ในความทรงจำ(กระบี่ใบไม้)

ลำดับตอนที่ #6 : คนไร้ร่าง

อาจเป็นเงาที่ลางเลือนเหมือนภาพฝัน

อาจเป็นฉันที่ลางเลือนเหมือนโปร่งใส

อาจเป็นรักที่ลางเลือนเหมือนหัวใจ

อาจคล้ายใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่มี

เป็นแค่คนโปร่งใสในความเศร้า

เป็นแค่เงาเหงาเหงาไร้ฉากสี

ยืนข้างกายคล้ายไม่เห็นความเป็นมี

จากวันนี้ถึงวันไหน ไร้ตัวตน

ถึงเป็นคนมีหัวใจแต่ไร้ร่าง

เป็นแค่เงาจางจางและล่องหน

รักของฉันยังเที่ยงแท้แม้มืดมน

ฉันจะทนได้อย่างไร ถ้าไร้เธอ