ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฟ้าใส กับ ไอแดด

    ลำดับตอนที่ #4 : เข้าใจผิด

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 48




    ไอแดด



    ...............................................................................................................................





    ตั้งแต่วันนั้นผมก็ได้แต่เฝ้าโทรหาฟ้าใส แต่เธอก็ไม่เคยที่จะยอมรับสายผม



    มีแต่ข้ออ้างสารพัดที่พี่เธอสรรหามา







    ผมลองไปหาเธอที่ท่าเรือ ก็ไม่เจอเธอ  ผมไปนั่งอยู่ที่นั่นวันแล้ววันเล่า  ก็ไม่มีแม่แต่เงาของฟ้าใส





    จนกระทั่งผมหมดหวัง  ผมจึงตัดสินใจไปเดินเล่นที่สวน





    ตอนเย็นเป็นเวลาที่สวนคึกคักที่สุด  





    มีทั้งเหล่านักดนตรีที่มาเปิดโชว์ความสามารถกันให้เห็นจะๆ  





    เหล่าผู้ชมมากมายที่มาดูมาชมผลงานศิลปะหลากหลายที่บรรดาศิลปินน้อยใหญ่ต่างก็พร้อมใจขนกันมานำเสนอ ให้ดูให้ชมกันถึงที่



    ................................................

    ................................................

    ................................................



    ขณะที่ผมเดินไปเรื่อยๆ  ผมก็พบฟ้าใส





    การที่ได้พบเธอทำให้หัวใจที่มันห่อเหี่ยวลงของผมพองโตขึ้นอย่างฉุดไม่อยู่



    หัวใจของผมเต้นแรงอย่างที่ไม่ได้เป็นมานานเมื่อไม่ได้เจอฟ้าใส





    เธอนั่งวาดรูปอยู่ริมแม่น้ำอย่างใจจดใจจ่อ  



    สายตาเธอมองทอดออกไปไกล ในแบบที่เธอทำเสมอเวลาวาดรูป  







    แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือ  ข้างกายเธอไม่มีผมเหมือนเช่นเคย







    เท้าของผมก้าวเข้าไปหาฟ้าใสได้โดยที่ไม่ต้องสั่ง





    แต่แล้วผมก็ต้องชะงักอย่างแรง



    เหมือนมีมีดเป็นพันๆเล่มมากรีดลงบนใจของผม

    .............................................................

    .............................................................

    .................................................................

    ...............................................................

    ...............................ข้างกายฟ้าใส..........................



    ........................  มีคนอื่นที่ไม่ใช่ผมยืนอยู่........................







    เขาคนนั้นมองฟ้าใสอย่างตั้งอกตั้งใจ  





    เหมือนที่ผมมองมาเสมอเวลาที่เธอวาดรูป







    และแล้วฟ้าใสก็วาดรูปเสร็จ





    เธอหันมามองชายคนนั้น  และยิ้มหัวเราะกันอย่างมีความสุข







    ‘ โธ่โว้ย !!!! ’







    ภาพนั้นช่างเป็นภาพที่บาดตาบาดใจผมซะเหลือเกิน



    ..........................................................................................................................................







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×