ลำดับตอนที่ #118
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #118 : วิธีเขียนกลอนให้เป็น ไม่เห็นยาก (ก๊อปปี้คุณลูกตาลมา)
กลอน 1 บท จะมี 4 วรรค
วรรคแรก คือ วรรคสดับ
วรรคที่2 คือ วรรครับ
วรรคที่3 คือ วรรครอง
วรรคที่4 คือ วรรคส่ง
แต่ละวรรค ก็จะมี 7-9 พยางค์ (แต่ ข้าน้อย ก็ขาดๆเกินๆอยู่เรื่อย@^-^@ )
ก็คือสัมผัสที่อยู่นอกบท ซึ่งจำเป็นจ้า เพราะเป็นกฎของกลอนแปดเลยทีเดียว
ดูตามแผนผังเลยนะจ๊ะ
- พยางค์สุดท้ายของวรรคแรก(สดับ) สัมผัสกับ พยางค์ที่ 3 หรือ 5 ของวรรคที่สอง
-พยางค์สุดท้ายของวรรคที่สอง(รับ) สัมผัสกับ พยางค์สุดท้าย ของวรรคที่สาม
-พยางค์สุดท้าย ของวรรคที่สาม(รอง) สัมผัสกับ พยางค์ที่ 3 หรือ 5 ของวรรคที่สี่
สำหรับกลอนที่เขียนมากกว่า1 บท ขึ้นไป ตรงนี้จะลืมกันบ่อย แต่จำเป็นต้องมีนะจ๊ะ
- พยางค์สุดท้ายของบทแรก(วรรคส่ง) สัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของวรรคที่สอง(วรรครับ)ของบทต่อไป
(ดูตามแผนผังข้างบนเลยจ้า)
คือสัมผัสที่อยู่ในบทจ้า ไม่ได้บังคับนะจ๊ะ แต่ถ้ามีก็จะทำให้กลอนเพราะยิ่งขึ้น
- พยางค์ ที่ 3 สัมผัสกับ พยางค์ ที่ 4 และ พยางค์ ที่ 5 สัมผัสกับ พยางค์ ที่ 7 ของทุกวรรค
คำสุดท้ายของแต่ละวรรคมีกฏดังนี้จ้า
วรรคที่1 ได้ทุกเสียงจ้า ยกเว้น เสียงสามัญ
วรรคที่ 2 ไม่ควร ลงท้ายด้วย เสียงสามัญ และเสียงตรี
วรรคที่ 3 ลงท้ายด้วย เสียงสามัญ และเสียงตรี
วรรคที่ 4 ลงท้ายด้วย เสียงสามัญ และเสียงตรี (เหมือนวรรคที่ 3)
ถึงรักที่อกหัก ฯลฯ
ก๊อปปี้ มาจาก“เขียนกลอนให้เป็นไม่เห็นยาก”ของคุณ“ลูกตาล” http://www.looktan.4t.com/poem/howto.htm ขอขอบคุณมากขอรับ ^-^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น