ฟาร์มเลี้ยงแพะ - ฟาร์มเลี้ยงแพะ นิยาย ฟาร์มเลี้ยงแพะ : Dek-D.com - Writer

    ฟาร์มเลี้ยงแพะ

    เด็กหนุ่มชาวพม่าต้องมาทำงานเลี้ยงแพะในประเทศไทย

    ผู้เข้าชมรวม

    54

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    54

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ผจญภัย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  26 พ.ค. 67 / 19:46 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

       นกกระจอกเทศเดินย่องเข้ามาที่ริมรั้ว มันอ้างปากหวอจ้องมองผมอย่างไม่ละสายตาขณะที่ผมกำลังนอนอยู่ใต้ร่มต้นมะขาม ถ้าผมมีขนมหรือของกินติดไม้ติดมือมาด้วย ผมคงจะเอามาให้มันกินแล้วแหละ ทว่าวันนั้นผมพกกาแฟมาเพียงแค่สี่ซองเพื่อเป็นค่าจ้างคนงานชาวพม่าให้ขนกระสอบขี้แพะขึ้นรถบรรทุกช่วย (คราวก่อนที่พวกเรามาที่นี้มีเด็กหนุ่มชาวพม่ามาช่วยเราอยู่คนหนึ่ง)  ช่วงเวลาที่เราไปถึงที่นั้นเขากำลังกินข้าวกันอยู่  เขาบอกให้พวกเรารออีกหนึ่งชั่วโมง เดี๋ยวเขาจะมาช่วย

          ร่มต้นฉำฉาและต้นมะขามทำให้ผมสามารถนอนรอได้อย่างสบายอารมณ์  กลางแสงแดดจ้าพี่ทูลกับโอมลงไปทอดแหในสระน้ำขี้เป็ดเพื่อตายเวลา  หลังจากนั้นไม่นานพี่ทูลก็ลากแหที่มีปลานิลติดอยู่หลายตัวขึ้นมาปลดบนฝั่ง

          หนึ่งชั่วโมงผ่านไป คนงานวัยรุ่นชาวพม่าสองคนก็เดินมา  ผิดไปจากที่ผมคาดไว้ว่าจะมีคนมาช่วยเราเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างฉับพลัน เพราะว่าจะได้เหนื่อยน้อยลงกว่าครั้งที่แล้ว ในบรรดางานทั้งหมดผมเกลียดงานขนขี้แพะมากที่สุด เหตุผลคือกลิ่นเหม็นของมันที่ติดมือผม ขนาดผมล้างมือสามรอบ กลิ่นเหม็นนั้นก็ยังติดอยู่เลย

        กองกระสอบขี้แพะราวสองร้อยกระสอบถูกจัดเรียงไว้อย่างสวยงามที่ข้างซ้ายมือของทางลูกรัง ส่วนทางขวามือเป็นกองกระสอบขี้วัว พี่ทูลขับรถเข้าไปเทียบกับกองกระสอบขี้แพะ เราห้าคนช่วยกันขนขึ้นรถ ทันทีที่กระสอบขี้แพะกับขี้วัวอยู่ข้างบนกระบะท้ายรถครบ ผมล้วงกาแฟจากกระเป๋ากางเกงมาให้หนุ่มชาวพม่าไปสองซอง ขณะที่หนุ่มชาวพม่าอีกคนหันขวับเดินกลับไป  

     “อย่าพึ่งไป อย่าพึ่งไป”

    ผมก็ตะโกนเรียกเขา แต่ทว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรเลย เพื่อนเขาจึงตะโกนเป็นภาษาพม่าออกไป เขาถึงหันกลับมาเอากาแฟจากผม  ผมพูดกับเขาว่า “Thank you”

        ตกตอนค่ำของวันนั้นที่โรงงานของพวกเรามีการเลี้ยงอาหาร ที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่มีเถ้าแก่ ลุงเต๋าคนขับรถของเถ้าแก่ น้องชายของลุงเต๋า เมนูของค่ำคืนนี้คือแป๊ะซะ  ระหว่างที่เรากินอยู่ แม่ครัวยื่นอาหารเมนูหนึ่งมาให้ผมรับ ก่อนที่ผมจะส่งมันไปให้ลุงเต๋า ผมไม่เคยลองเมนูนี้มาก่อน อดสงสัยไม่ได้จึงยกมันขึ้นมาดมดู 

    ลุงเต๋าบอก “อย่าดม” 

    ผมถามว่า “นี้มันอะไรครับ”

    ลุงเต๋า “หมกขี้ปลา”

    ผม “ปลากินขี้เป็ด แล้วคนก็มากินขี้ปลา”

    น้องชายลุงเต๋าย้ำคำพูดของผม

    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×