ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จับหัวใจไว้ใกล้เธอ

    ลำดับตอนที่ #3 : เอิง

    • อัปเดตล่าสุด 24 ธ.ค. 62


    ตอนที่ 3 เอิง


    “ชื่อเอิงครับ อายุ17 แต่เดี๋ยวก็ 18 แล้วพี่ อีก 2 เดือนเอง ผมเกิดวันวาเลนไทน์ อีกไม่กี่เดือนก็เรียนจบ ม.6 แล้ว เรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนแถวบ้านพี่นี่แหละ เป็นลูกคนเดียว อยู่กับพ่อ2คน ครอบครัวไม่ยากจน การเงินไม่ขัดสน และผมก็ไม่ได้ขายตัวเป็นอาชีพ อะ ตาพี่แนะนำตัว”



    เด็กหนุ่มตาตี่นั่งตรงข้ามฉันพร้อมกินซีเรียลหน้าตาเฉยหลังจากแนะนำตัวเสร็จ หน้าม้านั่นดูตลกชะมัด เป็นเด็ก ม.6 ที่ดูตัวโต๊โต


    “อืม ชื่อสิริน ชื่อจริงก็สิริน ชื่อเล่นก็สิริน พี่อายุ 24 แล้ว แต่ก็ปัดๆเป็น 25 ไปละกัน พี่ก็เกิดวันวาเลนไทน์เหมือนกัน บังเอิญจัง”


    ฉันตอบเสร็จก็ก้มลงจิบอเมริกาโน่สุดขมให้ลงคอไปซักอึกแก้แฮงค์


    “เอ้ย! ลืมบอก พี่ไม่เคยซื้อบริการใคร ไม่ได้ชอบเลี้ยงต้อย พี่ไม่ได้หิวโหยขนาดนั้น เมื่อคืนพี่เมามาก ถ้าพี่พูดจาทำให้รู้สึกไม่ดีพี่ก็ขอโทษนะ พี่เมา พี่ไม่ได้ตั้งใจ”



    “ที่นอนกับผมก็ไม่ได้ตั้งใจรึเปล่า .. อืม ใจร้ายจัง”



    เอิงเงยหน้าจากถ้วยซีเรียล มองฉันด้วยสายตาเหมือนจะเศร้า แต่สุดท้ายก็ส่ายหัวไปมาแล้วก็เอาซีเรียลเข้าปากอีกคำ



    “บ้านอยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ฉันตัดบทเพราะอยากให้เรื่องมันจบๆไป พร้อมกับคิดว่าคงไม่เจอเด็กคนนี้อีก


    “อยู่ไกลพี่ บางบัวทอง ไม่ต้องไปส่งหรอกเดี๋ยวผมกลับเอง”


    “กลับได้หรอ งั้นพี่ออกค่าแท็กซี่ให้ละกัน แล้วไม่กลับบ้านแบบนี้พ่อไม่ว่าหรอ”


    “ไม่ว่า พ่อไม่อยู่ ไปทำงานต่างจังหวัดหนะ ไปๆมาๆไม่ค่อยได้อยู่กรุงเทพฯหรอก”


    อยู่ดีๆก็รู้สึกสงสารขึ้นมาเฉยๆ เพราะฉันเองก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เหมือนกัน อยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก เรียนก็เรียนโรงเรียนประจำ ตอนนี้พ่อแม่ก็ตายหมดละ เหลือแค่มรดกอื้อซ่าที่ทิ้งไว้ให้ใช้สวยๆอย่างทุกวันนี้


    “งั้นพี่ไปส่งบ้านละกัน แล้วพรุ่งนี้ไปโรงเรียนรึเปล่า”


    “ไปสิ จะจบแล้ว เดี๋ยวก็สอบละเนี่ย .. พี่อยู่ที่นี่กับใครหรอ ผมถามได้มั้ย? แล้วพี่ทำงานอะไร”


    “ดูบริษัทต่อจากพ่อแม่หนะ พ่อแม่พี่เสียหมดแล้ว ทิ้งบริษัทไว้ให้ พี่อยู่คนเดียวมาซัก 2 ปีละ ขายบ้านไปแล้วเพราะเหงา อยู่คอนโดสบายกว่าเยอะ”


    “หรอ ..” เอิงยกชามซีเรียลกระดกนมจนหมดชาม เอาหลังมือเช็ดปาก แล้วเท้าคางมองฉันด้วยสายตาจริงจัง


    “ถ้าพี่เหงา โทรหาผมนะ จะมาอยู่เป็นเพื่อน ผมก็เหงาเหมือนกัน บ้านพี่ใกล้โรงเรียนดีอะ ผมไปเรียนง๊ายง่าย”


    “ค่อยคุย ไปๆ ลุกได้แล้ว พี่จะไปส่ง ไปเก็บของไป” 



    ฉันตัดบทหนุ่มน้อยตรงหน้าอีกครั้ง หน้าตานี่สเป็คเลย แต่ติดที่เด็กไปหน่อยเลยทำให้ยังลังเลอยู่นิดๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×