คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ระผมำเรื่อราวอัวเอมิไ้เลย หนึ่ลมหายใอผู้ใ…รวยรินแนบริยาโหยหาับร่าอันไร้สัมปัะ บุรุษในอ้อมแนอบุรุษอีผู้หนึ่ ‘สิ้นใ’ แล้วหรือ? แลเสียที่ไ้ยินนั้นร่ำเรียหาแทบาใ
“พ่อพรายแสอัน ื่นเถิหนาอย่าพราวใันให้ายเยี่ยนี้เลย พ่อะ่วนาันไปแล้วหรือ…”
เาเหมือนนเียนบ้า ุผู้ลืน้อนแ็ลออย่าสาหัส อาารแลหยาน้ำใสเหล่านั้น เพรียให้ระผมรู้สึเศร้าสร้อยไปาม
หาว่ามิไ้ยลมอายในอ้อมแนแล้ว มิเื่อสนิทว่านั่นือระผมเอ? วามายเป็นเ่นนี้น่ะหรือ…
แสสว่าลุโนรอบัวระผมผู้ยืนมอเาร่ำร้อ หาแ่วามทรำเหล่าหนึ่ลืบลานเ้ามาเเ่นสายน้ำโอบอุ้ม เยือเย็นเหลือพรรนา
แสสว่ายามอัสระทบเปลือา แว่วสายลมเอื่อยวนผ่อนลาย
“ลืมาเถิพ่อพรายอัน…”
ุพุยื่นวหน้าแผ่วระิบ้าใบหู หวานเหลือเิินหวานว่าใรฤาน้ำผึ้ใปาน
“ระผมฝันไปว่า วามรัอเราสอมิอารอู่ วามายำลัพราเราแยา…”
“อย่ามีน้ำาเลยหนา…ันเห็นมันทั้หมไม่่าาพ่อพรายอ…”
สอมืออุพุโอบรวบเอวระผมเ้าสวมรอยรั ให้หัวใเราสอประทับประทาบสัมผัสทรว ใร่รวถามหานัว่าเหุใะานี้ึมัเล่นล
“พรายแสเรียันว่าพี่พุไ้ฤาไม่…”
เสนาะหวานระรื่นหูว่าท่วทำนอใ
“พี่พุอัน… เหุใถึรู้สึราวับว่าเสียและอ้อมออุ่นอพี่ัเป็นรั้สุท้ายอเรา…?”
“พ่อพรายแสำไว้หนาหาสัมปรายภพมี พี่ะรอ…รอืนวันหวนรอพ่อพรายลับมาหา ราบนี้มีเพียรัแลรออยพ่อพรายแสไปั่วาล…”
ุพุห่มใที่สะท้านเ้าสู่ลาใอระผม ่อนที่อบีป่อน้อยัแมทัหูให้นผู้ไม่รู้ั่าไม่รู้ัถนอมวามรัในรั้นี้
อวลลิ่นายหอมมิลืมเลือนพี่
ออย่าหน่ายหนีเลื่อนเือนลับลาะวันหาย
อรุไแสรันทรา…รัมั่นไม่มลาย
มิเสื่อมลายพรายแสแม้นสิ้นใปรา
ความคิดเห็น