พ่ายอสูร

ไปไหนนนน.มา...ฉันไม่หันหลังไปมองก็รู้ว่าใครที่เรียก หลังเห็นหน้าฉันยิ่งไม่อยากคุยด้วยซ้ำ จึงรีบจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ซะที

"ฉานนนนน ถามว่า ไปไหนมา ไม่มีปากหรือไงว่ะ!!!

"ปล่อยฉันนะคะคุณอัฐ ฉันจะรีบกลับเข้าบ้าน เอาปูลมไปอาบน้ำ "

"เดี๋ยวววสิ นั่งงคุยกับฉันก่อนนนน "

"คุณเมามากกกแล้ว ปล่อยยฉันเดี๋ยวนี้"หลังจากกระชากลากถูกันพักใหญ่ ปูลมลูกชายของฉันก็ร้องไห้งอแงขึ้นมาเหมือนรู้ว่าแม่กำลังจะโดนทำร้ายย

"ลูกฉันร้องแล้วเนี่ยคุณ

"

"ก็ช่างลูกเธอสิ กูไม่สนอ่ะ ไม่ใช่ลูกกูซะหน่อย

"วันนี้ได้ยินว่าไปเปล่าประกาศว่ามันคือลูกฉานนะเหรอ ตลกว่ะ ลูกใครไม่รู้แต่มาบอกลูกกูเนี่ยนะ อยากจับฉันจนตัวสั่นเลยระสิ "

ส่ำส่อนน!!!!

เพบี้ยย!!!ฉันตบหน้าเขาไปอย่างจัง อีกมือก็อุ้มลูกไว้

"อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไปจากชีวิตฉันสิ ฉันไม่เคยไปบอกใครว่าปูลมคือลูกของคุณ พ่อเลวแบบนี้ ฉันไม่อยากให้เป็นนักหรอก อายแทนลูก!!!หลังพูดจบฉันหันหลังกลับเพื่อเข้าบ้านหลังสวนทันทีแต่ก็ช้ากว่าเขา เขาจับข้อมือและลากฉันพร้อมกับลูกน้อยเข้ามาในบ้าน พร้อมล๊อกกุญแจอย่างหนาแน่

ดูสิจะหนีไปไหนรอด เก่งนักนิ

"คิดว่าตบฉันแล้ว ฉันจะยอมเหมือนคนอื่นเหรอ"ฉันรีบเอามือกอดลูกไว้ อีกมือก็พยายามสบัดมือออกจากมือเขา

ปล่อยนะ ปล่อยฉัน ฮื่อๆๆๆ