คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : New Member.....
หนุ่มหน้าใสเจ้าของรอยยิ้มที่ดึงดูดใจบรรดาแม่ยกทั้งหลายกำลังยืนยิ้มอยู่หน้าบรรดารุ่นพี่ในห้องซ้อมตึก SM เหล่าพี่ๆต่างก็พิจารณาดูความสามารถของชายหนุ่มที่เพิ่งแสดงความสามารถในการร้องเพลงของตนเองต่อหน้าบรรดารุ่นพี่ ที่ซึ่งตอนนี้ได้อึ้งไปตามๆกัน
“นายร้องเพลงได้แจ๋วมาก” ชินดงพูดแบบทึ่งๆกับความสามรถของชายหนุ่มตรงหน้าเขา
“สุดยอดดดดด” นี่คือเสียงที่ตามมาจากปากของศิษย์พี่ทั้งหลาย
“เอาล่ะนายชื่อคยูฮยอนใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จักนะ ต่อจากนี้นายต้องย้ายเข้ามาอยู่หอเดียวกับเรานะ แล้วก็ห้องนอนใครที่ว่างอยู่นะ” อีทึกหันไปถามเมมเบอร์ที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่
“ห้องผมครับ” เสียงหวานใสของกระต่ายน้อยตอบ
“อ่องั้นคยูฮยอนนายไปนอนห้องเดียวกับซองมินนะ ซองมินนายช่วยพาเขาไปที่ห้องหลังเลิกซ้อมด้วยนะ แล้วก็ฉันชื่ออีทึกเป็นหัวหน้าวงนะ ที่เหลือก็แนะนำตัวเองเอาแล้วกันนะ” อีทึกพูดจบก็จากไป
“นี่คยูฮยอนนายนอนห้องเดียวกับซองมินนี่อย่าไปทำอะไรซองมินเค้านะ หน้าตาเค้าออกจะน่ารัก” ฮันคยองพูดแซวคยูฮยอนแต่กลับทำให้ซองมินหน้าแดงซะเอง
“พี่ฮันคยองอ่ะ” พูดจบกระต่ายน้อยก็เดินแก้มป่องจากไป
‘น่ารักจัง ฉันนี่ช่างโชคดีจริงๆ’
“นี่คยูฮยอน ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรานอนห้องเดียวกันถ้ารับอะไรฉันไม่ได้ก็บอกได้นะแล้วถ้ามีเรื่องเอ่อ...ไม่สบายใจก็เล่าให้ฉันฟังได้นะ” ซองมินพูดเขินๆกับเพื่อนร่วมห้องใหม่ของเขา
“อืม ขอบใจมากนะ” ซองมินจัดการแจกแจงให้ฟังถึงที่เก็บของต่างๆในห้องระหว่างทางเดินไปหอพัก แต่สายตาเจ้ากรรมกลับไปสะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่งเข้า เจ้าตัวถึงกับสะดุดสีหน้าเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
“นายคงชอบฮยอคแจสินะ” เสียงนุ่มของคยูฮยอนกล่าวกับกระต่ายน้อย
‘แย่จริงๆ ฉันนี้เก็บอารมณ์ไม่เก่งเลยจริงๆ’
“สีหน้าฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยหลอ”
“ใช่ เท่าที่ฉันรู้มาฮยอคแจเพิ่งจะเข้ามาอยู่กับพวกนายได้ไม่นานไม่ใช่หลอ”
“อืมใช่ แต่ฉันน่ะรู้จักกับเขามาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ เมื่อก่อนน่ะนะพวกเราก็เล่นด้วยกันตลอดแหละ ฮยอคแจกับฉันน่ะแทบไม่เคยห่างกันเลยนะ ไปไหนเราก็ไปด้วยกันกินข้าวเราก็กินด้วยกัน มีวันหนึ่งฉันโดนเด็กอันธพาลรังแกฮยอคแจก็เข้ามาช่วยฉันแบบที่ไม่ห่วงตัวเองเลยนะ จนฉันคิดเสมอว่าระหว่างเขากับฉันเรามีความสัมพันธ์ที่มากกว่าคำว่าเพื่อน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าฉันคิดไปเองคนเดียว ฉันคิดถึงเขาตลอดเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้คิดถึงฉันเหมือนอย่างที่ฉันคิดถึงเขาเลย นายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ”
“อืมฉันไม่บอกใครหลอกฉันสัญญา นายไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะดูแลนายแทนฮยอคแจเอง” คยูฮยอนพูดพร้อมกับจับมือของซองมินให้พ้นจากที่ตรงนั้น ที่ๆจะทำให้กระต่ายน้อยของเขารู้สึกแย่
“นี่ฮยอคแจนายน่ะ เคยรู้จักกับซองมินมาก่อนหลอ” อีทึกก้มลงเขี่ยผมฮยอคแจที่นอนเหยียดยาวหนุนตักเขาอยู่บนสนามหญ้าหน้าหอพัก
“อืม เราเป็นเพื่อนกันตอนเด็กๆน่ะ เมื่อก่อนน่ะซองมินอ่อนแอมากจนเด็กคนอื่นชอบมารังแกอยู่เรื่อย ผมก็เลยต้องคอยปกป้องเขา เขาเป็นเพื่อนที่ดีของผมคนนึงเลยนะ เวลาจะทำอะไรเมื่อก่อนผมต้องคิดถึงเขาก่อนเสมอเลยนะ ผมไม่เคยกล้าที่จะให้เขาอยู่ห่างผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว”
“แล้วทำไมถึงได้แยกจากกันล่ะ ถ้าพวกนายรักกันขนาดนี้”
“ก็เพราะ..........เรื่องเมื่อตอนนั้น...............” ฮยอคแจพูดเพียงแค่นี้แววตาเจ็บปวดของเขาก็ปรากฏ อีทึกเองก็เข้าใจว่าคงมีเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรซักอย่างที่ทำให้พวกเขาต้องแยกจากกัน จึงไม่กล้าที่จะพูดต่อ
“มันเป็นความผิดผมเองนั่นแหละ....” จู่ๆฮยอคแจก็พูดต่อ
“แล้วนายไม่คิดจะชดเชยให้เขาบ้างหลอ เอ่อ...ในสิ่งที่นายทำผิดน่ะ” อีทึกพูดแต่ก็ไม่กล้าจะกล่าวอะไรมาก เขากลัวๆที่จะไปทำให้จิตใจของคนที่เขารักต้องเจ็บปวด
“ผมคงชดเชยอะไรให้เขาไม่ได้แล้วล่ะ เพราะระหว่างผมกับเขาเราก็เป็นแค่เพื่อนกัน แล้วก็คงจะเป็นอย่างนั้นตลอดไปยังไงตอนนี้ผมก็มีพี่อีทึกอยู่แล้วทั้งคนนิ คิคิคิ”
“นายนี่นะ พูดแบบนี้พี่ก็เขินแย่น่ะสิ” อีทึกว่าแล้วก็เขินยกใหญ่ หน้าหวานๆของเขาก็ดูฉาบด้วยสีแดงอมชมพู แต่ทั้งสองก็ไม่ทราบถึงบุคคลที่ได้ยินบทสนาทนาของคนทั้งอย่างชัดเจน
‘นายเสร็จฉันแน่’
************************************************
ตอนนี้น้อยหน่อยนะ
อย่าลืมเม้นกันน้า......-*-
ความคิดเห็น