คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 นายน้อยเก็บซังซังมาด้วยความเมตตา
บทที่2
วันนี้ะเป็นวันสุท้ายที่พว้าะอยู่ที่เมือีหนาน
ั้แ่เหุาร์ที่นายน้อยและรอบรัวถูโรป่าัปล้น็ผ่านมา9ปีแล้ว นายน้อยเยเล่าว่าพบััระหว่าทาที่ะไปทำาร้าที่เมือเป่ยิ พบทารเพศหิัวาวอวบอ้วนท้วนสมบูร์นอนหลับาพริ้มอยู่ในระร้าหวายอยู่ริมทา ฮูหยินนึสสารึพาทารึ้นรถม้ามา้วย เมื่อเินทาไปไ้ไม่นาน็พบับลุ่มโรัปล้นระหว่าทานทั้บวนถู่านสิ้น นายท่านและฮูหยินอุ้มนายน้อยและทารหลบหนีไปในป่า
โีที่ระหว่านั้นมีบวนพ่อ้าอีบวนหนึ่ผ่านมาพอีนายท่านึให้ฮูหยินพาลูน้อยและเ็ทารไปอวาม่วยเหลือาบวนพ่อ้า ฮูหยินึพาลูน้อยมาอวาม่วยเหลือาบวนพ่อ้า และย้อนลับไป่วยสามี
นายน้อยในะนั้นวัยเพีย8วบพร้อมับทารน้อยึไ้รับาร่วยเหลือไ้ทัน ว่าทหารอทาาระมาทำาร่วยเหลือมัน็สายไปแล้วนายท่านและฮูหยินเพื่อ่วยเหลือลูน้อยไ้เสียสละีวิอน
หลัาไ้รับวาม่วยเหลือาบานพ่อ้านายน้อย็เป็นผู้สืบทอเพียนเียวอระูลเวย เมื่อลับมาบ้านให่ที่เมือหยู ลับโนนระูลสายรอเอารัเอาเปรียบ มาฮุบเอาิารอนายท่านไป เพราะไร้ึ่ำลัและเป็นเพียแ่เ็น้อยทำให้นายน้อยทำไ้เพียมอูิารที่บิามาราสร้ามาถูนอื่นแย่ไป
และแล้ววันนี้็มาถึ วันที่้อเอามันลับมา!!
พวที่แย่ไปเหล่านั้น้อใ้ในสิ่ที่ทำ100เท่า
ัั มอูนายน้อยทีุ่มบัเหียนรถม้า สายาแน่วแน่ทอมอเส้นทา้าหน้าอย่ามั่น ิ้วเ้มมวันเป็นปมแน่น ใบหน้ามมีร่อรอยแห่วามเหนื่อยล้าให้เห็นเล็น้อย มุมปาอนายน้อยประับ้วยรอยยิ้มเ่นเียวับทุรั้
นในายััพร้อมใันลุพรึ่บอย่าพร้อมเพรีย รอยยิ้มนี้ มันมาอีแล้ว...... ทุรั้ที่นายน้อยยิ้มเ่นนี้ไม่เยเป็นเรื่อีแน่ๆ
' อให้นพวนั้นไม่เป็นอะไรมาละัน '
ััไ้แ่พูในใ
ความคิดเห็น