ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Ġarden of Ŧhanatos ◣RP◥

    ลำดับตอนที่ #40 : } Wolf Room

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 129
      0
      3 เม.ย. 61


     

    Mxcalvin’s memory




    ในห้องแห่งนี้เต็มไปด้วยซากดอกไม้ที่กำลังแห้งเหี่ยว
    ความสวยงามถูกทำลาย เศษแจกันแตกกระจายบนพื้น
    ปะปนกับกลีบดอกวิสทีเรียที่พัดเข้ามาจากบานหน้าต่างซึ่งถูกเปิดไว้
    ไดอารี่อีกเล่มหนึ่งตกอยู่ไม่ไกล

    ---------------------------------------------------------------------------------------

    ตั้งแต่จำความได้ เขาก็อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้นมานานมากแล้ว พ่อของแม็คคาลวินเป็นผู้คุ้มกันให้กับสามีภรรยาเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ โดยไม่ต้องคาดเดา แม็คคาลวินเองก็ถูกเลี้ยงมาให้สืบทอดหน้าที่ของบิดาเช่นกัน ดังนั้นตอนที่เขาอายุสิบสองปีก็สามารถจดจำรายละเอียดของคฤหาสน์ทุกจุดได้อย่างแม่นยำ รวมทั้งทักษะการใช้อาวุธและป้องกันตัว

    เขาได้เจอกับเธอตอนอายุสิบห้าปี

    เส้นผมสีบลอนด์ทองเปล่งประกายใต้แสงอาทิตย์ ดวงตาสีอเมทิสต์มองมาอย่างไร้เดียงสา พ่อของเขาบอกว่าเขาจะเป็นผู้คุ้มกันของเธอนับจากนี้ไป

    ผมแม็คคาลวิน ยินดีรับใช้คุณหนูวาเนสซ่า

    คุณหนูตัวน้อยวัยสิบสองปีในตระกูลผู้ดี แม้อายุยังน้อยแต่ก็เปี่ยมไปด้วยท่วงท่าอันเป็นชนชั้นสูง เพียงแต่แววตาคู่นั้นดูยังไงก็ปิดบังความซนของเด็กๆ ไว้ไม่มิด สุดท้ายแม็คคาลวินก็กลายเป็นทั้งเพื่อนและพี่ชายเธอไปในเวลาเดียวกัน เขารักและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ มีแค่แม็คคาลวินที่สามารถเรียกเธอว่า วาเนสซ่าได้ โดยไม่ต้องเรียกเธอว่าคุณหนู

    วาเนสซ่าชื่นชอบดอกไม้ เธอมักจะขอให้เขาที่ชอบวาดภาพวาดมันให้เธอ ดอกวิสทีเรียและดอกแดนดีไลออนสีสันต่างๆ ปรากฏอยู่ในสมุดวาดภาพเล่มใหญ่ซึ่งเป็นเสมือนไดอารี่สำหรับแม็คคาลวิน

    เทียบกันแล้ว เขาชอบดอกวิสทีเรียมากกว่า

     

    แล้ววันเวลาอันสงบสุขก็ถูกทำลาย

    ในตอนที่วาเนสซ่าอายุได้สิบห้าปี เมื่อเธอกลับมาจากการศึกษาที่เมืองไกล ก็พบว่าพ่อและแม่ของเธอถูกผู้ไม่หวังดีฆ่าทิ้งอย่างเลือดเย็น ใช่ รวมถึงพ่อของเขาด้วย แต่เขาในตอนนั้นไม่อาจช่วยเหลือคนทั้งสามได้ทัน

    การเผชิญกับฝันร้ายในครั้งนั้น เปลี่ยนวาเนสซ่าไปอย่างสิ้นเชิง

    เธอไม่ร้องไห้ฟูมฟาย เธอไม่เคยพูดอะไรสักคำ เธอเพียงแค่นั่งอย่างเงียบงันอยู่ตรงนั้น

    เขาจำได้ ตอนที่เห็นเมดยกน้ำชาร้อนๆ มาให้แล้วล่าถอยออกไป แม็คคาลวินเดินเข้าไปคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ วาเนสซ่า..มองเข้าไปในดวงตาคู่สวยนั้นที่เคยเปี่ยมไปด้วยความสุข วันนี้มันช่างว่างเปล่าจนน่าสงสาร

    เขาจำได้ ตอนที่ความว่างเปล่ามีเขาสะท้อนในแววตา มันเข้มข้นขึ้น คล้ายภูเขาไฟที่กำลังปะทุ

    วาเนสซ่ายกแก้วชาขึ้น ทันใดนั้นใบหน้าเรียบเฉยค่อยๆเปลี่ยนเป็นความโมโห โกรธเกรี้ยว เสียใจ ความรู้สึกด้านลบมากมายที่อัดอยู่ข้างในตัวของเธอระเบิดออก น้ำร้อนจัดถูกสาดใส่ดวงตาทั้งสองของเขา ความแสบร้อนเจ็บปวดปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วจนไม่อาจลืมตาขึ้นได้

    เสียงแก้วชาตกแตก เสียงกรีดร้องของเธอ เสียงที่เธอกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของเขายังชัดอยู่ในหัว

    แม็คคาลวินไม่คิดว่าภาพสุดท้ายที่เขามองเห็น จะเป็นภาพของเธอที่มองมาที่เขา

    ดวงตาคู่นั้นของเธอ บอกว่าเขาคือฆาตกร

     

    แม็คคาลวินได้รับการรักษาแผลร้อนลวกบนใบหน้า เพียงแต่ดวงตาไม่อาจช่วยเหลือได้อีก เขานอนอยู่บนเตียงด้วยความสิ้นหวัง ภาพในหัวว่างเปล่าจนจิตใจคุ้มคลั่ง มือสั่นเทาฉีกกระชากสมุดภาพวาดเล่มนั้นให้เหมือนกับความรู้สึกของตนเอง รวมไปถึงภาพถ่ายของเธอที่แทรกอยู่ในนั้น

    เขาไม่อาจมองเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นและตก ไม่อาจมองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงาม ไม่อาจมองเห็นดอกวิสทีเรียที่ชื่นชอบ ไม่อาจมองเห็นสีสันของมันแล้ววาดรูประบายสีออกมา รวมถึงไม่อาจมองเห็นเธอผู้เคยเจิดจ้าราวกับแสงตะวัน

    ช่วงเวลาพักฟื้นยาวนานหลายเดือนทิ้งให้ความคิดทุกอย่างเริ่มตกตะกอน แล้วเขาก็เข้าใจ

    เพราะดวงตะวันนั้นหากเข้าใกล้มันเกินไป ก็อาจถูกมันเผาไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน

    สิ่งที่รออยู่มีเพียงความเจ็บปวดทรมานอันไม่มีที่สิ้นสุด 

    ทั้งรัก ทั้งอาวรณ์ แต่ก็เกลียดชังจนสุดขั้วหัวใจ

     

    เขาได้ยินคนรับใช้ในบ้านพูดคุยกันว่าวาเนสซ่าเริ่มแปลกไปหลังจากวันนั้น

    เธอหมกมุ่น เธอค้นคว้าเกี่ยวกับศาสตร์มนต์ดำต่างๆ ที่เชื่อว่าจะคืนชีพให้บิดามารดาของเธอได้ ให้เธอได้มีครอบครัวที่มีความสุขอีกครั้ง ทว่าเธอได้รู้สึกหวาดกลัวกับสิ่งที่เผลอทำลงไปกับเขาอย่างยิ่ง

    เธอกลัวจะสูญเสียเขาไป เพราะเขาเป็นคนที่เธอไว้ใจเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่

    วันนั้นเธอเข้ามาหาเขา เธอพูดพึมพำคล้ายหวาดกลัวว่าเขาจะเกลียดชังเธอ เธอไม่อยากให้เขาจากไป ดังนั้นเพื่อความแน่ใจเธอจะผูกมัดเขาไว้ด้วยเวทมนตร์นั้น และเขาจะเชื่อฟังตามคำสั่งเธอทุกอย่าง ไม่มีวันทรยศหักหลังเธออีกต่อไป

    แม็คคาลวินไม่รับรู้อะไรอีก เขาเลือกที่จะหลับตาลง ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา

    นับจากนี้ตัวเขาคนเดิมก็ได้ตายจากไปพร้อมกับเธอคนเดิมเช่นกัน

     

    เป็นเวลาสองปีมาแล้วที่เขาเลือกที่จะแสร้งทำเป็นว่าตกอยู่ในการควบคุมของเธอ จนกระทั่งวันหนึ่งในปีนั้นเธอได้ช่วยเหลือและรับใครบางคนเข้ามา

    ฮวนไห่คือชื่อของหมอนั่น เพียงแต่แม็คคาลวินไม่รู้ว่าหน้าตาของคนผู้นี้เป็นอย่างไร แม้แต่เสียงก็ไม่เคยได้ยิน แน่ล่ะ วาเนสซ่าบอกว่าคนคนนั้นเป็นใบ้ เธอบอกให้เขาคอยดูแลคนคนนั้นให้ดี

    ช่วงแรกเราสองคนมีปัญหาเรื่องการสื่อสารต่อกันมาก แต่ฮวนไห่ก็เป็นคนคว้ามือเขาไปเขียนเป็นข้อความ ปัญหาเรื่องนี้ถึงได้จบลง (ด้วยการต่อยหมอนั่นในบางครั้ง— ก็นะ) แม็คคาลวินเองก็ไม่ไว้ใจฮวนไห่ในตอนแรก ตลอดเวลาที่อยู่ร่วมกันมา เขาได้รู้นิสัยใจคอของฮวนไห่... คนๆนี้ไม่ใช่คนดีอย่างที่วาเนสซ่าเข้าใจ ถ้าถึงวันหนึ่งเธอให้ในสิ่งที่มันต้องการไม่ได้ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่สนใจ แค่มันไม่ขวางทางแผนของเขา เขาไม่เป็นแพะรับบาปให้แผนของหมอนั่นก็เพียงพอ

    นานวันเข้าก็เกิดความผูกพันกันแบบแปลกๆ ฮวนไห่ถูกเขาต่อยหลายครั้งเพราะหมอนั่นมักจะยั่วโมโหเขาเสมอ เขาเองก็ถูกเอาคืนบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครเปิดโปงแผนการของใครเลยแม้แต่น้อย

    แผนการที่จะหยุดยั้งวาเนสซ่า...

     

    หนึ่งวัน หนึ่งเดือน จนกระทั่งหลายสิบปีผ่านไป

    วาเนสซ่าไม่เคยหยุดที่จะใช้ชีวิตคนเป็นเครื่องสังเวยเพื่อคืนชีพพ่อแม่ของเธอ ทว่าเวลานี้สมควรจบลงได้แล้ว

    แม็คคาลวินหลับตาลงแม้จะรู้ว่ามันไม่จำเป็น สูดกลิ่นไอของดอกวิสทีเรียที่โหยหา

    จดหมายเชื้อเชิญหลายฉบับถูกส่งไปพร้อมจดหมายลับ แผนการทั้งหมดได้เริ่มต้นขึ้น

    แขกผู้สูงศักดิ์กลุ่มสุดท้ายในงานเลี้ยงของเธอจะกลายเป็นเครื่องสังเวยในพิธีกรรม

    ไม่ว่าจะเป็นแผนของใครที่สำเร็จ จุดจบของเธอก็ถูกกำหนดไว้แล้ว

     

    วาเนสซ่า...วาเนสซ่า

    เธอยังจดจำตัวเธอเองในวันนั้นได้ไหม

     

                กลีบดอกวิสทีเรียร่วงโรยลงมา

                เปลวไฟเผาผลาญ กวาดล้างคฤหาสน์หลังงามให้มอดไหม้ในกองเพลิงด้วยมือของเขา

     

    ' พี่คิดถึงเธอเหลือเกิน '

     

    -The end of Mxcalvin’s memory-

    ---------------------------------------------------------------------------------------


    เมื่อเรื่องราวทุกอย่างจบลง คฤหาสน์หลังนี้ก็เกิดเพลิงไหม้ขึ้น

    แม็คคาลวินได้หายตัวไปหลังจากนั้น

    { คลิ๊กแสดงความคิดเห็น }








    (c)              Chess theme
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×