หอพักรวมของเหล่าลูกๆของไรต์เอง

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 [BNHA/MHA Villian classes 1-A] : อาจารย์สาวผู้ร่าเริง

ชื่อ : โทคิซากะ ฮิอิโระ

ชื่อเล่น : ฮิอิโระ,ฮิโระ/ยัยหัวขาว(มีแค่อิซุรุเท่านั้นที่เรียกได้)

ชื่อฮีโร่ : แฟนธอม เกรย์

อายุ : 25 ปี

อัตลักษณ์ : หมอก

ความสามารถ : เธอสามารถปลดปล่อยละอองน้ำออกมาจากทุกส่วนของร่างกายเพื่อสร้างเป็นหมอกบดบังวิสัยทัศน์ของศัตรูได้ และเธอยังสามารถเปลี่ยนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายหรือทั้งตัวให้กลายเป็นหมอกได้เช่นกัน

ข้อเสีย : เธอจะไม่สามารถโจมตีหรือจับต้องอะไรได้เมื่อเธอเปลี่ยนร่างกายให้เป็นกลายหมอกทั้งตัว ทำให้เวลาโจมตีเธอจึงต้องเปลี่ยนส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งตัวให้กลับมาเป็นปกติ และเนื่องจากเธอสามารถเปลี่ยนได้แค่ร่างกายของเธอเท่านั้นทำให้เวลากลับมาเป็นปกติเธอจะอยู่ในสภาพโป๊เปลือย(แต่เธอก็มีชุดฮีโร่ที่ทำมาจากเส้นผมเธอเหมือนกัน ทำให้สามารถคลายกังวลเวลาออกปฏิบัติหน้าที่ได้)

นิสัย : ภายนอกของเธอนั้นจะดูเป็นคนที่สดใสร่าเริง ใจดี อ่อนโยน และมีนิสัยชอบแกล้งคนอื่นเป็นบางครั้ง ใบหน้าของเธอมักจะปล่อยรอยยิ้มสดใสออกมาเสมอทำให้คนรอบข้างรู้สึกสบายใจเมื่อได้เห็นมัน แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงแค่หน้ากากที่เธอสร้างขึ้นมาเท่านั้น เพราะนิสัยจริงๆของเธอนั้นไม่อาจมีใครรู้ได้เลย บางครั้งเธอก็จะแสดงท่าทีเย็นชาจนน่ากลัวก่อนจะกลับมาทำใบหน้าสดใสราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือบางครั้งเธอก็จะแสดงท่าทางโรคจิตเวลาออกล่าเหล่าวิลเลิน หรือเวลาที่อยู่กับอิซุรุเธอก็มักจะทำตัวออดอ้อนเหมือนกับเด็ก ซึ่งอิซุรุก็เคยนิยามตัวตนของเธอเอาไว้ว่า‘สิ่งมีชีวิตที่พยายามเลียนแบบมนุษย์’

ลักษณะ : หญิงสาวขี้เล่นหน้าตาน่ารักมีส่วนสูงประมาณ 170 ซม. เรือนผมสีเทาอ่อนยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีเทาที่ไร้ซึ่งประกายใดๆ มีรอยยิ้มสดใสปรากฏอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา

สิ่งที่ชอบ : ของหวาน อิซุรุ(?) อาหารทุกอย่างที่อิซุรุทำ คุณแม่(เอรินะ) เด็กๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ : ของที่มีรสขม พวกชอบโวยวาย พวกที่คิดว่าตัวเองสูงส่ง

สิ่งที่เกลียด : การถูกอิซุรุเกลียด การโดนพรากคนสำคัญไป

ความรู้สึกต่อฮีโร่ : ก็แค่ฉากบังหน้าเพื่อซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตนเอง

ความรู้สึกต่อวิลเลิน : ก็แค่กลุ่มคนที่ถูกทอดทิ้งจากสังคม

ประวัติ : ฮิอิโระเกิดและเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลางและอบอุ่น เธอมีพ่อเป็นฮีโร่ที่มีชื่อเสียงและมีคุณแม่เป็นแม่บ้านธรรมดา พวกท่านทั้งสองต่างรักและเอ็นดูตัวของเธอเป็นอย่างมาก และแน่นอนว่าเธอเองก็รักพวกท่านมากเช่นกัน แต่ทว่าเธอกลับมีโรคบางอย่างที่ไม่อาจรักษาให้หายได้ ซึ่งโรคนั้นมันทำให้เธอมีอารมณ์ที่ด้านชาและไม่สามารถแสดงความรู้สึกเหมือนคนปกติได้ แต่ถึงแบบนั้นพวกท่านก็ยังคงรักเธอต่อไปแม้เธอจะไม่สามารถแสดงสีหน้าใดๆได้เลยก็ตาม มันทำให้จิตใจของฮิอิโระถูกเยียวยาจนมีความคิดที่จะอยู่ต่อไป

พวกเขาสามคนใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุขเรื่อยมาจนกระทั่งจุดเริ่มต้นที่เลวร้ายของเธอก็มาเยือน พ่อของเธอถูกวิลเลินคนหนึ่งฆ่าอย่างโหดเหี้ยมระหว่างทำภารกิจ ที่โรงเรียนเธอก็ถูกกลั่นแกล้งสารพัดจากเพื่อนร่วมห้องของเธอ และเธอก็ยังถูกทุบตีโดยคุณแม่ที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าจากการที่สูญเสียคุณพ่อไป สิ่งเหล่านั้นเริ่มทำให้จิตใจของเธอค่อยๆพังทลายลงทีละเล็กทีละน้อย เธอรู้สึกโกรธและเกลียดตนเองอย่างมากที่เธอไม่สามารถแสดงอารมณ์ที่แท้จริงของเธอออกมาได้ แม้กระทั่งในวาระสุดท้ายของคุณแม่เธอก็ยังคงทำใบหน้านิ่งเฉยแม้ในใจอยากจะร้องไห้ออกมาก็ตาม

หลังจากที่เธอเสียคุณแม่ไปเธอก็เริ่มปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ เธอเริ่มสร้างบุคลิกเลียนแบบขึ้นมาจากการเฝ้ามองคนอื่นๆมาอย่างยาวนาน เธอเริ่มแกล้งทำเป็นเด็กปกติ แกล้งมีความสุข ความทุกข์ เศร้า เสียใจ ดีใจ ตื่นเต้น ทำตัวให้เหมือนเด็กทั่วไป แสดงอารมณ์ให้ทุกคนได้เห็น และมันก็ได้ผล ตั้งแต่ตอนนั้นเธอไม่ถูกใครรังแกอีกเลย เธอมีเพื่อนมากมายและได้เล่นเหมือนเด็กปกติ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ยังคงมีอารมณ์ทีด้านชาเหมือนเดิม ไม่ได้รู้สึกสนุก ไม่ได้รู้สึกเศร้า ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย สิ่งที่เธอรู้สึกก็มีเพียงแค่ความว่างเปล่าและความโดดเดี่ยวในจิตใจของเธอเท่านั้น

จนวันหนึ่งเธอก็ได้รับจดหมายมาบอกว่าเธอจะได้ไปอยู่บ้านใหม่กับญาติของคุณแม่ทำให้เธอต้องย้ายโรงเรียนไป และชื่อของญาติของคุณแม่ก็คือ โยรุคามิ เอรินะ ซึ่งครั้งแรกที่เธอได้เห็นญาติของคุณแม่ก็ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ เพราะเธอคนนั้นทั้งใจดี อ่อนโยน และเป็นมิตร มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่กับคุณแม่ของเธออีกครั้ง และเธอคนนั้นก็ยังมีลูกบุญธรรมอีกคนหนึ่งด้วย ชื่อของเขาคือ โยรุคามิ อิซุรุ ซึ่งภายนอกเขาดูเป็นคนที่เย็นชาและไม่ค่อยพูด ทำให้เธอคิดว่าเขาจะต้องทำร้ายตัวเธอแน่ๆจึงเตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่ทว่ากลับผิดคาด เขาไม่เคยดูถูกตัวเธอเลยสักครั้ง แถมเขายังคอยช่วยเหลือเธอทุกครั้งที่เธอทำไม่ได้ เขาคอยปลอบโยนเธอเวลาที่เธอแกล้งแสดงท่าทีเสียใจ เขาทำราวกับว่าตัวเธอนั้นเป็นคนสำคัญ เป็นคนในครอบครัวที่รัก มันจึงทำให้เธอตัดสินใจลองเปิดใจให้กับพวกเขาดูสักครั้ง

ฮิอิโระตัดสินใจเปิดเผยเรื่องโรคที่รักษาไม่หายของเธอให้กับทั้งสองฟัง ซึ่งพวกเขาที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจอย่างมาก เธอที่เห็นแบบนั้นก็คิดว่าต้องถูกเกลียดแน่ๆจึงได้แต่นั่งก้มหน้ายอมรับชะตากรรม แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาไม่ได้รังเกลียดอะไรในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย พวกเขาเพียงโอบกอดร่างเล็กของเธอด้วยความอบอุ่นและห่วงใย และพวกเขายังบอกอีกว่าจะช่วยให้เธอกลับมามีความรู้สึกอีกครั้งให้ได้ ซึ่งมันทำให้จิตใจที่เคยแตกสลายไปแล้วของเธอค่อยๆถูกเยียวยาทีละนิด

เวลาผ่านไปหลายปีฮิอิโระกับอิซุรุก็ได้กลายเป็นโปรฮีโร่เต็มตัว พวกเขาทั้งสองมักจะออกทำภารกิจด้วยกันอยู่บ่อยครั้งจนแทบจะกลายเป็นคู่หูของกันและกันไปเสียแล้ว และด้วยบุคลิก(ปลอม)ที่ร่าเริงและเป็นมิตรของเธอทำให้หลายคนต่างพากันชื่นชมและหลงใหลในตัวเธออย่างมาก มากถึงขนาดที่ว่ามีกลุ่มแฟนคลับโอตาคุเป็นตัวเป็นตนเลยล่ะ ซึ่งปัจจุบันเธอก็กลายเป็นฮีโร่อันดับที่12ของญี่ปุ่นและยังเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนยูเอย์อีกด้วย

สภาพจิตใจ : 50%

เพิ่มเติม 1 : อาวุธที่เธอใช้นั้นเหมือนกับอิซุรุทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นมีดสั้น มีดบิน ปืนพก และเส้นด้ายสั่งทำพิเศษที่มีความทนทานสูง เพราะว่าเธอถูกสั่งสอนโดยเอรินะเช่นเดียวกับอิซุรุ

เพิ่มเติม 2 : ภายนอกนั้นเธอมีความสนิทสนมกับอาจารย์ทุกคนอย่างมาก แต่จริงๆแล้วนั่นเป็นเพียงบุคลิกที่เธอเลียนแบบขึ้นมาเท่านั้น ซึ่งคนที่รู้เรื่องนี้และสนิทด้วยจริงๆมีเพียงแค่อิซุรุเท่านั้น

เพิ่มเติม 3 : ฮิอิโระนั้นสามารถรับมือกับทุกคนได้ดี เนื่องจากเธอสร้างบุคลิกเลียนแบบขึ้นมาหลายอย่างทำให้เธอสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ตลอดเวลา และเธอจะใช้บุคลิกที่เป็นเด็กขี้อ้อนกับอิซุรุคนเดียวเท่านั้น

เพิ่มเติม 4 : ฮิอิโระนั้นรักและหวงอิซุรุอย่างมาก และเธอจะยอมทำทุกอย่างตามที่เขาต้องการ แม้ว่านั่นจะเป็นที่ต้องฆ่าตัวตายก็ตาม

เพิ่มเติม 5 : ณ ปัจจุบันโรคของเธอยังคงรักษาไม่ได้

ปล.หวังว่าลูกชายและลูกสาวของผมจะได้รับเลือกด้วยนะครับ สาธุ~