ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ในความทรงจำ(กระบี่ใบไม้)

    ลำดับตอนที่ #122 : เพลงดาริกา

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.21K
      1
      7 มิ.ย. 52


    1

    เขียนถึงคนบนฟ้า รอช่วงเวลาจะมาพบกัน

    เธอคงอยู่ตรงนั้น  เปลี่ยวเหงาเศร้างัน...ดวงกระพริบพราย

    เธอที่อยู่ปลายฟ้า  คงเอื้อมมือมาถึงฉันไม่ได้

    คนหัวใจสลาย  สิ้นสูญอาดูรร้าวรานคราวนี้

    ดาวที่อยู่บนฟ้า  ม่านใสบังตาพร่ามัวฤดี

    คนที่อยู่ตรงนี้  เปลี่ยวเหงาอารมณ์หัวใจ...ขาดหาย

     

    “โอ้ดวง  ดาริกาดวงน้อย  ขื่นเหงาเฝ้าคอยหัวใจงมงาย

    คนหัวใจสลาย  เซ่นสรวงดวงดาวเมื่อคราวใจท้อ

    โอ้ดวง  ดาริกาดวงน้อย  เปลี่ยวเหงาเฝ้าคอยหัวใจเฝ้ารอ

    รอ รอ รอ รอ รอ  เฝ้ารอความรักไม่หวนคืนมา”

     

    เขียนถึงคนบนนั้น  เฝ้านับคืนวันด้วยหยดน้ำตา

    ดาวคงดับปลายฟ้า  ภาพเธอติดตาทุกราตรีกาล

    โอ้ดวง  ดาริกาในฝัน  หวั่นไหววูบวันถึงใน...วิญ...ญาณ

    ราตรีอื่นยาวนาน  กอดรักฝากไป...ว่าใจรักเธอ

     

    ราตรีอีกยาวนาน คืนวันผ่านไป...ฉัน...ยังรอคอย

     

    “...คอย...แต่...เธอ...”

     

     

     

     

    ที่มาของบทกลอน พอดีไปอ่านนิยายของท่านหญิง“อาคาเซีย”เรื่อง“พระจันทร์สีน้ำตา(ล)” http://writer.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=494659  ตอน“ผู้หญิงของนายผู้ชายของฉัน”  http://writer.dek-d.com/Writer/story/viewlongc.php?id=494659&chapter=6 มา เลยเกิดแรงบันดาลใจแต่งบทประพันธ์นี้ขึ้น ขอบคุณท่านหญิง“อาคาเซีย”ผู้น่ารัก มาก ๆ นะขอรับ ^-^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×