พ่อบ้านอันตราย

เเสงจากพระอาทิตย์สอดส่องลงมาที่พื้นดินในวันที่อากาศร้อนจัดมีเด็กน้อยผู้หนึ่งกำลังก้มเก็บเศษไม้ที่อยู่บนพื้นดินเพื่อไปนำทำเป็นฟืนสำหรับการจุดไฟ 

"ไอ้ขี้ข้า!!! ทำไมถึงชักช้าอย่างนี้ห๊าาา!!" เสียงตะโกนจากเด็กหนุ่มออกมาจากกระโจมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากเด็กน้อยมากนัก 

"ข..ข้า ขออภัยท่านขุนนาง ข...ข้า จะรีบทำให้เสร็จเดี๋ยวนี้" เสียงถูกเปร่งออกมาจากลำคอของเด็กน้อยมันดังมากพอที่จะทำให้เด็กหนุ่มขุนนางที่อยู่ในกระโจมได้ยิน 

"ชิ!! ทำไมฉันต้องมาอยู่กับไอ้โง่นี่ด้วยวะ!!" เสียงออกมาจากลำคอของชายหนุ่มขุนนางแสดงให้เห็นถึงความหงุดหงิดที่มากมาย 

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงตอนกลางคืนกองฟืนที่เด็กน้อยได้ถูกจุดขึ้นเป็นแหล่งความสว่างเดียวที่มีอยู่แถวนี้ 

"หึ้ย!!! เมื่อไหร่จะจัดการเสร็จหะ!!!" ชายหนุ่มร้องตระโกนออกมาหลังจากที่อยู่มาทั้งวันยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว 

"ใกล้จะเสร็จแล้วขอรับ พรุ่งนี้เช้าท่านสามารถกลับได้เลย" เสียงข้ารับใช้ของชายหนุ่มตอบกลับเป็นคำตอบ 

"ดี!!!! ไอ้ขี้ข้า!!" เสียงเรียกจากชายหนุ่มทำเอาเด็กน้อยที่กำลังจะผลอยหลับลงสะดุ้งตื่นขึ้นมาในทันที