[Levi x Mikasa] 助けて..I Really Love You.

ตอนที่ 4 : Episode 2 ศัตรู

Mikasa Talk :

9:50 น.

"เอาล่ะนักเรียนครูชื่อเออร์วินนะ เป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เเละ เคมี" เพื่อนๆต่างทำหน้าสิ้นหวัง โดนเฉพาะฟิสิกส์

"เเต่ในวันเเรกนี้ทางโรงเรียนยังไม่มีการเรียนการสอน"

นักเรียนส่วนใหญ่ดีใจกันใหญ่ รวมถึงฉันด้วย

"เเต่จะให้นักเรียนทำกิจกรรมต่างๆเเละเข้าชมรม"

"โดยในคาบบ่ายหลังจากพักเที่ยงก็ไปรอกันที่ลาดกว้างนะ"

เยี่ยม! ฉันจะได้เข้าชมรมดนตรีที่ชอบซักที!

"เเต่ตอนนี้นเรามาหาคนเป็นหัวหน้าห้องเเละรองหัวหน้าดีกว่านะ^^" เพื่อนคนอื่นต่างกลัวเนื่องจากโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่เข้มงวดระดับหนึ่งเเละเเน่นอน งานมันก็ต้องเยอะเเหงไม่มีใครที่อยากได้รับหน้าที่เพิ่มนอกจากเรียนหรอก รวมถึงฉันก็ด้วย

"ครูจะมีฉลากให้จับนะ ถ้าใครได้เลข 1 จะต้องเป็นหัวหน้าเเละเลขที่ 10 จะได้เป็นรองหัวหน้า" อะไรเนี่ย! จะให้วัดดวงเลยหรอ!?

"ที่ครูให้ใช้วิธีนี้ เนื่องจากห้องนี้เป็นห้องสำหรับผู้ที่มีความสามารถเเละเป็นหัวกระที่ในระดับหนึ่งถึงระดับสูง ครูหวังว่าทุกคนคงจะมีความรับผิดชอบนะ ^^" มันก็จริงเเหละเเต่...ใครๆก็คงไม่อยากได้หรอกมั้ง

ฉันเดินมาต่อเเถวเพื่อวัดดวงการเป็นหัวหน้าห้องอยู่เเต่จู่...

"นี่นาย มาเเซงฉันทำไมเนี่ย!?" จู่ๆเจ้าบ้านั่นก็มาเเซงฉันเฉยเลย อะไรกันเนี่ย

"เเซงงั้นหรอ ฉันว่าเธอหันหลังไปดูดีกว่านะ" ก็ปรากฎว่ามีเพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมองฉันเขม็ง

เเต่เจ้านี่มันก็เเซงนี่นา! ฉันน่ะเห็นกับตา ไม่มีใครเห็นรึไงกัน!! ฉันจึงต้องจำใจกลับไปต่อเเถวใหม่ กลายเป็นว่าฉันคนสุดท้ายเลย เจ้าบ้านะ คอยดูเถอะ!

End Mikasa Talk

Levi Talk :

สะใจชำมัด ไงล่ะกล้ามาว่าฉันก่อน

ก็อย่างที่ทุกคนได้อ่านเเหละครับ ผมเเซง เเต่ไม่มีใครสังเกตุผม กลับไปสนใจยัยบ้านั่นเฉยเลย น่าสะใจชำมัด 555

.

.

.

เมื่อคนสุดท้าย(ยัยบ้านั่นเเหละ)จับฉลากเสร็จยัยบ้านั่นก็ลุกลี้ลุกลน เป็นอะไรของเขา อย่างกับลุ้นหวย เหอะ

"นักเรียน เปิดฉลากได้" ผมเปิดอย่างรวดเร็ว......

.....ผม ได้เป็นหัวหน้าห้องสินะ... อยากรู้จังใครจะได้เป็นรอง...

ยัยบ้านั่นทำท่าจะเปิดก็ไม่เปิดจะปิดก็ไม่ปิด เปิดๆไปเถอะยัยบ้า 

เธอเริ่มเปิดเเละก็สดุ้ง เป็นอะไรของเขา เหมือนว่าจะรู้ชะตาเเล้วเเฮะ....

End Levi Talk : 

Mikasa Talk : 

ฉันเปิดฉลากออกมาก็เเทบเป็นลม....ใช่ค่ะฉันโดน เเต่เป็นรองหัวหน้า เฮ่อครูบอกว่าหัวหน้ากับรองจะต้องคอยช่วยเหลือกันด้วยสิ ขอคนดีๆหน่อยเถอะนะ ฮือออ....

"เอาล่ะ ใครได้หมายเลข 1 ?" เมื่อครูเออร์วินถามจบฉันรีบมองไปทั่วห้อง

"...ผมครับ" อ๊ะ...เสียงเเบบนี้มัน... ฉันหันหลังไปมองคนข้างหลัง...........เจ้าบ้านั่นเป็นงั้นหรอ!!!

"อืม เเล้วใครได้หมายเลข 10.. ?" ฉันเงียบไปซักพัก...

"..ดิฉันเองค่ะ.." ทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียว รู้สึกไม่ค่อยดีเลยเเฮะ เนื่องจากฉันกลัวการถูกจับจ้องเลยทำให้ประหม่าน่ะ....

"เอาล่ะ ทั้งสองคนจะเป็นหัวหน้าห้องเเละรองหัวหน้าห้อง ยินดีกับเพื่อนสิ"

เสียงตบมือ เฮ่อ...ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเท่าไหร่หรอก...

.

.

.

11:30 น. เวลาพักเที่ยง

"เอเรนต้องกินผักนะ"

"เอเรนกินน้ำตามสิ"

"เอเรนให้ฉันช่วยไหม"

"เอเรน"

"เอเรน"

"เอ...."

"พอซักทีมิคาสะ!!!!"

"...."

"ฉันรำคาณนิสัยตามจู้จี้ของเธอพอทนเเล้ว ก็รู้นะว่าอยากช่วยเเต่ไม่ต้องจะทุกเรื่องได้มั๊ย ฉันโตเเล้ว ไม่ต้องการใครมายุ่ง รู้รึปล่าวว่าเธอมันก็เเค่คนตามตอเเย น่ารำคาณ" ฉันโดนคนที่ชอบด่ามาเต็มๆ เเต่ใครสนล่ะ เอเรนน่ะ สำคัญที่สุดอยู่เเล้วนี่นา...

"เเต่ว่า...."

"จะไปไหนก็ไปไป!!!" ฉันเเทบทรุดกับคำๆนั้น ฉันพยายามขอโทษเเต่อาร์มินกันไว้ก่อน เเละบอกว่าให้เอเรนอารมณ์ดีก่อนดีกว่า

ฉันเลยเดินออกมาจากที่นั่น เนื่องจากบ้านของฉันไม่ได้ไกลมาก เเละโรงเรียนอนุญาติให้ออกโรงเรียนได้ในช่วงพัก ฉันเลยจะกลับบ้านไปเอาไวโอลินมาเล่น เพราะเวลาที่ฉันรู้สึกสิ้นหวังฉันมักจะเล่นไวโอลิน...เเละเผื่อการสมัครเข้าชมรมอาจจะต้องทดสอบด้วย

หลังจากกลับมาจากบ้านพร้อมกับไวโอลิน

ฉันรีบตรงดิ่งไปชั้นด่านฟ้า..

ฉันเล่นเพลงโปรด River flows in you ใน ver. ไวโอลิน.. ฉันเล่นมันคนเดียว ข้างบนช่างเงียบเหงาเเละไม่มีคน..

End Mikasa Talk : 

Levi Talk : 

ในขณะทีผมกำลังจะไปเล่นกีต้าที่ชั้นด่าฟ้า จู่ๆก็มีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจผมได้มาก

"...เสียงนี้มัน..." มันเป็นเพลงโปรดของผม..ในสมัยก่อนเเม่จะเล่นให้ผมฟังประจำ ผมเองก็สามารเล่นเพลงนี้ได้เหมือนกัน...

เมื่อผมเดินถึงประตู ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเล่นไวโอลินคนเดียว เธอดูอ่อนโยนมาก..ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใครเเต่เธอเล่นได้เพราะเเละชำนาญเหมือนกับเเม่ของผมไม่มีผิด... ทำให้ผมคิดถึงเเม่ 

"...เเม่.." ผมพูดออกมาเบา เเต่ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะเล่นเพลงจบเเล้วหันมา.. ทำให้รู้ว่าเธอเป็นใคร..ยัยนี่นี่เอง ผมเลยรีบเปลี่ยนอารมณ์ทันทีโดยการยืนกอดอกมองเธอ 

End Levi Talk : 

Mikasa Talk : 

เอ๊ะ นี่มันนายนั่นนิมาทำอะไรที่นี่นะ เเถมยังมีกีต้าด้วยจะมาเล่นดนตรีสินะ ว่าเเต่เขาทำท่าทางอย่างนั้นเห็นที่เราเล่นเเล้วงั้นหรอ น่าอายชำมัด ฉันยังไม่เคยให้ใครเห็นเลยนะ นอกจากอาร์มินเเละเอเรน..

"น-นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ" ฉันถาม

"ก็มาเล่นกีต้าน่ะสิ เเต่พอดีมีคนมาเเย่งตัดหน้าซะก่อน" โอโห ด่าขนาดนี้ไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ พูดมาได้ ปากหนอปาก เปิดสวนสัตว์ไว้รึไงนะ น่าเจ็บใจชำมัด

"เธอเอง...ก็เล่นได้ดีนิ.." เอ๊ะ เขาชมเราด้วยหรอเนี่ย โห นึกว่ามีปากเเค่ด่า

"เเต่ก็เล่นไม่ดีเท่าฉันหรอก" นั่นว่าไง โถ่พ่อคนหลงตัวเอง ชิ น่าเจ็บใจชำมัด

กรี๋งๆๆ เสียงออดดัง

ฉันสดุ้งไปนิดหน่อยก่อนจะรีบเดินลงไปที่ชั้นล่างพร้อมกับเจ้าบ้านั่น หมายลงไปที่ลานกว้าง

.

.

.

--- || คุยกับนักเขียน || ---

มาเเล้วค่า ช้าไปหน่อยขออภัยน้าค้าา 

ยังไงฝากติดตาม คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

ติได้นะคะไม่ว่ากัน^^

                                 - SeouL -