คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : YuYuHakusho : เพื่อนรัก?? [ Hiei x Kurama]
การต่อสู้รอบแรกจบลง ทีมอุราเมฃิเป็นฝ่ายชนะทีมดร.อิจิงาคิ แต่การต่อสู้ยังไม่หมดแค่นั้นเมื่อจู่ๆกรรมการก็เป็นฝ่ายบอกให้ทีมของอุราเมชิแข่งต่อในรอบที่สองทันที
การแข่งติดต่อกันนั้นสร้างความเสียเปรียบให้ทีมอุราเมชิอย่างมากเนื่องจากแต่ละคนก็ใช้พลังงานในการแข่งรอบที่แล้วเกือบหมด ซึ่งแน่นอน คุวาบาระสู้ต่อไปไม่ไหวเพราะโดนชกจนหมดสติไปเมื่อรอบที่แล้ว ตอนนี้ผู้ที่จะแข่งได้ก็มีแค่เกนไค ยูสึเกะ ฮิเอ และคุรามะเท่านั้น
หลังจากที่ทีมทูตปีศาจปรากฎโฉมหน้าหัวหน้าทีม
จิน ยอดลมกรดผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมก็ได้ออกมาตกลงวิธีต่อสู้กับยูสึเกะ ซึ่งตัดสินใจว่าจะต่อสู้แบบ 1 ต่อ 1 จนกว่าจะยอมแพ้
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินลงเวทีเพื่อเตรียมแข่งนั้น กองอำนวยการก็มีประกาศให้ทีมอุราเมชิเช็กสุขภาพก่อนการแข่งรอบสอง
"คุณ กับ คุณ เชิญมาทางนี้หน่อยค่ะ" ฮิเอกับเกนไคถูกเรียกให้ไปยืนอีกที่หนึ่งก่อนที่พยาบาลสาวสวยคนนั้นจะกางเขตอาคมออก
"นี่มันหมายความว่าไง"
ผลการตรวจสุขภาพพบว่าทั้งคู่ต้องรับการรักษาจึงขาดคุณสมบัติลงแข่ง
นี่มันกับดักชัดๆแต่ถึงแม้สองคนนั่นจะพยายามปิดบังยังไง แต่ความจริงแล้วพวกเค้าก็อยู่ในสภาพที่สู้ไม่ได้จริงๆ คุราะมะคิดในใจ
ในตอนนี้คนที่จะลงแข่งได้เหลือเพียง 2 คนเท่านั้น คือยูสึเกะหัวหน้าทีมและคุรามะผู้ใช้พืชเป็นอาวุธ
คู่แรกคุรามะสู้กับงามะปีศาจแปลงโฉม
ซึ่งคุรามะก็เป็นฝ่ายชนะไปได้แต่ก็โดนตรึงด้วยเลือดอยู่กับที่ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้
แล้วการต่อสู้คู่สองก็เริ่มทันทีโดยโตยะน้ำแข็งปีศาจเป็นคู่ต่อสู้คนต่อมา ด้วยความที่คุรามะถูกตรึงอยู่ทำให้เคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้จึงโดนเล่นงานอย่างหนัก มีเพียงวิธีเดียวที่คุราะมะคิดได้ก็คือฝังพืชไว้ที่ตัวเอง
และในช่วงเวลาที่โตยะถือดาบน้ำแข็งเตรียมเข้ามาทำร้าย คุรามะก็ใช้พื่ชที่ปลูกในที่แขนตัวเองแทงเข้าไปก่อน
แม้การแข่งครั้งนี้คุราะมะเป็นฝ่ายชนะก็จริง แต่ก็ทำให้คุราะมะหมดสติทั้งยืน
ไอ่หมัดระเบิดคู่ต่อสู้คนที่สามของคุรามะ แม้ยูสึเกะจะพยายามให้เปลี่ยนตัว แต่ดูเหมือนว่ากองอำนวยการแข่งขันจะไม่อนุญาตให้เปลี่ยนตัว
สิ้นเสียงประกาศเริ่มการต่อสู้ของกรรมการ คุรามะก็โดนไอ่หมัดระเบิดชกตีอย่างหนัก แม้คุรามะจะล้มไปแล้วแต่ไอ่หมัดระเบิดก็ยกขึ้นมาเพื่อไม่ใช่กรรมการนับถึงสิบ แล้วต่อยตีไปเรื่อยๆ
ฮิเอที่อยู่ข้างสนามและอยู่ในเขตอาคมไม่สามารถออกมาได้เริ่มขยับตัวไม่สุขุมเหมือนเดิม
"ฉันจะขยี้หน้าแกให้เละเลย" คราวนี้เป้าหมายของมันกะจะชกเข้าที่หน้าของคุรามะ แต่ดีที่ทีมทูตปีศาจร้องห้ามไว้ก่อน
"ห้ามฉันทำไม?"
"ถ้าแกชกมัน แกนั่นแหละจะโดนเล่นงาน ดูข้างหลังสิ"
ยูสึเกะที่ตั้งท่าจะยิงพลังออกมา
"มันเอาจริง ต่อให้ต้องผิดกฎกติกาหรือเป็นศัตรูกับปีศาจทั้งหมดที่นี่ มันต้องยิงแน่"
"ชิ" ไอ่หมัดระเบิดเห็นดังนั้นพร้อมคำเตือนของเพื่อนร่วมทีมจึงไม่อยากมีปัญหามาก
"ข้าคืนตัวมันให้ก็ได้ แกก็รีบๆขึ้นมาสู้กับข้าซะล่ะ" จากนั้นก็โยนคุรามะที่หมดสติออกนอกสนาม ยูสึเกะรีบเข้ามาช่วยประคองไว้ได้ทัน
"หึ รอดมาได้หวุดหวิดเลยนะ พวกแกทุกคน" ฮิเอที่อยู่ในเขตอาคมที่ไม่สามารถออกไปช่วยคุราม่าพูดออกมาลอยๆ แต่เก็นไคก็เข้าในความหมายนั้นเป็นอย่างดี
เหตุการณ์เมื่อกี้ตรึงเครียดจริงๆ
คนที่คิดจะยิงไม่ได้มีแค่ยูสึเกะเท่านั้น แต่ฮิเอก็เหมือนกัน
สนามแข่งเกือบกลายเป็นสนามเลือดไปแล้ว
จากนั้นยูสึเกะก็สู้กับหมัดระเบิดและเอาชนะได้อย่างง่ายดาย
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่คุรามะฟื้นพอดี
และการต่อสู้ก็ดำเนินไปจนทีมอุราเมชิเป็นฝ่ายชนะ
ภายในห้องพัก ทุกคนต่างมารวมกันที่นี่
"ฉันว่าคืนนี้เราพักผ่อนกันเถอะนะ เหนื่อยมาทั้งวันละ" คุวาบาระ ผู้ซึ่งทำเกมพลิกล็อคในตอนสุดท้ายเพราะได้รับแรงใจจากคุณยูกินะเอาชนะคู่ต่อสู้คนสุดท้ายได้พูดขึ้นก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียง
"คุรามะ แขนนายเป็นไงมั่ง" ยูสึเกะถามขึ้นขณะที่พวกผู้หญิงเริ่มแยกย้ายกลับห้องของตัวเองตอนนี้ก็เหลือเพียงยูสึเกะ ฮิเอ คุรามะ โบตั๋นและยูกินะเท่านั้น
"เริ่มหายแล้วล่ะ" คุรามะตอบยิ้มๆให้เพื่อให้ทุกคนสบายใจ
"ให้ยูกินะรักษาให้ดีกว่าไหม" โบตั๋นเสนอความคิด ทำเอาฮิเอหันควับไปจ้องตาเขียวใส่โบตั๋น
"ไม่ต้องหรอก ชั้นไปเดินเล่นหน่อยนะ" คุรามะเห็นท่าทางอย่างนั้นของฮิเอก็รู้สึกน้อยใจเล็กน้อย
ทำไมเค้าไม่เคยหวงเราอย่างนี้บ้างนะ
ยูกินะ ผู้หญิงคนนี้ทำให้คนเย็นชาอย่างฮิเอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ
ระหว่างที่คุรามะเดินเล่นอยู่บริเวณป่ารอบนอกนั้น จู่ๆก็มีเงาแวบๆผ่านหน้าเขาไป
"ใครน่ะ ออกมานะ" คุรามะเริ่มตั้งท่าเตรียมต่อสู้ ทำให้ชายคนนั้นออกมาจากหลังพุ่มไม้
"ฉันเอง คุรามะ"
"ฮิเอ แกมาทำไมเงียบๆเนี่ย"
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
"เรื่องไร"
"..............ผะ แผลนาย เป็นไงมั่ง" ฮิเอพูดเบาๆให้เพียงได้ยินกันสองคนแต่แค่คำพูดนี้ก็ทำให้คุรามะหน้าแดง ส่วนฮิเอก็ไม่มองหน้าตรงๆได้แต่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
"ก็ไม่เป็นไรมากหรอกน่า" คุรามะก็เดินเลี่ยงไปอีกทาง
"คนๆนั้นเป็นน้องสาวชั้น"
เห??? จู่ๆพูดอะไรออกมาน่ะ
"นายหมายถึงใครล่ะ" คราวนี้เป็นฝ่ายคุรามะที่หยุดเดินและหันมามองที่ๆฮิเอยืนอยู่
"ยูกินะ เป็นน้องสาวชั้น"
"ที่ชั้นบอกก็แค่เห็นนายคิดมาก ฉันไปล่ะ" พูดจบฮิเอก็กระโดดขึ้นต้นไม้ไป ทิ้งไว้เพียงคุรามะที่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
โล่งใจ
ความรู้สึกโล่งใจอย่างนี้มันคืออะไรกัน
"คุรามะ แกเป็นไรรึเปล่า" ยูสึเกะตะโกนร้องเรียกไปทั่วป่า ก่อนจะวิ่งมาที่คุรามะยืนอยู่
"อะ เอ่อ ฉันไม่เป็นไร"
"เห็นหายไปนาย แล้วฮิเอล่ะ มันก็ออกมาหลังจากนายออกมานี่"
"กะ กลับไปแล้วน่ะ"
"งั้นเหรอ หมอนั่นมันห่วงนายน่าดูเลยนะ"
"เอ๋??"
"ก็ตอนที่นายสลบอยู่หน้ามันนี่ร้อนรนจะเป็นจะตายเลยล่ะ เห็นแล้วตลกชะมัด พอนายฟื้น มันก็ทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้นน่ะสิ"
"มันเป็นคนขี้อายน่ะ"
"นั่นสิ ตอนแกโดนไอ่หมัดระเบิดนั่นชกนะ มันเตรียมจะใช้พลังอีกรอบด้วยน้า"
"บ้ารึเปล่า แขนมันยังเจ็บอยู่จะใช้ได้ไง"
"จริงๆนะ ข้าว่า ต่อให้แขนแหลกมันก็คงปล่อยพลังอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าเพื่อปกป้องแกนะ"
ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดอะไรต่อ ฮิเอก็ปรากฏกายอยู่ข้างหน้าของทั้งคู่
"ยูสึเกะ แกเงียบไปเลย" พูดแค่นี้แล้วก็กระโดดหนีหายไปอีกรอบ
"หึหึ หวงจริงนะ ชอบดูอยู่ห่างๆก็ไม่บอก" ยูสึเกะบ่นพึมพำนิดนึงแต่คุรามะที่ตอนนี้หน้าแดงและรีบเดินกลับที่พักอย่างเร็ว ทำให้ยูสึเกะต้องวิ่งตามมาตลอดทาง
ฮิเอ : เมื่อไหร่นายจะรู้ตัวสักทีนะคุรามะ ว่านายสำคัญกับฉันมากกว่าคำว่าเพื่อนรักน่ะ
คุรามะ : ฮิเอ การที่นายทำอย่างนี้มันทำให้ฉันคิดว่าฉันเป็นคนสำคัญสำหรับนาย ไม่ใช่แค่ฉันคิดคนเดียวใช่ไหม
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอ่อ เป็นไงบ้างคะ
รู้สึกว่าตอนนี้จะแต่งแปลกๆยังไงไม่รู้
คนที่ไม่เคยอ่านคงจะไม่ค่อยเข้าใจน่ะค่ะ
เม้มๆๆ อยากได้เรื่องไหนบอกนะคะ
จะพยายามแต่งให้
ความคิดเห็น