แอบรัก One side

ข้อมูลเบื้องต้น

“ติมตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายอีกหรอก”

“อื้ออค่าาาา”

ฉันชื่อไอติม ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ม.6 มันก็มีพวกรุ่นน้องที่บอกรุ่นพี่ม.6สบาย บอกเลยว่าโคตรเหนื่อยไหนจะรายงานที่อาจารย์สั่งกันทีก็สั่งพร้อมกันหมดทุกคน นี่ก็กว่าจะได้นอนปาเข้าไปเที่ยงคืน

“ไม่ทานข้าวเช้าก่อนล่ะติม” เธอเดินจะพ้นประตูแม่เธอก็ตะโกนออกมา

“ไม่ค่ะแม่เดี๋ยวสาย ติมไปก่อนนะคะ”

ปัง!

เธอพูดแล้วเดินไปที่รถบิ๊กไบค์ตัวเองที่จอดอยู่หน้าบ้าน เห็นว่ามีบิ๊กไบค์ขับก็ไม่ได้ว่าบ้านเธอรวยนะที่จริงบ้านเธอก็ไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้นแค่พออยู่พอกินส่วนรถคันนี้เธอเป็นคนออกเองจากเงินเก็บของเธอเอง กว่าจะได้มาก็หลายปีอยู่เหมือนกัน

“อาวติมกำลังไปเรียนเหรอ”

“ใช่พี่อิง แล้วพี่ไม่มีเรียนเหรอ น่าอิจฉาเด็กมหาลัยจัง” นั้นคือพี่อิงฟ้า คนที่เธอแอบชอบมาหลายปีต้องบอกว่าตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้ เธอทั้งสวย เรียนเก่ง ยิ้มหวานอีกด้วยนะ และตอนนี้พี่เขาหน้าจะอยู่ปีสี่ได้ เป็นไงล่ะอายุห่างกันเยอะเลยใช่ไหมล่ะ แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาหรอก....

“พี่มีเรียนบ่ายน่ะ”

“อ๋อค่ะ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะให้ติมไปส่งมั้ย” เธอถามเพราะเห็นพี่อิงแต่งตัวเหมือนจะออกไปไหนชักที่

“ไปหน้าปากซอยพี่นัดเตอร์ไว้”

พอไปยินว่าพี่อิงนัดพี่เตอร์แฟนตัวเองไว้นี่แหละโคตรเจ็บเลย ใช่พี่อิงมีแฟนแล้ว เรื่องอายุไม่ใช่ปัญหาหรอกมันติดตรงที่พี่อิงมีแฟนแล้ว แถมยังเป็นผู้ชายอีก

“งั้นไปกับติมก็ได้ ยังไงติมก็ผ่านอยู่แล้ว” เธอพูดเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่จริงๆ โคตรเจ็บ

“งั้นรบกวนด้วยนะ”

เธอจัดการใส่หมวกกันน็อกพอพี่อิงเห็นเธอใส่เสร็จพี่เขาก็เก้าขึ้นรถแล้วกอดเอวเธอ ถึงจะตกใจนิดหน่อยก็เถอะแต่ก็คิดว่าพี่เขาคงไม่ได้คิดอะไรเพราะนั่งบิ๊กไบค์มันก็ต้องกอดเอวคนขับอยู่แล้ว

“ขับรถดีล่ะ แล้วก็ขอใจมากที่มาส่งพี่”

“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องแค่นี้เอง”

“ไปได้แล้วเดี๋ยวสายหรอก”

“งั้น.....” ‘ติมไปนะ’ คำพูดนั้นได้หายลงคอเธอไป เพราะพี่เตอร์เดินมาหาพี่อิง

“อิงมาแล้วเหรอ”

“อืม....อะ อาวติม!”

สองคนนั้นคุยกันแล้วมันเหมือนเธอเป็นส่วนเกินเลยขับรถออกมา

จะบอกว่าเธอรู้จักพี่อิงได้ยังไง ก็ง่ายๆ เราอยู่ใกล้บ้านกันรู้จักกันมาแต่เด็กเล่นด้วยกันบ่อยอะไรแบบนั่น จะบอกว่าเราไปชอบพี่อิงได้ยังไงอะไรเหรอ ก็คงเป็นความสนิทกันมั้ง สนิทถึงขั้นเข้าบ้านของอีกคนได้เป็นว่าเล่น แค่มีช่วงหลังๆ ที่เธอต้องเรียนหนักขึ้นเพราะใกล้จบกลับไปก็ไม่เจอเขาเพราะพี่อิงกลับไม่ตรงเวลา แถมพี่อิงยังมีแฟนเธอเลยไม่ค่อยได้เจอกัน ก็ต้องรักษาระยะห่างนิดหน่อย ไม่ใช่อะไรหรอกแค่เห็นหน้าแฟนพี่เขาแล้วมันโมโหแบบบอกไม่ถูก และก็ไม่อยากเห็นเขาหวานกันต่อหน้า เห็นแล้วมันเจ็บ

“ติมอาจารย์เรียก”

เธอกำลังจะกลับบ้านแต่เพื่อนมันก็บอกว่าอาจารย์เรียก “อืมขอบใจ” เธอเดินไปที่ห้องพักครูทันที “ขออนุญาตค่ะ”

“มาแล้วเหรอไอรดา”

“อาจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ครูใหญ่ให้เอาการสอบมาให้เธอน่ะ เธอได้ไปสอบชิงทุนมาใช่มั้ยผลการสอบออกมาแล้วนะ เปิดดูสิ”

เธอหยิบซองสีน้ำตาลตรงหน้าขึ้นมา ใช่เธอได้ไปสอบชิงทุนเรียนต่อที่ต่างประเทศมา “ผ่าน หนูได้ทุนเรียนต่อเหรอคะ”

“อาจารย์ดีใจด้วยนะ”

เธอดีใจมากที่ได้ทุนไปเรียนต่อ “ขอบคุณค่ะ งั้นหนูกลับก่อนนะคะ” เธอพูดแล้ววิ่งออกไปจากห้องแล้วรีบกลับบ้านไปบอกแม่เธอ

“แม่! หนูได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ! ....พี่อิง!!!”

“อะไรกลับมาก็เสียงดังเลยนะ แล้วจะตกใจอะไรพี่เขาขนาดนั้น” แม่เธอตำหนิเธอนิดหน่อยที่เธอเสียงดัง

“เมื่อกี้บอกทุนเรียนต่อเหรอติม” พี่อิงถามเธอ

“ค่ะ”

“แล้วได้ที่ไหนล่ะ คงเป็นที่ที่อยากไปเรียนใช่มั้ยเนี่ยถึงได้ดีใจขนาดนั้น”

“อังกฤษค่ะ” พอเธอพูดไปแค่นั้นพี่อิงก็ถึงกับเงียบไปสักพัก

“....งั้นเหรอ พี่ดีใจด้วยนะ”

“แล้วพี่มีอะไรหรือเปล่าคะถึงได้มาหาแม่ติม”

“อาวไอ้ลูกคนนี้ พี่เขาจะมาหาแม่บ้างไม่ได้หรือไง พี่เขามาบอกเรื่องหมั้น”

“หมั้น!”

“ใช่ พี่เขาจะหมั้นหลังเรียนจบเลยมาบอก เป็นไงดีใจแทนพี่เขาเลยล่ะสิพี่สาวของลูกจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะ”

ซ็อคมากกว่า หมั้นเนี่ยนะ “....ติมยินดีกับพี่ด้วยนะคะ แม่วันนี้ติมไปนอนบ้านเพื่อนนะมีรายงานต้องส่งอาจารย์” พูดเสร็จเธอก็วิ่งขึ้นห้อง

“ไอ้ลูกคนนี้ อย่าไปสนใจเลยหนูอิง”

“ค่ะ”

หมั้นเหรอนี่มันบ้าชัดๆ ถึงจะเตรียมใจไว้แล้วก็เถอะพอเอาจริงๆ มันก็เจ็บอยู่ดี

“เดินทางปลอดภัยล่ะถึงแล้วบอกแม่ด้วยเข้าใจมั้ย อยู่ที่โน่นก็ดูแลตัวเองดีๆ”

พูดแบบนี้ตั้งแต่ออกมาจากบ้านยันมาถึงสนามบิน “ค่าาาา รักแม่นะคะ” เธอเข้าไปกอดแม่ คงอีกสามสี่ปีเธอถึงจะได้กอดอ้อมกอดนี้

“แล้วได้บอกพี่อิงเขาหรือเปล่า ว่าเราไปวันนี้”

“บอกแล้วค่ะ พี่อิงเขาไม่ว่างน่ะค่ะ” ที่จริงไม่ได้บอกหรอก ต้องบอกว่าไม่ได้คุยกันเลยมากกว่าตั้งแต่ที่พี่เขามาบ้านเธอวันนั้น “งั้นติมไปนะคะ” เธอพูดแล้วเดินจากไป

‘มีความสุขมากๆ นะความรักของติม’

สี่ปี่ต่อมา

“What would you like to order? รับอะไรดีคะ”

“Americano อเมริกาโน่”

ครืด ครืดครืด

“ค่ะแม่ คงอีกอาทิตย์ค่ะถึงจะได้กลับ พี่อิง! งั้นเหรอคะ พี่เขาคงมาเที่ยวกับแฟนเขามั้งคะ” เธอไม่ได้ยินชื่อนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ

“Americano is here อเมริกาโน่ได้แล้วค่ะ”

“Thank you ขอบคุณค่ะ” เธอรับกาแฟแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ “แม่ค่ะอังกฤษตั้งกว้างเราคงไม่เจอกันหรอกค่ะ” ใครจะไปอยากเจอกันแค่นี้ก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ถ้าไปเห็นเขาอยู่กับแฟนเธอได้เจ็บจนตายแน่ๆ “งั้นแค่นี้นะคะ รักแม่นะคะ” เธอพูดเสร็จก็วางสาย เฮ้อสุดท้ายก็ได้ยินชื่อนี้อีกครั้ง

เธอเลือกที่จะไม่กลับไทยเลยเพราะไม่อยากไปเห็นภาพบาดตา ไม่รู้เรื่องพี่เขาต้องบอกไม่อยากรับรู้มากกว่าเพราะทุกครั้งที่แม่เธอโทรมาก็จะพูดถึงพี่อิงตลอด แต่เธอก็พูดเปลี่ยนเรื่องทุกครั้ง

เธอนั่งได้สักพักก็เดินออกจากร้าน แต่ดันมีผู้หญิงเดินชนเธออย่างจัง

“Sorry” เธอพูดขอโทษทั้งๆ ที่ไม่ได้ผิด

“Sorry Sorry!”

ผู้หญิงตรงหน้าเธอเริ่มขอโทษเธอยกใหญ่ แต่ทำไม....

“ติม! ติมจริงๆ ด้วย”

พี่อิง!! เขายังเหมือนเดิมทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากนัก คนนี้แหละพี่เธอรักเขามาตลอด “...Sorry, you must say hello to the wrong person.ขอโทษ คุณคงทักผิดคน” เธอพูดแล้วรีบเดินออกไปจากร้าน

อังกฤษก็ไม่ใช่เล็กๆ ทำไมถึงได้เจอกันได้นะ

“ติม! หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

พอเธอได้ยินเสียงของอีกคนก็รีบเดินหนีอย่างไว “ตามมาทำไมเนี่ย”

“ลืมคนที่ตัวตัวเองรักมาตั้งหลายปีได้ไงห๊ะ!!!”

เธอได้ยินเสียงของอีกคนเล่นเอานิ่งไปเลย พี่อิงรู้ได้ไง

“นี่ลืมกันแล้วใช่มั้ย”

คนพี่เริ่มขยับเข้ามาใกล้ๆ เธอมากขึ้น ‘ไม่เลย เธอไม่เคยลืมคนคนนี้ได้เลย’

“ทำไมถึงไม่กลับไปหากันบ้าง รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงเราขนาดไหน”

‘คงคิดถึงแบบพี่น้องสินะ’

“ทำไมมาแล้วไม่บอกกันสักคำ ถ้าพี่ไม่ถามแม่เราก็คงไม่รู้ นี่พูดอะไรบ้างสิ!”

พี่อิงเริ่มโมโหที่เธอเอาแต่เงียบ

“นี่จะเงียบอีกนานมั้ย!!!”

“เฮ้ยย!!! ...” บ้าตกใจหมดอยู่ดีก็มายืนอยู่ตรงนี้เธอเฉย

“ไม่รักกันแล้วใช่มั้ย...”

พี่อิงพูดเสียงเหมือนเด็ก โคตรน่ารักช่วยหยุดทำตัวน่ารักแบบนี้ได้มั้ย

“เด็กบ้า! เธอมันบ้าที่สุดเลย รู้มั้ยว่าฉันเจ็บขนาดไหนที่เธอจากไป”

พี่อิงพูดเหมือนคนจะร้องไห้ เจ็บงั้นเหรอหึตลกสิ้นดี “มันไม่เจ็บเท่าฉันหรอก!!! ที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่กับผู้ชายคนอื่น!!!!” ยังไงก็ลืมไม่ได้แล้ว ก็พูดมันไปเลยแล้วกัน “พี่ไปอยู่กับสามีพี่เถอะ”

“เราไม่รักพี่แล้วเหรอถึงได้ไล่พี่ไปอยู่กับเขา”

รักสิ แต่นั้นมันคือสิ่งที่พี่เลือก “นั้นมันเป็นสิ่งที่พี่เลือกเองต่างหากติมถึงไห้พี่ไปอยู่กับสิ่งที่พี่เลือก!”

“แต่พี่เลือกเราไง!!! เข้าใจหรือยัง!!!”

“พี่จะมาบอกว่าเลือกติมได้ไง พี่เลือกที่จะอยู่กับเขาไม่ใช่ติม....”

“พี่ไม่ได้หมั้นกับเตอร์!! พี่บอกเลิกเตอร์หลังจากที่เธอจากพี่ไป พี่ไปหาแม่เธอทุกวันเพื่อจะถามเรื่องเธอ รอเธอกลับมาทุกปีแต่เธอก็เคยไม่กลับ จนพี่ได้ขึ้นไปบนห้องเธอแล้วก็เห็นไดอารี่แล้วในนั้นก็มีแต่เรื่องราวพี่ พี่ไม่รู้ว่าเธอชอบพี่มาตั้งนานแล้ว พี่อยากจะบอกว่า พี่รักเธอน...อื้ออ”

คนพี่ยังพูดไม่จบเธอก็เข้าไปจูบคนพี่ที่ตอนนี้ได้ยืนแข็งเป็นหินไปแล้ว เราจูบกันสักพักเธอก็ถอดจูบออกเพราะพี่อิงหายใจไม่ออก

“จูบเก่งจังเลยนะ คงจูบบ่อยล่ะสิ”

“ก็ทุกวันนะโอ๊ย!!”

“จูบกับใครห๊ะ! บอกมาเลยนะ”

โอ๊ย! โอ๊ย! โอ๊ย!

“มานี่เลย” เธอดึงคนพี่เข้ามากอดไว้

“อื้ออปล่อยนะ...”

“ก็ตีติมทำไมล่ะ กอดไว้แบบนี้แหละจะได้ตีติมไม่ได้” เธอพูดแล้วกอดคนพี่แน่นขึ้น อื้อไม่ได้กอดแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ คงตั้งแต่พี่อิงมีแฟนล่ะมั้ง

“จะบ้าหรือไง ปล่อยได้แล้วอายคนอื่นเขา”

ดูหน้าแดงๆ พี่อิงสิ นี่กำลังเขินเธอที่เธอกอดเหรอ

“รักนะ” พอเธอพูด พี่อิงก็ยืนนิ่งแล้วกอดเธอกับ

“อย่าหนีไปไหนอีกนะ พี่รักเรานะ”

พี่อิงพูดแล้วกอดเธอแน่นขึ้น

แอบรักมาตั้งหลายปีเห็นเขามีแฟนต่อหน้า ทำดีกับเขามาตลอดแต่เขาก็ไม่เคยสนใจจนเธอเลือกที่จะหนีไปให้พ้น แต่สุดท้ายเขากับมาหาเธอเอง แล้วเธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากคนคนนี้ไปอีก

The end