Ŧhanatos Īn Ẅonderland ◣RP◥ {RABBIT & MARIONETTE }

ลำดับตอนที่ #1 : } Mysterious forest

} Mysterious forest
    ' I CAN SEE '   ' I'm not BLIND '  

✘ W R A T H      มันนิ่งงันไปยามเมื่ออีกฝ่ายกระทำรุนแรงกับมัน หัวที่ถูกเตะขยับหมิ่นจนจะหลุดไป   แต่มันกลับไม่ขยับร่างกายนิ่งราวกับคนตาย รอบข้างค่อยๆเงียบลงจนไม่มีแม้แต่เสียงลม   มันยังคงนิ่ง หรือว่ามันตายไปแล้วก็มีแต่จะต้องพิสูจน์..หรือจากไป“   ☇ เตะหัวกระต่ายออกไปไกลๆ   ☇ ปล่อยมันไว้แล้วไปตามทางของตน _____________________________ ✘ A I      ภายในป่าเงียบสงบราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิต มันพาคุณเดินลัดเลาะไปตามทางอันแสนลำบากลำบน ยิ่งเข้าไปในป่าลึกเท่าใดรอบข้างก็ยิ่งมืดลง   "ข้ามาส่งเจ้าได้เท่านี้..อลิซ...จงเดินตรงไปต่อแล้วเจ้าจะยัง 'รอด' ได้"   มันกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ยามเมื่อเพียงกระพริบตามันก็หายไปเบื้องหน้าคือประตู   แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น เมื่อมี บางอย่าง รออยู่ - COMPLETE - _____________________________ ✘ A B E L      มันลุกขึ้นเพียงเสี้ยววิยามเมื่ออีกฝ่ายละเท้าออกจากหลังของมัน ไม้เท้าที่เคยเห็นมันไม่มีอีกแล้ว สิ่งที่อยู่ต่อหน้าคือ เคียว มันจะทำอะไรอีกฝ่ายก็คงจะรู้ดี หลบไม่ได้ หนีไม่ทัน   ฉัวะ!   คมมีดตวัดผ่านลมเฉือนหูของอีกฝ่ายจนขาดหลุดตกลงบนพื้น   "รีบตามมา..อลิซ..." เสียงของมันแข็งกร้าว "หรือหูเจ้ามันไม่ดี..."   "ให้ข้าตัดให้อีกหูมั้ย"   HP : -10 _____________________________ ✓ F L Y N N      มันไม่ได้ล้มลงไปไม่ได้เสียหลักเลยเสียด้วยซ้ำ ทันที่จะรู้สึกตัวหัวของมันค่อยๆบิดหมุนจนใบหน้าหันมามองคุณ   "ปากมีไว้แดกข้าวไม่ใช่มาหาเรื่องของอื่น"   เสียงของมันแหบแห้งแต่กลับเต็มไปด้วยความก้าวร้าว   "ถ้าเก่งนัก..ถอดหัวข้าซะสิ..อลิซ"   มันท้าทายด้วยน้ำเสียงหยามเหยียดควงไม้เท้าในมือหมุนไปมา   "แต่เจ้ามันขี้ขลาด..อลิซ...เจ้าไม่กล้าหรอก"   ☇ เข้าไปถอดหัวกระต่าย   ☇ เข้าไปถอดหัวกระต่าย   ☇ เข้าไปถอดหัวกระต่าย   *ห้ามเลือกอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้     _____________________________   ✘ A L E F R A N C E        มันยืนนิ่งดวงตาปลอมสีดำจ้องมองคุณสักพักแล้วจึงหันหลังก้าวนำไปข้างหน้า มันมักจะหยุดและหันมามองคุณอยู่บ่อยๆ ทางข้างหน้าค่อยๆลำบากขึ้นมันมีแต่ต้นไม้ที่หน้าตาราวกับปีศาจ หากสังเกตุให้ดีป่านี้ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตเลยด้วยซ้ำ    "เจ้าหิวมั้ย" เสียงแหบแห้งถามออกมาภายใต้หัวกระต่าย   "กินนี่เสีย" มันยื่นขวดน้ำเล็กๆให้คุณ ไม้เท้าของมันไม่อยู่เสียแล้วจะอยู่ก็แต่ กรรไกร ที่จะเอามาทำสิ่งใดก็ไม่อาจรู้   ☇ ดื่ม   ☇ ดื่ม   ☇ ดื่ม   ☇ อื่นๆ {ที่ไม่ใช่การเททิ้งต่อหน้าหรือไม่ดื่ม}     _____________________________   ✘ R O M E O        มันหันมามองไม้เท้าที่ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นปืนลูกซองยาวถูกยกจ่อกลางหน้าผากอีกฝ่าย   "ข้าไม่ได้บอกว่าให้ตามมาดีๆรึไง.." มันกล่าวอย่างเบื่อหน่าย "อยากรู้ก็ตามมา"   มันลดปืนลงเดินนำไปและต่อให้อีกฝ่ายอยากจะเข้ามาทำร้ายเขายังไงเขาก็หลบได้อยู่ดี ก็หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่โง่ทำแบบนั้นเท่านั้นเอง   "เห็นหัวข้ามั้ย..เจ้าน่าจะรู้นะ...ข้าคือกระต่ายไงล่ะ"   ในป่าที่มันเข้ามาดุจป่าในวันเดอร์แลนด์ต่างกันเพียงไม่มีสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตใดๆเลย     _____________________________   ✘ L A R Z        มันไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเลยตอนที่ถูกกระทำรุนแรงกับร่างกายมันราวกับ คนตาย เสียด้วยซ้ำ มันดึงถุงมือของตัวเองออกเผยให้มือที่ขาวซีดราวกับศพ มือนั้นยื่นไปตรงหน้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว มือข้างที่ว่างต่อยเข้าที่ลิ้นปี่อีกฝ่ายไม่หนักไม่เบาจนเกินไปเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสลบไปเสียก่อน ตามด้วยกดไหล่อีกฝ่ายลงด้วยแรงมหาศาลจนอีกฝ่ายทรุดลงไป    ไม้เท้าที่ถูกทิ้งลงไปบนพื้นกลายเป็นเชือกสีดำมันคว้าพันรอบคอของอีกฝ่ายรัดจนแน่นพอที่จะไม่หลุดง่ายๆ ปลายเชือกที่เหลือถูกทำให้เป็นราวกับสายจูงสุนัขมันออกแรงกระตุกเชือกเพียงนิดก็สามารถลากอีกฝ่ายไปในทางข้างหน้า   _____________________________   ✘ K A R E N        มันเดินนำอีกฝ่ายเข้าสู่ป่าที่แสนมหัศจรรย์แต่ไร้สิ่งมีชิวิตแม้แต่ตัวเดียวเข้าไปอย่างรวดเร็วราวกับไม่อยากจะอยู่กับอีกฝ่ายนานเท่าไหร่   "นี่คือคุกทานาทอส...แค่ต่างไปนิดหน่อย" มันพูดอย่างรวดเร็วจนฟังแทนไม่ทันไม้เท้าแกว่งไปมาเพื่อทำลายเถาวัลย์ในป่าที่ขวางทาง   "และข้าไม่รู้ว่าคนที่เจ้าพูดถึงคือใคร" มันตอบอย่างหงุดหงิดเมื่อเถาวัลย์ช่างหลุดยากเหลือเกิน ใช้เวลาสักพักกว่าจะหลุดออกมาได้.. ไม่ไกจากที่ตรงนั้นมีประตูขนาดใหญ่ควันบางอย่างพวยพุ่งออกมาแถวประตูพร้อมร่างของใครบางคนที่รออยู่   เมื่อหันมาอีกครั้งกระต่ายก็หายไปเสียแล้ว     - COMPLETE -     _____________________________ ✓ D A R I O      มันเอียงหัวมองอีกฝ่ายที่ดูจะไม่ทำร้ายเขาเหมือนอลิซก้าวร้าวบางคนทั้งที่อีกฝ่ายดูน่าจะพุ่งเข้ามาต่อยเขามากกว่า(“) มันก้มหัวลงจนถอดหัวกระต่ายออกให้เห็นใบหน้าของตนภายใต้หัวกระต่าย   "ข้าจำเจ้าไม่ผิดหรอก" บุคลิกยามเมื่อถอดหัวกระต่ายนั้นต่างกับก่อนหน้าในทันที มันมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาสีแดงจ้องมองอยู่สักพักใหญ่ไม้เท้าที่กลายเป็นไปป์เพียงสะบัดครั้งเดียวถูกยกขึ้นจรดที่ริมฝีปาก มันรับควันเข้าสู่ร่างกายและปล่อยออกมาเป็นควันสีขาวในอากาศ   "นี่คือคุกทานาทอส...เพียงต่างไปนิดหน่อย" มันกอดอกเสื้อผ้าของมันก็ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้โดยไม่ทันที่อีกฝ่ายจะรู้สึกตัว เสียงแหบแห้งค่อยๆเอ่ยต่อโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูด"...และเจ้ายังไม่ตาย"   รอบข้างมีแต่ความเงียบอันหนาวเหน็บ ดวงตาของมันยังไม่ละจากอีกฝ่ายราวกับประเมินบางอย่าง   "อลิซ...ข้าคาดหวังในตัวเจ้า" มันยกไปป์จรดริมฝีปากอีกครั้งและพ่นควันพิษออกมาแต่กลับมีมากเกินกว่าที่ควร ควันสีขาวค่อยๆเพิ่มปริมาณคละคลุ้งในอากาศพร้อมกลิ่นกำยานชวนให้ผ่อนคลาย ความมึนเมาเข้าครอบครองสติพร้อมความซึมเซา   "หลับเสียอลิซ...ถึงเวลาของเจ้าแล้ว"   ราวกับเพลงกล่อมเด็กที่เพียงพูดออกมาอีกฝ่ายก็จมลงสู่ห้วงนิทราในทันที   - COMPLETE - _____________________________ ✘ D e v i l y n      มันเดินนำตรงไปเรื่อยๆภายในป่าที่เงียบสงัด ถ้าอลิซทุกคนเชื่อฟังเขาบ้างเขาคงสบายกว่านี้ มันเดินตรงต่อไป หันมองคุณบ้างเป็นระยะ “เจ้าก็น่าสนใจดี..แต่ยังไม่คู่ควรกับการเป็นอลิซของข้า” มันเอ่ยจบก็เดินต่อไปโดยไม่คิดจะรีรออีกฝ่าย   “ที่นี่คือคุกทานาทอส..”    มันหมุนควงไม้เท้าไปมาอย่างที่ชอบทำ เปลี่ยนไม้เท้าให้กลายเป็นปืนบ้างค้อนบ้างตามอารมณ์   “แต่อยู่ในโลกวันเดอร์แลนด์...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่แห่งนี้อาจจะเป็นเรื่องทำให้เจ้าแปลกใจ”   ไม้เท้าที่บัดนี้กลายเป็นค้อนยางเด็กเล่นเหวี่ยงทุบเห็ดสีสดใสขนาดใหญ่แถวนั้นไม่เบาแรงแต่เห็ดนั่นเพียงยุบลงไปและกลับสู่สภาพเดิมลวดลายของเห็ดก็เปลี่ยนเป็นรูปต่างๆดูน่าพิศวง เพียงสักพักมันก็แตกกระจายกลายเป็นฝูงกระต่ายมากมายล้อมรอบตัวคุณ แต่มันไม่ใช่กระต่ายธรรมดามันเป็นกระต่ายที่ประกอบมาจากผักต่างๆ..ทั้งพริกแครอทมะเขือเทศ บางตัวก็กัดหูแครอทของเพื่อนมันจนแหว่ง   “เดินต่อไป..แล้วเจ้าจะพบคำตอบที่ต้องการ” มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว..กระต่ายฝูงนั้นก็แตกเละเป็นน้ำผลไม้นองบนพื้น มองตรงไปคือประตูบานใหญ่ที่มีใครบางคนกำลังนั่งรออยู่..   - COMPLETE -     _____________________________ ✘ C h a m i l l a      “เจ้าคงรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน” มันเดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่คิดจะหันกลับมามอง “แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้ารู้จักหรอกนะ”   ทุกอย่างในป่านั้นสงบนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆมันก้าวเดินต่อไปอย่างรีบร้อนและดูเหมือนคุณจะช้าเกินไปสำหรับมัน มือภายใต้ถุงมือหนังสีดำกระชากแขนของคุณเหวี่ยงไปข้างหน้าเบาๆแต่แรงของเบาๆของมันกลับทำให้คุณปลิวไปชนกับประตูยักษ์ตรงทางออกป่าเสียแทน และมันก็หายไปในนทันที     - COMPLETE -     _____________________________ ✘ W A T S O N      มันไม่ใช่ 'มัน' ไม้เท้าในมือยืดหยุ่นและค่อยๆแปรเปลี่ยนสภาพเป็นงูเผือกขนาดใหญ่มันเลื้อยรัดคอคุณอย่างรวดเร็วแรงรัดราวกับคีมเหล็กที่จะบีบคอคุณให้หักเสียตรงนั้น ร่างของกระต่ายกลายเป็นเพียงเศษดินและ 'มัน' ยืนอยู่ตรงหน้าคุณอีกครั้ง   "น่ารักมั้ย..สัตว์เลี้ยงของข้า" เสียงของมันเย็นเยือก "มันหิวอยู่ล่ะ.."   งูเผือกตัวนั้นราวกับหลุดจากเทพนิยายฟันของมันแหลมคมลิ้มแฉกของมันเลียไปบนใบหน้าของคุณกัดเข้าที่คออย่างแรงจนเนื้อแทบจะหลุดติดมาพร้อมกับพิษที่ทำให้รู้สึกมึนเมาแต่ไม่สลบร่างกายปวดราวกับถูกทุบไปส่วน..     _____________________________ ✘ M I C H I R U           อยู่ๆมันก็คำรามหัวกระต่ายถูกถอดหันมาเขวี้ยงใส่หญิงสาว ใบหน้าของมันเหมือนมนุษย์แต่แววตาและรอยยิ้มช่างวิปริต     "อลิซ!!เพราะเจ้า!!" มันตะคอกอย่างดุร้าย กรีดรอยยิ้มแสนวิปปริตไม้เท้าในมือกลายเป็นมีดคมวาววับถูกโยนทิ้งไปไกลๆ   "เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..เพราะเจ้า..!!"   มันพุ่งเข้าไปหาหญิงสาวบีบไหล่อย่างรุนแรงจนเหมือนจะหักกระดูกให้แหลกคามือเสียงหัวเราะค่อยๆดังขึ้นและดังขึ้น   "โชคดี..โชคดี!!" มันผลักอีกฝ่ายล้มลงบนพื้นตามลงไปคร่อมหญิงสาวมือเย็นเฉียบกุมลำคอของเธอออกแรงเพียงน้อยนิดแต่กับเธอมันเหมือนถูกบีบอย่างรุนแรงเกินกว่าแรงของมนุษย์ "ฮ่ะฮ่ะ..ฮ่าฮ่าฮ่า!!" มันหัวเราะอย่างสนุกสนาน...   "รักข้า...รักข้า..รักข้า!!"     _____________________________ ✘ A L 12/3 :: 20.40 a.m.   "นี่!..อลิซ!"   มันมองอีกฝ่ายดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นหนึ่งในอลิซที่ถูกเลือก ตามประวัติที่มันรู้..ถ้าอีกฝ่ายรู้ว่ามันคือศพคงได้มีวางมวยกันแน่ๆ แต่จะให้คนอื่นมาดูแลเป็นไม่ได้..มันเชื่อว่าอลิซคนนี้จะใช้งานได้   "ข้ามีอาหารให้เจ้านะ..." มันก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าประชิดอีกฝ่ายก่อนเดินนำไปที่โต๊ะอาหารกลางป่า บนนั้นเต็มไปด้วยอาหารที่มันคิดว่าอีกฝ่ายคงกระเดือกลงไปได้..   'อาหารของมะลินี่..'   มันคิดในใจรอดูปฎิกิริยาของอีกฝ่าย "มะลิบอกว่าตั้งใจทำเพื่อเจ้า.." มันมองอย่างหนักใจว่าควรจะไปเรียกมะลิมาดีมั้ย...มันเองก็ไม่อยากฟัดกับอลิซเพื่อลากไปกับตัวเองเท่าไหร่   ☇ ไปหาอาหารของมะลิ   ☇ กินกระต่าย   ☇ เดินต่อไป   _____________________________   ✘ A L 12/3 :: 22.05 a.m.   มันมองอีกฝ่ายที่ดูจะพอใจและยอมอยู่นิ่งๆ มันไม่ได้ตกใจหรือขยะแขยงอีกฝ่ายกลับกันมันมองเห็นบางอย่าง...แต่มันไม่อยากนึกถึงอีกสักเท่าไหร่..   มันปล่อยให้อีกฝ่ายจัดการกับของที่คนทั่วไปกินไม่ได้แม้แต่ตัวเขา(“)ไปจนคิดว่าอีกฝ่ายคงพออิ่ม   "ข้าคงต้องดูแลเจ้าเอง..อลิซ" ปล่อยให้หัวกระต่ายถูกทอดทิ้งไว้ที่ทางด้านหลังไปป์ถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากสูดควันพิษเข้าสู่ร่างกายก่อนจะพ่นออกมาอย่างเอื่อยๆ กลิ่นกำยานลอยคละคลุ้งในอาการสร้างความมึนงงสับสนให้แก่อีกฝ่าย   "หลับไปเสีย..เด็กดี..."   เสียงของมันเรียบนิ่งและไร้อารมณ์แต่เมื่อเอ่ยจบก็พาอีกฝ่ายเข้าสู่นิทราอย่างไม่อาจขัดขืน   - COMPLETE -     _____________________________   ✘ Y a n g มันแน่นิ่งไปยามเมื่อถูกอีกฝ่ายฉีกทึ้งหัวกระต่ายของตน อลิซมันจะก้าวร้าวแบบนี้กับมันทุกคนเลยรึไง.. มันคิดอย่างเบื่อหน่ายปล่อยให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์จนพอใจมันจึงลุกพรวดขึ้นอย่างง่ายดายราวกับอีกฝ่ายไม่ได้ทับอยู่... "หัวนี่มันแพง..แต่อลิซอย่างเจ้าคงไม่เข้าใจ.." มันไม่คิดจะถอดหัวที่เละขนาดนั้นออกเพราะอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในความคาดหวังของตน มันควงไม้เท้าของตนไปมาจนกลายเป็นมีด แกว่งไปมาอย่างสะเปะสะปะราวกับคนไม่เคยใช้แต่มันแค่ขี้เกียจเสียมากกว่า "ค่าหัวของข้า..ขอเป็นนิ้วของเจ้าแล้วกัน..." มันยื่นมือไปหาอีกฝ่ายพันธนาการด้วยโซ่ที่มองไม่เห็น "คงกำลังโกรธ..หัวเสีย...ที่ข้าทำแบบนี้ใช่มั้ยล่ะอลิซ?" มือของอีกฝ่ายค่อยๆถูกยกขึ้นด้วยพันธนาการที่มองไม่เห็น มีดวาววับค่อยๆกรีดนิ้วชี้ขวาอีกฝ่ายไปให้ถึงกระดูกก่อนจะทั้งหักทั้งดึงกระดูกอีกฝ่ายให้หลุดออกมาด้วยแรงเกินมนุษย์พันธนาการของมันรัดทั้งร่างกายอีกฝ่ายไม่ให้เคลื่อนไหวได้เผื่อในกรณีที่มันอาจจะแว้งกัดเขา "ข้าใจดีเย็บให้ด้วยแล้วกัน.." มันทิ้งกระดูกลงพื้นเปลี่ยนมีดในมือเป็นเข็มเย็บผ้าร้อยด้ายสีแดงบรรจงเย็บให้อีกฝ่ายอย่างเชื่องช้าจนเสร็จ.. "อา..สายซะแล้วนะ" มันทิ่มเข็มไปทิ่มแขนอีกฝ่ายอย่างแรงก่อนจะดึงออก หมุนตัวไปมาราวกับคนบ้าและหายไปเพียงกระพริบตา ปลดพันธนาการก่อนหน้าทิ้งอลิซไว้รอให้ใครสักคนมาพาไป.. _____________________________ ✘ B a l e i n e มันขยับหัวดุ๊กดิ๊กมาทางอีกฝ่าย ถอดหัวออกให้เห็นใบหน้าขาวซีดผมสีขาวระคอและดวงตาสีแดงสด "มารยาเยอะนะแต่ใช้กับข้าไมไ่ด้หรอก" มันกรีดยิ้มร้าย"เจ็บแล้วไง..คลานไปสิ" รองเท้าหนังเคาะเป็นจังหวะบนพื้นเพียงเสี้ยววิก็กลายเป็นรองเท้าส้นสูงเสื้อผ้าเองก็ถูกเปลี่ยนอย่างไม่ทันรู้ตัว "ถ้าเจ้าไม่ตามมา....ก็ไม่รู้จะเจอกับตัวอะไรนะอลิซ.." มันกระแทกไม้เท้าลงที่ข้อเท้าหญิงสาวอย่างแรง..แรงชนิดที่กระดูกข้อเท้าอีกฝ่ายคงแตกไปแล้ว... "โอ๊ะ...ข้าคงช่วยแรงไปหน่อย..พอดีกะแรงที่มนุษย์ใช้ไม่ค่อยถูก..คิกคิก"มันหัวเราะอย่างวิปริต "เอ้า..เร็วสิอลิซ..เดี๋ยวก็โดนตัวอะไรกินเข้าไปเสียหรอก.."มันเดินนำไปข้างหน้าทิ้งหญิงสาวและเสียงกรีดร้องของ 'บางอย่าง' ไว้เบื้องหลัง _____________________________ ✘ B a r y y มันไม่สนจะตอบคำถามอีกฝ่ายเดินต่อไปโดยไม่ได้สนใจเขาสักเท่าไหร่ "ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า" มันกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเดินลัดเลาะทางที่รวดเร็วกว่าดีกว่าอยู่กับอีกฝ่ายมันก็คงเหมือนเสือที่อยู่ถ้ำเดียวกัน คนบ้าเองก็ไม่ควรอยู่ด้วยกันนักหรอก รีบส่งอีกฝ่ายไปให้ไกลก่อนที่เขาจะสติแตกตามไปอีกคน "เดี๋ยวก็มีคนสนใจเจ้าเองอลิซ...ไปต่อข้างหน้าสิ" มันส่งแค่เพียงถึงทางออกป่าที่มีประตูขนาดใหญ่และหญิงสาวแปลกหน้านั่งรออยู่ ส่วนตัวมันก็เช่นเดิม..หายไปกับสายลมโดยไม่ตั้งตัว - COMPLETE -   _____________________________ ✘ T R E V O R15/3 :: 20.10 p.m. มันถึงกับหันมามองอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย ดวงตาแฉยแววความไม่สบอารมณ์ "จะไม่มาดีๆสินะ.." มันสะบัดมือพันธนาการที่มองไม่เห็นแต่ราวกับโซ่เข้าพันขาอีกฝ่ายฉุดกระชากให้ตามมาโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะต้องล้มลุกคลุกคลานแค่ไหน "ไม่มีที่ให้เจ้ากลับแล้วอลิซ" มันปรายตามองอย่างสมเพช "อยากรอดกก็ต้องสู้.." มันลากอีกฝ่ายโดยไม่ต้องออกแรงใดๆ ยกไปป์ขึ้นสูบก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมาคละคลุ้ง เดินนำไปทิ้งห่างอลิซคนนี้ไปราวกับไม่สนใจใยดี _____________________________ ✘ T R E V O R15/3 :: 21.04 p.m. "เอาสิอลิซ..." มันหยุดลากอีกฝ่าย "แต่ข้าเล่นเกมไม่เก่ง..คงจะไม่ชนะหรอก"มันกรีดรอยยิ้มวิปริต "เพราะงั้นถ้าข้าแพ้ข้าจะให้ส่วนนึงในร่างกาย..." มันเดินเข้าหาอีกฝ่าย "แต่ถ้าเจ้าแพ้ข้าจะขอส่วนนึงในร่างเจ้าเช่นกัน" อารมณ์ของมันช่างแปรปรวนไม่มีใครรู้ว่ามันจะระเบิดเมื่อไหร่...และอารมณ์ของมันตอนนี้คงกำลังดีถึงยอมเล่นเกมกับอลิซที่ตนไม่สนใจ "กรุ้งกริ้ง...มีกระดิ่งกี่อัน?" _____________________________ ✘ T R E V O R16/3 :: 16.31 p.m. "เก่งมากอลิซ!.." มันยิ้มและลากอีกฝ่ายไปต่อทางข้างหน้า "ทีนี้เจ้าจะขออะไรล่ะ.."มันเอ่ยอย่างสนุกสนานราวกัยการเสียร่างกายเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ "หรือเจ้าจะขออย่างอื่นก็ลองพูดมาสิ" ที่นี่ไม่ใช่โลกธรรมดามันอาจจะทำอะไรได้มากกว่าที่อีกฝ่ายคิดก็ได้..."มีด..ดาบ...ปืน..ขอมาสิอลิซ!" มันหัวเราะอย่างวิปริตโดยไม่หันมามอง _____________________________ ✘ T R E V O R16/3 :: 17.51 p.m. ช่างเป็นคำขอที่โง่เขลา...มันคิดในใจหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ รับหมวกใบนั้นมาและโยนขึ้นไปบนอากาศก่อนที่มันจะหายไปราวกับมายากล "ข้าส่งให้แล้ว.." มันพูดจบก็เหวี่ยงตัวอีกฝ่ายใส่ประตูเหล็กขนาดใหญ่ตรงหน้าที่มีหญิงสาวนั่งรออยู่.. ส่วนตัวมันก็หายไปกับสายลมเย็นแสนบาดผิวนี้ - COMPLETE -   _____________________________

- ตอบกลับ - ✓  F L Y N N 8/3 :: 22.00 น.       ภายใต้หมวกใบนั้นคือชายหนุ่ม มันมีเรือนผมสีขาว ดวงตาสีแดง เพียงกระพริบตาเสื้อผ้าของมันก็เปลี่ยนไป   "สวัสดี..อลิซของข้า"     มันขมวดคิ้วมองมาที่ฟลินน์ แววตาเต็มไปด้วยปริศนาและความไม่เข้าใจ   "เจ้ามีแผล...พักผ่อนเสียอลิซ"   เมื่อมันพูดจบคุณก็เหมือนถูกดึงลงสู่โลกอีกใบ โลกนิทรา   - COMPLETE -   _______________   ✓ A B E L 8/3 :: 22.01 น.        มันมองคุณอย่างแปลกใจ(ภายใต้หัวกระต่าย)    "ไร้ความรู้สึก.." มันงึมงำ "ก็ดี...น่าสนุกดี"   มันหมุนเคียวก่อนที่เคียวนั้นค่อยๆลดขนากลงมาทีละนิดจนกลายเป็นเข็มฉีดยา มันเดินเข้ามาหาคุณอย่างรวดเร็วฉีดของเหลวสีชมพูใส่ร่างกายของคุณ   "ไว้ค่อยตื่นมา..เล่นกัน" มันหัวเราะในลำคอ ความมึนเงาเข้าครอบครองสติของคุณก่อนที่คุณจะหลับใหลไป   - COMPLETE -   _______________   ✘ A L E F R A N C E 8/3 :: 22.19 น.        มันนิ่งชะงักไปราวกับสิ่งที่โดนตัวเป็นของที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิต.. มันถอดหัวของตัวเองออกทันทีถอดสูทตัวนอกออกด้วยความรวดเร็ว   "เสียมารยาท..." มันพูดเสียงเบาบางและแหบแห้งราวกับคนขาดน้ำ ดวงตาสีแดงเหม่อมองคนที่แสร้งทำหน้าตาเป็นมิตรด้วยความสมเพชไม่ต่างกัน   "ไม่ได้ในอยู่บ้านที่สอนมารยาทก็เป็นยังงี้สินะ.."     มันหันเดินนำไปข้างหน้าทันทีโดยไม่รีรอ ที่มันมองอีกฝ่ายบ่อยๆนั้นเพราะรอยยิ้มอันแสน-อแ-ลที่เขาอยากจะรู้ว่าทำแบบไหนถึงได้ดูสมนิสัยขนาดนี้...   มันเดินนำมาจนเห็นประตูขนาดใหญ่อยู่ไม่ไกล   "เดินต่อไปข้างหน้าเอง...เจ้าจะพบกับคนที่รออยู่.."   เมื่อพูดจบมันก็หายไปทันทีที่พริบตาเหลือเพียงประโยคเบาๆก่อนจากไปกับสายลม   "อาบน้ำ..ข้ายังไม่อยากติดเชื้อแบบนั้น..."   - COMPLETE -   _______________   ✘ L A R Z   มันไม่ตอบออกแรงลากอีกฝ่ายไถลไปกับพื้นที่เต็มไปด้วยดินโคลนและรากไม้ เป็นระยะทางที่ยาวพอสมควรมันถึงยอมเอ่ยปากพูดออกมา   "ไปที่ไหนก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เจ้าทำ" มันพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง อีกไม่ไกลมีประตูบานใหญ่รอการไปถึงของผู้มาเยือน   "อลิซ..หากเจ้าอยากมีชีวิตรอด...จงใช้สมองให้ดี"   มันคลายเชือกออกจากคออีกฝ่ายเปลี่ยนกลับเป็นไม้เท้าและก้าวเดินหายไปในป่า   - COMPLETE -   _______________   ✘ F r a n ç o i s        มันมองอีกฝ่ายผ่านหัวกระต่ายสักพักก่อนจะถอดหัวออกเผนให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มภายใต้หน้ากาก แววตาสีแดงมองลงมาอย่างสมเพช ก่อนจะเหยียดยิ้มแสนวิปริตให้อีกฝ่าย     "ได้สิ..ข้าจะให้เวลาเจ้า...อลิซผู้แสนโสมม" ไม้เท้าของมันถูกยื่นไปเชยคางอีกฝ่ายให้เชิดหน้า "นึกภาพสิอลิซ..ตอนที่เจ้ากำลังถูกชายอื่นสัมผัสบนตัว.." เสียงของมันแหบแห้งแต่กลับน่าฟังขึ้นมา.. "มันกำลังลูบไล้ไปตามตัวของเจ้า.." ไม้เท้าเลื่อนลงไปไปตามตัวอีกฝ่ายอย่างเชื่องช้า "บู้ม...หมดเวลา"   มันหัวเราะอย่างคนโรคจิตใส่อีกฝ่ายเลื่อนไม้เท้าไปจิ้มลูกรักของอีกฝ่ายอย่างไม่ออมแรง   "แต่ข้าไม่อยากเล่นกับเจ้าหรอกอลิซ...ให้ราชินีแดงมาเล่นกับเจ้าดีกว่า...คิก.." มันหัวเราะคิกคักก่อนจะหายไปเพียงแค่กระพริบตา พร้อมกับใครบางคนที่กำลังก้าวเข้ามาแทนที่..       _____________________________   ✘ D e r r e l        มันมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา..ดูเช่นไรก็เบ๊มาเฟียที่ยิ่งกว่าเบ๊เสียจริงๆ   "เห็นแก่ความไร้ฝีมือของเจ้า..ข้าจะนำทางให้ง่ายๆแล้วกัน"   มันกล่าวเรียบๆและเดินนำเข้าป่าไปอย่างไม่เร่งรีบให้อีกฝ่ายได้เห็นโลกแสนพิศวงนี้เต็มตา   "เดี๋ยวเจ้าก็จะได้พบกับเพื่อนของเจ้า.." มันกล่าวจบก็หายไปทิ้งปริศนาและประตูบานใหญ่อีกไม่ไกล..     - COMPLETE -     _____________________________   ✘ D e z m o u r             หัวกระต่ายโคลงเคลงไปมาก่อนจะร่วงหล่นลงพื้นแตกกระจายเป็นเศษเนื้อชวนอ้วก ใบหน้าของชายหนุ่มภายใต้หน้ากากมองลงมายังอีกฝ่ายด้วยแววตาเวทนา ไม้เท้าเคาะลงบนโซ่ตรวน พันธนาการทั้งหมดก็ถูกปลดออก   "ข้าจะลองคาดหวังกับเจ้าดู...อลิซ..." มันเขย่าไม้เท้าจนกลายเป็นไปป์ขนาดเล็กได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ(“)    "ข้าจะลองเดิมพันกับเจ้า"   รอยยิ้มวิปริตค่อยๆถูกส่งให้อีกฝ่าย ไปป์ถูกสูบและพ่นควันออกมามากมายจนคละคลุ้งไปทั่วบริเวณทำให้มัวเมาไปกับกลิ่นคล้ายกำยานที่ทำให้เคลิ้มจนหลับใหลไป     - COMPLETE - _____________________________   ✘ W A T S O N 10/3 :: 10.34 a.m.             เสียงหัวเราะแสนวิปริตดังขึ้นภายใต้หัวกระต่าย งูเผือกตัวนั้นค่อยๆคลายตัวเลื้อยลงจากตัวอีกฝ่ายเพื่อกลับไปหานายของมัน   "ตามมาสิ..อลิซ...หนทางยังอีกยาวไกล...ถ้าเจ้าไม่ไปอาจจะถูกตัวประหลาดอะไรกินเข้าไปก็ได้นะ..คิก..." มันหัวเราะราวกับสนุกสนานไปกับเรื่องราวของอีกฝ่าย งูเผือกเลื้อยพันอยู่รอบคอนายของมันหลวมๆหรือต่อให้รัดแน่น 'มัน' ก็ไม่ตายอยู่ดี   "ต่อให้ต้องคลาน..ก็ต้องตามมา...อลิซ" มันเอ่ยอย่างสมเพชออกเดินนำโดยไม่คิดจะหันมามอง ป่าค่อยๆมืดลงและเย็นลงอย่างรวดเร็ว แม้จะสัมผัสถึงสิ่งมีชีวิตไม่ได้แต่เสียงคำรามของบางอย่างก็อยู่ไม่ไกล..   _____________________________   ✘ R O M E O        ทางที่มันพาคุณเดินไปต่างจากทางปกติ..มันข้ามผ่านแม่น้ำจนคุณเปียกโชกแต่มันกลับแห้งสนิท มันเดินลัดเลาะจนมาหยุดอยู่ที่งานเลี้ยงน้ำชาแปลกๆในทันที..    "งานเลี้ยงน้ำชาไงล่ะอลิซ...จงนั่งข้างๆแมดแฮทเสียสิ" เมื่อพูดจบมันก็เดินไปหาชายหนุ่มอีกคนทันที..   - COMPLETE - *ข้ามไปทำEP.3ได้ทันที _____________________________   ✘ A R T H U R            มันเดินไปที่ต้นไม้ต้นใหญ่ที่มีโพรงกระต่ายขนาดพอดีตัว ถอดหัวโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีหันมามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มวิปริต   "อลิซ..เด็กดี..." มันก้าวมาหาคุณรั้งร่างเหวี่ยงลงโพรงกระต่ายด้วยแรงมหาศาล   คุณหล่นลงไปสู่ความดำมืดกลิ่นกำยานอบอวลไปทั่วหล่นลงไปอย่างยาวนานราวกับไม่มีที่สิ้นสุดจนกระทั่งกระแทกลงพื้นอย่างรุนแรงและรวดเร็ว..รอบข้างคือป่าแต่อีกไม่ไกลคือประตูบานใหญ่ที่มีหญิงสาวนั่งรออยู่...     - COMPLETE -     _____________________________   ✘ L A C H E N            มันเซไปมาราวกับคนเมาก่อนจะกุมหัวพึมพำอะไรอยู่คนเดียว    "เดินต่อไปอลิซ.." มันชี้ไปทางด้านหน้าก่อนป่าค่อยๆเคลื่อนไหวเปิดทางให้อย่างน่าเหลือเชื่อ ไกลออกไปเป็นประตูบานใหญ่   "อลิซ..ไป!!...ไปสิวะ!!!" มันตวาดเสียงกร้าวกุมหัวและถอยออกไป   ☇ เดินต่อไป   ☇ ไม่ไป     _____________________________   ✘ W A T S O N 11/3 :: 21.10 a.m.             มันก้าวผ่านป่าอันลึกลับไปเรื่อยๆ ไม่หันมาสนใจอีกฝ่ายแต่อย่างใด ภายในใจของมันตอนนี้กำลังกรีดร้อง   'อยากฆ่า..อยากฆ่า...เพราะมัน...เพราะมัน..'   มันไม่อาจจะทนต่อสิ่งที่ก่อขึ้นในจิตใจได้ แต่มันจำเป็นต้องอดทน..   'ยังไม่ถึงเวลา'   มันหันมาหาอีกฝ่าย "ชักช้าเสียจริงอลิซ.." มันกระชากตัวอีกฝ่ายลอยไปชนกับประตูเหมือนกับอลิซอีกคนก่อนหน้านี้..   "ทำตัวดีๆล่ะอลิซ.." เสียงของมันไม่ได้เรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง.. และนั่นคือเสียงสุดท้ายก่อนที่มันจะหายไป   - COMPLETE -     _____________________________     ✘ M I C H I R U 12/3 :: 21.00 a.m.           "เพราะเจ้า!..." มันผละจากลำคออีกฝ่าย มีดที่ถูกเขวี้ยงทิ้งปรากฎอยู่ในมือรูปร่างของมันค่อยๆเล็กลงกลายเป็นเข็ม   "เพราะเจ้า...มองมาที่เฮธ..เขาถึงไม่อยู่..กับข้า.."   น้ำเสียงของมันสั่นเครือเต็มไปด้วยแรงอารมณ์   "ตาของเจ้า...เพราะเจ้า..เพราะเจ้า!!.." มีดสีเงินพุ่งลงมาจากฟ้าปักแขนของหญิงสาวตรึงกับพื้นทั้งสองข้าง เข็มสีเงินร้อยด้ายสีแดงเลือดถูกเสียบทะลุผ่านหนังตาเพื่อเย็บปิดดวงตาทั้งสองของอีกฝ่ายอย่างทารุณ     "หายไปซะ!!ดวงตา...ที่มองเฮธ!!..คิก..ฮ่าฮ่าฮ่า" มันนั่งบนตัวอีกฝ่ายเพื่อให้ดิ้นหนีหรือขยับตัวไม่มีทางที่จะสู้กับมันได้..มันไม่ใช่มนุษย์...แล้วมันคืออะไร   "เฮธน่ะ..รักข้า...รักข้า..รักข้า!"   } HP -15 }}ตาถูกเย็บปิดสนิททั้งสองข้าง(บอด)          _____________________________       @ARIES ชายภายใต้หัวกระต่ายเดินนำชายหนุ่มเรือนผมสีแดงมาจนถึงต้นไม้ใหญ่ ภายใต้ร่มเงามีร่างสูงสง่ายืนอยู่ เขาผู้มีเรือนผมสีเข้ม นัยต์ตาที่ถูกบดบังด้วยเส้นผม รอยยิ้มหวานถูกส่งให้กับเด็กน้อยที่เดินมาพร้อมกระต่าย “ยินดีต้อนรับ สู้วันเดอร์แลนด์” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาแสดงถึงอำนาจของเจ้าของได้อย่างดี รองเท้าส้นสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่าย “เธอจงมากับฉัน นี่คือคำสั่งของราชินี” ปลายนิ้วเรียวแต่ลงบนข้างแก้มพร้อมกรีดลงจนถึงปลายคาง “หากไม่แล้วฉันคงต้องใช้กำลังกับเธอ” ---------------------------------------------------------- @Francois ร่างสูงสง่าขององค์ราชินีแดงปรากฏอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม รอยยิ้มหวานถูกส่งให้ ปลายรองเท้าส้นสูงหยุดยืนห่างจากอีกฝ่ายไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น “อลิซที่รัก ดูเหมือนเธอจะดูไม่ได้เลยนะ” ใบหน้าคมไม่แม้แต่จะก้มมอง “ฉันไม่มีเวลาเล่นกับเธอนักหรอกนะ ดังนั้น ลุกขึ้น แล้วจงมากับฉันซะ” เสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้น ชุดคลุมตัวยาวถูกสะบัดก่อนร่างสูงสง่าจะโน้มตัวลง มือเรียวภายใต้ถุงมือยื่นเข้าไปลูบใบหน้าที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ “ว่าไง จะมากับฉันดีๆรึให้ฉันลงมือเอง” ---------------------------------------------------------- ✘ T R E V O R มันหันหัวของตัวเองมองอีกฝ่าย ถอดหัวโยนให้ส่งๆโดยไม่สนใจในตัวของอลิซคนนี้เท่าไหร่ "พอใจแล้วก็รีบตามมา" เสียงแหบแห้งดังขึ้นอีกครั้งใบหน้าขาวซีดเบนมองอีกฝ่าย ดวงตาสีแดงสดจ้องมาอย่างเฉยชาไม้เท้าหายไปจากมือเสื้อผ้าเองก็เปลี่ยนไปยามกระพริบตาเพียงครั้งเดียว มันกระแทกส้นสูงเดินนำอีกฝ่ายไปอย่างเชื่องช้าเพราะมันเหนื่อยกับการเดินเป็นสิบรอบนี่แล้วอย่างน้อยรอบนี้ก็ไม่โดนทำร้าย... _____________________________ ✘ L A R R Y "ข้าไม่จำเป็นต้องช่วยเจ้า" มันเอ่ยอย่างเย็นชา เสียงคำรามของบางอย่างดังมาจากอีกฝากของป่า "ถ้ายังอยากมีชีวิต...ก็เอาตัวรอดเสีย..อลิซ" มันก้าวเดินต่อไปโดยไม่สนใจเด็กสาวอีกมันกำลังอดทนที่จะไม่บ้าคลั่งอีกครั้ง.. _____________________________

        (c)                    Chess theme