ไททานุ๊คนิ๊ค

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : แล้วน้องแกชื่อว่าอะไรว่ะ?

           การที่ได้มานั่งบนผืนแผ่นดินทรายละเอียดสีขาวละมุน กับนั่งฟังเสียงคลื่นทะเลในยามพลบค่ำตะวันกำลังตกลงบนผืนมหาสมุทรอย่างเชื่องช้า ช่างเป็นช่วงเวลาที่โคตรดีเลย  คนที่โชคดีคนนั้นก็คือผมเองนี่แหละ

            ครับ ผมชื่อ แจ๊ค อายุ 17 เรียนอยู่ม.5 แต่ไม่อีกกี่วันผมก็ ม.6 แล้วล่ะ ก็เลยขอออกมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่ทะเลสักหน่อย มันไม่ใกล้แล้วก็ไม่ไกลจากตัวเมืองที่ผมอยู่สักเท่าไหร่ แต่… ดะ ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวนะ.. คุณเชื่อไหมว่าตอนนี้ผมเจอกับอะไร ผมเจอผู้หญิงคนนึงครับ สวยเช๊งเฟี้ยวฟ้าวมากเลยอ่ะ เขาเป็นผู้หญิงผมยาวประบ่า น่าแต่จะเลยบ่าน่ะนะ ใส่เสื้อสีขาวบางๆ กางเกงขาสั้น เลยเข่านิดหน่อย เขาใส่กำไลหินด้วย สีชมพูกับสีดำ เธอใส่แว่นกันแดดอ่ะ ผมเลยเห็นหน้าไม่ค่อยชัด แต่ผมขอเดาเลย ด้วยสัญชาตญาณของผมว่าผู้หญิงคนนี่ต้องน่ารักแน่ๆ  เธอเดินหน้ามุ่ยมาล่ะ แล้วก็เตะขาขึ้นไปบนฟ้า -0- ทำให้ไอ่รองเท้าแตะลายมะพร้าวของเธอปลิวออกจากเท้าของเธอลอยละลิ่วไปบนอากาศอย่างไม่รู้ทิศ ไม่รู้ทาง แล้วเธอก็นั่งลงโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าผม(แอบ)มองเธอตั้งแต่เดินมา  แต่นั่นก็ดีแล้วล่ะ 5555555555 ผมก็ได้แต่มองเธออยู่ไกลๆ

“เฮ้ย ไอ่แจ๊ค!  มานั่งทำบ้าอะไรอยู่นี่ว่ะ เพื่อนเพิ่นอ่ะเขารอแกอยู่ที่ซุ้มแล้ว!” 

เสียงไอ่ชาติชายที่ตะโกนมาแต่ไกล  ผมหันไป ชู่วว ใส่มัน

“อะไร ทำอะไร -__- ชู่วทำไม อะไรนะ ห๊ะ!” 

แล้วดีกรีเสียงของมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โถ่วเว่ยยย -0-  ผมเลยลุกขึ้นวิ่งไปหามันก็สอดมือไปคล้องคอแล้วกดหัวมันลงมา

“ถ้าแกยังไม่เงียบนะไอ่ชาติ ฉันจะเตะแกลงไปดื่มด่ำกับน้ำทะเลอันงดงามที่นี่ ตรงนี้และตอนนี้” 

ผมกดคอมันลงไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วเสียงมันก็ยิ่งเพิ่มด้วย จนทำให้ผมลืมไปเลยว่าเธอนั่งอยู่ตรงนั้น ผมเงยหน้าไปมองเธอ ก็เห็นว่าเธอยืนเท้าสะเอว มองมาที่เราสองคน ก่อนจะส่ายหัวแล้วเดินจากไป ส่วนผมกับมันน่ะหรอ ก็นิ่งสิครับ.. บ๊ายบายครับ นางฟ้าของผมมมม T^T

            “เอ้ย แล้วนี่ไปไหนมาว่ะห่ะ ไอ่เกรียม” 

หญิงเรียกผมว่าอย่างนั้น ก็คือผมเป็นคนสีผิวแทนนิดๆอ่ะ แต่ถ้าเขาเรียกว่าเกรียมก็คงจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิด

“เลิกเรียกฉันว่าเกรียมได้ยัง ทำเสียความมั่นใจหมด”

“จ้ะๆ พ่อคนหล่อ หล่อเลิศล้ำดำาาาาาาาา ดิ่งอยู่มหาสมุทร”

“บ๊ะ เน้นจังนะ ก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ฉันคือแจ๊ค ดอลสัน ไททานิคไง โครตพระเอก”

“นั่นคือแจ๊ค ดอลสัน ไม่ใช่แจ๊ค ถั่วลันเตาอย่างเอ็ง ไอ่เกรียม 55555555555”

พี่หมิงคนที่อายุเยอะที่สุด เรียนเก่งที่สุด แล้วก็หล่อที่สุดในกลุ่มของเราล่ะ พี่แกอยู่ปี 1 แล้วแต่ไม่รู้คิดไงมาคบกับเด็ก ม.ปลายไม่เอาไหนอย่างพวกเรา สงสัยพี่แกเก่งเกินจนเพื่อนรับไม่ได้ แบร๊ะ

“โห่พี่ ผมอ่ะแจ๊ค ดอลสัน ถั่นลันตงลันเตาอะไร ไม่ใช่ละ วู๊” 

ผมเดินแยกออกมาจาก  ซุ้มจอดรถ มาที่ซุ้มปิ้งย่างบาบีคิวแทน  แต่แล้วผมก็ป๊ะ กับคนที่เจอบนชายหาดเมื่อกี้กำลังยืนคุยกับไอ่ปั้นอยู่  พวกเขาคุยกันหัวเราะคิกคัก จนผมอยากจะเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย ผมยืนรอจนมันคุยเสร็จ แล้วผมก็เดินตรงดิ่งไปดึงแขนมันมาหลบอยู่หลังเตา

“อะไรของแกว่ะ ไอ่แจ๊ค”


ผมหันซ้ายหันขวา มันก็หันซ้าย หันขวาตามผม

“คืองี้ แกไปรู้จักผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง”

“คนไหน”

“ก็คนที่เอ็งคุยด้วยกันเมื่อกี้เนี่ยยยยยย งั่งง”

            “นั่นไม่ใช่ผู้หญิงง นั่นน้องสาวฉัน ที่คลานตามกันออกมาติดๆ”

“เห้ยย จริงหรือหลอก? ไม่ยักรู้แฮะ”   


ผมเอานิ้วขึ้นมานับ

 “4 ปีแล้วนะเอ็ง ทำไมไม่เห็นรู้ว่ะว่าแกมีน้องสาวบ๊ะๆอย่างนี้ ช้ะ สวยซะด้วย”

“ฉันไม่ค่อยอยากนับมันเป็นน้องหรอก เนี่ยมันกำลังจะย้ายมา ม.4 โรงเรียนเรา ทำฉันโครตปวดหัวเลย”

“ปวดหัวไร เรื่องดีสิ อิอิ ….. โอ้ยยย ตบหัวทำไมว่ะะ” 

มันเอานิ้วชี้หน้าผม

            “อิอิ ของแกหมายความว่าไง เห็น อิอิ ทีไรเสร็จทุกราย หยุดเลยความคิดนี้ น้องสาวฉันไม่ใช่อ่อน กากหรือง่ายอย่างที่แกเจอมากับทุกคนหรอกนะ”

ผมปัดมือของมันออก

          
             “ไม่ใช่อย่างนั๊นนนนนนนนน  แต่ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าแกเป็นพี่น้องกันแน่แท้รึเปล่า หน้าแกนี่เหมือนอย่างกับแมลงทอดร้านเจ้ใหญ่  หน้าร้านเซเว่นอ่ะ  แล้วคือแบบมันไม่ใช่แค่ทอดแบบธรรมดานะ ทอดแบบจนไหม้เกรียมอ่ะ -0-  โถ๊ะะ ส่วนน้องแกนี่โครตน่ารักเหมือน….ตุ๊กตายา..งงงง…  โอ้ยยย”

มันเอามือมาตบหัวผมอีกครั้ง

“อะไรเล่า ก็พูดผิดนิดหน่อยเอ๊งงงง ที่หมายถึงอ่ะก็คือตุ๊กตาบาร์บี้ น่ารักๆอ่ะ  โห่ยย เห็นทีนี่น่าอุ้มกลับไปนอนบ้าน”

“นอนบ้านอนบออะไรล่ะ  ฉันนี่กลัวว่ามันจะเป็นเบี้ยนหรือทอม ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายเลยสั๊กกกกกกกกกคน ถึงแม้จะมีผู้ชายมารอมันที่หน้าซอยยันท้ายซอย แต่ก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงอ่ะนะ -___- เพื่อนคงหมั่นไส้มันม๊ากมากกก ที่มีแต่ผู้ชายมาชอบมัน มันเลยไม่มีเพื่อน”

“เห้ยยๆ น่าสนว่ะ หยิ่งซะด้วยยย ฉันนี่แหละคนแรกที่จะไปยุ่งกับน้องสาวของแก แถ่มแทมมม”

อยู่ๆมันก็พนมมือไหว้ขึ้นหัวสามรอบ แล้วพูดสาธู้ววว ก่อนจะเป่าลมออกมาจากปาก โถ่นี่ถ้าไม่ให้เกียรติว่าเห็นเป็นเพื่อนนะ ผมคงต้องถีบมันไปไกลจากตัวผมละนะ กลิ่นปากหรือรถกำจัดสิ่งปฏิกูลว่ะเนี่ย = =;;

            “อย่างเสี่ยงเชียวววววว น้องฉันน่ะมันร้ายย ”

            “แล้วว. . น้องแกชื่อไรว่ะ”

            “เป้”