ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : OS - When I wake up (Taengsic)
Taengsic ;
When I wake up
ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวที่มีเพียงเสียงแอร์ หญิงสาวร่างเล็กนอนนิ่งอยู่บนเตียง เสื้อไหมพรมและผ้าห่มผืนหนาที่คลุมตัวอยู่นั้นไม่ได้ให้ความอบอุ่นที่เพียงพอเท่าไรนัก
แทยอนลืมตาขึ้นช้าๆ นาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่ม...อีกไม่เท่าไรก็จะหมดวันแล้ว อีกเพียงชั่วโมงเดียวหรืออาจจะไม่ถึง...ก็จะเริ่มวันใหม่แล้ว
ร่างบางยันตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ ผมสีเข้มกระเซอะกระเซิงเล็กน้อย ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้น ดวงตาสีดำดูเหม่อลอยกวาดสายตามองเมื่อเริ่มปรับเข้ากับความมืดได้แล้ว
มือเล็กคว้ากล้องที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมา ก่อนจะเปิดวิดีโอที่บันทึกแทบทุกความทรงจำไว้ พลันน้ำตาก็ไหลลงมาจนใบหน้าชุ่มไปหมด
แสงจากกล้องสว่างขึ้นท่ามกลางความมืด เสียงหวานดังทำลายความเงียบเหงาในห้อง
‘แทยอนอา~’
‘อือ..’
‘ตื่นได้แล้วนะ’
‘อื่อ...อือ’
‘คิก..’
‘ดูนี่สิเจส’
‘หือ?’
ฟู่ว~
‘โอ..’
‘ดูสิ! ดอกแดนดิไลอ้อนลอยไปแล้ว’
‘ฮัดชิ้ว!’
‘ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย?’
‘งือ..’
‘ตากฝนทำไมล่ะ ฮ่าๆ’
‘ปวดหัว...กอดหน่อย’
‘ยัยขี้เซา~’
‘อย่า...ถ่ายนะ’
‘ถ่ายไปแล้วล่ะ’
‘เฮ้..’
‘ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ’
มุมปากสวยยกยิ้มขึ้นบางๆ เสียงหัวเราะสดใสและใบหน้าหวานของเจสสิก้าเรียกรอยยิ้มของแทยอนได้เสมอ...
เพราะเจสสิก้าสดใส...เพราะเธอเป็นเหมือนกับแสงสว่าง
ร่างบางเอนตัวพิงหมอนก่อนจะวางกล้องไว้ข้างๆกาย มือเรียวคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข่าวตามเคย แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเลื่อนไปเจอภาพของคนที่คุ้นเคย
ภาพของคนที่จากเธอไปแล้ว
เจสสิก้าที่ยิ้มแย้มสดใสมักจะเรียกรอยยิ้มได้เสมอ...แต่ไม่ใช่ภาพที่ยืนอยู่กับผู้ชายคนนั้น
น้ำตาอุ่นที่เริ่มแห้งไปกลับมาไหลอีกครั้ง ดวงตาบอบช้ำแดงก่ำพอๆกับปลายจมูกและแก้มซูบ จู่ๆร่างกายรู้สึกอ่อนแรงขึ้นมา
แทยอนทิ้งตัวลงนอนก่อนที่แขนเรียวจะดึงหมอนข้างมากอดไว้แน่น ไออุ่นของเธอคนนั้นไม่มีอีกแล้ว...
ไม่เหลืออีกแล้ว
หญิงสาวพยายามข่มตาหลับต่อแต่ไม่เป็นผล ร่างบางค่อยๆขยับตัวไปใกล้โต๊ะหัวเตียงช้าๆแล้วดึงลิ้นชักออก มือเล็กหยิบกระปุกยาขึ้นมาดูก่อนจะเทเม็ดยาใส่มือ
เธอกรอกมันใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามให้มันไหลลงคอไป แทยอนทิ้งหัวอันหนักอึ้งของตัวเองลงไปซบกับหมอนสีขาวก่อนจะปล่อยน้ำตาหยดสุดท้ายให้หยดลงเปื้อนใบหมอน
กินยานอนหลับเกินขนาด ถ้ารอดก็คงเป็นโชคชะตาที่เล่นตลก
บางคนอาจจะบอกว่าเธอคิดสั้น...แต่กับคนที่รักคนๆหนึ่งมาตลอดสิบปี มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำใจได้ในเวลาที่เหลือตลอดทั้งชีวิต แค่คิดว่าต้องอยู่คนเดียว ต้องตื่นมาบนเตียงแข็งทื่อคนเดียว นอนร้องไห้คนเดียว แค่คิด...ก็ทรมานจะแย่
แค่คิดว่าต้องตื่นขึ้นมาโดยไม่มีเธอ...ทุกอย่างมันก็ดูน่ากลัวไปหมด
จนไม่อยากจะตื่นขึ้นมาอีกเลย
จนไม่อยากจะตื่นขึ้นมาอีกเลย
เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานที่เธอยังอยู่กับฉัน เหมือนเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้
เพียงแค่กะพริบตา...เธอก็หายไป
100%.
- - - - - - - - -
#ถ้าสั้นไปขอโทษนะคะ
อินกับคู่นี้เหลือเกินค่ะซิส
คู่นี้มันมีแต่ความคิดถึงจริงๆ ♡
อินกับคู่นี้เหลือเกินค่ะซิส
คู่นี้มันมีแต่ความคิดถึงจริงๆ ♡
? cactus
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น