▪law monster▪เขามองว่าผมเป็นตัวประหลาด

ผมชื่อ นายพากร เตชโชจรินธรณ์
》》ตอนม.6
"เห้ยไอ้กร ข้อนี้ตอบไรวะ มันถามว่า ทำไมเราต้องไหว้คนอายุมากกว่าวะ"ผมมองไอ้เมิ่งที่ถามคำถามไร้เหตุผล
"มึงจะเอาคำตอบของกู หรือจะเอาคำตอบแบบคนทั่วไป"

"กูอยากฟังความคิดเห็นมึง ความคิดของกู คือ ก็การไหว้บ่งบอกถึงเอกลักษณ์ของประเทศ บ่งบอกถึงความเคารพ ก็กูเห็นเขาทำๆกันกูก็ต้องทำตามป่ะวะ"
ผมเหม่อมองหน้าไอ้เมิ่งด้วยสีหน้าปลงๆ

"กูจะบอกให้ ความคิดของกูน่ะ กูไม่จำเป็นต้องไหว้มั่วซั่ว ทุกคนมีสิทธิเท่ากัน มีเสรีทางความคิด มีจุดยืน ซึ่งกูไม่เห็นว่ากูต้องไหว้รุ่นพี่ แต่ในขณะที่อาจารย์น่ะกูสมควรไหว้ เพราะเขาสอนอะไรหลายๆอย่างให้กู เอาตรงๆนะบางทีกูก็คิดอยากเปลี่ยนแปลงอะไรให้กับสังคม มึงดูอย่างระบบกิจกรรมดิ ถ้าแม่งดีอยู่แล้วจะตั้งคณะกรรมการขึ้นมาทำไมวะ ถ้าพูดว่า เขาทำๆกันมาแบบมึง กูก็พูดได้ แต่มึงน่ะไอ้เมิ่ง มึงไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรเลยหรอวะ"ผมมองหน้าเพื่อนเกลอที่ถามหาคำตอบจากผม 

เขาว่ากันว่าผมแปลก เขาว่ากันว่าความคิดผมประหลาด แต่ผมกลับคิดว่า'ทุกวันที่ผมเกิดมา ผมทำอะไรให้สังคมบ้าง'

》》ตอนนี้..ผมอยู่ปี 1
ผมเห็นชมรมนึงในเฟส ซึ่งผมเข้ามหาลัย NY เพราะอยากเข้าชมรม"ปฏิวัติติ่งเสรี" เพราะคอนเซ็ป ทุกคนก็เหมือนนิ้วทั้งห้านิ้ว ต่างคน ต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี แต่ไม่ได้หมายความว่านิ้วทั้ง5 จะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

คอยดูผมล่ะกัน หึหึ