จับหัวใจไว้ใกล้เธอ

ลำดับตอนที่ #16 : ตัดใจ

..และแล้ววันเสาร์ก็มาถึง ฉันไปส่งเอิงที่บ้านเมื่อคืนเพื่อให้เอิงมาพร้อมพ่อในตอนเช้า เด็กน้อยกำลังจะจบการศึกษาอย่างเป็นทางการและพร้อมเป็นนิสิตในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

ฉันเดินเข้ามาในหอธรรมของโรงเรียนตามที่เอิงบอก เอิงนั่งรวมกับเพื่อนๆข้างในอยู่แล้ว ฉันไปพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือที่มีการ์ดเขียนอยู่ว่า 'โอเค เป็นก็ได้♡'

เพราะฉันมาสายนิดหน่อยทำให้ผู้ปกครองทุกคนเข้ามากันหมดแล้ว ในระหว่างที่กำลังสอดส่ายสายตาหาที่นั่ง สายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งคนนั้นก็คือ ลุงเมธ เพื่อนเก่าของคุณพ่อที่ฉันเจอที่งานศพคุณพ่อนั่นเอง

"ลุงเมธสวัสดีค่ะ"

"เอ้า สิริน มาได้ยังไงละเนี่ย"

"มางานน้องที่สนิทกันหนะค่ะ ลูกชายลุงเมธเรียนที่นี่หรอคะ"

"ใช่ๆ นู่น นั่งอยู่แถวหน้าๆนู่นแหละ แต่เมื่อคืนทะเลาะกันแรงอยู่ เช้านี้มามันหน้าบูด ไม่พูดกับลุงเลย"

"เด็กวัยรุ่นก็อย่างงี้แหละค่ะลุงเมธ ตอนสิรินยังเด็กก็ดื้อมากเหมือนกัน"

ฉันตอบลุงเมธไปเพราะไม่อยากให้เครียดที่ทะเลาะกับลูกชาย สายตายังมองหาเอิงอยู่ว่านั่งตรงไหน และเห็นว่านั่งอยู่แถวหน้าโซนเดียวกับที่ลุงเมธชี้ว่าลูกชายนั่งอยู่

"แต่นี่มันดื้อไปสิริน เอิงมันได้ทุนไปเรียนตรีญี่ปุ่น มันก็ไม่ยอมไป บอกจะเรียนที่ไทยท่าเดียว ลุงว่าเอิงมันติดแฟนแน่เลย สิรินก็เคยไปเรียนเมืองนอกมาใช่มั้ย ช่วยบอกมันหน่อยสิว่าอนาคตดีๆเยอะแยะรอมันอยู่ เห้อ ดื้อจริงๆ"


ใช่... ฟังไม่ผิดหรอก ลูกชายลุงเมธชื่อเอิง เพราะฉันไม่เคยเข้าไปส่งเอิงในบ้านก็เลยไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อลูกกัน รู้จักแค่ว่าลุงเมธชื่อเมธี แต่ไม่รู้ว่านามสกุลอะไร จากที่มองหน้าลุงเมธดีๆอีกซักทีก็ตอบได้ชัดเลยว่า หน้าเหมือนเอิงไม่มีผิด

...ทำไมหละ ทำไมเอิงไม่ยอมไปเรียน ทำไมต้องตัดสินใจแบบนี้ด้วย ฉันไม่ต้องการดึงอนาคตของเอิงไว้ ทั้งเรื่องการเรียนและความรัก ถ้าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอิงไม่ยอมไปเรียน ฉันก็คงต้องช่วยลุงเมธจัดการเรื่องนี้

แค่คิดก็เสียใจ ฉันแอบเอามือดึงการ์ดออกจากช่อดอกไม้ แล้วนั่งเงียบๆทบทวนความคิดตัวเองว่าจะทำยังไงต่อไป ถึงยังไงอนาคตของเอิงก็สำคัญกว่าความรู้สึกที่ไม่แน่ไม่นอนของฉันอยู่แล้ว เอิงยังเด็ก ยังต้องใช้ชีวิตอีกมากมาย แล้วฉันจะรั้งเขาไว้ได้ยังไงกัน