปล่า ไม่มีวามรู้สึ ไม่สนใ่อนที่เธอเผลอไปสบาับายหนุ่มผมสีเทาาสีฟ้าหนึ่ในหุ้นส่วนให่อบริษัทแบะพระรอผู้ที่่วยเหลือนาเออย่าริใ ว่าไปพระเอับพระรอเรื่อนี้็หล่อีนะ าพระเออีู่หมั้นเอ้ยู่หมั้นอเธอมีผมำออน้ำาลเล็น้อย วาสีน้ำาลอ่อน ใบหน้าหล่อเหลา โรหน้าสันรามัเน เ่นั มีทั้วามอ่อนโยนและเ็าสมเป็นบอสให่ ส่วนนายพระรอผมเทา ว่ายัไนะ ผมเทา าสีฟ้า ใบหน้าหล่อเหลาสมเป็นลูรึ่รัสเีย แ่ในสายาโรสหล่อแหละ หล่อแบบไบีเรียส ฮัสี้ อ่ะนะ
ส่วนุนาเอทีที่เห็นเธอ็แอบเ้าไปอยู่้านหลัอพ่อพระเอะมินโรสอิในใ่อไม่ไ้ว่า ันไม่ไ้เป็นเสือนะที่ะน่าลัวนานั้น แล้ววาที่ปริ่มๆไป้วยน้ำานั้นืออะไร ันไปบหล่อนอนไหนเรอะ! อ๊ะีเลยลิฟ์เปิพอี โรสเลยัสินใออาลิฟ์ทันทีทีแุ่นาเอรีบแทรัวออาลิฟ์่อน นั่นแหละุนาเอะรีบไปไหนเธอยัไม่ไ้ทำอะไร
ในวามทรำอนาร้ายนสวย โรส โรสินีไม่เยแทบที่ะทำร้ายร่าายหรือ่มู่เว้นแ่เยระาร่าบาอุนาเอรั้นึเพราะุนาเออยู่ในอ้อมออพระเอ แุ่นาร้ายระาแรไปหน่อยเพราะุนาเอล้มลับพื้น แ่ในวามทรำเหมือนเ้าอร่านเ่าสสัยว่าเธอระา เลาสาวอแฟนหนุ่มแรนล้มเลยเหรอ นั่นแหละถึโรส นเ่าะพยายามอธิบายอย่าไร ภาวินหาไ้ฟั เาล่าวหาเธอว่าใ้แ่อารม์ แล้วยัะแ้ัวอี ำพูอายนรัทำให้นาร้ายเ็บในอ เ็บลึและเศร้าใที่ายที่บหาันถึั้นหมั้นหมายไม่ิะฟัและล่าวหาเธอ อนนั้นนาร้ายสาวอยาะถามว่าหาุพบว่าู่หมั้นัวเออับผู้หินอื่นุะแ่ระาแนอออย่าเียวหรือุะทำอย่าอื่นร่วม้วย....วามรู้สึอนาร้ายยัหลเหลืออยู่ในร่านี้ส่ผลให้โรส รู้สึเศร้าลึๆับวามทรำที่ผ่านมา โรสถอนหายในิหน่อย่อนที่เินออาลิฟ์ แ่เธอถูายนนึระาลับเ้าไปในลิฟ์นเธอนับแผอแร่นั้น
“เธอิะอะไรบัว” ภาวินถามู่หมั้นอนเอ้วยน้ำเสีย่มู่ ท่าทาอภาวินทำให้โรสรู้สึถึเสียร้อไห้ในส่วนลึในใ แ่โรสเลือที่ะเิหน้ามอเา้วยแววาเยาึ่ๆยียวนเล็น้อย
“ันยัไม่ทำอะไรุเธอเาเลยนะ” โรสพูพร้อมบิ้อมือัวเอออาอุ้มือพระเออเรื่อ และเินเ้าห้อประุมโยไม่สนใ
ในห้อประุม
หัวหน้าแผนำลัเสนอแผนานและโปรเ์่าๆ และโรส็ั้ใฟัพร้อมับระิบับเลาหนุ่มโยไม่ไ้สนใภาวินและบัว บุษยา พระ-นาอนิยายเรื่อนี้ แ่โรสไม่รู้เลยว่าอนนี้านเสนอ่าๆไม่ไ้เ้าไปในหัวอภาวินเลยเพราะายหนุ่มนั้นแอบสัเเธอ เพราะหลายวันมานี้โรส ู่หมั้นสาว ไม่ไ้มาอแย วุ่นวาย ไม่โทร หรือส่้อวามอะไรมา ราวับว่าหายไปาีวิเา เาอยารู้ว่าู่หมั้นอเาะเล่นลูไม้อะไรอี
“ุโรสไปทาน้าวับพวปมไหมรับ” พระรอที่หล่อเหมือนไบีเรียส ถามโรสทันทีที่ออาห้อประุม ึ่ในลุ่มนั้นมี ภาวิน ุนาเอ และพระรอ นี่มันฮาเร็มอนาเอัๆเรื่ออะไรเธอะไป ให้ร่าายนี้เิวามเศร้าันเล่า
“ามสบายเลย่ะ” โรสอบ่อนที่เินเิ่ๆออมา
“ุโรสไม่ไปทาน้าวพวเาริหรือรับ” มล เลาหนุ่มอเธอถามึ้นเมื่อทัู้่เ้ามาในลิฟ์
“ไม่ละ ี้เีย สั่อาหารมาินับนายสบายใว่า” โรสอบพร้อมล้อแนเลาหนุ่มและบไหล่เาอย่าอ้อนๆ โรสไม่ไ้อยาะอ้อนหรอนะแ่ร่าายนี่มันไปเอ เพราะเหมือนโรสนเ่า็อบหยอให้เลาหนุ่มเินเป็นประำแ่ไม่เยถึเนื้อถึัวนานี้
มลอนนี้ใบหน้าแระเรื่อลามไปถึหูที่ถูเ้านายสาวอ้อนอย่าไม่เยเป็นมา่อน แล้วยิ่เาหูแและเินอายมาเท่าไหร่ เ้านายอเายิ่อ้อนหนั ร่าเล็นั้นเอาหัวถูไหล่เาไปๆมาๆ
“เราินอะไรันี” โรสถามเลาหนุ่มะที่ำลัเินลับห้อทำานอัวเอ และแนอเธอยัล้อแนเลาหนุ่มอยู่ ทำเอาพนัานแถวนั้นมอเป็นแถว
“อะไร็ไ้รับ” เลาหนุ่มยัหน้าแ
“นายินับัน ิหน่อยน่า” โรสยัเ้าี้ แบบ็เธอี้เียิ
“อาหารี่ปุ่นไหมรับ” ายหนุ่มเสนอ เพราะเาำไ้นอาอาหารไทย ุโรสอเาอบอาหารี่ปุ่นเป็นที่สุ
“ามนั้น นายสั่นะ ส่วนเินมาเอาับัน” โรสบอเลาหนุ่มพร้อมหยิแ้มเาเล่น่อนะเินเ้าห้อ
“รับ” เลาหนุ่มอบแ่ในใเาิว่าเาเลี้ยอาหารเ้านายสาวสัมื้อไม่เป็นอะไร เพราะอนนี้เธอูไม่เศร้าเหมือนที่ผ่านมา ูไม่หมหมุ่นับเรื่อภาวิน เธอูเป็นุโรส โรสินี ่อนที่ภาวินรับเลาใหม่เ้ามา ่อนที่ภาวินะเย็นาับเ้านายอน
่าวลือทีุ่โรส โรสินีเินล้อแนและแสท่าทาสนิทสนมับเลาหนุ่มนั้นระายทั่วบริษัท ่าวลือนี้ระายไปถึายที่ไ้ื่อว่าเป็นู่หมั้นอย่าภาวิน นายหนุ่มอะิไม่ไ้ว่าู่หมั้นสาวอนิะเล่นอะไรับน แ่เสียเาะประูาเลาสาวพร้อมับาแฟทำให้ายหนุ่มเลิิและส่ยิ้มอย่าอ่อนโยนให้เลาสาวอนอย่าบัว บุษยา
ความคิดเห็น