บันทึกเอาไว้ในผืนแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #4 : พระสยามเทวาธิราช

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

พวกเรายังเป็นทาสอยู่หรือไม่?

ทุกคนทำเพื่อมหาประชาไทย

แล้วผู้ใดช่วยมหาประชาชน?

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

ทุกคนอยู่ในชาติที่สับสน

เมื่อทุกฝ่ายต่างคุยเฟื่องอ้างเบื้องบน

ใยต้องมีผู้คนที่ล้มตาย?

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

สูญแผ่นดินสิ้นชนชาติล่มสลาย

ใต้เศษซากที่ผุพังหวังงมงาย

ผู้ชนะแล้วยังหมายได้สิ่งใด?

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

เคยคิดถึงพ่อของชาติบ้างหรือไม่?

ลูกเผาบ้าน ลูกตีกัน ลูกบรรลัย

หัวใจพ่อเจ็บแค่ไหนใครบ้างรู้?

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

เชื้อสายชาติของข้านั้นคือนักสู้

เลือดที่หลั่งนั้นควรเชือดเลือด“ศัตรู”

ใช่“สัตว์กู”ล่มสลายทำลายไทย

ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช

ตลอดเบื้องธุลีพระบาทผู้ยิ่งใหญ่

ผีปู่ย่าจงชี้ชัดเป็นฉัตรชัย

มาช่วยกันป้องผองภัยให้แผ่นดิน

“มันผู้ใดที่คิดร้ายทำลายชาติ

ขอมันพบความพินาศจนหมดสิ้น

ไม่ว่าฟากหรือฝ่ายใดจงยลยิน

เหยียบขยี้ธรณินทร์...กูไม่ยอม”

หมายเหตุแนบท้ายบทกลอน

“กระบี่ใบไม้”เป็นคนบ้านนอก “กระบี่ใบไม้” ไม่ใช่ฝ่าย พันธมิตร และฝ่ายรัฐบาล “กระบี่ใบไม้”รู้แต่เพียงว่า “กระบี่ใบไม้”เป็นคนไทย พ่อแม่ปู่ย่าตายายของ“กระบี่ใบไม้”ก็เป็นคนไทย

ผืนแผ่นดินที่“กระบี่ใบไม้”ได้ยืนอยู่และเติบโต ก็คือ ผืนแผ่นดินภายใต้ร่มพระบรมโพธิสมภารขององค์มหากษัตริย์ไทยผู้เป็นที่รักและเทิดทูนอย่างถึงที่สุดของ“กระบี่ใบไม้”เฉกเช่น เดียวกันกับอีกเจ็ดสิบกว่าล้านคนภายใต้ผืนแผ่นดินแห่งนี้

“กระบี่ใบไม้” ไม่ต้องการเสียผืนแผ่นดินนี้ไป ภายใต้ความหน้ามืดมัวเมาต้องการเอาชนะกันของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

“กระบี่ใบไม้”ไม่ต้องการขอให้ใครเลือกอยู่ข้างพันธมิตรหรือรัฐบาล “กระบี่ใบไม้”เพียงต้องการให้ทุกคนอยู่ในข้างของเหตุผล เพราะถ้าคุณต้องอยู่โดยไร้แผ่นดินเมื่อไรแล้ว ชัยชนะบนความเย่อหยิ่งทระนงใดๆก็ตามก็จะหาประโยชน์อันใดได้ไม่...

ถ้าคิดเห็นเช่นเดียวกันกับ“กระบี่ใบไม้”โปรดส่งลิ้งค์นี้ไปให้กับคนที่ไม่ได้อ่านด้วยครับ