ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จับหัวใจไว้ใกล้เธอ

    ลำดับตอนที่ #21 : ลำพังอีกครั้ง

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 63


    (เอิงขึ้นเครื่องแล้วนะอาสิ)

    ข้อความจากพีทส่งมาที่เครื่องของฉัน จากวันนั้นที่ฉันบอกลาเอิงไปนี่ก็ปาเข้าไป 3 อาทิตย์แล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เอิงไป ฉันก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง โทรหาเลขาว่าขอลางานยาวๆซัก2อาทิตย์แต่พอเอาจริงฉันก็หายไป3อาทิตย์ได้ ส่วนไผ่ก็ตามมารอที่คอนโดทุกวันจนฉันต้องแอบหนีออกไปข้างนอกดึกๆ ไม่รู้ไปไหน สุดท้ายก็ไปนั่งกิ่วอยู่ที่บาร์ในโรงแรมแถวคอนโด ดื่มทุกวัน เมาบ้างไม่เมาบ้าง วันไหนที่เมาน้องก้อยเด็กเสิร์ฟที่บาร์ก็หิ้วฉันข้ามถนนมาส่งที่คอนโดทุกวัน ผ่านเซเว่นหน้าคอนโดฉันก็ต้องแวะซื้อบุหรี่ทุกวัน และก็ต้องมาเจอไอ้ปายเด็กเซเว่นกะดึกแบบนี้ทุกวัน ทะเลาะกับมันทุกวันเรื่องสูบบุหรี่จัด เพราะฉันเล่นซื้อมันทุกวัน วันละซอง

     

    ฉันกลับไปอยู่คนเดียวเหงาๆเหมือนเดิม ตัดสินใจบอกไผ่ว่าให้เลิกติดต่อมาเพราะฉันต้องการจบความสัมพันธ์จริงๆ ชีวิตวนเวียนอยู่2-3ที่ คอนโด ออฟฟิส บาร์ จะมีเพิ่มมาก็แค่เซเว่นหน้าบ้านที่มีพนักงานสุดซี้คอยคุยเล่นแก้เหงายามดึกก็แค่นั้น มีออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างแต่ก็นานๆที เจอคนใหม่ๆฉันก็แค่ทักทายที่โต๊ะเท่านั้น ไม่ได้พาใครไปต่อเหมือนที่เคยทำ ตั้งแต่มีเอิงเข้ามาในชีวิต เขาคือคนสุดท้ายที่ฉันมีความสัมพันธ์ด้วย

     

     

    ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้เอิงไปยังไงบ้าง นี่ก็ผ่านมา 2 ปีเข้าไปแล้วที่ฉันไม่ได้ยินข่าวอะไรจากเอิงเลย วันเกิด 2 ปีที่แล้วยังมีคนฉลองด้วยกันอยู่เลย ปีนี้ฉันคงต้องฉลองคนเดียวอีกแล้ว ขอซื้อบุหรี่สูบให้สบายใจหลังจากเมากลับจากบาร์หน่อยก็แล้วกัน

    "ปายยย มาโบโร่อาร์กติกแบล็กมาดิ๊ เร็วๆ"

    "ไม่ขาย นี่เจ๊ เจ๊นี่เป็นเอามากนะ ตั้งแต่ไอ้น้องหน้าตี๋ของเจ๊ไม่อยู่เนี่ย เจ๊เมาเป็นหมาแทบทุกวัน ไม่ขาย อยากดูดก็นู้น ไปเปิดตู้น้ำ ขายแค่เจเล่ไลท์"

    "เอ๊ะไอ้นี่ กวนนัก เอ็งจะหยิบมาดีๆหรือให้ข้าปีนเข้าไปหยิบเอง"

    ฉันเอาจริงนะ ยกขาข้างนึงเตรียมปีนเข้าเคาน์เตอร์ไปหยิบบุหรี่มาละ ไอ้ปายนี่ ขัดใจคนเมาจริงๆ

    "เจ๊บ้าไปแล้ว สูบบุหรี่วันละซอง มีหวังได้ตายห่ากันพอดี อะนี่ ปายเลี้ยง เจเล่นะรสองุ่น ดูดๆเข้าไป อร่อยกว่าดูดบุหรี่อีก"

    "อย่ามาขัดใจข้านะไอ้ปายย ไอ้หมาปายย เอาบุหรี่มา จะดูดบุหรี่โว้ย"

    ไม่อยากฟังแล้ว! ทำไมไอ้ปายต้องมาห้ามฉันด้วย ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!

    ในที่สุดขาฉันก็ก้าวเข้าไปในเคาน์เตอร์เซเว่นได้ข้างนึง กำลังจะทิ้งอีกข้างนึงเข้าไปก็ต้องชะงักเมื่อมีแขนแกร่งของใครบางคนล็อคเอวฉันไว้จากด้านหลัง พร้อมเสียงโทนคุ้นหู

     

    "พอแล้วหน่า นี่เมาแล้วดื้อขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×