ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIN FICTION

    ลำดับตอนที่ #4 : ‒ fl ; ช่องว่าง (Siwon & Kyuhyun)

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ค. 60


    Title : ช่องว่าง

    Rate : PG - 15

    Author : JOREN'z

    Talk : มันมาป่วงๆ ... สบู่ๆ ... สบู๊ สบู่ .................ป่วง ถถถถถถถถถถถถ

     

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

    ร่าง โปร่งบางเดินไปตามทางเดินในคอนโดหรูใจกลางกรุงโซล มีเพียงแสงไฟสลัวจากหน้าต่างบานใหญ่สุดทางเดินพอให้เห็นทางและจุดหมาย ฝีเท้าไม่เร่งรีบหยุดลงเสียบคีย์การ์ดที่ห้องสุดท้ายของชั้นนี้ ประตูถูกเปิดเข้าไปพร้อมรอยยิ้มสวยที่ปรากฎขึ้น เมื่ออ้อมกอดแสนคุ้นเคยสวมเข้าหา

     

     

    "คิดถึงจังเลยครับ"

    "ผมก็คิดถึงซีวอน"

     

     

    หลัง เสียงต่างโทนบอกสิ่งที่อยากบอกกับอีกฝ่ายเงียบลง เพียงแววตาสบกันก็รู้ในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ สัมผัสอันคุ้นชินถูกมอบให้กันและกันผ่านความรู้สึกที่เรียกได้ว่ารัก แต่ไม่อาจผูกมัดกันไว้ได้

     

     

    ระหว่างผมกับเขา มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่อาจระบุได้ เรารู้จักกันในวันที่ผมพบเจอกับจุดเลวร้ายที่สุดของความรู้สึกที่เรียกว่า "รัก"

     

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

    แก้วทรงเตี้ยใสสะอาดบรรจุน้ำสีอำพันเป็นครั้งที่ 7 ของคืนหากจะนับ มือเรียวฉวยมันขึ้นมากรอกความมึนเมาละลายสติตัวเองให้ลดลงทุกที จิตใจที่ฟุ้งซ่านไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง ไม่สนใจแม้ว่าเก้าอี้ตัวข้างๆไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไป

     

     

    "วันนี้เงียบจังเลยนะครับ" ใบหน้าขาวเงยขึ้นตามเสียงอย่างไม่เข้าใจนัก

    "บรรยากาศน่ะครับ"

     

    "อ่อ..อืม"

    "ผมชเวซีวอน"

    "โจวคยูฮยอน"  ตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจนักเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายยังจ้องมองเขาอยู่

     

     

    บท สนธนาเล็กๆเริ่มขึ้นเมื่อฝ่ายหนึ่งถามและเริ่มเล่าเรื่องไร้สาระของตัวเอง ให้ฟัง ส่วนอีกฝ่ายก็เป็นผู้ฟังที่ดี คำถามสั้นๆถูกตั้งขึ้นให้เขาตอบบ้างแลกเปลี่ยนเรื่องราวและความรู้สึก เพียงชั่วนาทีที่สบตา เพียงชั่ววูบที่อารมณ์แล่นลึก

     

     

    อาจจะมึนเบลอไปบ้าง แต่ก็รู้สึกตัวทุกการกระทำ รู้สึกถึงริมฝีปากที่แตะกัน...แผ่วเบา

     

     

    จำ ทางไปได้ไม่แม่นยำนัก แต่จำได้ทุกอย่างภายในห้องนอนสว่างของคอนโดหรูใจกลางกรุงโซล ตั้งแต่เสื้อผ้าที่หลุดจากกายไปทีละชิ้น ผนังเย็นเฉียบ โซฟา พื้นพรม แล้วก็ผืนเตียงกว้าง ... ทุกอย่าง

     

     

    ไม่ มีใครคิดจะหยุดมัน มีแต่จะผลักดันให้ความรู้สึกในช่วงเวลานั้นขึ้นสู่จุดสูงสุด และหยุดลงในตอนรุ่งสางภายใต้อ้อมกอดอุ่นของกายเนื้อเปล่าเปลือยที่สัมผัสกัน

     

     

    'ดูท่าว่าผมจะชอบคุณแล้วสิ คยูฮยอน'

     

     

    เขาบอกกับผมแบบนั้น ทุกอย่างมันควรจะหยุดลงในวันต่อมาอย่าง one night stand แต่คยูฮยอนและซีวอนก็นัดเจอกันอีก บ่อยขึ้นเรื่อยๆ จากแค่อาทิตย์ละครั้ง มากขึ้นเป็น 3วัน 5วัน จนเป็นทุกค่ำคืนที่ทั้งสองต้องเจอกัน ยกเว้นก็แต่วันที่ตัวจริงของชเวซีวอนกลับมานอนที่ห้อง

     

     

    คยูฮยอนรู้ดี แฟนของซีวอนก็คือเพื่อนของเขาคนนึง ลีฮยอกแจ บางครั้งโลกมันคงกลมเกินไปหน่อยที่ฮยอกแจเป็นเพื่อนสนิทของคนที่เค้าแอบชอบ

     

     

    'ฮยอกแจจะรู้เรื่องมั้ยซีวอน?

    'ฮยอกแจรู้จักคยูฮยอนในฐานะเพื่อน'

    '...'

    'และฮยอกแจก็เชื่อใจผมมาก แต่ผมก็รักคยูฮยอนมากเหมือนกัน'

    'ผมก็รักซีวอน'

     

     

    ทุกอย่างดำเนินไปตามทางของมันโดยมีความรู้สึกรักเพิ่มเข้ามา แม้เหตุการณ์ที่ควรเป็นจุดเปลี่ยนระหว่างเขากับซีวอนจะเกิดขึ้นก็ตาม

     

     

    'คยูฮยอน..ฉันไม่เหลือใครแล้ว..มาอยู่กับฉันได้มั้ย?'

    'ทงเฮ...'

    'อยู่ข้างฉันนะ... คยูฮยอน'

     

     

    คยูฮยอนกำลังมองคนที่นั่งร้องไห้อย่างน่าสงสาร คนที่เค้ารักมาตลอด5ปี และคนที่เคยปฎิเสธความรักของเค้า จนหัวใจแหลกสลายแทบไม่เหลือชิ้นดี แต่ตอนนี้อีทงเฮกำลังร้องขอความรักจากเขาด้วยน้ำตา มีหรือที่โจวคยูฮยอนจะขัดคำขอของเจ้าของหัวใจ..อีกคน

     

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

    สิ่งที่พวกเขาทำ ก็แค่การเติมเต็มช่องว่างที่มันเกิดขึ้นระหว่างพวกเขากับคนรัก คนที่ได้สิทธิ์ผูกมัดกันไว้ทั้งทางกาย ใจ และสถานะ

     

     

    คืน นี้ ทงเฮต้องอยู่ทำงานโต้รุ่งเพื่อโบนัสท้ายปี ส่วนฮยอกแจก็ต้องดูแลคุณแม่ที่บ้าน ช่วงเวลานี้ที่พวกเขารอคอย เปิดช่องว่างเล็กๆให้พวกเขาได้เป็นที่พักพิงจิตใจของกันและกัน ท่ามกลางความเงียบสงัดและมืดสลัวที่ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในนั้น

     

     

    "อื้อ...อ่ะ.."

    "คยูฮยอน..เงยหน้าขึ้นมาสิครับ"

     

     

    ใบ หน้าขาวยอมเงยขึ้นจากหมอนที่ตัวเองซุกอยู่ขึ้นสบตาอีกคนตามคำเรียกร้อง ก่อนร่างโปร่งบิ้วพริ้วขึ้นตามแรงเร้าเร่งจากอีกคน พร้อมเสียงครางหวานซ่าน ข้อมือขาวถูกกดตรึงลงกับที่นอนนุ่มสอดประสานนิ้วทั้ง10ไว้ด้วยกัน เสพสรรความสุขจนแทบจุกอกเกือบลืมไปแล้วว่ายังมีอีกพันธะหนึ่งที่ผูกรั้งตนเองไว้

     

     

    "ผมรักคยูฮยอน"

    "ผมก็รักซีวอน"

     

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

    ไม่มีใครู้ว่าฮยอกแจและทงเฮจะรู้ถึงความสัมพันธ์นี้หรือไม่ แต่ตราบใดที่ยังสามารถตักตวงความสุขจากช่องว่างเล็กๆนี้ได้

     

     

    แม้จะรู้ดีว่ามันผิด ขอเพียงแค่ได้อยู่เคียงข้างกัน ... ผิดบาปแค่ไหน ก็ยอม

     

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

    NEVER END .

     

    .

     

    .

     

    .

     

     

     

    มาสั้น มาป่วง มาหน่วง ต้อนรับเดือนแห่งความรักกันเลยทีเดียว

    ส่งคู่วงเมนมาลงบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าสนใจแต่วงสามีน้อย

    ไม่มีสาระอีกแล้วจย้า ถถถถถถถถถถถถถถ

     

     

    นานๆทีจะเขียนฟิคให้มันไม่โลกสวย 55555555555555555

    นี่เขียนก็ดองไว้นานแล้ว เพิ่งเอามาเกลาใหม่

    รู้สึกไรท์นี่จะฟินแต่คู่แปลกโนะ - . - #เพิ่งรู้ตัวเรอะ

    @JORENZz

     

    เอนจอยฟคชุ่นค่ะ อริ๊งค์ ~

     





    SQWEEZ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×