ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เจอกันอีกแล้ว!!
ตอนที่ 5 เจอกันอีกแล้ว!!
หลังจากที่ฉันเจอเอิงวันนั้น นี่ก็ผ่านไป 1 เดือนแล้วที่ฉันไม่เจอเอิงอีก ชีวิตฉันกลับเข้าสู่ปกติ มีแค่ช่วงวันแรกที่รู้สึกร้อนๆหนาวๆ เพราะพอเริ่มจำได้ว่าเหตุการณ์คืนนั้นมันเป็นยังไงก็อดร้อนผ่าวที่หน้าไม่ได้
‘ไอ้เด็กบ้า! ทำไมถึงได้เชี่ยวชาญช่ำชองขนาดนั้นนะ!’
คืนนี้ฉันต้องอ่านเอกสารที่เลขาเก่าของคุณพ่อส่งให้ทั้งคืนก็เลยลงมาซื้อของที่เซเว่นหน้าคอนโดไว้กินซะหน่อย ฟ้าครึ้มๆเหมือนฝนจะตกเล็กน้อย ฉันหยิบร่มแล้วรีบลงไปเซเว่นเพราะไม่อยากให้ขาเปียกขึ้นบ้าน
ไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์แกล้ง เด็กนักเรียนตัวเปียกถือกระเป๋าจาคอปหนีบแบนแต่ด ให้มองอีก 100 รอบก็ดูออกว่าเป็นเอิง ยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือในเซเว่นพร้อมกับตัวเปียกๆในเวลา 5 ทุ่มครึ่ง
“ทำไมยังไม่กลับบ้านหละ”
ฉันถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ก็นี่มันจะเที่ยงคืนเข้าแล้ว บ้านช่องไม่กลับ
“ซ้อมพรีเซนท์กับเพื่อนอะ พรุ่งนี้มีพรีเซนท์งานโรงเรียน ตอนแรกจะกลับแล้ว แต่ลืมสมุดการบ้านไว้ที่โรงเรียนเลยปีนกลับมาเอา ฝนตกซะได้ เดี๋ยวซาก็กลับละพี่”
“แล้วกลับไง”
“แท็กซี่มั้ง ก็รถตู้มันหมดแล้ว”
ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะชวนดีมั้ย แต่สภาพตอนนี้เอิงดูน่าสงสารเกินกว่าที่ฉันจะทิ้งเค้าไว้ในเซเว่นหนาวๆได้ลงคอ สุดท้ายปากมันเลยเผลอชวนไปพักที่ห้องซะได้
“ไปหลบฝนห้องพี่ละกัน ตัวเปียกหมด เดี๋ยวพรุ่งนี้เป็นหวัดก็ไม่ได้มาพรีเซนท์กันพอดี”
“ชวนผม? ชวนไปหลบฝนจริงอะ?”
เอิงเอานิ้วชี้ที่ตัวเองพร้อมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“จะยืนอยู่นี่มั้ยหละ หิวมั้ย จะกินไรก็รีบหยิบ พี่จะรีบขึ้นไปทำงาน”
เอิงยิ้มหวาน หยิบมาม่าคัพออกจากตะกร้าของฉันแล้วหยิบแบบซองมาแทน3ซอง ไข่ไก่แพคเล็ก เต้าหู้ ไส้กรอก ชีสแผ่น1แพค
“เดี๋ยวทำกับข้าวให้กินเป็นการขอบคุณครับ ส่วนตะกร้านี้ เอิงเลี้ยง”
แจกยิ้มหวาน 1 ทีแล้วก็แย่งตะกร้าไปจ่ายตังค์ ปล่อยฉันยืนงง จ่ายเสร็จก็ขโมยถุงเซเว่นกับร่มไปถือ พร้อมเดินเข้าคอนโดเหมือนยังกับว่าคอนโดตัวเองอย่างงั้นแหละ
หลังจากที่ฉันเจอเอิงวันนั้น นี่ก็ผ่านไป 1 เดือนแล้วที่ฉันไม่เจอเอิงอีก ชีวิตฉันกลับเข้าสู่ปกติ มีแค่ช่วงวันแรกที่รู้สึกร้อนๆหนาวๆ เพราะพอเริ่มจำได้ว่าเหตุการณ์คืนนั้นมันเป็นยังไงก็อดร้อนผ่าวที่หน้าไม่ได้
‘ไอ้เด็กบ้า! ทำไมถึงได้เชี่ยวชาญช่ำชองขนาดนั้นนะ!’
คืนนี้ฉันต้องอ่านเอกสารที่เลขาเก่าของคุณพ่อส่งให้ทั้งคืนก็เลยลงมาซื้อของที่เซเว่นหน้าคอนโดไว้กินซะหน่อย ฟ้าครึ้มๆเหมือนฝนจะตกเล็กน้อย ฉันหยิบร่มแล้วรีบลงไปเซเว่นเพราะไม่อยากให้ขาเปียกขึ้นบ้าน
ไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์แกล้ง เด็กนักเรียนตัวเปียกถือกระเป๋าจาคอปหนีบแบนแต่ด ให้มองอีก 100 รอบก็ดูออกว่าเป็นเอิง ยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือในเซเว่นพร้อมกับตัวเปียกๆในเวลา 5 ทุ่มครึ่ง
“ทำไมยังไม่กลับบ้านหละ”
ฉันถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ก็นี่มันจะเที่ยงคืนเข้าแล้ว บ้านช่องไม่กลับ
“ซ้อมพรีเซนท์กับเพื่อนอะ พรุ่งนี้มีพรีเซนท์งานโรงเรียน ตอนแรกจะกลับแล้ว แต่ลืมสมุดการบ้านไว้ที่โรงเรียนเลยปีนกลับมาเอา ฝนตกซะได้ เดี๋ยวซาก็กลับละพี่”
“แล้วกลับไง”
“แท็กซี่มั้ง ก็รถตู้มันหมดแล้ว”
ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะชวนดีมั้ย แต่สภาพตอนนี้เอิงดูน่าสงสารเกินกว่าที่ฉันจะทิ้งเค้าไว้ในเซเว่นหนาวๆได้ลงคอ สุดท้ายปากมันเลยเผลอชวนไปพักที่ห้องซะได้
“ไปหลบฝนห้องพี่ละกัน ตัวเปียกหมด เดี๋ยวพรุ่งนี้เป็นหวัดก็ไม่ได้มาพรีเซนท์กันพอดี”
“ชวนผม? ชวนไปหลบฝนจริงอะ?”
เอิงเอานิ้วชี้ที่ตัวเองพร้อมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“จะยืนอยู่นี่มั้ยหละ หิวมั้ย จะกินไรก็รีบหยิบ พี่จะรีบขึ้นไปทำงาน”
เอิงยิ้มหวาน หยิบมาม่าคัพออกจากตะกร้าของฉันแล้วหยิบแบบซองมาแทน3ซอง ไข่ไก่แพคเล็ก เต้าหู้ ไส้กรอก ชีสแผ่น1แพค
“เดี๋ยวทำกับข้าวให้กินเป็นการขอบคุณครับ ส่วนตะกร้านี้ เอิงเลี้ยง”
แจกยิ้มหวาน 1 ทีแล้วก็แย่งตะกร้าไปจ่ายตังค์ ปล่อยฉันยืนงง จ่ายเสร็จก็ขโมยถุงเซเว่นกับร่มไปถือ พร้อมเดินเข้าคอนโดเหมือนยังกับว่าคอนโดตัวเองอย่างงั้นแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น