คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ Loading 50%] 01 พลาสม่า
01
พลาสม่า
01
สวัสีพลาสม่า
ริ้
“เหี้ยพลาส!! เ็โมแล้ววันนี้มึมีเ็บหน่วยิ้วย!”
“อืออ...เพิ่เ็โมเอ”
“ห้ะ!! เ็โมิบหายแล้ว!!”
สวัสีรับผมื่อ
พลาสม่า เรียน วิศวรรมเมี ปีนี้เป็นปีสุท้ายแล้วรับที่ผมอยู่ที่ะวิทยาศาสร์แห่นี้แห่นี้นที่มาปลุผมเมื่อี้ มันื่อ าลาเปา เรียสั้นๆ็ือ เปา
รับ เรียนแพทย์นี่แหละรับัวไอ้เปาเอมันเรียน ทันแพทย์ ไม่รู้ว่าเรียนหมอฟัน หรือ ฟันหมอ
“วันนี้เอารถมึไ้ไหมเปา
สายแล้วูรีบไม่อยาับมอ’ไไป”ผมถาม
“เออ ไ้ๆ
พลาสเอาอมารบแล้วใ่ปะ”่อนออาห้อไอ้เปา็ไม่ลืมที่ะเือนผมเหมือนทุๆวัน
“ไม่ลืมๆ
หยิบมารบหมแล้ว”ผมพูพร้อมรวสอบอในระเป๋าเป้ใบเ่าแสนเ่าอผม
“ั้นไปเลยเหอะเหลือเวลาอีแ่1ั่วโม”อ่านไม่ผิันหรอรับ1ั่วโมสำหรับนัศึษาอย่าพวเราแล้วเป็นเวลาที่มี่ามาๆเลยล่ะรับ
มหาวิทยาลัยWUU
“ูไป่อนนะเว้ย”
“เออๆ
ับรถีๆล่ะมึ”
หลัาที่ไอ้เปามาส่ผมที่ะแล้วมัน็ับรถรไปที่ะมันทันทีึแพทย์อยู่นละฝั่ับผมเลยล่ะรับผม็พอะเ้าในะว่าเ็ะแพทย์เรียนหนันาไหนแ่็ไม่ิว่าะมีนหน้าาีๆเยอะเหมือนันโยเพาะ
ทันแพทย์ หล่อแบบโรพ่อโรแม่หล่อไอ้เปาที่ว่าหล่อแล้วถ้าเอรุ่นพี่ในะมันนี่ออร่าไอ้เปาับทันที
“มารเวลาพอีเลยนะมึไอ้ห่าพลาสม่า”
“อมันแน่อยู่แล้วไอ้าม” าม หรือ เาว์ มันเป็นเพื่อนร่วมสาาอผมรับ ไอ้ามนี่มันไว้ใไม่ไ้เลยนะรับผมะบอ
ไอ้เวรนี่เห็นหยิมๆฟันสาวมาแทบทุั้นปีแล้วรับ ้วยหน้าาอมันทีู่เป็นเ็หนุ่มธรรมาไม่มีพิษภัย็ทำให้ใรหลายๆนิว่ามันน่าเอ็นู
แ่ที่ริแล้วถ้าใรถูใมัน ็พร้อมะลาไปูเอ็น (?) เพราะอย่านั้นถึบอไรับว่านเรา รู้หน้าไม่รู้ใ แล้วยิ่ับไอ้ามนะรับ มัน ใหมา เหี้ยๆรับ
“ูื่อเาว์รับไอ้เหี้ย”
“ฮ่าๆๆ
เออๆไอ้เหี้ยเาว์็เาว์ ไปมึไปสอบๆ”
“สอบเสร็สัทีโว้ยยยยย”เสียไอ้ามโวยวายหลัเอ้อสอบสุหินอยานแม่เ้าไป
“วาริาแม่ออ้อสอบโรทำร้ายิใู”วาริาือื่ออยานแม่ที่ผมพูถึ
เธอเป็นอาารย์ลูรึ่ไทย-รัสเีย ที่พึ่บ็อเอร์าอัฤษมาหมาๆ
เธอแ่านแล้ว้วยนะ เวลานอารสอนเธอใีมาแ่ในลาสหมราบนาฟ้าวาริาเลยรับ
เ็ในะเลยั้ื่อเธอว่ายานแม่เพราะเธอมัะออ้อสอบนออวาศเสมอ
ผมหมายถึออนอาที่สอนนะรับ
“ล่ายอาสา
ที่เาเสนอื่อมึเป็นนุม่ายมึว่าไวะพลาส”ไอ้ามถามผม้วยสีหน้าทีู่ัวลไม่น้อย
่ายอาสาปีนี้เป็น่ายที่ัร่วมับะแพทย์และวิศวะแหล่ะรับพวววิศวะมันเถื่อนเลย้อเอาไป่วยแบอ
“็้อไปไมึ
อธิารฯบัับับทาไอ้บัว้วยนะว่า้อเป็นูแม่ี้ำะหล่ำปลี” บัว หรือ ปทุม มันเป็นรอประทานรุ่นร่าบาเอวอหรือผู้หินั่นแหละรับึ่้ออยแบหน้ารับานแทนผมที่เป็นประทานอยู่เสมอ
และแน่นอนรับว่าเวลาโน่ามันโน ฮาาาา อยาะทำท่าอไม้บานที่เ็แถวบ้านมอบทำ
“ไอ้บัวไปแ้บนแน่ๆเลยมึวันนี้ไม่เห็นมันเลย
ูว่านะมันบนให้อธิารฯสั่มึให้ทำานแน่ๆยินอ ้วยนะเพื่อนบัว”
“ีโว้ย
ไมุ่ยับมึละไอ้เวราม”ว่าแล้ว็สะบัูหนีแม่
“อ้าวไอ้พลาส
รอู๊อนนนนนนนนนนนน”
“อบุที่มาส่นะาม
ไว้เี๋ยวให้ลอแลเอร์ ุ๊บๆ”
“หยี๋ๆ
ไปถึแล้ว็ลไปเลยไอ้พลาสิ”
“พลาสม่าเว้ย ไอ้วัย”
“บายับรถีๆมึ”
ไอ้ามแ่พยัหน้าและับเวฟ105อมันออไป
อ่านไม่ผิหรอรับแหมมม ิใ่มั้ยล่ะว่าไอ้ามรวย เป็นลูเศรษี เพลย์บอย โถ่ไม่ใ่หรอรับ
ไปรับึ้นห้อีว่าป่านนี้รูมเมทนีอผมลับมาแล้ว ไปเอร์ไพร์สีว่า
“ ๊ะเอ๋.......เหี้ยย!!!!”
“เออ ็เหี้ยไไอ้พลาสมึใอะไร”ไอ้เปาว่าอย่าไม่สะทสะท้าน
“มันมาไ้ไ อย่าบอนะว่ามึเ็บมารัษาอีแล้วอะเปา”ราวนี้เป็นผมที่พู
ไอ้เปามันมีนิสัยอบเ็บสัว์ที่บาเ็บมารัษาพอหาย็ะอุ้มึ้นรถไปปล่อยสู่ป่า
หรือแหล่ที่น้อวระอยู่ นบาทีมัน็ลืมนึไปว่า..
“มึเป็นหมอฟันรับ
ไม่ใ่หมอสัว์ไอ้เหี้ย!!!”
“โถ่พลาสทำไมแ่นี้เรี้ยวราอะ”
ทอล์ับัน สวัสีนัอ่านทุท่าน่ะ ฝาน้อพลาสม่าไว้ในอ้อมออ้อมใัน้วยนะะส่วนเรื่อทวีอี50%หลัะมาแ้อีที อบุที่เ้ามาอ่านนิยายอมือสมัรเล่นอย่าเรานะะ ส่วนเรื่อเนื้อหาเราปรับเปลี่ยนารอบแรไป้วยยัไ็ออภัยในวามไม่สะวรนี้้วยนะะ อให้สนุับนิยายอเรานะ
ความคิดเห็น