คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Start !!!! Go......
เสียงฝีเท้าดังอย่างสม่ำเสมอตรงมายังประตูห้องสีน้ำเงิน ประตูห้องที่มีคำว่า
‘Super Junior new Group’
“สวัสดีครับ....ไม่ทราบนี่คือวงที่รอเดบิวส์ใหม่ของSMใช่มั้ยครับ” สายตาทั้ง11คู่จับจ้องมายังร่างโปร่งเมื่อเขาเปิดประตูห้องเข้ามา เสียงหวานเอ่ยถามบุคคลทั้ง11ที่ยืนเรียงรายกันอยู่
“ใช่แล้วล่ะ นายใช่มั้ยที่เป็นคนที่มาใหม่น่ะ” ชายหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งถามร่างโปร่งที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่ประตูห้อง
“ครับ” ร่างโปร่งตอบกลับไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน ทำให้หนึ่งในนั้นอึ้งไปทันที...................
‘น่ารักจัง’
“อ้าว ซองมินนายมาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ” ร่างโปร่งร้องทักเมื่อเห็นหนุ่มน่ารักซองมินที่ยืนอยู่
“ฮยอคแจนายนั่นแหละมาที่นี่ได้ไง” ซองมินถามกลับ แต่เป็นคำถามที่เหมือนไม่ต้องการคำตอบ
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะฮยอคแจ” ซองมินกล่างพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“อืมเนอะ”
“ทำอะไรได้บ้างล่ะ”หนุ่มร่างท้วมที่ดูจะอารมณ์ดีที่สุดถาม
“ผมเต้นเก่งนะครับ แร๊พได้ด้วย” ร่างโปร่งตอบกลับไปพร้อมกับโชว์ความสามรถของตนเองให้ทุกคนดู
“ชื่ออะไรล่ะ” ร่างบางถาม
“อีฮยอคแจครับ แล้วพี่....?” ร่างโปร่งตอบพร้อมกับคำถามที่ปล่อยออกไป
“พี่อีทึกนะ แล้วนี่ก็พี่ฮีชอล ส่วนนั่นชินดงนะพี่ว่านายคงจะได้มาคู่กับชินดงแหละ เขาเองก็เต้นเก่งแล้วก็แร๊พเก่งพอๆกับนายเลยล่ะ” ร่างบางตอบพร้อมกับแนะนำสมาชิกที่ไม่ได้ละสายตาไปจากร่างโปร่ง
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ๆ คิคิคิ ^____^” รอยยิ้มกว้างที่ส่งมาให้พี่ๆทำให้หัวของร่างบางกระตุกวาบ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลย ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ.........
“เอาล่ะงั้นนายมาซ้อมกับฉันดีกว่า นายเต้นเก่งนิก็น่าจะคิดท่าได้ดีนะ” ว่าแล้วชินดงก็พาร่างโปร่งแยกไป
“เอ่อนี่ฮยอกแจ นายต้องย้ายมาอยู่หอเดียวกับพวกเรานะนายรู้ใช่มั้ย” ร่างบางถามฮยอคแจที่นั่งพักดื่มน้ำอยู่ริมระเบียง
“ครับ ก็พี่ซึงฮวานก็บอกผมไว้ตั้งแต่ผมผ่านแล้วล่ะครับ ทำไมหลอ” ร่างโปร่งตอบพร้อมกับสีหน้าใสซื่อ
“นายต้องนอนห้องเดียวกับพี่นะ เพราะว่าห้องอื่นมันเต็มหมดแล้วน่ะ”
“โอเคครับ ผมกินเก่งนะครับพี่ผมบอกไว้ก่อน นอนดิ้นด้วยนะ คิคิคิ ^__^” ร่างโปร่งตอบพร้อมกับยิ้มกว้างให้ ทำเอาอีกทึกเองถึงกับหน้าแดงออกมาไม่รู้ตัว
“พี่อีทึกเป็นอะไรรึป่าวครับ หน้าแดงเลยอ่าพี่ตัวร้อนรึป่าว ไหนๆผมจับหน้าผากดูหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่าร่างโปร่งยื่นมือไปจับหน้าผากอีทึกอีกด้วย
“ตัวพี่ก็ไม่ร้อนนี่ ทำไมหน้าแดงจัง”
“ไม่เป็นไรหลอกพี่ไม่เป็นอะไรมากหลอก ว่าแต่กระเป๋านายอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่ช่วยขนไปเพราะท่าทางนายจะยังไม่รู้นี่เนอะว่าหอพวกเราอยู่ไหน” เมื่ออีทึกพูดจบฮยอคแจก็นำร่างบางไปที่กระเป๋าของตนจากนั้นทั้งสองจึงพากันขึ้นรถเมล์ไปที่หอพัก แต่ด้วยระยะทางที่ไกลบวกกับรถที่แสนติดภายในกรุงโซล ฮยอคแจที่เหนื่อยจากการซ้อมในวันแรกจึงเผลอหลับไปพร้อมกับซบไปที่ไหล่กว้างของอีทึก
‘น่าจะเป็นแบบนี้ไปตลอดเลยนะ’
อีทึกเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองถึงได้คิดแบบนี้ แต่เขารู้เพียงแค่ว่าเขาอยู่ใกล้ร่างโปร่งข้างๆเขามาก ไม่อยากให้ใครมาเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ หรือว่านี่จะเรียกว่า
‘รักแรกพบ’
“ฮยอคแจใกล้ถึงแล้วนะตื่นเถอะเดี๋ยวจะลงไม่ทันนะ” อีทึกเขย่าตัวร่างโปร่งข้างๆ ฮยอคแจจึงงัวเงียตื่นขึ้นมา ด้วยความที่เพิ่งตื่นฮยอคแจจึงเดินโซเซอีทึกเห็นท่าไม่ดีจึงจับมือร่างโปร่งมากุมไว้พร้อมกับจูงเดินไปด้วยกัน
“นี่ฮยอคแจห้องน้ำอยู่นั่นนะ ไปอาบน้ำได้แล้วผ้าเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำนะแล้วนี่นายเอาชุดนอนมารึป่าว”
“แหะๆ ผมลืมอ่ะครับ” ฮยอคแจค้นของในกระเป๋าอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนจะเงยหน้ายิ้มแห้งๆแล้วตอบอึทึกไป
“งั้นเอาของพี่ฉันไปใช่ก่อนแล้วกันนะ” อีทึกส่งยิ้มพร้อมกับยื่นชุดนอนของตัวเองให้หลังจากปล่อยให้ฮยอคแจอาบน้ำเสร็จอีทึกจงไปอาบบ้าง พอออกมาก็พบว่าร่างโปร่งหลับไปซะแล้วเขาจึงปิดไฟและปีนขึ้นเตียงนอนตามหลังจากที่เหนื่ยอยจากการซ้อมมาทั้งวัน
“ตื่น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงชินดงที่ตะโกนพร้อมกับเปิดประตูห้องหัวหน้าวงเพื่อเข้ามาปลุกหัวหน้าวงจอมขี้เซา ก็พบกับ.....................
“พี่ฮีชอล พี่อีทึกกระทำชำเราฮยอคแจน้อย” สิ้นเสียงชินดงสมาชิกทั้ง8จึงพากันวิ่งมาที่ห้องของอีทึกจนกลายเป็นเกาหลีมุง.....!!!
“อารายของนายเนี่ยยย เสียงงงดางงงแต่ช้าวววเลยยย” อีทึกที่ตื่นขึ้นมาถามเสียงยานคางแต่ตาของเขากลับยังไม่เปิด
“พี่ก็เพิดตาพี่ดูดิว่าทามรายอยู๋” เสียงฮันคยองหนุ่มชาวจีนที่ท่าทางจะพูดไม่ค่อยชัดบอกหนุ่มหัวหน้าวง เมื่อได้ยินอย่างนั้นอีทึกจึงเปิดตาตัวเองตามคำบอกเล่าของรุ่นน้อง
“เฮ้ย!!!!!” อีทึกตะโกนออกมาพร้อมกับกระโดดตกเตียงไป สิ่งที่เขาทำเมื่อกี้นี้คือ เขากำลังกอดกับฮยอคแจเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันกันก็มิปาน
“ยังจะมาเฮ้ยทำอะไรไว้ให้มันรู้ซะมั่ง แล้วนี่ฮยอคแจก็ไม่คิดจะตื่นเลยนะเสียงดังขนาดนี้แล้วเนี่ย” ฮีชอลกล่าวเป็นเชิงบ่น พร้อมกับที่ร่างสูงท้วมเบือนหน้าหนีไปไม่อยากจะเห็นภาพอะไรที่มันสะเทือนใจแบบนี้
“อ้าวนี่คังอินจะไปไหนอ่ะ จะไปหาของกินอ่ะดิไปด้วยดิ” เสียงอารมณ์ดีของชินดงร้องทักเพื่อนสนิทที่เดินไปที่อื่น
“ไปหาน้ำใบบัวบกกินอ่ะจะไปม่ะ” คำตอบของคังอินทำเอาชินดงไม่กล้าพูดต่อ จากนั้นจึงร้องอ๋อออกมาพร้อมกับรยออุคเพื่อนตัวเล็กของตน
“นี่ตัวเองเค้าว่านะต้องมีรักสามเศร้าแน่ๆเลยอ่ะ” เสียงดงแฮถามคิบอมที่รักของตนที่ยืนดูเหตุการ์ณเมื่อสักครู่อยู่ด้วยกัน
“อืมแต่เราว่า4แน่ๆเลยอ่ะ” คิบอมพูดขึ้นลอยๆ
“ทำไมล่ะ?” ดงแฮหันไปถามคิบอมที่ยืนมองอะไรบางอย่างอยู่
ความคิดเห็น