ตอนที่ 13 : Episode 11 ย่านสึกิจิ
เวลา 8:30 นาที ณ บ้านมิคาสะ
Mikasa Talk
คร่อกกกกก
"เเง่มๆ..กี่โมงเเล้วเนี่ยย..." ฉันตื่นมาอย่างงัวเงีย เเล้วฉันมาอยู่ที่เตียงได้ยังไงนะจำได้ว่าเผลอหลับไปที่โต๊ะนี่นา
เเต่ช่างสิใครจะสน ฉันอาจจะละเมอมาล่ะมั้ง
ฉันมองหาโทรศัพท์ เเต่ตั้งผงักเมื่อมีคนที่อยู่ข้างฉัน....
"เเว๊กกกก!!!" ฉันสดุ้งอย่างเเรงถึงขนาดตกเตียง
"โอ้ย..."
"อืม....อะไรของเธอหะ ยัยเถื่อน" ใช่เขาคือรีไวล์ เเล้วทำไมเขามาอยู่ในห้องฉันได้ล่ะ!
"นายมาทำอะไรที่นี่!"
"มาดูเเลเธอไง.." เกินไปเเล้วนะเฟ้ย!
"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ว๊ออยย" เขามองรอบๆห้องอย่าง งงๆ
"อ่าว..ไม่ใช่ห้องฉันนิ" ก็เออน่ะสิ!
"เมื่อวานฉันมาดูเธอ เธอหลับไปที่โต๊ะ ฉันเลยอุ้มมาอะนะ เเต่ว่าคงจะเหนื่อยมาก ก็เลยเผลอหลับไปน่ะ" เหอะ เเค่นี้เองรึไง คำขอโทษล่ะเฮ้ย
"เหอะ หาคำมาอ้างให้ดีกว่านี้หน่อยนะ" ฉันทำท่างอน
"ก็ได้..วันนี้ ฉันจะเป็นทาสเธอ 1 วัน" เห๋.....น่าสนใจ
"อืม...ก็ได้" วันนี้วันเสาร์สินะ งั้นก็ไปเที่ยวดีกว่า เเถมได้เบ้เป็นนายนี่ด้วย
"งั้นไปอาบน้ำซะ เราจะไปเที่ยวกัน!"
"อ่า..."
1 ชั่วโมงผ่านไป ณ ย่านสึกิจิ
"ย่านสึกิจิงั้นหรอ..? ไม่ได้มานเเฮะ"
"อื้ม" ย่านสึกิจิ เป็นศูนย์รวมของการค้าเเละเเหล่งท่องเที่ยว ที่รวมสิ่งๆจากทั่วกำเเพงวอลโรเซ่มาอยู่ที่เขตทรอส (ง่ายๆก็คือเหมือนสยามบ้านเราอะค่ะ)
ฉันเหลือบไปเห็นร้านไอศกรีม
"นี่นาย ไปกินไอติมกับไหม?"
"อ่า..ได้สิ"
ฉันกำลังเดินเข้าร้าน เเต่เเล้วก็ไปสะดุดตากับชายหญิงคู่หนึ่ง
"นี่นาย..ย้ายร้านเถอะ.." ฉันบอกตารีไวล์
"เป็นอะไร?..........อ๋อ..ได้สิ"
พวกเราเลยไปหาร้านคาเฟ่ห้องสมุดเเทน
"เฟรปปูชิโน่กับเลเต้อย่างล่ะ 1 ค่ะ" ฉันสั่งกาเเฟให้ฉันเเละนายรีไวล์
"ไหนเธอบอกให้ฉันทำไง ฉันเป็นเบ้เธอนิ" หึ เดี๋ยวได้ใช้เเน่
"เก็บเเรงไว้ก่อนไง" ฉันพูดพลางหยิบหนังสือมังงะมาอ่าน
เรานั่งอยู่ในคาเฟ่นั่นมาประมาณหนึ่งชั่วโมง
ณ ร้านเสื้อผ้า
"โหหห! เสื้อตัวนี้สวยมากเลย" มีเสื้อตัวนึงสะดุดตาฉันมาก
"นี่นาย ฉันใส่เเล้วจะสวยไหม?" ฉันถามตารีไวล์
"ไม่สวยอะ" โอโห ตรงจริงพ่อคุณ
"เหอะ งั้นฉันเอาตัวนี้เเหละ" ฉันรีบพูดพลางไปหาเสื้อตัวอื่นๆ
"ไม่สวยก็บ้าละ.."
End Mikasa Talk :
Levi Talk:
1 ชั่วโมงผ่านไป
"ฉันก็รู้นะยัยเถื่อนว่าวันนี้ฉันเป็นเบ้เธอ....เเต่มันเยอะไปเเล้วนะเฟ้ย!" ผมพูดขณะที่ถือถุงเสื้อผ้า สิ่งของที่ยัยนั่นซื้อตั้งเเต่สักเบือยันเรือรบ ผมรู้เเล้วทำไมที่คาเฟ่ยัยนั่นไม่ให้ผมทำอะไร
ใครก็ได้ช่วยผมด้วยย!
"ทนหน่อยน่า เดี๋ยวฉันไปดูเสื้อตรงนั้นก่อน" จะมีอีกหรอ...?!
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
"นี่ยัยเถื่อน...เมื่อไหร่จะเสร็จ" ยาดมอยู่ไหนฟะเนี่ย
"น่า..อีก 5 นาที"
1 ชั่วโมงผ่านไป
ผมเข้าใจภาษาผู้หญิงเเล้ว.. 5 นาที = 1 ชั่วโมง
พวกเราเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้า พร้อมกับถุงใส่เสื้อผ้า 4-5 ใบ เฮ่อ..
พวกเราเดินไปได้ซักพัก เนื่องจากเดือนนี้เป็นช่วงเดือนธันวาคม ในย่านการค้าต่างๆจะมีเทศการเเห่งความรัก ทำให้ (ไรท์เขียนให้มาว่าในเรื่อง วันวาเลนไทน์ของในเรื่องนี้คือตั้งเเต่เดือน ธันวา-กุมภา นะคะ)
โดยในย่านต่างๆจะจัดธีมงานเเบบวาเลนไทน์ดูหวานเเหววสำหรับคู่รัก คู่รักส่วนใหญ่ก็จะมาสารภาพรักที่ย่านพวกนี้
ระหว่างเดินยัยนั่นก็ไปสะดุดตากับคู่กรณีเก่า เอเรนสินะ เจ้านั่นอยู่กับผู้หญิงผมสีบลอนด์อีกคน
ยัยนั่นยืนมองพวกนั้นสักพัก
"นาย..กลับเถอะ ฉันไม่อยากอยู่เเล้วน่ะ.." มิคาสะบอกผมระหว่างที่มองเอเรนผูกเชือกรองเท้าให้ผู้หญิงผมบลอนด์
พวกเรากับเจ้าเด็กนั่นอยู่ห่างกันไม่มาก เเต่ดูเหมือนเอเรนนั่นจะรู้ว่ามิคาสะมองอยู่..เเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
ผมตัดสินใจวางของบางลงเเละอุ้มมิคาสะในท่าเจ้าหญิง ดูเหมือนว่ายัยนั่นจะตกใจไปไม่น้อย
"นี่! นายทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ!" อย่าโวยวายสิ ฉันช่วยเธออยู่นะ
ผมหันไปมองเด็กเอเรนนั่น ดูเหมือนว่ามันจะเหวอไปไม่น้อยเลย
เหอะ ไม่สนเขาเเล้วจะมาทำหวงก้างอีก
ณ บ้านมิคาสะ
"ขอบคุณนะ..วันนี้น่ะ" โห ยัยนี่ก็ทำปกติได้นี่
"อ่า ไม่เป็นไร"
ยัยนั่นยิ้มให้ผม ดูเป็นยิ้มที่จริงใจที่สุดล่ะมั้ง
ผมยิ้มตอบ ดูเหมือนมิคาสะจะตกใจไม่น้อย ผมไม่ได้ยิ้มมานานเเค่ไหนเเล้วนะ
'ขอบใจ ยัยบ๊อง'
--- || คุยกับนักเขียน || ---
ดีค่า มาเเล้วน้า ตอนนี้อาจจะสั้นๆไปหน่อย จากเบียวๆปวดตับๆ ก็มาพักผ่อนคลายกันก่อนเนาะ เดี๋ยวตอนหน้าก็จะพักตับให้อีกตอนค่ะ >w<
ถ้าใครมีพลอตเรื่องอีกสามารถเสนอได้นะคะ
Fb: Senpazaki Zen
ไม่ต้องกลัวน้าเราไม่กัด ;w;
บายค่า เจอกันตอนต่อไป!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอื้ออออ ละมุนมากพ่อคุณ.ซับเลือด
น่ารักๆค่ะ