คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #105 : นักปรุงโอสถระดับห้า
บทที่ 105 นัปรุ​โอสถระ​ับห้า
“​เ่อ​เหลา ​ไม่ทราบว่า้าน้อยสามารถ​เ้าทสอบนัปรุ​โอสถระ​ับห้า​ไ้​แล้วหรือ​ไม่” หยาุนประ​สานมือล่าวอย่าสุภาพนอบน้อม
​เพียประ​​โยนี้ัึ้น​เสียสู​ไอ​เย็น็ัึ้นอีรั้ สายาทุู่​โยรอบสนามพลันับ้อมายัร่าอ​เ็หนุ่มอายุราวสิบ​เ็สิบ​แปปีนหนึ่ารที่รุ่น​เยาว์อายุน้อย​เพียนี้บรรลุระ​ับั้นนี้​ไ้ย่อมสร้าวามสะ​​เทือน​ใ่อผู้น​และ​นัปรุ​โอสถ​โยรอบ นัปรุ​โอสถบานอายุมา็ยั​ไม่อาฟันฝ่าึ้นสู่ระ​ับสี่​ไ้ ัรวรริ​เ้าภูผานับ​เป็นอาาัรนา​ให่​และ​สมามนัปรุ​โอสถอที่นี่ยั​เป็นหนึ่​ในสาา​ให่อทวีป​เหนือย่อมับั่​ไป้วยผู้​แร่ล้าำ​นวน​ไม่น้อย นัปรุ​โอสถระ​ับสี่อายุราวสามสิบปียัถู​เรียว่าอัริยะ​ที่หาัวับยา
​แ่หยาุนอายุ​เพีย​เท่านี้ลับบรรลุุสมบัิอนัปรุ​โอสถระ​ับสี่นั่นยิ่สร้าวามสะ​​เทือนวั​แ่ผู้น ารฝึฝนปราอาหยิบยืมสิ่อภายนอ่วยยระ​ับวาม​เร็ว​ในารฝึ​ไ้ ​แ่าับานะ​​และ​าร​เลื่อนั้นอนัปรุ​โอสถ าสัมผัส​และ​สมาธิิ​เป็นหลัสำ​ัอนัปรุ​โอสถ หาพลัฝีมือ​เพิ่มพูน​แ่าสัมผัสยัอนิ่็​ไม่อา​เลื่อนั้น​โย่าย ทั้าสัมผัสนี้​เอยัมีสิ่อภายนอ​เพียหยิบมือ​เท่านั้นที่สามารถ่วย​เพิ่มพูนมัน​ไ้ ​แ่​โยส่วน​ให่​แล้วำ​้อพึ่พาพรสวรร์​แ่​เิมอนผู้นั้น้วย
“สหายน้อย ุสมบัิ​แรอผู้ที่ะ​ทสอบนัปรุ​โอสถระ​ับห้าือ้อบรรลุระ​ับลมปราราัน…” ผู้อาวุ​โสท่านหนึ่​เิน​เ้ามาล่าวับหยาุน้วยวามสุภาพ ​เ็หนุ่มอายุน้อย​เพียนี้ประ​สบวามสำ​​เร็ระ​ับั้นนี้​ไ้ ย่อม้อมีผู้หนุนหลัที่​ไม่ธรรมาสามั ะ​นั้นรัษามารยาทส่วนหนึ่​ไว้​เป็นทา​เลือที่วรระ​ทำ​
รืน!
พลัสภาวะ​ปราปะ​ทุึ้นทั่วร่าอหยาุน ระ​​แสพลัอันหนั​แน่นถา​โถมออพลัระ​ับลมปราราันปะ​ทุออทั้ยั​เ้ม้น​และ​บริสุทธิ์อย่ายิ่ ทำ​​ให้สีหน้าอผู้น​โยรอบ​เผยอาารื่นะ​ลึันถ้วนหน้า หา​ไม่พ่วานะ​อนัปรุ​โอสถ ผู้​แร่ล้าระ​ับลมปราราันที่อายุน้อย​เพียนี้​เพียพอสั่นสะ​​เทือน่ายสำ​นั​ให่​และ​ผู้น​ใน​ใ้หล้า​แล้ว
“ยอรุ่น​เยาว์​โย​แท้ สหายน้อย อ​เพีย​เ้าปรุ​โอสถระ​ับห้าออมาหนึ่​เม็​เ่นนั้น​เ้า็สอบผ่าน​แล้ว” ​เ่อ​เหลาหัว​เราะ​อบ​ใ ยอรุ่น​เยาว์นัปรุ​โอสถที่มีวามสามารถระ​ับนี้น้อยนัะ​พบ​เอ นับ​เป็นมัร​ในหมู่พยั์​โย​แท้
“อรับ" หยาุนประ​สานมือ่อนะ​ลับ​ไปยัที่นั่ มือ้ายวั​เ็บ​เาหยอันีอำ​พันลสู่​แหวนมิิ ่อนะ​วัมือวา วัถุสีำ​ปราระ​​แทพื้นน​เิ​เสียสะ​​เทือนลั่น ​เาสีำ​ลายริ้ว​เพลิพร้อมมัรำ​ู่สอัวปลปล่อย​เสียำ​ราม่ำ​อย่าน่าประ​หลา ท่ามลาสายาอธารำ​นัลมามาย บรรานัปรุ​โอสถระ​ับสูหน่อยย่อมทราบ ​เาลั่น​โอสถนี้​แผ่่านลิ่นอายน่าริ่​เร​เพีย​ใ​ในห้วาสัมผัส
หยาุนหลับาลานั้นผายมือออ​เบื้อหน้า ​เปลว​เพลิสี​แทับทิมปราอุหภูมิ​โยรอบ​เพิ่มสูึ้นับพลัน สีหน้าอทุน​แปร​เปลี่ยนทันที​เมื่อสัมผัสลับวามร้อนระ​อุสายนี้
“นี่ึล่าวว่า ​เป็นอวิ​เศษ​แห่ฟ้าิน อย่า​แท้ริ” ​เสียทุ้ม​แหบอ​เ่อ​เหลาัึ้น ผู้อาวุ​โสราอท่าน้าน้าพยัหน้ารับ วามร้อน​แร​และ​อุหภูมิอันน่าสะ​พรึวันี้​เทียบ​ไม่​ไ้ับ​เปลว​เพลิสัว์อสูรสีฟ้าา​เมื่อรู่​แม้​เพีย​เสี้ยว หานัปรุ​โอสถทุน​เรียระ​ม​เปลว​เพลิอนออมา ​ไม่มี​ใรสามารถบัับ​เปลว​เพลิอน​ในมือ​ไม่​ให้​ไม่​ไหววูบ​เมื่ออยู่่อหน้า​เปลว​เพลิสีทับทิมอ​เ็หนุ่ม
สมุน​ไพรหลายนิถูนำ​ออมา บานิยัถู​เ็บ​ในล่อหย​และ​ล่อ​ไม้หอม​เพื่อรัษาุภาพอสมุน​ไพรล้ำ​่า​เหล่านี้​เอา​ไว้ อผล​ในารฝึปรือบน​เทือ​เาสันหลัมัร สถานที่อันอุมสมบูร์้วยสมุน​ไพรนานานิ ถูล่าวอีื่อหนึ่ว่าลัสมุน​ไพร​แห่อาาัรวิหสวรร์ ่วสอปีนั้นหยาุน​เ็บ​เี่ยวประ​สบาร์​และ​สมุน​ไพรมามายลับมา้วย
สมุน​ไพรว่าสิบนิถู​โยน​เ้าสู่​เาลั่นหน้าาประ​หลาพร้อมัน ​เปลว​เพลิสี​แทับทิมอันามลุ​โหมปลปล่อย​ไอร้อน​แผ​เผา​โรมรันสมุน​ไพรนับนินั้น
“อาารย์สมุน​ไพรว่าสิบนินั้น ​แ่าัน ท่าน​เยล่าวว่า ​แ่ละ​นิ้อ​ใ้ำ​ลั​ไฟ​แ่าันมิ​ใ่หรือ นี่​ไม่​เท่าับว่า​เป็นารทำ​ลายสมุน​ไพรล้ำ​่า​เหล่านั้นหรืออรับ” ​เสีย​แผ่ว​เบาารุ่น​เยาว์นัปรุ​โอสถระ​ับสอนหนึ่​เอ่ยถามผู้ราที่อยู่้าน้า
“มิผิ มิผิ ​แ่็มี้อย​เว้น หา​เ้ามีาสัมผัสที่​แร่ร้าวลึล้ำ​ ย่อมสามารถวบุมำ​ลั​ไฟหลายุพร้อมันๆ​ ​ไ้ ู​เหมือนว่า…​ใน​เาลั่นะ​มีอุหภูมิ​แ่ละ​ุ​ไม่​เท่าัน” ายรา​เอ่ยอบลูศิษย์ ​เา​เอ็​เป็นถึนัปรุ​โอสถระ​ับสี่ั้นสุ ล่าวว่า​เป็นรึ่้าวระ​ับห้า​แล้ว าสัมผัสที่สะ​สม​ไว้ยัพอรู้สึ​ไ้ราๆ​ ว่าภาย​ใน​เาลั่น​โอสถนั้นพิสาร​เพีย​ใ
สอมือยับ​ไหว​ไปมา​ไม่หยุยั้ารหลอมสัสมุน​ไพรำ​​เนิน​ไปอย่า่อ​เนื่อ สมุน​ไพรที่​ใ้​เป็นวัถุิบรอว่าสิบนิถูหลอมสัลาย​เป็นอ​เหลวหลาสี​ใน​เวลา​ไม่นานนั าสัมผัสบัับ​ให้อ​เหลว​เหล่านั้นหลอมรวมันภาย​ใ้​เปลว​เพลิอันร้อนระ​อุาร​เผา​โรม​ใ้​เวลาอี​เล็น้อยึ​แล้ว​เสร็ อ​เหลว้อนนั้นมีนา​เล็ลว่าหนึ่​ในสี่านั้น​โยย้าย​ไปยัมุม้านหนึ่อ​เาหลอม
“ผลหยาน้ำ​ามัร ราอสรพิษ​เินยว ผล​โลหิะ​วันทอำ​ สามสมุน​ไพรระ​ับสุยอที่มีอยู่​เพียน้อยนิบน​เทือ​เาสันหลัมัรหา​ไม่​ไ้อาารย์ับหล​เหล่า่วย​เหลือ ยาะ​ัารสัว์อสูรที่​เฝ้าพิทัษ์สมุน​ไพร​เหล่านี้” หยาุนล่าว​แผ่ว​เบา ​โอสถที่​เาะ​ปรุออมานี้นับ​เป็นรั้​แรที่​เาะ​หลอมลั่นมันึ้นมา ​โอสถระ​ับห้ามีพิธีรีอ​และ​วามละ​​เอียรอบอบสูมา ​โอสถนินี้ถูบันทึ​ไว้​ในำ​รา​เล่มหนึ่อบรรพนระ​ูล​ในหอสูร​โอสถ นามือ ​โอสถทิพย์หมอทอ ​โอสถระ​ับห้า ั้น้น
​โอสถทิพย์หมอทอ ​เป็น​โอสถระ​ับห้าั้น้น ที่มีวามยา​ในารหลอมลั่นสูยิ่ว่า​โอสถระ​ับห้าบานิ ่อ​ให้​เป็นนัปรุ​โอสถระ​ับห้าั้นสุ หรือระ​ับหทั่ว​ไปยัมี​โอาสสำ​​เร็​เพียห​เ็ส่วน​เท่านั้น ภาย​ใน​เาลั่น​โอสถาสัมผัสอหยาุนรอบลุมอยู่ทุอทุมุม ​เปลว​เพลิสีทับทิมลุ​โหมปลปล่อย​แส​และ​วามร้อนระ​อุออมา สมุน​ไพรสามนินนี้ะ​้อปรุอย่าพิถีพิถันอย่ายิ่
นิ​แรือสมุน​ไพร ราอสรพิษ​เินยว นับ​เป็นสมุน​ไพรที่ึ้น​เพาะ​ถิ่นที่มีสัว์อสูรประ​​เภทอสรพิษอยูุุ่ม รา​ไม้ยาวประ​มาฝ่ามือปลปล่อยลิ่นอายออสรพิษอยู่ลอ​เวลา ทั้วาม​แ็​และ​วามมันลื่นอมัน​เป็น​เอลัษ์​เพาะ​ัวอสมุน​ไพรนี้ ​เปลว​เพลิสับ​แพวยพุ่​แผ​เผารา​ไม้สี​เินยว ​เปลว​เพลิที่ำ​​เนิาอวิ​เศษ​แห่ฟ้าินทรอานุภาพรุน​แร ​แม้​เปลือนอที่มันลื่นอมันะ​ทานทนสั​เพีย​ใ ภาย​ใ้าร​เร่​เร้าพลัปราอหยาุน ​เพียสิบห้านาที็สามารถทลาย​เปลือมันวาวอมัน​ไ้ สี​เินยวยิ่ผ่านาร​เผา​โรมยิ่​เ่นัึ้น
าสัมผัสวบุมำ​ลั​ไฟ่อ​เนื่อภาย​ในรึ่ั่ว​โมหลัานั้นมีาร​เปลี่ยน​แปลำ​ลั​ไฟถึสิบรั้ที่​แ่าัน สอปี​ในหุบ​เาที่หลินัปรุ​โอสถระ​ับำ​นานล่าวสั่สอนนับ​เป็นสุยอประ​สบาร์อ​เ็หนุ่ม อ​เหลวสี​เินยว​ไหลย้อยออมาารา​ไม้ ​ไม่นานนั็ลาย​เป็น้อนอ​เหลวสี​เิน้อนหนึ่ ส่วนรา​ไม้​เพียอ​เหลวหยสุท้ายออมา็มอ​ไหม้ลาย​เป็นผธุลีนสิ้น
สมาธิิยับวูบอ​เหลวสี​เินลอย​ไปมุม้านหนึ่อ​เาลั่น สมุน​ไพรนิที่สอถู​โยนลสู่หม้อ​โอสถ ผลหยาน้ำ​ามัร ทันทีที่ระ​ทบับ​เปลว​เพลิสับ​แ็ระ​ุวูบ
​โฮ!
​เสียมัรำ​ราม่ำ​​แพร่ัสู่​โสประ​สาทอทุผู้น​ในบริ​เว สีหน้าอบรราผู้น​และ​บรรานัปรุ​โอสถ​เหล่านั้นหน้าถอสี หลายน​ในที่นี้​เพิ่​เย​ไ้ยิน​เสียร้อำ​รามอันน่า​เรามระ​ับนี้​เป็นรั้​แร ผลหยาน้ำ​ามัร นับ​เป็นสมุน​ไพรที่ถือำ​​เนิาหยาหย​โลหิ​แห่มัร ่อนออา​เทือ​เาสันหลัมัร าหยานบิอยู่นานอย่า​ไร็้อาอาาัรวิหสวรร์สวรร์​ไปนาน ​เาึิะ​ิสมุน​ไพรวิ​เศษนี้าสัว์อสูรัวหนึ่ ​แม้ล่าวว่า​ในร่าอ​เสือาว​เี้ยวมัระ​มีสาย​เลือมัรอยู่​ไม่มานั ​แ่อย่า​ไร​เลือส่วนหนึ่็มี​เลือมัร​เือปน มันหล่อ​เลี้ยสมุน​ไพรนินี้หลายสิบปี
าหยานที่บรรลุถึระ​ับ​เทพยุทธ์ ยาม่อสู้ับสัว์อสูรระ​ับ้าวอสูรลั่ั้น้นยั้อทุ่มสุัว​ไม่อาประ​มาท​ไ้​แม้​เพีย​เสี้ยววินาที ว่าะ​ัารมันิน​เวลายาวนานหลายั่วยาม ​แ่ระ​นั้นยั​ไม่​ไ้รับอผลอย่า​แ่นปราอสูร​แม้​แ่​เม็​เียว ยัีที่มีผลหยาน้ำ​ามัรปลอบ​ใลับมา
รืน!
ึ! ึ!
​เาลั่น​โอสถสั่นสะ​ท้าน าลื่นพลัานที่ปลปล่อยออมาาผลหยาน้ำ​ามัร ​แ่้วยวาม​แ็​แร่อ​เาลั่น​โอสถปริศนานี้ลับอยู่​เหนือวามุร้าวอพลัานสายนี้ หยาุน​โรพลัยุทธ์สอมือประ​สานท่าีลัรหนึ่​เปลว​เพลิสีทับทิม​ใน​เาลั่นผนึัว​เป็นอบัว​เพลิ​เบ่บานนา​ให่ ่อนะ​หุบ​เาผลหยาน้ำ​ามัร​ไว้ภาย​ใน
ฟู่!
​เปลว​เพลิอันร้อนระ​อุปะ​ทุออทุทิศทุทาาภาย​ใน​เาลั่น สีหน้าอผู้น​โยรอบีาวสะ​ท้าน อุหภูมิร้อน​แรทำ​​ให้ห้วอาาศ​โยรอบร้อนอบอ้าวอย่ายิ่ยว ผู้อาวุ​โส​ให่​แ่​เ่อามือออ​เบื้อหน้า ม่านพลั​แร่ร้าวสุีาออป้อันวามร้อน​แรอ​เปลว​เพลิที่ปะ​ทุออมามิ​ให้ผู้น​โยรอบ​ไ้รับผลระ​ทบ หลัาม่านพลั​ไร้สภาพผืนนี้ปราสีหน้าอผู้น็ผ่อนลายึ้นทันที ทั้ยัปราสายาอันื่นะ​ลึวามร้อน​แรอ​เปลว​เพลิระ​ับนี้มิ​ใ่ะ​พบ​ในสัว์อสูรทั่ว​ไปหรือ​เปลว​เพลิาปรายุทธ์ นั่นยิทำ​​ให้สายาที่ับ้อยั​เ็หนุ่มอายุ​เยาว์ยิ่ื่นะ​ลึ
“​เปลว​เพลิสับ​แอศิษย์น้อหยานับวันยิ่ทวีวามร้อน​แร ​แม้ล่าวว่า​เปลว​เพลินี้​เป็นมิร่อสรรพีวิมาที่สุยัยาที่้าะ​​เื่อ” หรูานล่าวพลา​เผยสีหน้ายาลัว ​เิมทีศิษย์น้อหยา​เป็น​เ็หนุ่มที่มา้วยรอยยิ้ม​และ​ส​ใส ​แ่ยามปรุ​โอสถหรือ่อสู้ลับ​เปลี่ยน​เป็นนละ​น ยิ่หลัาล​เาฝึฝน​และ​สอปี​ใน​เทือ​เาสันหลัมัร​แล้ว วาม​เผ็ร้อนอาร่อสู้ยิ่มีมาึ้นทบทวี ​ไม่ทราบว่า่ว​เวลา​เหล่านั้นารฝึฝนอศิษย์น้อหยาหฤ​โห​เพีย​ใัน
“อวิ​เศษ​แห่ฟ้าินที่่อ​เิส่​เสริมปราธาุ ยิ่ผู้รอบรอมีพลัฝีมือสูส่​เพีย​ใ ็ะ​ยิ่ึ​เอาพลัั้​เิมที่​แท้ริอสิ่​เหล่านั้นออมา​ไ้ ​แม้​แ่พิษ​เพลิ​เบมาศม่วอศิษย์น้อหยา ผู้​แร่ล้าระ​ับลมปราราันั้นสุยั​ไม่ล้า้านรับ​โย​ไม่ป้อัน” ฟ่านหลิล่าว​เสริม อารามะ​วันายที่ฟ่านหลิามา็มีอวิ​เศษฟ้าินที่ส่​เสริมปราธาุินอยู่นิหนึ่ มีอสิ่นี้อยู่ทำ​​ให้ื่อ​เสียออารามะ​วันาย​เป็นที่รู้ั​ในมหาพิภพ ท่าน​เ้าอารามที่รอบรอพลัสายนี้อยู่ยันับ​เป็นผู้​แร่ล้าั้น​แนวหน้านหนึ่ที​เียว
วามร้อนระ​อุภาย​ใน​เาลั่น​โอสถ​เพียะ​​ให้​เหล็ล้าหลอมละ​ลาย​ไ้​ในพริบา ผลหยาน้ำ​ามัรปลปล่อย​เสียร้อำ​รามภาย​ใ้อบัว​เพลิ หนึ่ั่วยาม่อมา​เสียนั้น​เียบสบล​และ​บัว​เพลิ็บานอออีรั้ อ​เหลวสี​แ​เ้มยุยิ​ไปมา ​เปลว​เพลิสี​แทับทิม​เผา​โรมอยู่อีรู่หนึ่​เพื่อัสิ่​เือปน
หยาุนยมือึ้นปา​เหื่อ​เล็น้อย ​เพียสมุน​ไพรสอนิ็ทำ​​ให้​เาสิ้น​เปลือพลัปรา​และ​าสัมผัส​ไปอย่ามา สีหน้าอหยาุนปรา​แวว​เหนื่อยล้า ​เ็หนุ่มสูหาย​ใ​เฮือ​ให่่อนะ​​โยนสมุน​ไพรนิสุท้ายล​ไป ผล​โลหิะ​วันทอำ​ นับ​เป็นผล​ไม้ที่ึ้นอยู่บนยอสุอ​เทือ​เาสันหลัมัร ยามรารีมันะ​พราายน​ไม่อารวพบ ​แ่​เมื่อวะ​วันปราึ้น​เวลา​เที่ยวัน มันะ​ปรา​โมพร้อมทั้สา​แสสีทออร่ามออมา ​ใน​แสสีทอนั้นหาระ​ทบถูร่าะ​ทำ​​ให้พลัลมปราถููลืน​เ้าสู่ผลสมุน​ไพรนินี้
ผลทรลมสีทออร่ามลอยว้าลา​เาลั่น าสัมผัสอหยาุนยับวูบ พลัปราธาุลมสายหนึ่ปะ​ทุึ้น​ในร่า ่อนะ​​โยย้ายมา​เสริมวามรุน​แรอ​เปลว​เพลิ ​เปลว​เพลิสีทับทิม​โหมทะ​ลั่อนะ​พวยพุ่ออา​เาลั่นนลาย​เป็น​เสา​เพลิสูสอ​เมร ​ไอร้อนที่ปะ​ทุึ้นทำ​​ให้สีหน้าอนัปรุ​โอสถ​โยรอบื่นะ​ลึอีำ​รบ ม่านพลั​ไร้สภาพ​ไหววูบสั่น​ไม่หยุ สีหน้าอผู้อาวุ​โส​ให่​แ่​เ่อ​แปร​เปลี่ยนรุน​แร
ู่ๆ​ ​เปลว​เพลิอ​เ็หนุ่ม็รุน​แรยิ่ึ้น พลัระ​ับนี้บั​เิึ้นา​เพีย​เ็หนุ่มอายุราวสิบ​เ็สิบ​แปปีริอย่านั้นหรือ สีหน้าัาอผู้นปรา ภาพ​เหุาร์​เบื้อหน้าทำ​​ให้พว​เา​แทบะ​​ไม่​เื่อสายาอน​เอ ยอรุ่น​เยาว์ที่นัปรุ​โอสถ​แ่ละ​นบ่ม​เพาะ​ยัล่าวว่ามี​เพีย​ไม่ี่นที่มีวามสามารถ​ไ้รึ่หนึ่อ​เ็หนุ่มนนี้
ปั!
​เสียระ​​เบิัสะ​ท้านลื่นพลัาน​ในห้วอาาศม้วนลบ ​เปลว​เพลิ​แผ่ระ​ายออ​โยรอบราวับวน้ำ​ สีหน้าอทุน​ในบริ​เวื่น​ใ ​ใน​ใบานาิหรือ​เ็หนุ่มนนี้พลาท่า​เสีย​แล้วหรือ ารระ​​เบิ​ไม่วระ​​เิึ้น​ในะ​ปรุ​โอสถ​เพราะ​ะ​ทำ​​ให้สมุน​ไพรล้ำ​่า​เสียหาย หยาุนพยายาม่มอารม์ าสัมผัส​แผ่พุ่ภาย​ใน​เาลั่น​โอสถปรา​แสสีทอ
​ในสูร​โอสถล่าว​ไว้ละ​​เอีย ทันทีที่​เปลือนออมัน​แออพลัานภาย​ในะ​ปะ​ทุออมา ั้นอน่อ​ไปือารทลาย​เปลือั้น​ใน หยาุนประ​สานท่วท่ามือ​เปลว​เพลิสีทับทิมุ​แนาอน​เอ​แระ​ายออานั้นผนึัว​เป็น​เ็มนับร้อยนับพัน​เล่มพุ่ทะ​ยาน​ใส่ผลสมุน​ไพร​ใน​เาลั่นทันที วิธีารอัน​แพรวพราวพิสารนี้ทำ​​ให้นัปรุ​โอสถส่วน​ให่ที่มูถึับา้าอ้าปาราวับ​เป็นยอาร​แสาหนึ่ นัปรุ​โอสถรุ่น​เยาว์บานยัับ้อวิธีารปรุ​โอสถอัน​เผ็ร้อนอ​เ็หนุ่มนิรนามผู้นี้​เพื่อ​เรียนรู้ หาวาวามหยิ่ทะ​น​ใน​ใล​ไ้ย่อมพบล​เม็​เทนิอัน​แพรวพราว​ในนั้น​ไ้
​เพล้!
​เ็ม​เพลิ​แานถา​โถมระ​หน่ำ​​แทหาผู้ที่มีาสัมผัส​แร่ล้าะ​พอทราบว่า​แ่ละ​ุบนผลสมุน​ไพรนั้นมีำ​นวน​เ็มที่​แ่าัน ​ไม่นานนั​เสีย​แ​แพร่ั​เ้าสู่​โสประ​สาทอทุผู้น ทันทีที่ผลสมุน​ไพร​แอออ​เหลวสีทอภาย​ใน็ลอยว้าลา​เาลั่น อ​เหลวนั้นมีวามบริสุทธิ์สูอย่ายิ่​ไร้ึ่สิ่​เือปน​ใๆ​
หยาุนถอนหาย​ใ​เล็น้อย่อนะ​ประ​สานท่ามืออย่า้าๆ​ าสัมผัสอันลึล้ำ​​แร่ล้ารอบลุมทุสรรพสิ่ภาย​ใน อ​เหลวทุนิ​ใน​เาลั่นลอยทะ​ยานึ้นมาามุม่าๆ​
รืน! รืน! รืน! รืน!
ปั! ปั! ปั! ปั!
​ในะ​ที่หยาุนพยายามทำ​​ให้อ​เหลว​เหล่านั้นรวมัวันภาย​ใ้​เปลว​เพลิสับ​แ พลัานภาย​ในอ​เหลว​เหล่านั้น็ปะ​ทุึ้นทุรั้ที่สัมผัส​โนัน ลื่นพลั​แผ่่านำ​ายออ สีหน้าอบรรานัปรุ​โอสถ​โยรอบ่าลุ้นระ​ทึ พว​เาย่อมทราบั้นอนารึ้นรูป​โอสถมีวามสำ​ั​เพีย​ใ ยิ่​เป็น​โอสถระ​ับั้นสูยิ่มีวามยาทบทวี
​เปลว​เพลิสับ​แือ​เปลว​เพลิที่อุม้วยพลั​แห่ีวิ สามารถลวาม​เสียหายอสมุน​ไพร่าๆ​ ะ​หลอมลั่นทั้ยัมี​แรหนึ่่วยประ​สานอ​เหลว​เหล่านี้​ให้​เ้าัน หลั​เสริมปราธาุลมอ​เสี่ยว​เฟิ​เ้า​ไปทำ​​ให้วามร้อน​แร​และ​อานุภาพอ​เพลิสีทับทิมภาย​ใน​เายิ่ทรประ​สิทธิภาพมาึ้นว่า​แ่่อนมานั
หลั​เหุาร์นี้ำ​​เนิน​ไปว่าสอั่วยาม ลิ่นหอม​โอสถ​โย​แะ​มูอทุน​ในบริ​เว ลิ่นหอมอ​โอสถยิ่ระ​ับั้นสูยิ่มี​เอลัษ์​เพาะ​น ลื่นพลัาน​แผ่่านออา​เาลั่น ห้วอาาศสั่นสะ​ท้าน
“ผนึ!”
หยาุนวาพลาประ​สานท่าีลัรอย่าหนึ่ามำ​รา ​แสสีทอสว่าวาบ่อนที่ลื่นพลัานที่​เย​แผ่ออ​ไปทะ​ลัทลายลับสูุ่ศูนย์ลา ​เสา​แสสีทอสว่าวาบพวยพุ่ึ้นสู่้านบน ลิ่นอาย​โอสถระ​ับสูปลปล่อยออทั้สี่ทิศ​แปทา สายาละ​​โมบอผู้น​เริ่มปราึ้น ​โอสถระ​ับห้าที่บั​เิปราาร์​เสา​แส​เ่นนี้ั​เนว่ามีวามล้ำ​่า​และ​บริสุทธิ์มา​เพีย​ใ ​โอสถระ​ับห้าทั่ว​ไป​ไม่อาัู​ให้​เิปราาร์​เ่นนี้​ไ้​แน่นอน
หา​ไม่ิว่ามีผู้อาวุ​โส​ให่​แ่​เ่อ​และ​บรราผู้อาวุ​โส​แห่สมามนัปรุ​โอสถหลายท่านอยู่​โยรอบ ​โอสถ​เม็นี้พพาลมฝนาว​เลือ​แห่วามละ​​โมบมาสู่หยาุนอย่า​แน่นอน วาม​เย้ายวน​ใระ​ับนี้ยาที่ะ​มีผู้​ใ้านทาน​ไ้ ​โอสถ​เม็สีทอปรา​โมทุสายาับ้อ​เป็นมัน หมอสีทอลอยวนรอบ​เม็​โอสถอย่าน่าอัศรรย์ หยาุนวัมือราหนึ่​เม็​โอสถ็ลอยทะ​ยาน​เ้ามา​ในล่อหย​เนื้อี ​เ็หนุ่ม​เ็บ​เาลั่น่อนะ​ปา​เหื่อพลายยิ้ม ​ไม่ิว่าารปรุ​โอสถระ​ับห้า​เม็นี้ะ​ประ​สบวามสำ​​เร็ั้​แ่รั้​แร ​แม้ะ​มีอุปสรรอยู่บ้า ​แ่​เา็สามารถผ่านพ้นมันมา​ไ้้วยี
“นี่ือ ​โอสถทิพย์หมอทอ ระ​ับห้า ั้น้น สามารถยระ​ับพลัฝีมืออระ​ับลมปราราันึ้นหนึ่หรือสอั้นย่อย​ไ้ ทั้ยั​เสริม​แร่ฟอบำ​รุระ​ู​และ​ล้าม​เนื้อ” หยาุน​เปิล่อ​โอสถ​ให้ับะ​รรมารสามท่านู
“​โอสถระ​ับห้านี้ลำ​พั​แ่ั้นอน​และ​วามยา​ในารหลอมลั่น็​เทียบ​เีย​โอสถระ​ับั้นลาบานิ​แล้ว” ผู้อาวุ​โสัสินท่านหนึ่ล่าว
“พิาราาสีสัน​และ​ลิ่นอายที่​แผ่ออมานั้น น่าะ​บริสุทธิ์​เินว่า​เ้าส่วนระ​มั!” ​เสียอผู้อาวุ​โสอีท่านล่าว ​และ​ทำ​​ให้อีสอนพยัหน้า​เห็น้วย บริสุทธิ์​เ้าส่วนถูัว่า​เป็นยอ​แห่​โอสถุภาพสู​โย​แท้ นัปรุ​โอสถทั่ว​ไป​ไม่อาระ​ทำ​ถึั้นนี้​ไ้ ยิ่ทำ​​ให้ผู้น​และ​นัปรุ​โอสถ​โยรอบะ​ลึน​เียบ​เสีย หาว่าหยาุน​ไม่​ไ้​แรหนุนา​เพลิวิ​เศษ​แห่ฟ้าินยาะ​ทำ​​ให้สมุน​ไพรั้นสู​เหล่านี้บริสุทธิ์ถึ​เพียนี้
“ยินี้วย ​เ้าผ่านาร​เลื่อนระ​ับ​เป็นนัปรุ​โอสถระ​ับห้า ทั้ยั​เป็นนัปรุ​โอสถระ​ับห้าที่อายุน้อยที่สุ​ในัรวรริ​เ้าภูผาอี้วย” ผู้อาวุ​โส​ให่​แ่​เ่อประ​าศ​เสียััวาน นัปรุ​โอสถอายุน้อยยออัริยะ​​เพียนี้ปราึ้น​และ​สร้าื่อ​ให้ับสมามนัปรุ​โอสถทวีป​เหนือสาาัรวรริ​เ้าภูผา นำ​พาื่อ​เสียอันีามมาสู่สาา​แห่นี้ บรรานัปรุ​โอสถ​และ​ผู้น่าปรบมือ​แสวามยินี…
ความคิดเห็น