คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายแพทย์กฤตธนัท ธนาพิพัฒน์
โรพยาบาลเอนื่อัลาเมือหลวอประเทศมีผู้นมามายที่่าเ้ามารอรับารรัษา
นายแพทย์ฤธนัท ธนาพิพัน์ หัวหน้าแผนัษุแพทย์อโรพยาบาลส่ยิ้มให้ับเสียทัทายาเหล่าบรราพยาบาลและนไ้สาวที่เ้ามารอรับบริาร้วยรูปร่าหน้าาหล่อเหลาระับพระเอและหุ่นสูระับนายแบบ
ทำใหุ้หมอหนุ่มเป็นวัใอพยาบาลและนไ้ประำแผนัษุแพทย์ทั้ที่พึ่ลับมาทำานไ้ไม่ถึเือน็้อมาูแลโรพยาบาลามำสั่อผู้เป็นพ่อเพราะเาเป็นลูายเพียนเียวอรอบรัวที่ะ้อสาน่อธุริโรพยาบาลอรอบรัวให้ยัอยู่รอยยิ้มเสียหัวเราะในีวิอุหมอหนุ่มาหายไป้วยวามผิหวัาวามรัทำให้เาไม่สามารถปิเสธรอบรัวไ้เาึเลือที่ะลับมาูแลโรพยาบาลอรอบรัวามำสั่อผู้เป็นพ่อ
้วยวามเ็บปวที่ไ้รับทำให้นายแพทย์ฤธนัทไม่เยลืมว่าวามรัที่สวยามไม่มีอยู่ริเพราะวามรัอเา้อพัทลายลอย่าไร่เยื่อใยเพียเพราะผู้หิที่เารัสุหัวใบอเลิ้วยเหุผลที่ว่าเธอมีใรอีนที่เธอรัมาไม่มีทารัใรไ้มาเท่าผู้ายนนั้นอีแล้วทั้ที่เาทุ่มเทหัวใให้เธอไปทั้หมลอสามปีที่เาทุ่มเทวามรัให้เธอมัน่าเป็นวามรัโ่ๆไร้สิ้นีเรื่อวามรัสำหรับนายแพทย์ฤธนัท ธนาพิพัน์ เป็นสิ่ไร้่าไม่มีวามหมายสำหรับผู้หิมารันนั้นเา้อใ้เวลานานแสนนานที่รัษาหัวใวนี้ให้หายีแ่ใระรู้ว่าภายใ้รอยยิ้มแห่วามสุบนใบหน้าลับแฝไป้วยวามรู้สึเ็บในอีที่ยัไม่หายีุ่อนเอาไว้ทุรั้ที่้ออยู่นเียวหัวใอุหมอหนุ่มมัะเผลอิถึผู้หิใร้ายนนั้นทำใหุ้หมอหนุ่มเลือที่ะัาาโลภายนอเาเลือที่ะไม่รับรู้่าวสารอะไรนอาวามเป็นอรอบรัวและนไ้ในโลพยาบาล
“๊อ ๊อ ๊อ”
“ุหมอธนัทะอีสิบนาทีไ้เวลารวนไ้ที่นัไว้นะะ”
“รับ”
รอยยิ้มอุหมอหนุ่มหล่อทำเอาพยาบาลสาวถึับเินนัวบิมีใรบ้าที่ะไม่หลในเสน่ห์วามหล่อที่ไ้พบเอ
ทั้ในแผนัษุแพทย์และภายในโรพยาบาล
เสื้อาวน์สีาวถูนำมาสามทับุสรับทำานที่ฟ้าอ่อนเมื่อถึเวลารวนไ้ามารานัอวัน
หมอธนัทส่ยิ้มให้ับนไ้ามารานันแรและเอ่ยทัทาย้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“สวัสีรับวันนี้มีอะไรอยาปรึษาหมอบ้ารับ”
“ุหมอำวิไม่ไ้เหรอะวิน้อยในะะ”
าราสาวแสร้แล้ทำหน้าอลใสุ่หมอหนุ่มเพราะอยาใหุ้หมอผู้ที่เธอแอบหลรัหันมาให้วามสำัับเธอเป็นพิเศษ
“อโทษ้วยนะรับนไ้เยอะมาหมอเลยำไม่ไ้รับ”
“แล้ววันนีุ้วิอยาปรึษาหมอเรื่ออะไรีรับ”
“ือวิอยาปรึษาุหมอเรื่อวามรัน่ะะ”
“หมอเป็นหมอัษุนะรับไม่ใ่หมอหัวใ”
“ถ้าุวิะปรึษาเรื่อวามรัหมอว่าไปแผนหัวใีว่านะรับ”
“หมอไม่เ่เรื่อหัวใหรอรับ”
หาุหมอหนุ่มรูปหล่อเ่เรื่อหัวใุหมอธนัทผู้เพียบพร้อมในทุ้านไม่ถูผู้หิใร้ายนนั้นทิ้ไปอย่าไม่ใยี
่อพัลาวันอนายแพทย์ฤธนัท ห้ออาหารอโรพยาบาล
“วันนี้ทำไมแ่มา้าัวะนัท”
เสียนายแพทย์นนทีแพทย์เพาะทา้านสูิเอ่ยทัทายเพื่อนรัเหมือนทุรั้ที่เอัน
“ันิเสวะ”
“เอาีๆไอ้นัทิเสหรือิสาววะเพื่อน”
“ไอ้ที”
“แหมูทำเสียเ้าันแ่แวเล่นเอวะไอ้นัท”
“สั่อาหารันเถอะันหิวไส้ะาแล้ว”
ไม่นานเมนูทีุ่หมอหนุ่มทั้สอสั่็ถูัเสิร์ฟบนโ๊ะ
“ไอ้นัทแ่ไม่เบื่อบาเหรอวะที่ินแ่ไ่เียวมะเือเทศทุวัน”
“ไม่วะับอบเป็นเมนูที่อร่อยที่สุเลย”
“ริเหรอวะไม่ใ่ว่าแ่ิถึใรบานที่อบทำเมนูนี้ให้แ่หรอเหรอ”
นายแพทย์ธนัทเลือที่ะไม่อบำถามเพื่อนรัอย่านายแพทย์นนทีทำไ้แ่เพียส่ายหัวเบาๆให้ับวามวนอเพื่อนรัหาเพราะไม่ใ่ผู้หิใร้ายนนั้นอบทำเมนูนี้ให้เาับลูสาวทานเมื่อสามปี่อนเาไม่สั่เมนูนี้ทานทุวันให้เพื่อนล้อหรอเพราะเรื่อบาเรื่อ็ยาที่ะลืมเลือนออไปาใถึแม้เวลาะผ่านไปนานแล้ว็าม
ความคิดเห็น