คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : กูรอดแต่มึงไม่รอด 2/2
ูรอแ่มึไม่รอ
2/2
ทิฟฟานี่ออมาาอนโอแุไ้แล้วอนนี้หิสาวมายืนอยู่หน้าบ้านัวเอแล้วสาวายิ้มมีแววาแห่วามื่นลัวแมใ
รื รื
รื
“ริส
ริสอยู่ไหน”ทิฟฟานี่เอ่ย้วยน้ำเสียหวาลัวยัไเธอ็เป็นผู้หิยิ่มาเอเรื่อแบบนี้เ้ามันเินว่าที่ผู้หิอย่าเธอะไม่หวาลัวไ้ริๆ
[ริสำลัะถึบ้าน]
"พวมันปล่อยัวริสแล้วหรอ" ถึเธอะรู้ีว่าพวมันปล่อยัวริสัลแล้วไม่ั้นโทรหาเธอไม่ไ้หรอ แ่เธอ็ยัอยาะถามเพื่อวามเเน่ใอยู่ี
[อืม เี๋ยวัลรีบลับบ้านนะ ใล้ถึแล้ว]
“ั้นรีบๆลับมานะ”ทิฟฟานี่รีบเ้าไปในบ้านอาบน้ำแ่ัว
“ัลัล้ออยู่้าพี่นะ”ทิฟฟนานี่ับมือน้อสาวไว้แน่น
“พี่ไม่้อลัวนะ”ริสัลอปลอบพี่สาวที่ื่นลัว
ั้แ่เธอมาถึทิฟฟานี่็ัวสั่นหวาลัวเธอไม่รู้ว่าพี่สาวไปเออะไรมา
ทำไมถึหวาลัวไ้มานานี้เธอไม่ล้าถามออไปหรอเธอรอให้พี่สาวพร้อมว่านี้แล้ว่อยบอเธอ
“พี่อยาินยานอนหลับ
ริสพี่อยาหลับ”ทิฟฟานี่เย่าแนน้อสาวแ่ยัไม่ทิ้แววาหวาลัว
“พี่ิน้าว่อนีว่า
มันะเที่ยแล้ว”ริสัลเอ่ย้วยวามเป็นห่วับใ
“ไม่ไม่พี่อยานอน”ทิฟฟานี่ำหัวยุ่ๆอัวเอส่ายไปส่ายมา
“ไ้ๆพี่เลิทำแบบนี้เหอะ”ริสัลับมือทิฟฟานี่ออาหัวัท่าัทาเพื่อให้อีนนอนานั้นเธอ็เินอ้อมไปหยิบยานอนหลับมายื่นให้พี่สาวหนึ่เม็ทิฟฟานี่รีบิน่อนะเ้าสู้ห่วนิทราไป
“เฮ้อพี่เออะไรนะทำไมถึไ้หวาลัวแบบนี้”ริสัลมอพี่สาวอย่าเป็นห่ว
เ้าวันใหม่
“พี่แทะออเวรอนเที่ยไปไหนหรอ”อลลี่ถาม้วยวามอยารู้
“ันะไปทำเ้วันเินให้พี่ายนะ
ันอยาเป็นน้อที่ีบ้า
เพราะันไม่เยเป็นน้อที่ีไ้เลย”แทยอนเอ่ย้วยน้ำเสียยิ้มแย้ม
“พี่ออะน่ารัะาย”อลลี่ยิ้มน่ารัลับบ้า
“ถ้าเธอเป็นพี่ายันเธอะไม่พูแบบนี้
ั้แ่เล็นโไม่ว่าันะแล้เาหนัแ่ไหนพี่แุ็ให้อภัยันไ้เสมอ
เพราะอย่านี้ไเวลาเาออะไรัน็เ็มใะทำาม อโทษนะที่ันเผลอเล่าเรื่อไม่เป็นเรื่อให้เธอฟั”แทยอนยิ้มเรใแ่แววาลับูเศร้าอบล
“ไม่หรอ่ะ
อลเ็มใฟั”อลลี่ยิ้มอย่าอ่อนโยน
“อบในะที่ไม่รำา
พี่ไปูนไ้่อนนะ”แทยอนลุออาเ้าอี้เินออาห้อพั
อลลี่มอาม้วยแววาเหาหอย
“เมื่อไหร่ันะเลิิับพี่เินน้อสาวสัทีนะ”พึมพำเบาๆยยิ้มฝืนๆ
“พี่ไม่้อลัวนะไม่ว่าอะไระเิึ้นัละอยู่้าๆพี่”
หลัาที่ทิฟฟานี่เล่าเรื่อทุอย่าให้ริสัลฟัแล้วริสัล็เอ่ยประโยปลอบใออมาพลาอนเป็นพี่ที่อนนี่เลิลัวแล้วแ่แววารู้สึผิเ้ามาแทน
“ถ้ามันายพี่ะทำยัไัล
ัล”ทิฟฟานี่เย่านเป็นน้อ้วยสีหน้าัวล
“อะไรมันะเิมัน็้อเินะพี่”ริสัลอพี่สาวไว้แนบแน่นสอสาวอันลมถึะไม่ใ่พี่น้อแท้ๆแ่สายใยแห่วามรั็ทำให้ทิฟฟานี่อบอุ่นใอย่าน่าประหลา
อนนี้เป็นเวลาเที่ยว่าๆ
แทยอนัารเ้ารัวระูลิมเพื่อทำเ้ให้เป็นวันเิพี่ายนัวเล็ำลัะมัเม้นับารนแป้ให้เ้าันยยิ้มอย่ามีวามสุ
“ทำอะไรแทยอน”เสียนุ่มทุ้มเอ่ยถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยนเ่นเย
“ทำเ้วันเิให้พี่่ะ”แทยอนหันมายยิ้มแล้วลับไปน่อ
“อ่าริสิวันนี้วันเิมัน
แล้วะเอาไปให้มันยัไ
มันะไปเที่ยวับเพื่อนมัน”แฮุนเอ่ย้วยน้ำเสียหยอล้อลูสาว
“แทโทรไปถามัอินแล้ว
วันนี้พี่นอนพัที่อนโไม่ไ้ออไปลอที่ไหน”แทยอนยัั้ในแป้อยู่เหมือนเิม
“ออ”แฮุนพยัหน้าเ้าใ
“เออ…” แฮุนทำหน้าหนัใ
แทยอนเห็นนเป็นพ่อเออนานเลยหันมาถาม
“มีอะไรรึเปล่าะ”แทยอนทำหน้าสสัย
“พ่อไม่รู้ว่าใรมันทำให้แุออาบริษัท
มันะเส้นให่น่าู นานป่านนี้ละพ่อยัไม่รู้ว่ามันเป็นใรเลย..”
“พ่อ้อาระบออะไร”แทยอนยอมเสียมารยาทัผู้เป็นพ่อเพราะเธออยาะรูุ้ประส์มาว่า
“แทยอนมา่วยพ่อูแลบริษัทเถอะนะ
พ่ออร้อละ”แฮุนทำหน้าอ้อนวอนลูสาว
“แ่แทไม่ไ้เรียนบริหาร”แทยอนหยุารระทำทุอย่าพลาทำหน้าหนัใ
“ารบริหารไม่ำเป็น้อเรียนหรอนะ
เรื่อแบบนี้มันอยู่ที่ประสบาร์”แฮุนยัทำหน้าอ้อนวอนลูสาวเ่นเิม
“แล้วพวรรมารทั้หลายละ”แทยอนย่นิ้วอย่า้อารำอบ
“ไม่้อห่วหรอ
พ่อเปรยๆไว้แล้ว พวนั้น็ูท่าะไม่ไ้ัอะไรเหมือนอนแุเลย
ูท่าะ่ายว่า้วย้ำ”แฮุนทำหน้าริั
“แล้วพ่อะให้หนูเริ่มาอะไร”แทยอน็ัสีหน้าริั
“หัวหน้าฝ่ายบัี”
“ไ้แทล”
“ริหรอ”
“อืม”
แฮุนยยิ้มอย่ามีวามสุเมื่อลูสาวพยัหน้ารับนี่เป็นรั้แรที่แทยอนพู่ายนานี้ถ้าแทยอนไม่ยอมลเาว่าะแล้ป่วยสะหน่อยเพื่อให้ลูสาวมา่วยบริหารแ่อนนี้ไม่้อิเ่นนั้นอี่อไปแล้ว
เพราะแทยอนบทะยอม็ยอม่ายๆเสียอย่านั้น เมื่อิเ่นนั้นแฮุน็ยิ้มหน้าระรื่นเียว
เที่ยืนห้าสิบ
แทยอนมาถึอนโแุยูนาฬิาึ้นมาู
“เฮ้ออเือบมาไม่ทัน”แทยอนถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน็วันนี้นะสิมันวันอะไรไม่รู้หโมว่าะไปหาแุที่อนโแ่็ไม่สามารถไปไ้เพราะมีเศผ่าั่วนเลย้อไปทำามหน้าที่่อนว่าะทำอะไรเสร็็ปาไปสี่ทุ่มว่าแล้วว่าะมาถึนี่อี
แทยอนรีบวิ่เ้าไปในัวอนโึ้นลิฟท์อย่าเร่รีบเี๋ยวะเ้าวันใหม่เสีย่อนวิ่มาถึหน้าห้อแุอย่ารวเร็วแ่็เหลือเวลาไม่ถึสอนาทีรีบอออย่าเร่รีบแ่็ไม่มีนมาเปิสัที่ยมือูนาฬิา้อมือเหลือแ่หนึ่นาทีเท่านั้นแทอนึับลูบิมันไม่ไ้ล็อแทยอนึเปิประูเ้าไปาเบิโพรอย่าใเมื่อเปิมาเอแุนอนบอเลืออยู่้าที่นอน
เ้ที่ถือมา้วยล่วหล่นอย่าไร้่าเมื่ออนนี้มันไม่สำัอี่อไปแล้ว
“แุใรทำอะไรแ
แุ”แทยอนรีบุลีุอไปูแุพยุให้มานอนที่ั
“แุ”แทยอนำที่ีพร้อมือ็้อใมันไม่หายใแทยอนวาแุลบนพื้นประสานมือำที่หน้าอพยายามที่ะปล้ำหัวใแุแ่ทำเท่าไหร่หัวแุ็ไม่ยับสันิ
แทยอนึหยิบโทรศัพท์โทรหารถพยาบาลให้มาโย่วนเมื่อวาสายไปแล้วแทยอน็รู้สึเหมือนน้ำใสๆมันไหลออาา
“แุแะมาทิ้ันไม่ไ้นะ
ันยัไม่อโทษแเลย ันยัไม่เยอวยพรวันเิแเลย แุ
แบัอาทิ้ันไ้ยัไ”แทยอนเย่านเป็นพี่อย่าับนเสียสิสะอื้นร่ำให้อย่าทรมานอนเป็นพี่แน่น
น้ำาไหลั่น้ำท่วมไหลทะลัไม่หยุเมื่อิว่าะไม่มีพี่ายนนี้บนโลมนุษย์อีแล้ว
“ฮีอลหาัวไอ้นที่่าพี่ายันให้เอ
แล้วอย่าให้ใรรู้แม้แ่พ่ออัน็าม
เ็บหลัานให้หม”แทยอนเอ่ย้วยสีหน้าเียแ้น
“แ่ว่า”ฮีอลทำหน้าหนัใ
“พ่อสั่ให้นายเป็นลูน้อัน
นายะ้อเื่อฟัำสั่ัน”แทยอนเอ่ย้วยอารม์โมโหเมื่อลูน้อูเหมือนะไม่เื่อฟััน
“แล้วุหนูะทำยัไรับถ้ารู้ัวนทำ”
“ันะ่ามัน้วยัวอันเอ”แทยอนยัมีสีหน้าแน่วแน่ประับไป้วยวามแ้นที่สมอยู่ในอ
“ั้นผมะรีบหาัวให้เร็วที่สุุ”ฮีอลโ้ำนับแล้วเินออไป
เริ่มแล้วนะร๊ะ
ไม่ใ่ราม่าหรอ
แ่เป็นวามฟินแบบิบเถื่อน
่อไปนี้แทยอนะเปลี่ยนไป
5555555555555555555555555555555555555555555
ไปละบรั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น