คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เข้าใจหัวอกเดียวกัน...
ตอนที่ 7
เข้าใจหัวอกเดียวกัน...
ณ ห้องพักของกาลาเทีย
เวลา 08.30 น.
แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้องที่มืดครึ้ม ทั้งผู้คุมสาวและผู้ดูแลหนุ่มต่างนอนหลับใหลกันอยู่ แน่นอนว่าเอ็ดการ์เลือกที่จะนอนข้างล่างบนพื้นห้อง ข้างเตียงนอนของกาลาเทีย ตามคำสั่งของเดอะริปเปอร์
"อื้อออออ..."
กาลาเทียตื่นนอนก่อนใคร เธอค่อยลืมตามองแสงสว่างที่ส่องเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง สายตาของเธอเหลือบมองรอบๆห้องเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง ก่อนที่เธอจะใช้แขนที่ขยับได้พลิกตัวและดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงอันแสนนุ่มนวล
"คุณพี่สาว..."
เธอเริ่มเรียกผู้ดูแลคนใหม่ด้วยน้ำเสียงอันร่าเริง และชะโงกหน้าลงไปดูที่ข้างเตียง ก็พบว่าเอ็ดการ์กำลังนอนตะแคงหันหน้ามาทางเธอพอดี
"คุณพี่สาวตื่นได้แล้วค่า~"
กาลาเทียเริ่มเรียกผู้ดูแลอีกครั้ง และขยับตัวอีกนิด เพื่อจะก้าวขาที่ขยับได้ลงไปปลุกผู้ดูแล แต่ทว่า...
ฟุบ!
"เอ๊ะ?!"
กาลาเทียเสียหลักจนได้ เพราะขาที่ขยับไม่ได้มันกินแรงเธอเกินไป ทำให้ร่างกายของเธอหล่นลงไปที่พื้นเต็มๆ
ตุบ!
"อูย..."
หัวของเธอโขกกับขอบเตียงจนเสียงดังปึก! จนเธอไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลย แถมลำตัวของเธอยังทับผู้ดูแลเต็มๆ ยิ่งทำให้เธอตกใจ เพราะกลัวผู้ดูแลจะหายใจไม่ออก
"ฮือออ..พี่สาวตื่นได้แล้วนะ!"
หญิงสาวเริ่มหัวร้อนขึ้นมาอุ่นๆแล้ว เธอขยับแขนขวา เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมา แต่ทว่ามือของเธอดันไปโดนอะไรบางอย่างเข้าให้
"เอ๊ะ..อะไรกัน..?"
เธอสัมผัสได้ขึ้นมาร้อนอุ่นๆและดูแข็งแรงแปลกๆ ซึ่งมันไม่ใช่แขนหรือขา และมันเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมันมาก่อนด้วย
พี่สาวเอาอะไรมาเลี้ยงรึเปล่านะ???
"อื้มมม..."
เอ็ดการ์พลิกตัวมานอนหงายเต็มตัว ซึ่งเขานอนปัดผ้าห่มออก พร้อมกับเอามือเกาหน้าท้องไปด้วย
เมื่อผ้าห่มของผู้ดูแลได้เปิดขึ้นไปหมด ทำให้กาลาเทียเห็นสิ่งไม่เห็นมาก่อน มันคือความนูนบริเวณเป้ากางเกงของผู้ดูแล...
กึก!
กาลาเทียช็อกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า เธอหน้าซีดด้วยความตกใจ แต่อีกใจก็ยังหลอกตัวเองว่า "พี่สาวอาจจะโหนกใหญ่ก็ได้!" ทำให้เธอเอื้อมมือไปสัมผัสตรงส่วนที่นูนขึ้นมา
หมับ...
"............."
กาลาเทียสัมผัสไปตรงกับส่วนนั้น ซึ่งมันแต่ต่างจากของเธอมากๆ ทำให้เธอรีบชักมือออกด้วยความตกใจ และใช้มือที่ขยับได้ ทุบที่ส่วนนั้นอย่างแรง
ปึก!!
"อุก..อึก!!"
เอ็ดการ์รู้สึกตัวขึ้นมาทันที ชนิดที่เรียกว่าตื่นนอนระดับตาสว่างเหมือนกับกินเลม่อนไปเป็นสวน แล้วความรู้สึกจุกจนหายใจไม่ออก ก็แล่นเข้าสมอง จนถึงกับต้องนอนขดอยู่ที่พื้น
"กะ..แกไม่ใช่ผู้หญิงงั้นเหรอ?!"
"อึก..โอย..เจ็บ..."
“แต่แกเป็นผู้ชายทั้งดุ้นเลย!! ไอ้บ้าเอ้ย!!!"
กาลาเทียโมโหมาก และใช้แขนที่ขยับได้ทุบตีเอ็ดการ์อย่างแรง เธอหน้าแดงจัด เพราะรู้สึกอับอายที่เอ็ดการ์ได้เห็นเรือนร่างของเธอไปแล้วเมื่อวาน แถมยังโป๊เปลือยต่อหน้าเขาอีก
"กริ๊ดดดด อีตาบ้า! อีผีกระเทย!!"
"โอ๊ยๆ ฉันเจ็บนะ!"
"กริ๊ดดด มิชิโกะซัง ช่วยหนูด้วย!!"
.
.
.
.
.
.
ณ ห้องทำงานของเดอะริปเปอร์
เวลา 10.00 น.
ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก...
ภายในห้องทำงานของเดอะริปเปอร์เงียบสงบจนได้ยินเสียงของเข็มนาฬิกาที่เดินไปเวลาของมัน ซึ่งตอนนี้เขากำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโต๊ะทำงาน
เขาวางแก้วกาแฟลง และหันไปมองเอ็ดการ์ที่กำลังนั่งจ้องหน้าเขาอยู่ ส่วนกาลาเทียก็นั่งหันหน้าไปมองทางอื่น ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก
"เฮ้อ คุณเอ็ดการ์ คุณไม่ได้แจ้งคุณกาลาเทียเหรอครับ? ว่าตัวเองเป็นผู้ชาย -*-"
"คือผม...
"ไม่มีการแจ้งใดๆทั้งสิ้น! หมอนี่จงใจปลอมตัวเขามาหลอกฉัน! คุณหัวไช้เท้าต้องเอามันออกไป!"
เดอะริปเปอร์ชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดของกาลาเทียที่ต่อว่าตนเองเป็นถึงหัวไช้เท้า แต่มันก็ไม่ได้สำคัญ เพราะเขาต้องอธิบายให้เธอเข้าใจเสียก่อน
"คุณกาลาเทีย ผมว่าเรื่องนี้คุณใจเย็นๆก่อนนะ เอ็ดการ์ วอเลน เพิ่งฟื้นจากการโดนทำร้ายมา และเขาเดินทางมาสมัครเป็นผู้ดูแลคนใหม่กับคุณอย่างตั้งใจด้วย ผมอยากให้คุณคิดให้ดีก่อนที่จะเอาเขาออกจากงานดูแลคุณนะครับ"
"ฉันต้องการคนที่เป็นผู้หญิง! แต่ถ้าเป็นผู้ชาย ฉันต้องการคุณนอร์ตันเพียงคนเดียว!"
"แต่คุณนอร์ตันมีคนรักแล้วนะครับ"
กึก!
กาลาเทียถึงกับตาโต เพราะเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน และเดอะริปเปอร์ก็หลุดความลับเหล่านี้ไปแล้ว ซึ่งเขาก็โมโหเธอขึ้นมาเสียด้วย ทำให้เค้าเผลอหลุดออกไปจนได้
"ไม่จริงใช่ไหม?"
"เฮ้อ เรื่องจริงครับ"
"............."
กาลาเทียหน้าถอดสีลงไปทันที และก้มหน้าหลบตาทั้งสองไป ส่วนเอ็ดการ์ที่นั่งมองทั้งสองคุยจนจบไป ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยว่า "กาลาเทียกำลังเสียใจหรือกำลังแค้นกันแน่?"
"คุณเอ็ดการ์..."
เดอะริปเปอร์เรียกเขาอีกครั้ง เอ็ดการ์เงยหน้าขึ้นไป มองผู้คุมร่างสูงโปร่ง ผู้คุมทำหน้าให้เขาพาผู้คุมสาวออกจากห้องทำงาน เพื่อไปพักผ่อน ทำให้เอ็ดการ์ต้องจำใจลุกขึ้นและเดินไปใกล้ๆรถเข็น
"กลับห้องกันนะ?"
"..............."
"ถ้าคุณไม่พูด..ถือว่าคุณโอเคนะครับ"
"..............."
ในเมื่อกาลาเทียไม่แสดงท่าทีต่อต้าน เขาจึงเข็นรถผู้ป่วยไปที่ประตูห้องทำงาน เพื่อออกจากห้องไป
ถึงแม้ว่าเอ็ดการ์จะรู้สึกกลัวว่าเธอจะเอาที่แกะสลักมาแทงที่ท้องเขาเหลือเกิน แต่ตอนนี้เขาก็ไม่สามารถทิ้งหน้าที่ตรงนี้ได้
ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอนะ ว่าการแอบชอบใคร แล้วเขามีคนอื่น...มันเจ็บยิ่งกว่าโดนซ้อมจนตายเสียอีก!!
>จบ ตอนที่ 7<
ความคิดเห็น