คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #132 : อหังการ์แห่งหยาดน้ำค้าง
@
ต่อให้แสงแรงกล้าจากฟ้ารุ่ง
จะพวยพุ่งแผดเจ้าเป็นผุยผง
ฉายโชนแสงแห่งตะวันมาบั่นลง
น้ำค้างคงแสงวาบอาบประกาย
.
ไม่เปรียบเพชรเก็จแก้ววับแววฟ้า
แตะปลายแสงแต่งยอดหญ้าเมื่อยามสาย
ปลุกเช้าตื่นชื่นชุ่มชอุ่มพราย
ดุจสร้อยฉายประกายเปล่งเพลงอรุณ
ถึงไม่ใช่ก่องเก็จหยาดเพชรแก้ว
สวมใส่แล้วตีตราโลกหล้าหนุน
แก้วที่ขาดความชุ่มชื้นรื่นละมุน
จะกอบเกื้อเจือจุนห่วงใยใคร?
อาจเป็นแค่หยาดน้ำพรายจากปลายฟ้า
แต่ยังคงคุณค่าไม่หวั่นไหว
หยดน้ำค้างเมื่อยามสายจางหายไป
ไม่จากไกลจากใจอัน...เฝ้าฝันรัก
เพชรที่ผูกเอาไว้ที่ปลายหญ้า
คงคุณค่าเพียงใดไม่ประจักษ์
หยาดน้ำค้างพริ้งพรายเข้าทายทัก
ได้พิงพักยอดหญ้าบางไม่หมางใจ
.
ก่อนที่แสงแรงกล้าจากฟ้ารุ่ง
จะพวยพุ่งแผดเจ้าจนเผาไหม้
ใจยังคงซึมซาบรักจากยอดใบ
เพชรไม่เคยช่วยอะไร...ให้หญ้างาม
ภาพจาก www.oknation.net/.../
ความคิดเห็น